Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-1/4511-713/15/WRz
z 15 lutego 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r, poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni, przedstawione we wniosku opatrzonym datą 9 października 2015 r. (data wpływu do tut. Biura 1 grudnia 2015 r.),

o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji przyznanej osobie bezrobotnej na podjęcie działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2015 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji przyznanej osobie bezrobotnej na podjęcie działalności gospodarczej.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 2 września 2015 r. Wnioskodawczyni podpisała ze Starostą umowę o dofinansowanie działalności gospodarczej. W przedmiotowej umowie na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2015 r. poz. 149 ze zm.) oraz Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 23 kwietnia 2012 r. w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia i doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznania środków na podjęcie działalności gospodarczej (Dz.U. z 2012 r poz. 457 ze zm.) Starosta przyznał Wnioskodawczyni jednorazowo środki z Funduszu Pracy w ramach programu regionalnego X, w wysokości 21.000 zł, na dofinansowanie podjęcia działalności gospodarczej w zakresie usług elektroinstalacyjnych. Zgodnie z warunkami umowy Wnioskodawczyni zarejestrowała pozarolniczą działalność gospodarczą i w dniu 5 października 2015 r. rozpoczęła prowadzenie tej działalności. Z przyznanych środków dokonała zakupu materiałów niezbędnych do remontu lokalu przeznaczonego do prowadzenia działalności gospodarczej, zakupiła narzędzia niezbędne do świadczenia usług elektroinstalacyjnych oraz meble do warsztatu, które zostały przez nią wpisane do ewidencji wyposażenia. Każdy z zakupionych elementów wyposażenia: szafa, stół, stolik pod wiertarkę, fotel obrotowy, nadbudowa warsztatu serwisowego stanowi niezależny, kompletny, zdatny do użytku element o wartości nieprzekraczającej 3.500,00 zł netto. Wszystkie wydatki jakie poniosła z przyznanej jej dotacji zostały przeznaczone na zakup rzeczy niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej i w celu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawczyni otrzymała z Urzędu Pracy na piśmie informację, że środki na rozpoczęcie działalności są przyznane zgodnie z art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy i są finansowane z Funduszu Pracy oraz korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego na postawie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednocześnie jako osoba prowadząca działalność gospodarczą opodatkowana jest na tzw. zasadach ogólnych i prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy środki z otrzymanej dotacji na podjęcie działalności gospodarczej, korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego na postawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i nie rodzą obowiązku zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych oraz czy wydatki poczynione przez Wnioskodawczynię ze środków dotacji na podjęcie działalności gospodarczej, tj. na zakup materiałów do remontu lokalu, zakup narzędzi, wyposażenia warsztatu mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawczyni, środki dofinansowania otrzymane przez nią na podstawie umowy ze Starostą o dofinansowanie podjęcia działalności gospodarczej korzystają ze zwolnienia z podatku dochodowego na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, natomiast poczynione wydatki z przedmiotowej dotacji na remont lokalu, zakup narzędzi i wyposażenia, poniesione w celu uzyskania przychodu w nowo rozpoczętej działalności gospodarczej, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu tej działalności. Zostały one bowiem poniesione w celu umożliwienia podjęcia działalności gospodarczej osobie dotąd bezrobotnej, a tym samym w celu uzyskania przychodów z działalności gospodarczej. Koszty sfinansowane z dotacji na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia instytucjach rynku pracy nie zostały wyłączone przez ustawodawcę z katalogu kosztów podatkowych, zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 56, ani w żadnym innym przepisie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Brak wyłączenia uprawnia Wnioskodawczynię do zaliczenia przedmiotowych wydatków do kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 361 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a, 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 14 ust. 1 ww. ustawy, za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług. W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ww. ustawy, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 149 ze zm.).

Zgodnie natomiast z art. 46 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, starosta z Funduszu Pracy może przyznać bezrobotnemu jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej, w tym na pokrycie kosztów pomocy prawnej, konsultacji i doradztwa związane z podjęciem tej działalności, w wysokości określonej w umowie, nie wyższej jednak niż 6-krotnej wysokości przeciętnego wynagrodzenia (...).

W myśl art. 46 ust. 6 pkt 1 i 2 ww. ustawy, Minister właściwy do spraw pracy określi, w drodze rozporządzenia m.in.:

• szczegółowe warunki i tryb dokonywania refundacji, o której mowa w ust. 1 pkt 1 i 1a oraz ust. 1a (pkt 1),
• szczegółowe warunki i tryb przyznawania bezrobotnemu jednorazowo środków na podjęcie działalności gospodarczej, o których mowa w ust. 1 pkt 2 (pkt 2), (...).

