Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.297.2017.1.MBD
z 9 października 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 września 2017 r. (data wpływu 12 września 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów w rozliczeniu za okres, w którym została otrzymana faktura korygująca – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie korekty kosztów uzyskania przychodów w rozliczeniu za okres, w którym została otrzymana faktura korygująca.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również jako: „Spółka”) jest spółką z siedzibą w Polsce, zajmującą się kompleksową obsługą komunalną przestrzeni miejskiej, usługami sprzątania, porządkowania, selektywnej zbiórki odpadów oraz wywozu śmieci.

Spółka była członkiem grupy kapitałowej (dalej: „Grupa”), której nazwa jest znakiem towarowym. W celu wyróżnienia się na rynku usług komunalnych oraz zaznaczenia przynależności do Grupy jako marki świadczącej o wysokiej jakości usług komunalnych, Spółka zawarła w 1999 r., ze spółką z Grupy (licencjodawcą, będącym ze spółką podmiotem powiązanym w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych) umowę licencyjną na mocy, której wykorzystywała znak towarowy do prowadzenia swojej działalności gospodarczej. Wykorzystanie znaku towarowego umożliwiało m.in. przyciąganie/zdobywanie nowych klientów, budowanie renomy firmy co przekładało się na osiągane przez Spółkę wyniki finansowe oraz dalszy rozwój prowadzonej działalności.

Za korzystanie ze znaku towarowego Spółka dokonywała zapłaty wynagrodzenia, które było dokumentowane fakturami VAT. W 2016 r. Wnioskodawca i licencjodawca postanowili dokonać weryfikacji wzajemnych rozliczeń. W szczególności, dokonano oceny wpływu zmian w prawie na działalność Wnioskodawcy, w tym przede wszystkim wprowadzonych od 1 lipca 2013 r. zmian do ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach (Dz.U. 2013 r., poz. 1399). W tym zakresie ustalono, że w wyniku zmiany przepisów zmianie uległ sposób kształtowania się przychodów Spółki, tj.:

• do 1 lipca 2013 r., poziom przychodów Spółki był w dużym stopniu zależny od jej pozycji na rynku, na co w dużej mierze miał wpływ znak towarowy, wykorzystywany na podstawie ww. umowy;
• od 1 lipca 2013 r., poziom przychodów Spółki jest w dużym stopniu kształtowany przez zamówienia publiczne. W rezultacie, wygrana w przetargu organizowanym przez gminy zapewniała przychód na określonym poziomie. Natomiast, wpływ pozycji Spółki na rynku i jej rozpoznawalność na rynku z uwagi na używany znak towarowy został ograniczony.
  
  

Mając na uwadze powyższe w 2016 r. postanowiono dokonać zmiany metody kalkulacji wynagrodzenia. W tym zakresie, dokonując odpowiednich zmian w kalkulacji uwzględniono również funkcje pełnione przez licencjodawcę wobec Spółki (m.in. administracyjne, zarządzające, koordynujące oraz kontrolne). Formalnie zmiana została dokonana poprzez rozwiązanie dotychczasowej umowy licencyjnej i podpisanie nowej umowy.

Tym niemniej, z uwagi na wskazane powyżej zmiany prawne od 1 lipca 2013 r., postanowiono, że dokonana w 2016 r., zmiana metody kalkulacji wynagrodzenia obejmie swoim zakresem również okres od 1 lipca 2013 r. W konsekwencji, na skutek oceny i decyzji podjętej w 2016 r., postanowiono zmienić model kalkulacji wynagrodzenia za okres od 1 lipca 2013 r.

Jednocześnie, wzajemne rozliczenia stron w tym zakresie zostały poddane analizie rynkowości cen (analiza benchmarking) w celu ustalenia, czy cena stosowana pomiędzy stronami odpowiada wynagrodzeniu jakie zostałoby ustalone pomiędzy podmiotami niepowiązanymi i w rezultacie czy korekta wynagrodzenia od 1 lipca 2013 r. jest zasadna. Również tak przeprowadzona analiza wykazała, że dotychczasowa wysokość wynagrodzenia płacona przez Spółkę jest wyższa niż w sytuacji, gdyby transakcja była realizowana między podmiotami niepowiązanymi.

