Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-2.4012.442.2017.1.AD
z 21 września 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 czerwca 2017 r. (data wpływu 12 lipca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 25 sierpnia 2017 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności wniesienia aportem działek zabudowanych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lipca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 25 sierpnia 2017 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie z zwolnienia od podatku czynności wniesienia aportem działek zabudowanych.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina Miasto zamierza wnieść działki o nr ewidencyjnych: 1560/104, 1560/113, położone w mieście ..., których jest właścicielem, aportem do Z. Sp. z o.o. w zamian za udziały w spółce. Z. stanowi spółkę komunalną Miasta. Na mocy aktu notarialnego z dnia 16 sierpnia 2010 r. Wojewoda, działając w imieniu Skarbu Państwa, na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich, przeniósł nieodpłatnie na rzecz Gminy Miasto własność działek 1560/104 oraz 1560/113 w celu utworzenia komunalnych struktur organizacyjnych zarządzających portem, zgodnie z Uchwałą Rady Miasta z dnia 31 stycznia 2008 r. w sprawie zatwierdzenia Strategii Rozwoju Portu Morskiego do 2021 r. Czynność objęta treścią aktu notarialnego została opodatkowana podatkiem od towarów i usług w wysokości 22% na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 41 ustawy o podatku od towarów i usług. W okresie od dnia 24 września 2013 r. do dnia 30 października 2015 r. na działkach nr 1560/104 i nr 1560/113 była realizowana operacja w ramach Środka „3.3. Inwestycje w portach rybackich, miejscach wyładunku i przystaniach”, której celem była poprawa bezpieczeństwa, warunków postoju i obsługi statków rybackich oraz ograniczenie zanieczyszczania środowiska morskiego. W okresie od 1 listopada 2013 r. do 30 października 2015 r. na działce nr 1560/104 i nr 1560/113 była prowadzona inwestycja pt. „P.”, której celem było zapewnienie możliwości bezpiecznego korzystania z portu oraz poprawa warunków bezpiecznej obsługi jednostek łodziowych i zacumowanych statków poprzez poprawę dostępności do miejsc prowadzenia działalności rybackiej. Prace remontowe zakończono w grudniu 2015 r. Wydatki poniesione na ulepszenie przekroczyły 30 % wartości początkowej.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że:

1. na obszarze działek 1560/113 i 1560/104 znajduje się jeden budynek i nie był on przedmiotem jakichkolwiek nakładów inwestycyjnych w okresie ostatnich 10 lat ze strony Urzędu Miasta. Generalnie jest to stary budynek przetwórni ryb i może mieć ponad 30 lat. Budynek znajduje się w części działki, która nie podlegała inwestycji. Pozostałe budynki, które znajdowały się na ww. działkach zostały rozebrane w trakcie remontu.
2. Około 90% powierzchni działek 1560/113 i 1556/104 było objęte w latach 2013 do 2015 nakładami inwestycyjnymi w ramach 2 projektów unijnych finansowanych w 100% ze środków Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego. W ramach tych inwestycji wybudowano basen portowy, nadbrzeże portowe, nawierzchnie drogowe, ciągi komunikacyjne, instalację kanalizacyjną, wodną, oświetleniową i energetyczną. Wszystkie te elementy były wykonane w oparciu o pozwolenie budowlane i należy je traktować jako budowle i na pewno nie są budynkami. Inwestycja została zakończona w grudniu 2015 r.
3. Podatek VAT dotyczący inwestycji wymienionych w pkt 2 stanowił w 100% koszt kwalifikowany w ramach dofinasowania uzyskanego przez Urząd Miasta z Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego. Podatek ten został w całości zapłacony w trakcie realizacji inwestycji. W związku z tym, że podatek stanowił koszt kwalifikowany Urząd Miasta nie miał możliwości wystąpienia o jego zwrot.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wniesienie działek przez Miasto, stanowiących jego własność, jako aport do spółki komunalnej, będzie opodatkowane podatkiem VAT, czy będzie podlegało zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie ww. działek jako aport do spółki komunalnej będzie podlegało zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem dostawa ta nastąpi po upływie ponad 6 lat od pierwszego zasiedlenia. Przez pierwsze zasiedlenie w przedstawionym stanie faktycznym należy rozumieć przeniesienie prawa własności nieruchomości na mocy aktu notarialnego z dnia 16 sierpnia 2010 r., zawartego pomiędzy Miastem a Skarbem Państwa, w którego imieniu działał Wojewoda. Czynność ta stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem VAT, a w jej wyniku doszło do objęcia przez Miasto we władanie budynków i budowli znajdujących się na przedmiotowych działkach.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2016 po. 710 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 2 pkt 6 ustawy, towary to rzeczy oraz ich części a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
   
