Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.120.2017.1.AW
z 19 lipca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 maja 2017 r. (data wpływu 14 czerwca 2017 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychód Wspólnoty Mieszkaniowej otrzymany od Instytutu Gospodarki Nieruchomościami z tytułu pozyskania i sprzedaży świadectwa efektywności energetycznej oraz koszty poniesione w celu uzyskania tego przychodu, w tym wynagrodzenie dla Instytutu Gospodarki Nieruchomościami oraz dla Administratora Wspólnoty Mieszkaniowej, kształtują dochód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2017 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy przychód Wspólnoty Mieszkaniowej otrzymany od Instytutu Gospodarki Nieruchomościami z tytułu pozyskania i sprzedaży świadectwa efektywności energetycznej oraz koszty poniesione w celu uzyskania tego przychodu, w tym wynagrodzenie dla Instytutu Gospodarki Nieruchomościami oraz dla Administratora Wspólnoty Mieszkaniowej, kształtują dochód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wspólnota Mieszkaniowa funkcjonuje na podstawie ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz.U. z 2015 r. poz. 1892). Wspólnotę Mieszkaniową tworzą wyłącznie właściciele lokali mieszkalnych.

Wspólnota zrealizowała termomodernizację swojego budynku mieszkalnego. Przedsięwzięcie to dotyczyło nieruchomości wspólnej i ma na celu zmniejszenie zużycia energii cieplnej.

W związku z tym, Wspólnota postanowiła ubiegać się o świadectwo efektywności energetycznej na podstawie ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o efektywności energetycznej (Dz.U. z 2015 r. poz. 2167 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, Prezes Urzędu Regulacji Energetyki (dalej: URE) dokonywał wyboru przedsięwzięć służących poprawie efektywności energetycznej, za które można uzyskać świadectwa efektywności energetycznej. W tym celu ogłaszał, organizował i przeprowadzał przetarg. Jak wynika z art. 25 ww. ustawy, ze świadectwa efektywności energetycznej wynikają prawa majątkowe, które są towarem giełdowym, w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych. Prawa te są zbywalne.

W związku z tym, Wnioskodawca podpisał umowę na świadczenie usług doradztwa efektywności energetycznej z Instytutem Gospodarki Nieruchomościami (dalej: IGN).

W umowie tej IGN zobowiązał się do świadczenia na rzecz Wspólnoty usług obejmujących specjalistyczne doradztwo w zakresie efektywności energetycznej, mające na celu wykonanie analizy dziedzin, zakresów i przedsięwzięć po stronie Wspólnoty pozwalających na wykorzystanie systemu białych certyfikatów celem pozyskania przez Wspólnotę Mieszkaniową środków finansowych z tytułu uzyskania świadectwa efektywności energetycznej.

IGN miał również obowiązek opracować audyty efektywności energetycznej, sporządzić w imieniu Wspólnoty deklarację przetargową pozwalającą na uczestnictwo w przetargu organizowanym przez Prezesa URE oraz sprzedać pozyskane świadectwo na Giełdzie Towarowej Energetyki po najkorzystniejszych cenach.

Zgodnie z zawartą umową IGN miał otrzymać wynagrodzenie za sukces po sprzedaży świadectwa na giełdzie.

Wspólnota sporządziła upoważnienie dla IGN do występowania w ww. przetargu.

W deklaracji przetargowej jako podmiot przystępujący do przetargu wskazano IGN.

W związku z tym, świadectwo efektywności energetycznej zostało wystawione na IGN, a nie na Wspólnotę, która zrealizowała przedsięwzięcie służące poprawie efektywności energetycznej.

Po sprzedaży świadectwa, Wspólnota wystawiła fakturę dla IGN za pozyskanie i sprzedaż świadectwa efektywności energetycznej zgodnie z zawartą umową na świadczenie usług doradztwa. Natomiast IGN wystawił fakturę dla Wspólnoty obciążając ją wynagrodzeniem za zrealizowanie wyżej wymienionej umowy.

