Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0113-KDIPT1-3.4012.244.2017.1.MJ
z 21 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 maja 2017 r. (data wpływu 17 maja 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia usługi leasingu Wartości Niematerialnych i Prawnych - jest prawidłowe,

• obowiązku podatkowego w odniesieniu zarówno do części kapitałowej, jak i części odsetkowej opłaty leasingowej – jest prawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia usługi leasingu Wartości Niematerialnych i Prawnych,
  

• obowiązku podatkowego w odniesieniu zarówno do części kapitałowej, jak i części odsetkowej opłaty leasingowej.
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca planuje dokonać zgłoszenia i być czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: „podatek VAT”), który będzie posiadać siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Jednoosobowa działalność gospodarcza, którą zamierza rozpocząć Wnioskodawca obejmować będzie m.in. udostępnianie majątku do odpłatnego korzystania na podstawie umów najmu oraz leasingu.

W przyszłości, Wnioskodawca planuje zawrzeć z Innym podmiotem: prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą (dalej również: „Korzystającym”) umowę o korzystanie z wartości niematerialnych i prawnych spełniającą definicję umowy leasingu na podstawie przepisów Ustawy PIT (dalej: „Umowa”).

Korzystający jest czynnym podatnikiem podatku VAT, który posiada siedzibę działalności gospodarczej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie Umowy, Wnioskodawca odda Korzystającemu do odpłatnego korzystania wartości niematerialne i prawne w postaci znaków towarowych słownych i słowno-graficznych,
do których Wnioskodawcy przysługują:

1. prawa ochronne na znaki towarowe udzielone przez Urząd Patentowy Rzeczypospolitej Polskiej (dalej: „UPRP”),
2. prawa z rejestracji znaków towarowych Unii Europejskiej (tzw. unijnych znaków towarowych) zarejestrowanych w Urzędzie Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (dalej: „EU IPO”),
3. ewentualnie również prawa ze zgłoszeń znaków towarowych do rejestracji dokonanych w UPRP lub EU IPO (dalej łącznie zwane: „WNiP”).
   
   

Wnioskodawca zwraca przy tym uwagę, że WNiP mogą być również znaki zarejestrowane pierwotnie w Urzędzie Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego jako wspólnotowe znaki towarowe, które z dniem 23 marca 2016 r. automatycznie przekształciły się w unijne znaki towarowe. Umowa zostanie zawarta na czas określony.

Zgodnie z Umową, odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych od wartości WNiP będzie dokonywać Korzystający. W związku z zawarciem Umowy, Wnioskodawca nie będzie dokonywać od WNiP odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych.

Umowa będzie przewidywać podział opłat z tytułu korzystania z WNiP na: część kapitałową i część odsetkową. Wartość początkowa WNiP określona w Umowie, jako suma ustalonych w Umowie kapitałowych części opłat (w tym: opłaty inicjalnej), pomniejszonych o należny podatek VAT, będzie równa wartości rynkowej WNiP. Podobnie, część odsetkowa opłat zostanie ustalona na poziomie rynkowym.

Umowa będzie dotyczyć udostępnienia przez Wnioskodawcę WNiP po raz pierwszy, czyli będzie to pierwsza tego rodzaju umowa dotycząca tych składników majątkowych. Umowa będzie przewidywała okresowe rozliczanie opłat. Opłaty będą dokumentowane fakturami VAT wystawianymi przez Wnioskodawcę (planuje się, że Umowa będzie przewidywać, że termin wystawienia faktury VAT będzie przypadać przed terminem płatności danej opłaty).

Istnieje możliwość, że Wnioskodawca zawrze z Korzystającym kilka Umów. Podkreślenia wymaga jednak fakt, że jeden WNiP będzie przedmiotem tylko jednej Umowy.

Do momentu zawarcia Umowy, WNiP będą znajdować się w ewidencji środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych Wnioskodawcy.

Podkreślenia wymaga fakt, że zgodnie z treścią Umowy:

• po zakończeniu Umowy, WNiP nie przejdą na własność Korzystającego (w oparciu o postanowienia Umowy),
  

• Korzystającemu nie będzie również przysługiwać prawo wykupu przedmiotu Umowy (tj. prawo wykupu WNiP).
  
