Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
ITPB3/4510-596/15-3/AW
z 15 stycznia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2015 r. (data wpływu 23 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wykładni art. 15b tej ustawy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie wykładni art. 15b tej ustawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą przede wszystkim w zakresie produkcji niemetalowych łożysk ślizgowych oraz metalowych obudów łożysk, tj. systemów łożyskowych przeznaczonych dla przemysłu morskiego i lądowego. Wnioskodawca prowadzi działalność na terenie Specjalnej Strefy Ekonomicznej (dalej: SSE), głównie na podstawie zezwolenia, o którym mowa w art. 16 ust. 1 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych, uzyskanego w czerwcu 2014 roku. W konsekwencji większość przychodów Wnioskodawcy korzysta ze zwolnienia przedmiotowego uregulowanego w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Niemniej jednak Wnioskodawca prowadzi dodatkową działalność gospodarczą, w szczególności w zakresie świadczenia usług magazynowania oraz usług transportowych, której zezwolenie na prowadzenie działalności w SSE nie obejmuje. Tak więc dochody z tej ubocznej działalności są opodatkowane podatkiem dochodowym od osób prawnych na zasadach ogólnych.

Wnioskodawca – stosując art. 7 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – nie uwzględnia przy ustalaniu dochodu stanowiącego podstawę opodatkowania kosztów uzyskania przychodów zwolnionych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34 ww. ustawy. Niemniej jednak Wnioskodawca zalicza do kosztów uzyskania przychodów część odpisów amortyzacji podatkowej od jednego środka trwałego, to jest hali produkcyjno-magazynowej znajdującej się pod adresem siedziby Wnioskodawcy. Przedmiotowa hala produkcyjno-magazynowa została przyjęta do używania w 2013 roku i jest wykorzystywana częściowo w celu uzyskiwania przychodów opodatkowanych, a zatem zastosowanie znajduje art. 15 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W celu sfinansowania budowy hali produkcyjno-magazynowej oraz nabycia pozostałych środków trwałych Wnioskodawca dokonał emisji obligacji. Ustalając wartość początkową hali produkcyjno-magazynowej Wnioskodawca uwzględnił również odsetki od wyemitowanych obligacji, w części związanej ze sfinansowaniem budowy hali produkcyjno-magazynowej, naliczone za okres do dnia przekazania przedmiotowego środka trwałego do używania.

Wszystkie wyemitowane przez Wnioskodawcę obligacje objął podmiot, który nie jest powiązany z Wnioskodawcą w sposób określony w art. 16 ust. 1 pkt 60 ani w art. 16 ust. 1 pkt 61 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Przedmiotowa hala produkcyjno-magazynowa na dzień przyjęcia do używania oraz do dnia dzisiejszego spełnia warunki określone w art. 16a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w szczególności stanowi własność Wnioskodawcy, jest kompletna i zdatna do używania.

Do dnia złożenia niniejszego wniosku Wnioskodawca nie zapłacił obligatariuszowi odsetek zaliczonych do wartości początkowej hali produkcyjno-magazynowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca jest uprawniony do zaliczania do kosztów uzyskania przychodów części odpisów amortyzacji podatkowej od hali produkcyjno-magazynowej ustalonej na podstawie art. 15 ust. 2a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, od części wartości początkowej tego środka trwałego odpowiadającej niezapłaconym odsetkom od obligacji?
2. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie nr 1, czy Wnioskodawca jest zobowiązany do zmniejszania kosztów uzyskania przychodów o części odpisów amortyzacji podatkowej zaliczone uprzednio do kosztów podatkowych, przypadające od części wartości początkowej hali produkcyjno-magazynowej odpowiadającej niezapłaconym odsetkom od obligacji, z upływem 90 dni od dnia zaliczenia części poszczególnych odpisów do kosztów uzyskania przychodów?

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2. W zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 1 zostanie Spółce wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy – w zakresie pytania oznaczonego we wniosku numerem 2 – nie ma on obowiązku dokonywania korekt kosztów uzyskania przychodów o części odpisów amortyzacyjnych zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów, w związku z niezapłaceniem odsetek od obligacji w terminie 90 dni od dnia zaliczenia poszczególnych odpisów amortyzacyjnych (ich części) do kosztów podatkowych.

Przepisy art. 15b ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych mają zastosowanie do kwot zaliczonych do kosztów uzyskania przychodów na podstawie faktur (rachunków), względnie umów albo innych dokumentów. Tymczasem Wnioskodawca zalicza do kosztów uzyskania przychodów części odpisów amortyzacyjnych nie na podstawie dokumentów źródłowych, w tym odsetek wynikających z wyemitowanych przez siebie obligacji, lecz na podstawie ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Tak jak wskazano w stanowisku Wnioskodawcy do pytania nr 1, z dniem przyjęcia środka trwałego do używania odsetki podlegające doliczeniu do wartości początkowej środka trwałego utraciły swój byt samoistny. Brak jest tożsamości pomiędzy niezapłaconą kwotą odsetek wynikającą z emisji obligacji, a kwotą odpisu amortyzacyjnego podlegającą zaliczeniu do kosztów podatkowych zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w związku z art. 16a–16m ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Odpisy amortyzacyjne stanowią kategorię kosztów podatkowych, którym nie towarzyszą żadne wydatki, a tym samym nie podlegają testom na dokonanie zapłaty w trybie art. 15b ust. 1 i ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tożsame stanowisko zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 10 kwietnia 2013 roku, o sygn. IPPB5/423-111/14-2/MW, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 5 lipca 2013 roku, o sygn. IPTPB3/423-112/13-5/GG, jak również Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu w interpretacji indywidualnej z dnia 2 grudnia 2013 roku, o sygn. ILPB4/423-357/13-2/ŁM.

W ostatniej z wyżej wymienionych interpretacji organ administracji bez zastrzeżeń zaakceptował stanowisko podatnika, zgodnie z którym art. 16g ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowi przepis szczególny w stosunku do art. 15b ust. 1, ust. 2 i ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a w konsekwencji te drugie przepisy nie mają zastosowania do odsetek podlegających zaliczeniu do wartości początkowej środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W odniesieniu do powołanych przez Spółkę interpretacji, należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Jednocześnie nadmienić należy – że z uwagi na okoliczność, że przedmiotem interpretacji indywidualnej jest wykładnia art. 15b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych w zakresie zaprezentowanego stanu faktycznego – niniejsza interpretacja dotyczy stanu prawnego obowiązującego w dniu złożenia wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Norma ta została bowiem uchylona z dniem 1 stycznia 2016 r. mocą art. 3 ustawy z dnia 5 sierpnia 2015 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U., poz. 1197).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.