Zarząd Wspólnoty Mieszkaniowej podjął uchwałę, na podstawie której Wspólnota zapłaciła wynagrodzenie swojemu Administratorowi za przeprowadzenie czynności w celu pozyskania świadectwa efektywności energetycznej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przychód Wspólnoty otrzymany od IGN z tytułu pozyskania i sprzedaży świadectwa efektywności energetycznej oraz koszty poniesione w celu uzyskania tego przychodu, w tym wynagrodzenie dla IGN oraz dla Administratora Wspólnoty, kształtują dochód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z interpretacją ogólną Ministra Finansów z 5 marca 2008 r. Znak: DD6/8213/11/KWW/07/MB7/82 zasobami mieszkaniowymi objęta jest m.in. nieruchomość wspólna, którą zgodnie z ustawą o własności lokali, stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali, jak np. windy, klatki schodowe, chodniki przed budynkami mieszkalnymi, media na terenach, na których znajdują się te budynki.

Zdaniem Wnioskodawcy, zrealizowane przedsięwzięcie dotyczyło zasobów mieszkaniowych. Wspólnota osiągnęła przychód dzięki termomodernizacji budynku mieszkalnego, a koszty jakie poniosła były związane z uzyskaniem tego przychodu. Zatem przychód Wspólnoty otrzymany od IGN z tytułu pozyskania i sprzedaży świadectwa efektywności energetycznej oraz koszty poniesione w celu uzyskania tego przychodu, w tym wynagrodzenie dla IGN oraz dla Administratora Wspólnoty, związane są z gospodarką zasobami mieszkaniowymi. W związku z tym, kształtują dochód z gospodarki zasobami mieszkaniowymi zwolniony z podatku dochodowego od osób prawnych pod warunkiem przeznaczenia go na cele związane z utrzymaniem tych zasobów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Ustawa z dnia 20 maja 2016 r. o efektywności energetycznej w brzmieniu obowiązującym od 1 października 2016 r. (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 831; dalej: „uee”) reguluje system świadectw efektywności energetycznej (tzw. białych certyfikatów). Jest to mechanizm stymulujący i wymuszający zachowania prooszczędnościowe. Ustawa ta przewiduje, że można je uzyskać tylko za przedsięwzięcia o najwyższej efektywności energetycznej.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 uee podmioty, o których mowa w ust. 2, zwane dalej „podmiotami zobowiązanymi”, są obowiązane:

1. zrealizować przedsięwzięcie lub przedsięwzięcia służące poprawie efektywności energetycznej u odbiorcy końcowego, w wyniku których uzyskuje się oszczędności energii finalnej w wysokości określonej w art. 14 ust. 1, potwierdzone audytem efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 25, lub
2. uzyskać i przedstawić do umorzenia Prezesowi URE świadectwo efektywności energetycznej, o którym mowa w art. 20 ust. 1

-z zastrzeżeniem art. 11.

W myśl art. 10 ust. 2 uee obowiązek, o którym mowa w ust. 1, realizują:

1. przedsiębiorstwo energetyczne wykonujące działalność gospodarczą w zakresie wytwarzania lub obrotu energią elektryczną, ciepłem lub gazem ziemnym i sprzedające energię elektryczną, ciepło lub gaz ziemny odbiorcom końcowym przyłączonym do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. odbiorca końcowy przyłączony do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będący członkiem giełdy w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz.U. z 2016 r. poz. 719) lub członkiem rynku organizowanego przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany, w odniesieniu do transakcji zawieranych we własnym imieniu na giełdzie towarowej lub na rynku organizowanym przez ten podmiot;
3. odbiorca końcowy przyłączony do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej będący członkiem giełdowej izby rozrachunkowej w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji zawieranych przez niego poza giełdą towarową lub rynkiem, o których mowa w pkt 2, będących przedmiotem rozliczeń prowadzonych w ramach tej izby przez spółkę prowadzącą giełdową izbę rozrachunkową, przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. lub przez spółkę, której Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz.U. z 2014 r. poz. 94 ze zm.);
4. odbiorca końcowy przyłączony do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej sprowadzający gaz ziemny w ramach nabycia wewnątrzwspólnotowego lub importu w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, w odniesieniu do ilości tego gazu zużytego na własny użytek;
5. towarowy dom maklerski lub dom maklerski w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji realizowanych na giełdzie towarowej lub na rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany, na zlecenie odbiorców końcowych przyłączonych do sieci na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Prawa majątkowe wynikające ze świadectwa efektywności energetycznej powstają z chwilą zapisania świadectwa efektywności energetycznej po raz pierwszy na koncie w rejestrze świadectw efektywności energetycznej na podstawie informacji, o której mowa w art. 24 ust. 2 i przysługują podmiotowi będącemu posiadaczem tego konta (art. 30 ust. 2 uee). Prawa te są towarem giełdowym i są zbywalne (art. 30 ust. 1 uee).