  

Jednocześnie Wnioskodawca zwraca uwagę, że Korzystający planuje przekształcenie swojej jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Spółka przekształcona”). Docelowo zatem prawa i obowiązki wynikające z Umowy przysługiwać będą Spółce przekształconej na zasadzie kontynuacji. Przyjęcie tej okoliczności do wiadomości zostanie potwierdzone stosownymi oświadczeniami Wnioskodawcy i Korzystającego zawartymi w treści Umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, po stronie Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu usługi oddania WNiP do odpłatnego korzystania w ramach Umowy będzie powstawał: (i) z chwilą wystawienia faktury VAT z tytułu świadczenia tej usługi bądź (ii) z chwilą upływu terminu płatności należności wynikających z Umowy (w sytuacji braku terminowego wystawienia faktury VAT przez Wnioskodawcę)?
2. Czy w opisanym zdarzeniu przyszłym, obowiązek podatkowy w podatku VAT, o którym mowa w pytaniu nr 1, będzie powstawał jednolicie w odniesieniu zarówno do części kapitałowej, jak i części odsetkowej opłaty?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy.

Stanowisko w zakresie pytania nr 1:

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, po stronie Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu usługi oddania WNiP do odpłatnego korzystania w ramach Umowy będzie powstawał: (i) z chwilą wystawienia faktury VAT z tytułu świadczenia tej usług bądź (ii) z chwilą upływu terminu płatności należności wynikających z Umowy (w sytuacji braku terminowego wystawienia faktury VAT przez Wnioskodawcę).

Stanowisko w zakresie pytania nr 2:

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, obowiązek podatkowy w podatku VAT, o którym mowa w pytaniu nr 1, będzie powstawał jednolicie w odniesieniu zarówno do części kapitałowej, jak i części odsetkowej opłaty.

UZASADNIENIE:

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 1:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 pkt 2 Ustawy VAT, przez „dostawę towarów” rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również: wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione.

Jednocześnie, zgodnie z art. 7 ust. 9 Ustawy VAT, przez: „umowę dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze” rozumie się umowy w wyniku, których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotem są grunty.

Mając powyższe przepisy na uwadze, należy zatem stwierdzić, że oddanie WNiP do odpłatnego korzystania w ramach Umowy nie będzie spełniało definicji: „dostawy towarów”, ponieważ jak to zostało podkreślone w opisie zdarzenia przyszłego, zgodnie z treścią Umowy:

• po zakończeniu Umowy, WNiP nie przejdą na własność Korzystającego (w oparciu o postanowienia Umowy),
  

• Korzystającemu nie będzie również przysługiwać prawo wykupu przedmiotu Umowy (tj. prawo wykupu WNiP).
  
  

Powyższe, w przypadku WNiP, wynika również z faktu, że WNiP nie wypełniają definicji: „towarów” w rozumieniu Ustawy VAT. Zgodnie bowiem z art. 2 pkt 6 Ustawy VAT, ilekroć w Ustawie VAT jest mowa o: „towarach” rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 8 Ustawy VAT, przez: „świadczenie usług” rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi: „dostawy towarów” w rozumieniu art. 7 Ustawy VAT, w tym również m.in.: przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, oddanie WNiP do odpłatnego korzystania w ramach Umowy będzie spełniało definicję: „świadczenia usług” w rozumieniu Ustawy VAT.

W myśl art. 19a ust. 1 Ustawy VAT, obowiązek podatkowy w podatku VAT, co do zasady, powstaje z chwilą dokonania dostawy lub wykonania usługi.

Jednocześnie, stosownie do treści art. 19a ust. 3 Ustawy VAT, usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

Zgodnie jednak z regulacją szczególną, wyrażoną w art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b tiret trzecie Ustawy VAT, obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje z chwilą wystawienia faktury VAT z tytułu świadczenia usług: najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze.

Stosownie natomiast do art. 19a ust. 7 Ustawy VAT, gdy podatnik nie wystawił faktury VAT lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury VAT określonych w art. 106i ust. 3 i 4 Ustawy VAT, a w przypadku, gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności.