2. wszelkie inne darowizny

• jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych (art. 7 ust. 2 ustawy).

Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych prezentów o małej wartości i próbek, jeżeli przekazanie to następuje na cele związane z działalnością gospodarczą podatnika. Nieodpłatne przekazanie Miastu przedmiotowych nieruchomości nastąpiło na podstawie art. 24 ust. 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o portach i przystaniach morskich, stosownie do którego treści właściwi wojewodowie przekażą, w drodze umowy, nieodpłatnie na własność gminom, na ich wniosek, grunty Skarbu Państwa nieoddane w użytkowanie wieczyste, położone w granicach portów i przystani morskich, o których mowa w art. 23, w terminie nieprzekraczającym 6 miesięcy od dnia złożenia wniosku. Jak wynika z zawartego aktu notarialnego przekazane Miastu nieruchomości stanowiły działki zabudowane, tj. działka nr 1560/104 była zabudowana budynkiem wc, działka nr 1560/113 była zabudowana dwoma budynkami murowanymi parterowymi - obiekt usługowo-handlowy, budynkiem murowanym dwukondygnacyjnym - hurtownia ryb, budynkiem murowanym czterokondygnacyjnym, budynkiem murowanym parterowym, budynkiem murowanym dwukondygnacyjnym, budynkiem murowanym jednokondygnacyjnym - budynek usługowo-handlowy. Ponadto na działce nr 1560/113 znajdowały się następujące budowle oraz urządzenia uzbrojenia technicznego: Nabrzeże .., Nabrzeże ..., Nabrzeże ., Nabrzeże ..., Nabrzeże ..., Nabrzeże ..., bocznica kolejowa, ogrodzenie portu. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) od podatku zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Ponadto zwolnieniu od opodatkowania podlega dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy).

Stosownie do treści art. 2 pkt 14 ustawy przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu (I SA/Po 2168/15) „Każda forma korzystania z budynków, budowli lub ich części, jeżeli następuje w wykonywaniu czynności opodatkowanej, spełnia warunki pierwszego zasiedlenia, o którym mowa art. 2 pkt 14 u.p.t.u”. „Użyte w art. 2 pkt 14 u.p.t.u. określenie "oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu" oznacza oddanie do użytkowania w wykonaniu takich czynności, które wymienione zostały w art. 5 ust. 1 u.p.t.u., bez względu na to, czy czynności te miały miejsce w okresie obowiązywania tej ustawy, czy też w okresie wcześniejszym” (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, sygn. akt. I SA/Wr 1372/13). „Pierwszym zasiedleniem jest oddanie do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części. Istotą pierwszego zasiedlenia jest oddanie do użytkowania, które następuje w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwszym zasiedleniem może być więc oddanie nieruchomości w najem czy też leasing" (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, sygn. akt. III SA/G11879/12).

