Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-1.4011.33.2017.3.AS
z 23 czerwca 2017 r.
Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2017 r. (data wpływu 23 marca 2017 r.), uzupełnionym w dniu 24 maja 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania za szkody w uprawach rolnych - jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 23 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania odszkodowania za szkody w uprawach rolnych. Wniosek został uzupełniony w dniu 24 maja 2017 r.
We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.
Wnioskodawca jest rolnikiem i prowadzi gospodarstwo rolne. Rozlicza się wspólnie z żoną PIT-37. Żona pracuje zawodowo i otrzymuje PIT-11. Wnioskodawca otrzymuje świadczenia emerytalne. Gospodarstwo znajduje się w strefie oddziaływania na środowisko zakładów X.X. S.A., dawniej I. Z powodu prowadzenia działalności gospodarczej X.X. S.A. wypłaca odszkodowania za szkody w uprawach rolnych. Wysokość szkód ustala powołany przez X.X. S.A. biegły rzeczoznawca. Odszkodowanie jest według Wnioskodawcy ugodą za szkody w uprawach rolnych. Prowadząc gospodarstwo Wnioskodawca ponosi koszty np. zakupu paliwa do maszyn, części zamiennych, koszty ubezpieczenia pojazdów, budynków, upraw, przeglądów technicznych, podatku rolnego, koszty związane z zakupem nasion, środków ochrony roślin, kosztów przygotowania pola, siewów, ochrony zbiorów uprawy pola. Szkody w uprawach pozbawiają Wnioskodawcę części lub całości przychodu z pola, a nakłady są poniesione. Odszkodowanie jest rekompensatą za straty. W latach minionych dawniej X.X. S.A. wystawiała PIT-8C, ale dołączano pisma z podstawą prawną, co zwalniało z wykazywania i rozliczania w rocznym zeznaniu PIT-37.
Ze stanu faktycznego wynika, że szkoda powstała wskutek zniszczenia upraw zasoleniem gleb, spowodowanych eksploatacją stawów odpadowych należących do X.X. S.A.. Jest wyrządzona ruchem tego zakładu i uzasadnia jego odpowiedzialność na podstawie art. 435 k.c.
Wysokość odszkodowania została ustalona w oparciu o wycenę rzeczoznawcy, a podstawą jego wypłaty nie była umowa, ani ugoda. W dokumencie o wypłaconym odszkodowaniu, w jego treści nie jest wyszczególnione co wchodzi w skład tej kwoty, co jest poniesionym kosztem, a co zyskiem, czyli nie jest faktycznie określona kwota dochodu, która ma być opodatkowana podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.
Czy od całej kwoty otrzymanego odszkodowania, w której ujęte są również poniesione koszty, Wnioskodawca powinien zapłacić podatek dochodowy od osób fizycznych?
Zdaniem Wnioskodawcy, zaistniało podwójne opodatkowanie. Za areał rolny Wnioskodawca płaci podatek rolny, ponosi koszty zakupu nasion, nawozów, paliwa. Zakład X.X. S.A. wyrządza szkodę a Wnioskodawcę każe się jeszcze raz podatkiem dochodowym od osób fizycznych. Kwota odszkodowania nie powinna być opodatkowana, gdyż nie jest to przychód, tylko rekompensata. Należy się zwrot zapłaconego podatku od odszkodowania.
Zgodnie z generalną zasadą wyrażoną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Wskazać należy, że art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy jest przepisem, w którym ustawodawca sformułował katalog zwolnień podatkowych. Przepis ten, jako stanowiący odstępstwo od zasady równości opodatkowania, powinien być interpretowany w pierwszej kolejności według reguł wykładni językowej gramatycznej.
Jak wynika z treści art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych, wydawanych na podstawie tych ustaw.
