Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1/4511-1-173/16-2/AA
z 24 marca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 10 lutego 2016 r. (data wpływu 22 lutego 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji na podjęcie działalności gospodarczej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych otrzymania dotacji na podjęcie działalności gospodarczej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawcy jako osobie bezrobotnej, nieprowadzącej pozarolniczej działalności gospodarczej, na podstawie umowy zawartej z Powiatowym Urzędem Pracy - dalej „PUP”, przyznano jednorazowo środki na podjęcie działalności gospodarczej. Powyższe odbywało się w oparciu o regulację art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 674 ze zm.) - dalej jako „ustawa o promocji zatrudnienia”. Uzyskane w ten sposób przez Wnioskodawcę środki zakwalifikowano jako pomoc de minimis, w ramach pomocy publicznej udzielonej na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia. Udzielona pomoc stanowi jednocześnie pomoc de minimis spełniającą warunki określone w rozporządzeniu Komisji Europejskiej nr 1998/2006 z dnia 15 grudnia 2006 r. w sprawie zastosowania art. 87 i 88 Traktatu o pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 379 z 28 grudnia 2006 r.).

Przyznane środki, o których mowa powyżej przelane zostały na rachunek bankowy Wnioskodawcy celem dokonania zakupów związanych z rozpoczęciem działalności gospodarczej. Zakupów tych dokonywano po podpisaniu umowy z PUP, po rozpoczęciu działalności gospodarczej i jej rejestracji w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. Poczynione wydatki zostały udokumentowane fakturami.

Jednocześnie wartość uzyskanej dotacji nie stanowi przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych na gruncie regulacji ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) - dalej jako „updof”. Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 121 updof, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca posiada status podatnika podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki poniesione na zakup towarów i usług, które sfinansowane zostały bezpośrednio środkami z przyznanej jednorazowej dotacji na rozpoczęcie działalności gospodarczej stanowią koszty uzyskania przychodów prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, wydatki poniesione na zakup towarów i usług ze środków, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia, przyznanych bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej przez PUP, nie wykluczają możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Stosownie do treści art. 22 ust. 1 updof, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Należy wskazać, iż wcześniej cytowany przepis warunkuje zakwalifikowanie wydatku jako kosztowego od spełnienia określonych warunków.

W pierwszej kolejności ustawodawca wymienia cel wydatku, jakim ma być osiągnięcie przychodu lub zabezpieczenie albo zachowanie jego źródła. Środki przyznane Wnioskodawcy z PUP zostały przeznaczone na podjęcie działalności gospodarczej, czyli takiej działalności, która nastawiona jest na osiąganie zysków oraz charakteryzuje się ciągłością - nie ma przy tym znaczenia, że wydatki zostały poniesione przed zarejestrowaniem działalności gospodarczej w CEIDG. Były one poniesione zgodnie z umową zawartą z PUP w związku z planowanym rozpoczęciem działalności gospodarczej. Poza tym wszystkie wydatki zostały poczynione na zakupy towarów i usług niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej - towary te i usługi faktycznie obecnie są wykorzystywane w ramach zarejestrowanej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej.

Drugim warunkiem, którego istnienie jest niezbędne do uznania wydatku za koszt podatkowy, jest fizyczne i faktyczne poniesienie danego wydatku. Zakup wyposażenia na rozpoczęcie działalności gospodarczej bezzwrotnie wyczerpał aktywa jakie Wnioskodawca otrzymał w ramach jednorazowych środków, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia. Wskazany warunek został zatem spełniony.

Kolejnym warunkiem wymaganym dla kwalifikacji wydatku do kosztu z art. 22 ust. 1 updof jest stwierdzenie, iż nie został on (wydatek) wskazany przez ustawodawcę w katalogu z art. 23 ust. 1 tej ustawy.

Jednocześnie dopiero kumulatywne spełnienie wszystkich ww. przesłanek umożliwia uznanie wydatku za koszt podatkowy prowadzonej działalności gospodarczej. A contrario niespełnienie którejkolwiek z nich uniemożliwia takie działanie.

Pierwsze z dwóch wskazanych warunków zostały spełnione, tj. wydatki zostały poniesione w celu prowadzenia działalności gospodarczej - uzyskania przychodu - a także nie ma wątpliwości, co do ich faktycznego poniesienia. Kwestią wymagającą rozstrzygnięcia jest ustalenie, czy poniesione przez Wnioskodawcę wydatki nie zostały ujęte w ramach art. 23 ust. 1 updof.

W art. 23 ust. 1 pkt 56 updof ustawodawca wskazuje, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47c, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137 tej ustawy. Wyżej cytowany przepis nie wymienia więc art. 21 ust. 1 pkt 121 updof, w ramach którego mowa jest o środkach uzyskanych m.in. na rozpoczęcie działalności gospodarczej na podstawie ustawy o promocji zatrudnienia. Prowadzi to do wniosku, iż na podstawie regulacji art. 23 ust. 1 pkt 56 updof, nie wyklucza się możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych przez podatnika, które zostały sfinansowane dotacją, o jakiej stanowi art. 21 ust. 1 pkt 121 updof.

Tym samym, Wnioskodawca wydatki na zakup towarów i usług związanych z rozpoczęciem działalności gospodarczej, finansowane ze środków przyznanej mu dotacji, może co do zasady zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów w ramach prowadzonej działalności. Z kolei, nie ma możliwości zaliczenia do kosztów podatkowych wydatków na zakup towarów zaliczonych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonywania z tego tytułu odpisów amortyzacyjnych, ponieważ zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 45 updof, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych według zasad określonych w updof, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie. Oznacza to, że wydatki poniesione na zakup towarów i usług, które sfinansowane zostały bezpośrednio środkami z przyznanej jednorazowej dotacji na rozpoczęcie działalności gospodarczej stanowią dla Wnioskodawcy koszt uzyskania przychodów, jednakże nie mogą stanowić kosztu uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od zakupu towarów/usług zaliczonych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, jeśli te zostały również nabyte z otrzymanej dotacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Zatem kosztem uzyskania przychodów są wszystkie wydatki, których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów i nie są wymienione w art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże ciężar wykazania owego związku spoczywa na Wnioskodawcy, który wywodzi z tego określone skutki prawne.

Kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą. Z oceny związku z prowadzoną działalnością winno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może się przyczynić do osiągnięcia przychodów z danego źródła. Aby zatem wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów winien, w myśl powołanego przepisu spełniać łącznie następujące warunki:

• pozostawać w związku przyczynowo-skutkowym z przychodem lub źródłem przychodu i być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu,
• nie znajdować się na liście kosztów nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów, wymienionych w art. 23 ust. 1 ww. ustawy,
  
• być właściwie udokumentowany.
  
  

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jako bezrobotny otrzymał z Powiatowego Urzędu Pracy jednorazowe środki na podjęcie działalności gospodarczej na podstawie art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

W myśl art. 14 ust. 2 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychodem z działalności gospodarczej są również dotacje, subwencje, dopłaty, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 13, i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków, z wyjątkiem gdy przychody te są związane z otrzymaniem, zakupem albo wytworzeniem we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których, zgodnie z art. 22a-22o, dokonuje się odpisów amortyzacyjnych.

Mając na uwadze brzmienie powyższego przepisu należy stwierdzić, że ustawodawca różnicuje skutki podatkowe otrzymanych dotacji i innych nieodpłatnych świadczeń w zależności od celu, na jaki zostały one przeznaczone, tj.:

• dotacje, subwencje, dopłaty i inne nieodpłatne świadczenia otrzymane na cele inne niż nabycie lub wytworzenie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych – zaliczane są do przychodów z działalności gospodarczej,
• ww. świadczenia otrzymane na pokrycie kosztów albo jako zwrot wydatków poniesionych przez podatnika na zakup lub wytworzenie we własnym zakresie środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, od których dokonuje się odpisów amortyzacyjnych – nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej.
  
  

Zgodnie z treścią art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku odchodowym od osób fizycznych, wolne od podatku dochodowego są jednorazowe środki przyznane bezrobotnemu na podjęcie działalności, o których mowa w art. 46 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy.

Zatem wydatki na zakup towarów i usług niestanowiących środków trwałych należy stwierdzić, że sfinansowanie tych wydatków ze środków przyznanych osobie bezrobotnej z urzędu pracy na podjęcie działalności gospodarczej nie wyklucza możliwości zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów, mimo że przyznane środki korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 121 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten nie został bowiem wymieniony w art. 23 ust. 1 pkt 56 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zgodnie z którym, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków i kosztów bezpośrednio sfinansowanych z dochodów (przychodów), o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 46, 47a, 47d, 116, 122, 129, 136 i 137.

Jednocześnie należy zauważyć, że Wnioskodawca słusznie zauważył, że nie ma możliwości zaliczenia do kosztów wydatków na zakup towarów zaliczonych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych oraz dokonywania z tego tytułu odpisów amortyzacyjnych.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 45 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Odpisy amortyzacyjne od tej części wartości środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, która sfinansowana została z otrzymanych środków przyznanych bezrobotnemu na podjęcie działalności gospodarczej nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Reasumując, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że analiza zarówno art. 22 ust. 1 jak i art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wskazuje, że sfinansowane ze środków z przyznanej dotacji na rozpoczęcie działalności gospodarczej wydatki na zakup towarów i usług niestanowiących środków trwałych w prowadzonej działalności gospodarczej można bezpośrednio zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tej działalności. Natomiast sfinansowane z tej dotacji wydatki na zakup składników majątku zaliczonych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, nie mogą stanowić kosztów uzyskania przychodów ze źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Dotyczy to zarówno wydatków na ich nabycie, jak i odpisów amortyzacyjnych dokonywanych od tej części ich wartości, która została sfinansowana dotacją.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.