W myśl art. 1061 ust. 3 pkt 4 Ustawy VAT, fakturę VAT wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności, w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4 Ustawy VAT.

Mając powyższe przepisy na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, po stronie Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu usługi oddania WNiP do odpłatnego korzystania w ramach Umowy będzie powstawał: (i) z chwilą wystawienia faktury VAT z tytułu świadczenia tej usług bądź (ii) z chwilą upływu terminu płatności należności wynikających z Umowy (w sytuacji braku terminowego wystawienia faktury VAT przez Wnioskodawcę).

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy zostało wielokrotnie potwierdzone przez Ministra Finansów w wydawanych w jego imieniu interpretacjach podatkowych.

Przykładowo przywołać można: interpretację indywidualną z dnia 31 sierpnia 2016 r. (znak: ILPP2/4512-1-3/16-2/AD), w której organ podatkowy wskazał, że: „(...) obowiązek podatkowy po stronie finansującego (leasingodawcy) z tytułu leasingu finansowego znaku towarowego powstanie z chwilą wystawienia przez wnioskodawcę faktury z tytułu świadczenia usług, których dotyczy niniejszy wniosek. Jednakże, gdy wnioskodawca nie wystawi faktury lub wystawi ją z opóźnieniem. obowiązek podatkowy powstanie z chwilą upływu terminu płatności”.

Uzasadnienie w zakresie pytania nr 2:

Zgodnie z treścią art. 29a ust. 1 Ustawy VAT, co do zasady, podstawą opodatkowania podatkiem VAT Jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do treści art. 29a ust. 6 Ustawy VAT, podstawa opodatkowania obejmuje:

• podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku,
  

• koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Jednocześnie, w myśl art. 29a ust. 7 Ustawy VAT, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:
  • stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniej zapłaty,
    
  • udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży,
  • otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
  
  
  

Mając powyższe na uwadze, w ocenie Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, nie będzie miało znaczenia prawnego na gruncie art. 29a ust. 1 Ustawy VAT rozbicie opłaty na: część kapitałową i część odsetkową, ponieważ jak wynika z powyższych przepisów, podstawą opodatkowania podatkiem VAT będzie wszystko, co stanowić będzie zapłatę jaką Wnioskodawca otrzyma od Korzystającego z tytułu oddania WNiP do odpłatnego korzystania w ramach Umowy (tj. podstawą opodatkowania w podatku VAT będzie zarówno część kapitałowa, jak również część odsetkowa opłaty).

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym zdarzeniu przyszłym, obowiązek podatkowy w podatku VAT, o którym mowa w pytaniu nr 1, będzie powstawał jednolicie w odniesieniu zarówno do części kapitałowej, jak i części odsetkowej opłaty.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy zostało wielokrotnie potwierdzone przez Ministra Finansów w wydawanych w jego imieniu interpretacjach podatkowych. Przykładowo, przywołać można: interpretację indywidualną z dnia 31 sierpnia 2016 r. (znak: ILPP2/4512-1-3/16-2/AD), w której organ podatkowy wskazał, że: „(...) w opisanym przypadku obowiązek podatkowy na gruncie Ustawy VAT będzie powstawał jednolicie w odniesieniu zarówno do części kapitałowej, jak części odsetkowej opłaty leasingowej”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2016r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
   
   

Natomiast na podstawie art. 7 ust. 9 ustawy, przez umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub inne umowy o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1 pkt 2, rozumie się umowy w wyniku których, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym, odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający oraz umowy leasingu w rozumieniu tych przepisów, których przedmiotami są grunty.

Zgodnie z art. 8 ust. 1ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Definicja świadczenia usług dopełnia definicję dostawy towarów, w związku z czym każde świadczenie, które nie stanowi dostawy towarów, będzie świadczeniem usług.

Z opisu sprawy wynika, że działalność Wnioskodawcy obejmuje m.in. udostępnianie majątku do odpłatnego korzystania na podstawie umów najmu oraz leasingu. Na podstawie Umowy, Wnioskodawca odda Korzystającemu do odpłatnego korzystania wartości niematerialne i prawne. Umowa zostanie zawarta na czas określony. Zgodnie z Umową, odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych od wartości WNiP będzie dokonywać Korzystający.