Odszkodowanie jest szczególnym rodzajem świadczeń, polegających na naprawieniu szkody, czyli uszczerbku, jakiego doznaje poszkodowany we wszelkiego rodzaju dobrach prawem chronionych, w tym dobrach osobistych. Chodzi zarówno o uszczerbek majątkowy jak i niemajątkowy. Naprawienie szkody obejmuje zarówno straty jakie poszkodowany poniósł, jak i korzyści, które mógł osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono. Wysokość szkody wyznacza rozmiar obowiązku odszkodowawczego i jego pułap górny. Do odszkodowań zwolnionych z opodatkowania na mocy wskazanego przepisu zaliczyć należy odszkodowania, których podstawą prawną otrzymania są przepisy kodeksu cywilnego.
Jedną z zasad odpowiedzialności sprawczej szkody jest w prawie cywilnym zasada ryzyka unormowana w przepisach art. 435 k.c., art. 363 § 1. Naprawienie szkody powinno nastąpić według wyboru poszkodowanego bądź przez przywrócenie stanu poprzedniego, bądź przez zapłatę odpowiedniej sumy pieniężnej.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.
Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.
Wyjątek od ogólnej zasady powszechności opodatkowania zawarto m.in. w art. 2 ust. 1 pkt 1. Zgodnie bowiem z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.
Nadmienić należy, że ilekroć w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych jest mowa o gospodarstwie rolnym, oznacza to gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów ustawy o podatku rolnym (art. 2 ust. 4 ustawy).
Definicję gospodarstwa rolnego zawiera art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U z 2016 r., poz. 617 z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów (użytków rolnych) o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.
Definicję działalności rolniczej dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych zawiera art. 2 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z treścią tego przepisu działalnością rolniczą, w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo-fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:
- miesiąc - w przypadku roślin,
- 16 dni - w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
- 6 tygodni - w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
- 2 miesiące - w przypadku pozostałych zwierząt
- licząc od dnia nabycia.
Ustawodawca precyzyjnie określił, co dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych należy rozumieć przez działalność rolniczą. Wyliczenie dokonane w art. 2 ust. 2 ustawy ma charakter wyczerpujący. Zgodnie z przedstawioną definicją działalności rolniczej, podstawową jej cechą jest uzyskiwanie produktów w stanie nieprzetworzonym, pochodzącym z uprawy (produkty roślinne), chowu lub hodowli (produkty zwierzęce). Definicja ta określa więc w ujęciu rzeczowym rodzaje działalności zaliczane do działalności rolniczej. Dla oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego znaczenie ma definicja działalności rolniczej wskazana w przywołanym przepisie.
Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest rolnikiem i prowadzi gospodarstwo rolne. Z powodu prowadzenia działalności gospodarczej (eksploatacja stawów odpadowych powodująca zasolenie gleby) X.X. S.A. wypłaca odszkodowania za szkody w uprawach rolnych. Wnioskodawca ponosi nakłady na prowadzone gospodarstwo rolne, ale szkody w uprawach pozbawiają go części lub całości przychodu z tego gospodarstwa. Odszkodowanie jest więc rekompensatą za poniesione straty.
Nie ulega zatem wątpliwości, że opisana we wniosku działalność X.X. S.A., powodująca szkody w gospodarstwie rolnym Wnioskodawcy prowadzi w konsekwencji do zmniejszenia przychodów z jego działalności rolniczej. Wypłacane odszkodowanie ma na celu rekompensatę tych strat. Odszkodowanie to powoduje, że osoba je otrzymująca (Wnioskodawca) ma możliwość uzyskania przychodów z działalności rolniczej w takiej wysokości, w jakiej uzyskałaby te przychody, gdyby szkody nie zostały wyrządzone. Tym samym odszkodowanie to należy uznać za przychód z działalności rolniczej, który nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym Wnioskodawca nie jest zobowiązany do rozliczenia się z tego tytułu w zakresie podatku dochodowego.
Stanowisko Wnioskodawcy należy zatem uznać za nieprawidłowe. Nie można bowiem potwierdzić argumentów, że przedmiotowe odszkodowanie stanowi przychód zwolniony na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy. Nieprawidłowość stanowiska Wnioskodawcy wynika z faktu zakwalifikowania przez organ otrzymanej kwoty odszkodowania do przychodów z działalności rolniczej w efekcie czego świadczenie to nie podlega w ogóle przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.
doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.