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wspólnota Mieszkaniowa zrealizowała termomodernizację swojego budynku mieszkalnego. Przedsięwzięcie to dotyczyło nieruchomości wspólnej i ma na celu zmniejszenie zużycia energii cieplnej.

W związku z tym, Wspólnota postanowiła ubiegać się o świadectwo efektywności energetycznej na podstawie ustawy o efektywności energetycznej.

W związku z tym, Wnioskodawca podpisał umowę na świadczenie usług doradztwa efektywności energetycznej z IGN.

W umowie tej IGN zobowiązał się do świadczenia na rzecz Wspólnoty usług obejmujących specjalistyczne doradztwo w zakresie efektywności energetycznej, mające na celu wykonanie analizy dziedzin, zakresów i przedsięwzięć po stronie Wspólnoty pozwalających na wykorzystanie systemu białych certyfikatów celem pozyskania przez Wspólnotę Mieszkaniową środków finansowych z tytułu uzyskania świadectwa efektywności energetycznej.

IGN miał również obowiązek opracować audyty efektywności energetycznej, sporządzić w imieniu Wspólnoty deklarację przetargową pozwalającą na uczestnictwo w przetargu organizowanym przez Prezesa URE oraz sprzedać pozyskane świadectwo na Giełdzie Towarowej Energetyki po najkorzystniejszych cenach.

Zgodnie z zawartą umową IGN miał otrzymać wynagrodzenie za sukces po sprzedaży świadectwa na giełdzie.

Wspólnota sporządziła upoważnienie dla IGN do występowania w ww. przetargu.

W deklaracji przetargowej jako podmiot przystępujący do przetargu wskazano IGN.

W związku z tym, świadectwo efektywności energetycznej zostało wystawione na IGN, a nie na Wspólnotę, która zrealizowała przedsięwzięcie służące poprawie efektywności energetycznej.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 1892) ustawa określa sposób ustanawiania odrębnej własności samodzielnych lokali mieszkalnych, lokali o innym przeznaczeniu, prawa i obowiązki właścicieli tych lokali oraz zarząd nieruchomością wspólną.

W świetle art. 3 ust. 1 tej ustawy w razie wyodrębnienia własności lokali właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali.

W myśl art. 3 ust. 2 ww. ustawy nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli lokali.

Stosownie do art. 6 cyt. ustawy ogół właścicieli, których lokale wchodzą w skład określonej nieruchomości, tworzy wspólnotę mieszkaniową. Wspólnota mieszkaniowa może nabywać prawa i zaciągać zobowiązania, pozywać i być pozwana.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1888 ze zm.; dalej: „updop”), wolne od podatku są dochody spółdzielni mieszkaniowych, wspólnot mieszkaniowych, towarzystw budownictwa społecznego oraz samorządowych jednostek organizacyjnych prowadzących działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi – w części przeznaczonej na cele związane z utrzymaniem tych zasobów, z wyłączeniem dochodów uzyskanych z innej działalności gospodarczej niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi.

Stosownie do wyżej cytowanego przepisu, zwolnione od podatku są wyłącznie te dochody, m.in. wspólnot mieszkaniowych, które zostały uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi i które zostały przeznaczone na utrzymanie tych zasobów.

Wobec powyższego opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody uzyskane z:

• gospodarki zasobami mieszkaniowymi, które nie zostały przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych oraz
• innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet wówczas, gdy zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów mieszkaniowych.
  