Ponadto, jak wskazał Wnioskodawca - zgodnie z treścią Umowy:

• po zakończeniu Umowy, WNiP nie przejdą na własność Korzystającego,
  

• Korzystającemu nie będzie również przysługiwać prawo wykupu przedmiotu Umowy (tj. prawo wykupu WNiP).
  
  

Zatem biorąc pod uwagę postanowienia umowy leasingu, należy stwierdzić, że na podstawie Umowy leasingu nie dojdzie do dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, lecz Wnioskodawca będzie świadczyć usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1.

W przypadku planowanej Umowy leasingu nastąpi zatem świadczenie usług przez Wnioskodawcę na rzecz Korzystającego w postaci oddania WNiP do odpłatnego używania przez Korzystającego.

Podsumowując, opisane we wniosku wykonanie Umowy leasingu na gruncie przepisów ustawy stanowić będzie odpłatne świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy. W konsekwencji czynność ta podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z konstrukcji podatku od towarów i usług wynika, że podatnik, który wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu tym podatkiem, zobowiązany jest opodatkować daną czynność w momencie powstania obowiązku podatkowego.

W myśl zasady ogólnej wyrażonej w art. 19a ust. 1 ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Przepis art. 19a ust. 3 ustawy stanowi, że usługę, dla której w związku z jej świadczeniem ustalane są następujące po sobie terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego okresu, do którego odnoszą się te płatności lub rozliczenia, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi. Usługę świadczoną w sposób ciągły przez okres dłuższy niż rok, dla której w związku z jej świadczeniem w danym roku nie upływają terminy płatności lub rozliczeń, uznaje się za wykonaną z upływem każdego roku podatkowego, do momentu zakończenia świadczenia tej usługi.

W myśl natomiast art. 19a ust. 4 ustawy – przepis ust. 3 stosuje się odpowiednio do dostawy towarów, z wyjątkiem dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 pkt 2.

Z kolei zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4 lit. b ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury z tytułu świadczenia usług:

• telekomunikacyjnych,
  

• wymienionych w poz. 140-153, 174 i 175 załącznika nr 3 do ustawy;
  

• najmu, dzierżawy, leasingu lub usług o podobnym charakterze;
  

• ochrony osób oraz usług ochrony, dozoru i przechowywania mienia,
  

• stałej obsługi prawnej i biurowej,
  

• dystrybucji energii elektrycznej, cieplnej lub chłodniczej oraz gazu przewodowego;
  

• z wyjątkiem usług, do których stosuje się art. 28b, stanowiących import usług.
  
  

Natomiast w przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu – z chwilą upływu terminu płatności (art. 19a ust. 7 ustawy).

Jak wynika z art. 106i ust. 3 pkt 4 ustawy, w przypadku o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 4 – fakturę wystawia się nie później niż z upływem terminu płatności.

Stosownie do art. 106i ust. 7 ustawy, faktury nie mogą być wystawione wcześniej niż 30. dnia przed:

• dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi,
  

• otrzymaniem, przed dokonaniem dostawy towaru lub wykonaniem usługi, całości lub części zapłaty.
  
  

Należy przy tym zaznaczyć, iż przepis art. 106i ust. 7 pkt 1 ustawy nie dotyczy wystawiania faktur w zakresie dostawy i świadczenia usług, o których mowa w art. 19a ust. 3, 4 i ust. 5 pkt 4 (czyli m.in. usług najmu, dzierżawy i leasingu), jeżeli faktura zawiera informację, jakiego okresu rozliczeniowego dotyczy (art. 106i ust. 8 ustawy).

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że obowiązek podatkowy po stronie Finansującego (leasingodawcy) z tytułu umowy leasingu WNiP powstanie z chwilą wystawienia przez Wnioskodawcę faktury z tytułu świadczenia usług, których dotyczy niniejszy wniosek. Jednakże, gdy Wnioskodawca nie wystawi faktury lub wystawi ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą upływu terminu płatności.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy, w kwestii objętej pytaniem nr 1, jest prawidłowe.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy budzi również kwestia czy obowiązek podatkowy będzie powstawał jednolicie w odniesieniu zarówno do części kapitałowej, jak części odsetkowej opłaty leasingowej.