Skoro przez pierwsze zasiedlenie należy rozumieć objęcie we władanie budynku, budowli lub ich części w następstwie czynności podlegających opodatkowaniu, a zatem w wyniku sprzedaży, aportu, a nabycie nastąpiło od podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą i było czynnością podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem, to tym samym wydanie przez sprzedawcę budynków na rzecz nabywcy spełnia definicję wydania budynków w ramach pierwszego zasiedlenia. Dalsza dostawa tak nabytego budynku będzie objęta zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 u.p.t.u.” (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 27 lutego 2017 r., sygn. III SA/GI 1637/16).

W ocenie Wnioskodawcy, wniesienie ww. działek, jako aportu do spółki komunalnej, będzie podlegało zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem dostawa ta nastąpi po upływie ponad 6 lat od pierwszego zasiedlenia. Przez pierwsze zasiedlenie w przedstawionym stanie faktycznym należy rozumieć przeniesienie prawa własności nieruchomości na mocy aktu notarialnego z dnia 16 sierpnia 2010 r. zawartego pomiędzy Miastem a Skarbem Państwa, w którego imieniu działał Wojewoda. Czynność ta stanowiła czynność opodatkowaną podatkiem VAT, a w jej wyniku doszło do objęcia przez Miasto we władanie budynków i budowli znajdujących się na przedmiotowych działkach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Pojęcie „transakcja zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawa towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Stawka podatku – zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od zasady opodatkowania według stawki podstawowej przewidziano jednak pewne wyjątki. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług ujęte zostały w art. 43 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa dokonywana jest w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż dwa lata.

Przez pierwsze zasiedlenie – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy – rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Należy zwrócić uwagę, że przepisy Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 str. 1, z późn. zm.), posługują się pojęciem „pierwszego zasiedlenia”, jednakże nie definiują tego pojęcia oraz nie wprowadzają dodatkowych warunków go określających.

W konsekwencji zarówno zgodnie z przepisami Dyrektywy 2006/112/WE oraz w świetle utrwalonego w tej materii orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pierwsze zasiedlenie budynku należy rozumieć szeroko jako „pierwsze zajęcie budynku, używanie”. W efekcie, aby w tej sytuacji można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, jego używania, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej.

Zgodnie jednak z art. 12 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji:

1. dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem;
2. dostawa terenu budowlanego.

Jak stanowi art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE, państwa członkowskie mogą określić szczegółowe zasady stosowania kryterium, o którym mowa w ust. 1 lit. a), do przebudowy budynków oraz zdefiniować pojęcie „gruntu związanego z budynkiem”.

Tym samym państwa członkowskie mają możliwość określenia szczegółowych zasad stosowania kryterium pierwszego zasiedlenia jedynie w odniesieniu do sprecyzowanej kategorii czynności, tj. przebudowy budynków.