  

Zauważyć należy, że w języku potocznym, pojęcie „gospodarka” oznacza dysponowanie i zarządzanie czymś. „Zasób” zaś to m.in. pewna nagromadzona ilość czegoś. Natomiast pojęcie „mieszkanie” jest równoznaczne w swojej treści z pomieszczeniem, w którym się mieszka (vide: Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN, http://sjp.pwn.pl). Tak więc przymiotnik „mieszkaniowy”, „mieszkaniowych”, określa rzeczy związane z mieszkaniem.

W konsekwencji przez „zasoby mieszkaniowe”, o których mowa w wyżej wymienionym przepisie art. 17 ust. 1 pkt 44 updop, należy rozumieć:

1. znajdujące się w budynku mieszkalnym lokale mieszkalne wraz przynależnymi do nich pomieszczeniami oraz wyposażenie techniczne, jak np.:
   
   • dźwigi osobowe i towarowe,
   • aparaty do wymiany ciepła,
   • kotłownie i hydrofornie wbudowane,
   • klatki schodowe,
   • strychy, piwnice, komórki,
   • balkony, loggie,
   • garaże,
2. pomieszczenia znajdujące się w budynku mieszkalnym lub poza nim, związane z administrowaniem i zapewnieniem bezawaryjnego funkcjonowania osiedlowych budynków mieszkalnych, tj.:
   
   • budynki (pomieszczenia) administracji osiedlowej, np.: spółdzielni mieszkaniowej, wspólnot mieszkaniowych,
   • kotłownie i hydrofornie wolno stojące,
   • osiedlowe warsztaty (zakłady) konserwacyjno-remontowe,
3. urządzenia i uzbrojenie terenów, na których znajdują się budynki wyżej wymienione, jak np.:
   
   • zbiorniki – doły gnilne, szamba, przydomowe oczyszczalnie ścieków,
   • rurociągi i przewody sieci wodociągowo-kanalizacyjnej, gazowej i ciepłowniczej,
   • sieci elektroenergetyczne i telekomunikacyjne,
   • budowle inżynieryjne (studnie itp.), stacje transformatorowe,
   • budowle komunikacyjne, jak: drogi osiedlowe, ulice, chodniki,
4. inne budowle i urządzenia związane z ukształtowaniem i zagospodarowaniem terenu, mające wpływ na prawidłowe funkcjonowanie osiedlowych budynków mieszkalnych, jak np. latarnie oświetleniowe, ogrodzenia, parkingi, trawniki, kontenery na śmieci.
   
   

Związane z wyżej wymienionymi budowlami (lokalami mieszkalnymi i pomieszczeniami), obiektami i urządzeniami przychody (np. opłaty, czynsze, odsetki za zwłokę od nieterminowych ich wpłat) oraz sfinansowane z nich koszty stanowią przychody i koszty gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Stanowią one jednocześnie przychody i koszty podatkowe w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (art. 12 oraz art. 15 ust. 1 z uwzględnieniem art. 16 ust. 1 updop). Dochód powstały z tego tytułu, w myśl art. 17 ust. 1 pkt 44 updop, wolny będzie od podatku dochodowego, o ile przeznaczony zostanie na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych.

Ze zwolnienia nie będą natomiast korzystały dochody otrzymane z innych źródeł niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi, nawet jeśli zostaną przeznaczone na utrzymanie tych zasobów; nie spełniony bowiem będzie jeden z kumulatywnych warunków wskazanych w cytowanym art. 17 ust. 1 pkt 44 updop.

Odnosząc przedstawiony powyżej stan prawny do opisu stanu faktycznego sprawy stwierdzić należy że przychody i koszty kształtujące dochód uzyskany przez Wspólnotę ze sprzedaży świadectw efektywności energetycznej nie stanowią przychodów i kosztów gospodarki zasobami mieszkaniowymi. Uzyskane przychody ze sprzedaży białych certyfikatów nie będą bowiem przychodami uzyskanymi bezpośrednio z tytułu korzystania z zasobów mieszkaniowych (opłaty, czynsze, wpłaty na fundusz remontowy itd.). Dochody te nie pozostają również w związku z podstawowym celem Wspólnoty obejmującej zaspokajanie potrzeb mieszkaniowych (rzeczy związanych z mieszkaniem).