Stosownie do treści art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119, oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Z powyższego wynika, że art. 29a ust. 1 ustawy odnosi się do wszystkiego, co stanowi zapłatę obejmując swym zakresem każdą formę zapłaty otrzymaną przez sprzedawcę z tytułu dostawy towarów lub wykonania usługi.

Katalog elementów dodatkowych wchodzących w skład podstawy opodatkowania określony został w art. 29a ust. 6 ustawy. I tak, stosownie do ww. przepisu podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

Z kolei, w art. 29a ust. 7 ustawy zostały wymienione elementy, które należy wyłączyć z podstawy opodatkowania (zmniejszające podstawę opodatkowania). Zgodnie z treścią ww. przepisu, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Dodać należy, iż z dniem 1 stycznia 2014 r. prawodawca krajowy zmodyfikował pojęcie „podstawa opodatkowania” (zastąpił art. 29 ust. 1 ustawy o VAT - art. 29a ust. 1 tej ustawy), wprowadzając do polskiego porządku prawnego definicję zgodną z art. 73 Dyrektywy 2006/112. Zgodnie z dyspozycją art. 73 Dyrektywy 2006/112 w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77 (przepisy te nie znajdują zastosowania do transakcji będącej przedmiotem wniosku), podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia. Nastąpiła zatem w tym zakresie pełna implementacja prawa wspólnotowego do prawa krajowego.

Jak wskazano we wniosku Wnioskodawca rozważa zawarcie umowy leasingu, na podstawie której Wnioskodawca odda Korzystającemu do odpłatnego korzystania WNiP. Umowa będzie przewidywać podział opłat z tytułu korzystania z WNiP na część kapitałową i część odsetkową.

Należy wyjaśnić, iż na gruncie ww. przepisów obowiązek podatkowy będzie powstawał jednolicie w odniesieniu zarówno do części kapitałowej, jak części odsetkowej opłaty leasingowej.

Wniosek taki wypływa, m.in. z wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie pomiędzy Card Protection Plan Ltd (CPP) a Commissioners of Customs and Excise (sygn. C-349/96). Natomiast zgodnie z orzeczeniem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w sprawie C-321/94 pomiędzy Faaborg-Gelting Linien A/S a Finanzamt Flensburg, o tym, czy dana transakcja stanowi dostawę towarów czy świadczenie usług powinny decydować wszystkie okoliczności zawarcia tejże transakcji.” [...] „Za słuszne zatem należy uznać stanowisko wyrażone we wniosku, iż podstawę opodatkowania stanowi całość wynagrodzenia należnego Spółce z tytułu oddania korzystającemu rzeczy (towaru) do używania, pomniejszona o kwotę należnego z tego tytułu podatku, a więc zarówno jego część kapitałowa, część odsetkowa oraz ewentualnie inne elementy (kwoty) wynagrodzenia należne od nabywcy towaru (korzystającego), w tym opłaty manipulacyjne naliczane w związku z zawarciem takiej umowy (w momencie dokonania dostawy). Zarówno bowiem część kapitałowa, część odsetkowa oraz opłaty manipulacyjne stanowią obiektywnie jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze. Zatem jeżeli Spółka oddaje na podstawie umowy leasingu finansowego przedmioty, których dostawa korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów usług, opodatkowaniu według ww. stawki podlega całość świadczenia otrzymywanego przez leasingodawcę, a więc zarówno część kapitałowa, jak i odsetkowa rat leasingowych”.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia prawnego na gruncie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT rozbicie raty leasingowej na część kapitałową i część odsetkową, bowiem jak już wcześniej wskazano podstawę opodatkowania stanowi wszystko co stanowi zapłatę za usługę leasingu wartości niematerialnych i prawnych, o której mowa we wniosku.

Reasumując, w opisanym przypadku, obowiązek podatkowy będzie powstawał jednolicie w odniesieniu zarówno do części kapitałowej, jak części odsetkowej opłaty leasingowej.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.