Na skutek ww. okoliczności ustalono, że dotychczasowa wysokość wynagrodzenia płacona przez Spółkę jest wyższa niż wyliczona według nowo przyjętej metody. W rezultacie, dokonano ponownej kalkulacji wynagrodzenia za okres od 1 lipca 2013 r. według nowo przyjętej metody w celu dostosowania go do poziomu jaki znalazłby zastosowanie, gdyby transakcja była realizowana pomiędzy podmiotami niepowiązanymi. Jednocześnie postanowiono, że dotychczasowy licencjodawca wystawi faktury korygujące (zmniejszające) wysokość dotychczas należnego wynagrodzenia.

Natomiast, po stronie Spółki postanowiono, że rozliczenie korekty zapłaconego wynagrodzenia zostanie dokonane poprzez skorygowanie (zmniejszenie) kosztów uzyskania przychodów i w rezultacie skorygowanie zeznań podatkowych za te lata, za które należne było wynagrodzenie podlegające korekcie (korekta retrospektywna). W rezultacie dokonano korekty kosztów uzyskania przychodów wstecz za minione lata podatkowe.

Obecnie Spółka powzięła wątpliwości, czy sposób rozliczenia korekty kosztów uzyskania przychodów był prawidłowy na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przestawionym stanie faktycznym Spółka powinna dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów w rozliczeniu za okres, w którym została otrzymana faktura korygująca?

Zdaniem Wnioskodawcy, w przestawionym stanie faktycznym Spółka powinna dokonać korekty kosztów uzyskania przychodów w rozliczeniu za okres, w którym została otrzymana faktura korygująca, gdyż korekta kosztów nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką.

Zgodnie z art. 15 ust. 4i ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej jako: „ustawa o CIT”), jeżeli korekta kosztu uzyskania przychodów, w tym odpisu amortyzacyjnego, nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, korekty dokonuje się poprzez zmniejszenie lub zwiększenie kosztów uzyskania przychodów poniesionych w okresie rozliczeniowym, w którym została otrzymana faktura korygująca lub, w przypadku braku faktury, inny dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Powyższy przepis został wprowadzony na podstawie ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów, która dokonuje zmian m.in. w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2015 r., poz. 1595, dalej jako: „ustawa zmieniająca”).

Jednocześnie, zgodnie z art. 11 ustawy zmieniającej, przepis art. 3 pkt 2 dodający ustępy 4i – 4l w ustawie o CIT, stosuje się do korekty przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów, uzyskanych lub poniesionych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy, tj. 1 stycznia 2016 r.

W ocenie Wnioskodawcy, opisana we wniosku korekta kosztów uzyskania przychodów nie jest spowodowana „błędem rachunkowym” lub „inną oczywistą omyłką”. Tym niemiej, przepisy ustawy o CIT nie wskazują co należy rozumieć przez błąd lub inną oczywistą omyłkę.

Posługując się definicją słownikową Słownika Języka Polskiego PWN (www.sjp.pwn.pl), błędem jest „niezgodność z obowiązującymi regułami pisania, liczenia, wymowy” oraz „niewłaściwe posunięcie” lub „fałszywe mniemanie o czymś”, natomiast błędem rzeczowym jest „błąd dotyczący treści istoty czegoś”. Natomiast, przez rachunki należy rozumieć „obliczanie za pomocą działań arytmetycznych; też: liczby, pozycje, rubryki, na których ma się to zadanie wykonać” a także „podsumowany spis należności za towar lub usługi” oraz „wyrażony w liczbach stan majątku albo kapitału jako rezultat obrotów finansowych; też: zapis wpływów i wydatków”. Mając na uwadze powyższe, błąd rachunkowy obejmuje na przykład błędne podanie na fakturze cen lub wartości towarów lub wprowadzenie do ksiąg rachunkowych nieprawidłowej cyfry, zastosowanie wadliwego kursu waluty obcej przy przeliczaniu wartości przychodu na złote itp.

