2017.06.12 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL4.4012.101.2017.1.EB
z 12 czerwca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2017 r. (data wpływu 18 kwietnia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „Budowa infrastruktury pieszo-rowerowej” – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „Budowa infrastruktury pieszo-rowerowej”.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Gmina wraz z innymi podmiotami publiczno – prawnymi będzie wspólnie realizowała projekt pn. „Budowa infrastruktury pieszo-rowerowej” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020, działanie 3.1 Strategie niskoemisyjne, poddziałanie 3.1.2 Strategia niskoemisyjna w Aglomeracji.

W ramach inwestycji zostaną zrealizowane zadania polegające m.in. na:

przebudowie drogi wojewódzkiej w zakresie chodnika (dostosowanie do ruchu pieszo- rowerowego),
przebudowie dróg gminnych w zakresie przebudowy 4 skrzyżowań,
budowie centrum przesiadkowego, w ramach którego wybudowane zostaną parkingi A i B,
budowie ciągów pieszo - rowerowych.

Wszystkie zadania wymienione powyżej będą bezpośrednio wykonane na terenie Gminy:

przebudowa drogi wojewódzkiej,
przebudowa dróg gminnych,
budowa centrum przesiadkowego przy stacji kolejowej, w ramach którego powstaną parkingi A i B,
budowa ciągu pieszo-rowerowego wzdłuż drogi wojewódzkiej.

Wykonanie ścieżki rowerowej oraz utworzenie miejsc parkingowych na rowery i samochody przyczyni się do rozwoju turystyki rowerowej w Gminie. Zaprojektowane elementy podniosą prestiż terenu oraz jakość przestrzeni publicznej. Faktury dokumentujące poniesione wydatki w ramach realizacji Inwestycji będą wystawiane na Gminę. Realizowany projekt należy do zadań własnych gminy na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 446).

Powstała w ramach Inwestycji infrastruktura, zarówno ścieżki pieszo-rowerowe, jak i parkingi, będą ogólnodostępne dla lokalnej społeczności. Gmina nie będzie czerpała z tego tytułu żadnych przychodów, w szczególności nie będzie pobierała opłat za przechowywanie bagażu, za korzystanie z miejsca parkingowego zarówno dla samochodu, jak i dla roweru czy przejazd ścieżkami rowerowymi, nie będzie również dzierżawiła przedmiotowej infrastruktury, etc. Zdaniem Gminy, wydatki ponoszone w ramach projektu będą związane z wykonywaniem przez Gminę działalności niepodlegającej ustawie o VAT (będą przejawem działalności Gminy w ramach reżimu publicznoprawnego).

Cała infrastruktura powstała w ramach projektu (przebudowa drogi wojewódzkiej w zakresie chodnika, przebudowa dróg gminnych w zakresie przebudowy 4 skrzyżowań, budowa centrum przesiadkowego, w ramach którego wybudowane zostaną parkingi A i B, budowa ciągu pieszo-rowerowego) będzie związana z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W ramach centrum przesiadkowego planowane jest wybudowanie parkingu z 8 miejscami postojowymi, w tym jednym dla osoby niepełnosprawnej oraz wiaty, w której będzie się znajdować 9 stojaków na rowery. Główny zamysł utworzenia centrum przesiadkowego ma na celu nakłonienie mieszkańców Gminy do przemieszczania się po wybudowanych ścieżkach pieszo-rowerowych do centrum przesiadkowego w rejonie dworca PKP, gdzie osoby te pod wiatą pozostawią swoje rowery, przypięte do stojaków, a następnie przesiądą się na pociąg i w ten sposób dojadą do pracy. Ta sama idea przyświeca budowie parkingu. Mieszkaniec będzie mógł dojechać do dworca samochodem, tam pozostawi go na parkingu, a następnie pociągiem dojedzie do pracy. Zarówno miejsca parkingowe, jak i stojaki na rowery pod wiatą, będą udostępniane chętnym bezpłatnie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gminie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją Inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją Inwestycji.

Uzasadnienie.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT, Dz. U. z 2016 r., poz. 710, ze zmianami), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z treści wskazanej powyżej regulacji wynika zatem, iż prawo do odliczenia VAT naliczonego przysługuje przy łącznym spełnieniu dwóch przesłanek, tj:

nabywcą towarów/usług jest podatnik VAT oraz
nabywane towary/usługi są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Stosownie natomiast do treści art. 15 ust. 6 ustawy nie uważa się za podatników organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Mając na uwadze powyższe, zdaniem Gminy, pierwsza ze wskazanych przesłanek nie zostanie spełniona, gdyż realizacja przedmiotowego zadania przez Gminę jest dokonywana w ramach reżimu publicznoprawnego i nie będzie związana z czynnościami wykonywanymi na podstawie umów cywilnoprawnych.