Należy zauważyć, że w kwestii rozumienia definicji pierwszego zasiedlenia wypowiedział się NSA w wyroku z dnia 14 maja 2015 r. o sygn. I FSK 382/14. Sąd w wyroku tym stwierdził, że: „(…) definicja »pierwszego zasiedlenia (zajęcia)« zawarta w dyrektywie 112 ma charakter autonomiczny. Zatem nie było konieczne jej definiowanie w ustawie o VAT, poza przypadkami wskazanymi w treści art. 12 ust. 2 zdanie drugie dyrektywy 112 czyli przebudowy budynku. Z powyższego wynika, że polski ustawodawca nie miał uprawnienia do precyzowania warunków zastosowania kryterium pierwszego zasiedlenia w odniesieniu do sytuacji zaistniałych po wybudowaniu budynku. Polski ustawodawca zdecydował się na doprecyzowanie ww. pojęcia celem wyjaśnienia zakresu zwolnienia z VAT. Porównując zakresy definicji »pierwszego zasiedlenia« wynikające z ustawy o VAT i dyrektywy 112 należy stwierdzić, że ustawodawca polski dokonał zawężenia ww. definicji w porównaniu do definicji unijnej. Wykładnia językowa, systematyczna i celowościowa dyrektywy 112 wskazuje wyraźnie, że ww. pojęcie należy rozumieć szeroko jako »pierwsze zajęcie budynku, używanie«. Zatem w taki sposób powinna być odczytywana definicja przewidziana w treści art. 2 pkt 14 ustawy o VAT. Sąd krajowy celem zapewnienia skuteczności normom dyrektywy 112 stwierdził zatem częściową niezgodność art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT z art. 12 ust. 1 lit. a) i 2 dyrektywy 112, jak też art. 135 ust. 1 lit. j) dyrektywy 112. Mowa tu o części dotyczącej użytego w treści art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT warunku »w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu«. Warunek ten w istocie doprowadza do sztucznego różnicowania sytuacji podmiotu gospodarczego, który po wybudowaniu budynku część oddał w najem a część budynku wykorzystywał na potrzeby własnej działalności gospodarczej albowiem w obydwóch przypadkach doszło do korzystania z budynku. W pozostałym zaś zakresie należy dokonać wykładni prounijnej art. 2 pkt 14 lit. a) ustawy o VAT i skorygować treść w następujący sposób: pod pojęciem pierwszego zasiedlenia – rozumie się przez to użytkowanie przez pierwszego nabywcę lub użytkownika budynków, budowli lub ich części, po ich wybudowaniu”.

Jak wynika z powyższego „pierwsze zasiedlenie” budynku (po jego wybudowaniu) należy rozumieć szeroko jako pierwsze zajęcie budynku, używanie, w tym również na potrzeby własnej działalności gospodarczej. Powyższa kwestia przedstawia się inaczej, w sytuacji gdy budynek został ulepszony, a wydatki na ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej obiektu. Wówczas bowiem aby nastąpiło pierwsze zasiedlenie budynku – zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy w zw. z art. 12 ust. 2 zdanie drugie Dyrektywy 2006/112/WE – musi dojść do oddania obiektu po ulepszeniu do użytkowania w ramach czynności podlegającej opodatkowaniu (np. w najem).

Należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (ust. 7a ww. artykułu).

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego oraz treści przywołanych przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że aport budynku będzie korzystał ze zwolnienia od podatku zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż z treści wniosku wynika, że dostawa będzie dokonywana po pierwszym zasiedleniu w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy i po upływie dwóch lat od tego zasiedlenia.

Natomiast czynność wniesienia aportem budowli (basenu portowego, nadbrzeża portowego, nawierzchni drogowych, ciągów komunikacyjnych, instalacji kanalizacyjnej, wodnej, oświetleniowej i energetycznej) wybudowanych w ramach 2 projektów unijnych finansowanych w 100% ze środków Europejskiego Funduszu Morskiego i Rybackiego, w sytuacji gdy aport będzie miał miejsce po upływie 2 lat od ich pierwszego zasiedlenia (wybudowania) korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Niemniej jednak, gdy od momentu wybudowania ww. obiektów nie upłynie okres 2 lat aport korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, gdyż - jak wynika z treści wniosku – Miastu nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W efekcie, przy uwzględnieniu treści art. 29a ust. 8 ustawy, dostawa gruntu, na którym posadowione są budynki i budowle również będzie podlegała zwolnieniu od podatku.

Jakkolwiek Gmina słusznie stwierdziła, że aport obiektów korzystać będzie ze zwolnienia od podatku, z uwagi na błędną argumentację, co do podstawy prawnej dla zastosowania tego zwolnienia, oceniając stanowisko całościowo należało uznać je za nieprawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana przy założeniu, że obiekty będące przedmiotem aportu stanowią budowle w rozumieniu przepisów ustawy Prawo budowlane (Dz. U. 2017 r., poz. 1332 z późn. zm.).

Należy wskazać, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Jednocześnie informuje się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii kwalifikowalności podatku od towarów i usług, gdyż organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, albowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2017 r., poz. 1369, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.