Dochód ten nie może być uznany za uzyskany z gospodarki zasobami mieszkaniowymi także z uwagi na zawarte w wyroku NSA z 18 stycznia 2000 r. sygn. akt III SA 120/99 rozumienie tego pojęcia. W wyroku tym czytamy, że pod pojęciem gospodarki zasobami mieszkaniowymi należy rozumieć „działania mające na celu utrzymanie substancji pomieszczeń mieszkalnych”. Dochód ze sprzedaży świadectw efektywności energetycznej w obrocie giełdowym przez wspólnotę mieszkaniową nie mieści się w zakresie tego pojęcia.

Także z porównania zakresu podmiotowego uregulowań dotyczących systemu białych certyfikatów oraz zakresu podmiotowego zwolnienia z art. 17 ust. 1 pkt 44 updop można wnioskować o braku możliwości objęcia tym zwolnieniem dochodów będących przedmiotem zapytania Wspólnoty. Skoro podmioty prowadzące działalność w zakresie gospodarki mieszkaniowej będące adresatem normy wynikającej z art. 17 ust. 1 pkt 44 (spółdzielnie mieszkaniowe, wspólnoty mieszkaniowe, towarzystwa budownictwa społecznego, samorządowe jednostki organizacyjne) są tylko jedną z wielu kategorii podmiotów mogących starać się o pozyskanie świadectw efektywności energetycznej, to dochody związane z działalnością objętą unormowaniem ustawy o efektywności energetycznej w żaden sposób nie mogą być utożsamiane z gospodarką zasobami mieszkaniowymi. Należy także mieć na uwadze, że dochód Wspólnoty ze zbycia świadectw o jakich mowa we wniosku jest dochodem ze zbycia praw majątkowych, a nie z zasobów mieszkaniowych.

W związku z powyższym, stwierdzić należy, że skoro ww. dochód nie pochodzi ze źródła jakim jest gospodarka zasobami mieszkaniowymi to nie może on zostać objęty zwolnieniem, wynikającym z art. 17 ust. 1 pkt 44 updop. W konsekwencji uzyskany przez Wspólnotę dochód z innego źródła niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi – nawet w sytuacji przeznaczenia go na utrzymanie tych zasobów – nie będzie korzystał z omawianego zwolnienia, bowiem nie został spełniony jeden z kumulatywnych warunków wskazanych w ww. przepisie.

W rozpoznawanej sprawie nie bez znaczenia pozostaje również okoliczność (wynikająca z opisu sprawy), że świadectwo energetyczne zostało wystawione na IGN, który to świadectwo ostatecznie zbył. W tej sytuacji nie można przyjąć, że zbycia dokonała Wspólnota skoro – formalnie rzecz biorąc – świadectw efektywności energetycznej w ogólne nie posiadała. Otrzymane w związku z realizacją umowy środki nie mogą być uznane za pochodzące z gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Wobec powyższego dochód Wspólnoty osiągnięty w związku z zaistnieniem okoliczności opisanych we wniosku nie może być zwolniony z opodatkowania na podstawie cyt. art. 17 ust. 1 pkt 44 updop.

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Odnosząc się przywołanej przez Wnioskodawcę interpretacji ogólnej Ministra Finansów z dnia 5 marca 2008 r. znak DD6/8213/11/KWW/07/MB7/82 należy stwierdzić, że rozstrzygnięcie w przedmiotowej sprawie pozostaje w zgodzie z wyżej oznaczoną interpretacją, w której Minister Finansów wskazał, iż opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają dochody uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi, które nie zostały przeznaczone na cele związane z utrzymaniem zasobów mieszkaniowych oraz dochody z innej działalności niż gospodarka zasobami mieszkaniowymi. Powyżej wykazano, że dochodów o jakich mowa we wniosku nie można uznać za uzyskane z gospodarki zasobami mieszkaniowymi.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 1369) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.