Zdaniem Gminy, w analizowanym przypadku również druga z powyższych przesłanek nie zostanie spełniona.

Jak Gmina wskazała w opisie sprawy, przedmiotowa infrastruktura bezpośrednio po oddaniu jej do użytkowania zostanie przeznaczona do nieodpłatnego korzystania przez lokalną społeczność, będzie ogólnodostępna. W związku z tym, zdaniem Gminy, przedmiotowa Infrastruktura nie będzie przez Gminę wykorzystywana do czynności opodatkowanych VAT. Zgodnie bowiem z art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jak stanowi art. 7 ust. 1 tej ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Art. 8 ust. 1 ustawy o VAT wskazuje natomiast, iż świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów.

W myśl art. 8 ust. 2 ustawy o VAT, za odpłatne świadczenie usług uznaje się również:

użycie towarów stanowiących część przedsiębiorstwa podatnika do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika, w tym w szczególności do celów osobistych podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych;
nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług do celów innych niż działalność gospodarcza podatnika.

Ponadto, w myśl art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Jak wskazała w opisie sprawy Gmina, realizacja przedmiotowego zadania należy do zadań własnych, o których mowa w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Mając na względzie powyższy stan prawny oraz fakt, że przedmiotowa infrastruktura będzie służyła realizacji zadań własnych Gminy we wskazanym powyżej zakresie i będzie ogólnodostępna, zdaniem Gminy, powyższe przesłanki zrównania czynności nieodpłatnych z odpłatnym świadczeniem usług nie zostaną spełnione. W konsekwencji, zdaniem Gminy, należy uznać, że przeznaczenie infrastruktury wyłącznie do nieodpłatnego korzystania na gruncie VAT nie będzie stanowiło podlegającego opodatkowaniu VAT świadczenia usług.

Mając na uwadze powyższe, Gmina stoi na stanowisku, że jako Gmina w zakresie realizowanej Inwestycji nie będzie działała jako podatnik VAT, a poniesione przez Gminę wydatki inwestycyjne związane z przedmiotową infrastrukturą nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Gmina nie będzie uprawniona do odliczenia VAT naliczonego od wydatków w ramach projektu.

Stanowisko Gminy zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 4 września 2014 r., sygn. IBPP3/443-788/14/EJ, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził, że „(…) podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia czyli sprzedażą generującą podatek należny. Analiza przedmiotowej sprawy wskazuje, że związek taki nie występuje. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że efekty projektu w postaci przeprowadzenia remontu i niezbędnej modernizacji oznakowania tras rowerowych oraz wyposażenia ścieżek w miejsca przystankowe, nie będą związane z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez Wnioskodawcę. Z uwagi zatem na spełnienie przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z realizacją przedmiotowego projektu”.

Podobne stanowisko zostało wyrażone w interpretacji indywidualnej z dnia 16 maja 2014 r., sygn. ITPP2/443-255a/14/KT, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy stwierdził, iż „Analiza przedstawionych okoliczności sprawy oraz treści powołanych przepisów prowadzi do stwierdzenia, że Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego w fakturach wystawionych w związku z realizacją przedmiotowego projektu, na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ – jak wskazano we wniosku – nabyte towary i usługi oraz powstała infrastruktura turystyczna nie były i nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług”. Stanowisko Gminy znajduje potwierdzenie również w interpretacji indywidualnej z dnia 25 lutego 2016 r. sygn. IBPP3/4512-941/15/BJ wydanej w analogicznej sprawie, w której Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach wskazał, iż: „(..) w sytuacji gdy – jak wyjaśniła Gmina – przystępując do realizacji projektu wykorzystywała i zamierza nadal wykorzystywać przebudowany budynek przedszkola do działalności publicznoprawnej, a ponadto budynek przedszkola jest przeznaczony do realizacji jej zadań ustawowych wynikających z ustawy o systemie oświaty, to Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego od zakupów towarów i usług związanych z jego przebudową”.

Reasumując, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacja Inwestycji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast na podstawie art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – według art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy organy te podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2016 r., poz. 446, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 cyt. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ww. ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (pkt 2).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Tylko w tym zakresie ich czynności mają bowiem charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Generalnie zatem wyłączone z opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności wykonywane przez podmioty prawa publicznego (organy władzy publicznej i urzędy obsługujące te organy) w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Gmina wraz z innymi podmiotami publiczno–prawnymi będzie wspólnie realizowała projekt pn. „Budowa infrastruktury pieszo-rowerowej” w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020. W ramach inwestycji zostaną zrealizowane zadania polegające m.in. na:

przebudowie drogi wojewódzkiej w zakresie chodnika (dostosowanie do ruchu pieszo-rowerowego),
przebudowie dróg gminnych w zakresie przebudowy 4 skrzyżowań,
budowie centrum przesiadkowego, w ramach którego wybudowane zostaną parkingi A i B,
budowie ciągów pieszo-rowerowych.