Jak wynika z przedstawionego we wniosku staniu faktycznego 2 września 2015 r. Wnioskodawczyni podpisała ze Starostą umowę o dofinansowanie działalności gospodarczej. W przedmiotowej umowie, na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy oraz Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie dokonywania z Funduszu Pracy refundacji kosztów wyposażenia i doposażenia stanowiska pracy dla skierowanego bezrobotnego oraz przyznania środków na podjęcie działalności gospodarczej Starosta przyznał Wnioskodawczyni jednorazowo środki z Funduszu Pracy w ramach programu regionalnego X, w wysokości 21.000 zł na dofinansowanie podjęcia działalności gospodarczej w zakresie usług elektroinstalacyjnych. Zgodnie z warunkami umowy Wnioskodawczyni zarejestrowała pozarolniczą działalność gospodarczą i w dniu 5 października 2015 r. rozpoczęła prowadzenie tej działalności. Z przyznanych środków dokonała zakupu materiałów niezbędnych do remontu lokalu przeznaczonego do działalności gospodarczej, zakupiła narzędzia niezbędne do świadczenia usług elektroinstalacyjnych oraz meble do warsztatu, które zostały przez nią wpisane do ewidencji wyposażenia. Każdy z zakupionych elementów wyposażenia: szafa, stół, stolik pod wiertarkę, fotel obrotowy, nadbudowa warsztatu serwisowego stanowi niezależny, kompletny, zdatny do użytku element o wartości nieprzekraczającej 3.500,00 zł netto. Wszystkie wydatki jakie poniosła z przyznanej jej dotacji zostały przeznaczone na zakup rzeczy niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej i w celu uzyskania przychodu z działalności gospodarczej. Wnioskodawczyni jako osoba prowadząca działalność gospodarczą opodatkowana jest na tzw. zasadach ogólnych i prowadzi podatkową księgę przychodów i rozchodów.

W świetle ww. przepisów oraz na gruncie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego stwierdzić należy, że jeżeli w istocie otrzymane przez Wnioskodawczynię, jako bezrobotną środki finansowe są środkami, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy, to z uwagi na fakt, że zostały one przeznaczone na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych (inne niż cele inwestycyjne), tj. na zakup wyposażenia oraz remont budynku, w którym prowadzona jest działalność gospodarcza, stanowią one przychód z pozarolniczej działalności gospodarczej, zwolniony jednakże od opodatkowania na podstawie ww. art. 21 ust. 1 pkt 121 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przychód ten jako zwolniony nie podlega ujęciu w prowadzonej przez Wnioskodawczynię podatkowej księdze przychodów i rozchodów. Przy czym, jak wskazano zwolnienie to dotyczy wyłącznie środków, które nie zostały przeznaczone na cele inwestycyjne. Środki przeznaczone na cele inwestycyjne nie stanowią bowiem przychodu, zgodnie z powołanym art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 22 ust. 1 ww. ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Kosztami uzyskania przychodu są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów. Aby określony wydatek mógł zostać zaliczony do ww. kosztów, należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz możliwość osiągnięcia przychodu z danego źródła.

Poniesiony wydatek może zatem zostać uznany za koszt uzyskania przychodów w myśl powołanego przepisu, o ile spełnia łącznie następujące warunki:

• pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i został poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajduje się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, enumeratywnie wymienionych w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,
• został właściwie udokumentowany.

Fakt sfinansowania wydatków poniesionych na zakup wyposażenia oraz remont lokalu wykorzystywanego do celów prowadzonej działalności gospodarczej ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z Urzędu Pracy na podjęcie działalności gospodarczej, co do zasady, nie wyklucza możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów, mimo że przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie cytowanego art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ww. ustawy, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Dodać należy, że zgodnie z § 3 pkt 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów (t.j. Dz.U. z 2014 r. poz. 1037), przez wyposażenie rozumieć należy rzeczowe składniki majątku, związane z wykonywaną działalnością, niezaliczone zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym, do środków trwałych. Na podstawie § 4 ust. 2 ww. rozporządzenia, wyposażenie o wartości przekraczającej 1.500 zł należy objąć ewidencją wyposażenia.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeżeli w istocie wskazane we wniosku składniki majątku nie stanowią środków trwałych lecz wyposażenie, o którym mowa w cyt. wyżej przepisie, to wydatki poniesione na ich nabycie mogą stanowić koszty uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, mimo że zostały sfinansowane ze środków przyznanych osobie bezrobotnej na podjęcie działalności gospodarczej. Również wydatki poniesione na remont lokalu, o których mowa we wniosku, jeżeli w istocie są wydatkami o charakterze remontowym (a nie modernizacyjnym) mogą zostać uznane za koszt uzyskania przychodu tej działalności.

Z uwagi na powyższe, przedstawione we wniosku stanowisko Wnioskodawczyni uznano za prawidłowe.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym, przyjęto, że „nadbudowa warsztatu serwisowego”, o której mowa we wniosku, stanowi element wyposażenia prowadzonej działalności gospodarczej. Tym samym wydatki poniesione na zakup ww. składnika majątku nie są wydatkami poniesionymi na wytworzenie lub modernizację środka trwałego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Do wniosku dołączono dokumenty źródłowe. Należy jednak zauważyć, że wydając interpretacje w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego, w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do ich oceny; jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez Wnioskodawczynię i jej stanowiskiem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.