Z kolei, definicja słownikowa omyłki wskazuje, iż należy ją rozumieć jako „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością, niewłaściwe postępowanie, posunięcie”. W rezultacie za „inną oczywistą omyłkę” należy uznać inny oczywisty błąd, który nie jest jednocześnie błędem rachunkowym. Jednocześnie, okoliczność taka musi mieć charakter „pierwotny”. Co więcej, „omyłka” musi być „oczywista”. Oznacza to, że w przypadku jakichkolwiek wątpliwości co do charakteru przyczyn korekty, korekta winna być dokonywana w okresie wystawienia faktury korygującej (bądź innego dokumentu potwierdzającego stosowną korektę).

W tym zakresie należy również zwrócić uwagę na wnioski, które wynikają z uzasadnienia do ustawy zmieniającej. Z uzasadnienia do projektu ustawy zmieniającej wynika, że moment ujęcia faktury korygującej (dokumentu korygującego), powinien być uzależniony od okoliczności, jakich dotyczy ta faktura (dokument). Jeżeli pierwotnie sporządzona faktura błędnie dokumentowała stan faktyczny, a więc korekta jest wynikiem błędu (zawierała pomyłki np. w ilości, cenie lub kwocie podatku VAT), wówczas korekta powinna być przyporządkowana wstecznie do okresu, którego dotyczy, wynikającego z faktury pierwotnej. Natomiast w przypadku, gdy faktura pierwotna prawidłowo dokumentowała zdarzenie gospodarcze, które miało miejsce w dacie jej wystawienia (stan faktyczny), a faktura korygująca (dokument korygujący)została wystawiona przez sprzedawcę z powodu późniejszych zdarzeń, a więc okoliczności mających wpływ na zmianę kosztów powstałych już po wystawieniu faktury pierwotnej, takich jak np. obniżenie ceny, udzielenie rabatu, zwrot towaru czy gwarancja lub rękojmia, fakturę korygującą (dokument korygujący) należy rozliczyć w bieżącym okresie rozliczeniowym (tj. w dacie wystawienia dokumentu korygującego). Jeżeli jednak pierwotnie sporządzona faktura zawierała błędy lub pomyłki, a więc błędnie dokumentowała stan faktyczny, podatnik zobowiązany jest przyporządkować korektę wstecznie do okresu, którego dotyczy, czyli do daty wystąpienia kosztu należnego, wynikającego z pierwotnego dokumentu.

Mając na uwadze powyższe zdaniem Spółki, w przedstawionym stanie faktycznym korekta kosztów uzyskania przychodów nie jest wynikiem „błędu rachunkowego” lub „innej oczywistej omyłki”. W szczególności należy zauważyć, że w okresie, w którym wystawiano korygowane faktury, obowiązywała strony ważna umowa, na podstawie której ustalono określoną wysokość wynagrodzenia i wysokość ta odpowiadała kwocie umieszczonej co miesiąc na fakturze i uwzględnianej w księgach podatkowych Spółki stanowiąc w efekcie koszty uzyskania przychodów. Nie można w takim wypadku przyjąć, że korekta opisana we wniosku jest wynikiem błędu rachunkowego, skoro na moment wystawienia faktury nie występował błąd. Jednocześnie, nie można uznać, że występuje „inna oczywista omyłka” rozumiana w szczególności jako „spostrzeżenie, sąd niezgodny z rzeczywistością”.

W tym zakresie, wystawiane faktury i ich ujęcie w kosztach podatkowych zgodne było bowiem ze stanem rzeczywistym, tj. odpowiadała rzeczywiście zafakturowanym kwotom.

W ocenie Spółki, opisane we wniosku zmniejszenie kosztów podatkowych jest wynikiem zdarzeń następczych, tj. opisanej we wniosku weryfikacji wysokości wynagrodzenia i ustalenia odmiennej metody kalkulacji wynagrodzenia. Na skutek dokonanych przez strony ustaleń postanowiono skorygować wartość dotychczas należnego licencjodawcy wynagrodzenia. Tym samym, natura niezgodności ma charakter wtórny, a nie pierwotny, czyli nie dotyczy zdarzeń przed lub w dacie wystawienia faktur, lecz zdarzeń późniejszych.

Podkreślenia wymaga, iż korekta przychodów powinna być raczej postrzegana jako efekt polityki prowadzonej przez Spółkę w rozliczeniach z podmiotami powiązanymi poprzez zmianę metody kalkulacji wynagrodzenia, tj. dostosowującą ją do przeanalizowanego wpływu zmian prawnych na prowadzoną przez Spółkę działalność gospodarczą, w tym osiągane przychody. Korekty kosztów podatkowych nie są zatem poprawianiem błędów czy omyłek, lecz odnoszą się do konkretnego zdarzenia gospodarczego i są wynikiem zmiany metody kalkulacji wynagrodzenia, w tym zawarciem nowej umowy pomiędzy stronami.

W konsekwencji, Spółka stoi na stanowisku, iż korekta kosztów podatkowych powinna być rozliczona na bieżąco w okresie rozliczeniowym, w którym wystawiony zostanie dokument potwierdzający przyczyny korekty. Bez znaczenia pozostaje natomiast okoliczność, iż korekta dotyczy kosztów uzyskania przychodów wykazanych w ubiegłych latach podatkowych. Bezsprzecznie korekty odnoszą się do wskazanych na odpowiednich fakturach zdarzeń podatkowych, jakimi były ponoszone opłaty licencyjne, które z kolei były ustalone przez strony na podstawie obowiązujących w czasie wystawienia faktur umów.

Skoro zatem pierwotne transakcje zostały zrealizowane prawidłowo, nie sposób uznać, że zmiana wartości kosztów jest efektem błędu rachunkowego albo innej oczywistej omyłki. Wobec tego, korekty kosztów należy dokonać na bieżąco w okresie rozliczeniowym, w którym wystawiony zostanie dokument potwierdzający przyczyny korekty.

Analogiczne stanowisko zostało zaprezentowane m.in. w:

• interpretacji indywidualnej z 8 kwietnia 2016 r., sygn. IPPB6/4510-58/16-2/AZ, w której organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy zgodnie z którym: „W ocenie Spółki, otrzymywane od Dostawcy dokumenty, jako że przynoszą skutek w postaci korekty uprzednio wykazanych przez Spółkę kosztów uzyskania przychodów, winny od 1 stycznia 2016 r. być uwzględniane w okresie ich otrzymania, nawet jeśli dotyczą kosztów uzyskania przychodów wykazanych w poprzednim roku podatkowym. Jak bowiem wynika z tych dokumentów, potwierdzają one korektę pierwotnych, wstępnie ustalonych cen nabycia pojazdów w danym okresie, co znajduje również uzasadnienie na gruncie sporządzanej przez Spółkę dokumentacji cen transferowych, zatem przyczyna korekty (podwyższenie lub obniżenie ceny) jest na tych dokumentach wprost wykazana. Podsumowując zatem, zdaniem Spółki, od 1 stycznia 2016 r. będzie ona zobowiązana uwzględniać korektę kosztów uzyskania przychodów z tytułu nabycia pojazdów „na bieżąco”, tj. w tym okresie rozliczeniowym, w którym Spółka otrzyma od Dostawcy dokument potwierdzający zmniejszenie lub zwiększenie ceny nabycia pojazdów.”
• interpretacji indywidualnej z 27 lipca 2016 r., sygn. ILPB3/4510-1-249/16-2/AO:
• „W przedmiotowej sprawie Spółka wskazała, że korekta dochodowości nie jest wynikiem błędu rachunkowego ani pomyłki; stanowi jedynie dostosowanie całości dochodowości do poziomu przyjętego w dokumentacji cen transferowych. Wobec powyższego należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie nie ma miejsca korekta przychodu podatkowego na skutek błędu rachunkowego bądź innej oczywistej omyłki. Pierwotne transakcje zostały zrealizowane prawidłowo (sprzedaż dokonywana jest wg stałych cen ewidencyjnych), a dokumenty korygujące zostaną wystawione przez Spółkę z powodu późniejszych okoliczności, tj. dostosowania dochodowości do ustalonej wartości na poziomie zysku operacyjnego. Skoro zatem pierwotne transakcje zostały zrealizowane prawidłowo, nie sposób uznać, że zmiana wartości przychodu jest efektem błędu rachunkowego albo innej oczywistej omyłki. Wobec tego, korekty przychodu dokonuje się w okresie rozliczeniowym, w którym wystawiony zostanie dokument potwierdzający przyczyny korekty. Podsumowując, prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że korekta dochodowości dokonana na podstawie dokumentu wystawionego w nowym roku podatkowym, po podsumowaniu dochodowości poprzedniego roku podatkowego, powinna być ujęta w roku, w którym wystawiono dokument korygujący zgodnie z art. 12 ust. 3j ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.”
• interpretacji indywidualnej z 20 stycznia 2017 r., sygn. 1462-IPPB3.4510.1047.2016.1.MC w której organ uznał za prawidłowe stanowisko wnioskodawcy zgodnie z którym: „Nie ulega wątpliwości, że w analizowanej sytuacji, korekta kosztów nie wynika z błędu lub omyłki. Faktycznie zrealizowaną marżę na transakcjach można skutecznie skorygować dopiero po zakończeniu okresu, dla którego jest kalkulowana. Wartość korekty odnosi się do wszystkich towarów nabytych w danym okresie rozliczeniowym i nie można jej odnieść do konkretnej dostawy lub produktu.”
• wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z 16 maja 2017 r., sygn. akt I SA/GI 38/17: „Nowe zasady korekty mają zastosowanie tylko do tych przypadków, gdy korekta nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, w takim bowiem przypadku obowiązują dotychczasowe zasady, czyli korygowanie ze skutkiem „wstecz”. Inaczej rzecz ujmując, od dnia 1 stycznia 2016 r. istotnym momentem dla korekty kosztów uzyskania przychodów jest okres rozliczeniowy, w którym została otrzymana faktura korygująca. Nie ma znaczenia data wystawienia faktur korygujących przez kontrahenta ani data wystąpienia okoliczności skutkujących korektą. Jeżeli faktura korygująca wpłynęła do wnioskodawcy w 2016 r. należy do niej stosować nowe regulacje i uwzględnić ją w rozliczeniu za 2016 r. Przepis wprost stanowi tylko o okresie, w którym otrzymano fakturę korygującą - w omawianej sytuacji - w roku 2016 (o ile oczywiście korekta nie wynikała z błędu rachunkowego lub innej oczywistej omyłki). Opisane powyżej reguły mają - co do zasady - zastosowanie do korekty kosztów uzyskania przychodów poniesionych od 1 stycznia 2016 r. Jednakże na podstawie przepisu przejściowego ustawy nowelizującej (art. 11) rozwiązanie to znajdzie zastosowanie również do korekty kosztów uzyskania przychodów poniesionych przed 1 stycznia 2016 r. - jeżeli zdarzenie powodujące korektę wystąpi po tym dniu.”
• wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 16 stycznia 2017 r., sygn. akt III SA/Wa 3570/16: „Podkreślić należy, że u.p.d.o.p. w stanie prawnym obowiązującym w chwili składania wniosku o wydanie interpretacji jak i dacie wydania interpretacji nie określała jednak wprost i precyzyjnie zasad korygowania kosztów uzyskania przychodów. Zatem problem ten należało ujmować, jak wskazał NSA, w szerokim kontekście normatywnym ustawy o podatku dochodowym. Wskazówką interpretacyjną w tym zakresie mogą być aktualnie obowiązujące regulacje u.p.d.o.p., wprowadzone na mocy art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 10 września 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wspieraniem polubownych metod rozwiązywania sporów - Dz.U. z 2015 r., poz. 1595), w szczególności ust. 4i – 4l art. 15 u.p.d.o.p. Na mocy art. 11 ustawy zmieniającej, przepisy u.p.d.o.p., w brzmieniu nadanym tą ustawą, stosuje się do korekty przychodów oraz kosztów uzyskania przychodów, uzyskanych lub poniesionych przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy (w znaczeniu „stosuje się również”). Tym samym, w stanie prawnym obowiązującym od 1 stycznia 2016 r. ustawodawca wprost postanowił, że podatnicy dokonują korekty kosztów uzyskania przychodów w miesiącu, w którym otrzymają fakturę korygującą. Korekta kosztów polega na zmniejszeniu lub zwiększeniu kosztów uzyskania przychodów poniesionych w danym miesiącu. Nowe zasady korekty mają zastosowanie tylko do tych przypadków, gdy korekta nie jest spowodowana błędem rachunkowym lub inną oczywistą omyłką, w takim bowiem przypadku obowiązują dotychczasowe zasady, czyli korygowanie ze skutkiem „wstecz”.”
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.