Zaprojektowane elementy podniosą prestiż terenu oraz jakość przestrzeni publicznej. Faktury dokumentujące poniesione wydatki w ramach realizacji Inwestycji będą wystawiane na Gminę. Realizowany projekt należy do zadań własnych gminy na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy o samorządzie gminnym. Powstała w ramach Inwestycji infrastruktura, zarówno ścieżki pieszo-rowerowe, jak i parkingi, będą ogólnodostępne dla lokalnej społeczności. Gmina nie będzie czerpała z tego tytułu żadnych przychodów, w szczególności nie będzie pobierała opłat za przechowywanie bagażu, za korzystanie z miejsca parkingowego zarówno dla samochodu, jak i dla roweru czy przejazd ścieżkami rowerowymi, nie będzie również dzierżawiła przedmiotowej infrastruktury, etc. Zdaniem Gminy, wydatki ponoszone w ramach projektu będą związane z wykonywaniem przez Gminę działalności niepodlegającej ustawie o VAT (będą przejawem działalności Gminy w ramach reżimu publicznoprawnego). Cała infrastruktura powstała w ramach projektu (przebudowa drogi wojewódzkiej w zakresie chodnika, przebudowa dróg gminnych w zakresie przebudowy 4 skrzyżowań, budowa centrum przesiadkowego, w ramach którego wybudowane zostaną parkingi A i B, budowa ciągu pieszo-rowerowego) będzie związana z czynnościami niepodlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W ramach centrum przesiadkowego planowane jest wybudowanie parkingu z 8 miejscami postojowymi, w tym jednym dla osoby niepełnosprawnej oraz wiaty, w której będzie się znajdować 9 stojaków na rowery. Główny zamysł utworzenia centrum przesiadkowego ma na celu nakłonienie mieszkańców Gminy do przemieszczania się po wybudowanych ścieżkach pieszo-rowerowych do centrum przesiadkowego w rejonie dworca PKP, gdzie osoby te pod wiatą pozostawią swoje rowery, przypięte do stojaków, a następnie przesiądą się na pociąg i w ten sposób dojadą do pracy. Ta sama idea przyświeca budowie parkingu. Mieszkaniec będzie mógł dojechać do dworca samochodem, tam pozostawi go na parkingu, a następnie pociągiem dojedzie do pracy. Zarówno miejsca parkingowe, jak i stojaki na rowery pod wiatą, będą udostępniane chętnym bezpłatnie.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn. „Budowa infrastruktury pieszo-rowerowej”.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Budowa infrastruktury pieszo-rowerowej wraz z przebudową dróg gminnych i wojewódzkich odbywa się w ramach władztwa publicznego, i Gmina wykonując to zadanie działa jako organ administracji publicznej i może korzystać ze środków prawnych o charakterze władczym. W takim ujęciu Gmina bez wątpienia nie może być uznana za podatnika, gdyż realizuje ona w tym zakresie zadania własne służące zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty samorządowej.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W omawianej sprawie związek taki nie występuje. Z opisu sprawy wynika bowiem, że Gmina będzie dokonywała budowy infrastruktury pieszo-rowerowej w ramach zadań własnych nałożonych na nią ustawą o samorządzie gminnym, zatem w tym zakresie będzie działała w ramach reżimu publicznoprawnego. Zatem w analizowanym przypadku Gmina nie będzie ponosić wydatków w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a tym samym nabywając towary i usługi nie będzie działała w charakterze podatnika podatku VAT. Zatem, w omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia nie będą spełnione.

W konsekwencji mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że Gmina nie będzie miała prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących poniesione wydatki w związku z realizacją projektu pn. „Budowa infrastruktury pieszo-rowerowej”. Powyższe wynika z tego, że w analizowanym przypadku nie będą spełnione – wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy – przesłanki warunkujące prawo do odliczenia podatku naliczonego, tj. Gmina nie będzie działała jako podatnik VAT, a wydatki związane z realizacją zadania nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Należy zwrócić uwagę, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie wynikające z przedstawionego opisu stanu sprawy oraz własnego stanowiska w sprawie, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – w wydanej interpretacji rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności ustalenia, czy przeznaczenie infrastruktury wyłącznie do nieodpłatnego korzystania na gruncie VAT nie będzie stanowiło podlegającego opodatkowaniu VAT świadczenia usług.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin