INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z o.o., przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2011 r. (data wpływu 16 sierpnia 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 2 listopada 2011 r. (data wpływu 7 listopada 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczenia usług medycznych realizowanych na podstawie umowy zawartej z „A”:

• jest prawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku usług – badań lekarskich w celu określenia stanu zdrowia zatrzymanego pod kątem umieszczenia go w pomieszczeniu dla osób zatrzymanych; opatrzenia ran oraz wystawienia recepty na niezbędne leki; badań diagnostycznych przez lekarzy specjalistów np. psychiatrów, neurologów; wydania zaświadczenia lekarskiego o istnieniu bądź braku przeciwwskazań medycznych do umieszczenia osoby zatrzymanej w areszcie; dokumentowania przeprowadzenia badań lekarskich zgodnie z obowiązującymi przepisami w drodze adnotacji na wniosku;
• jest nieprawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku usług – pobrania krwi do badań laboratoryjnych w celu zbadania zawartości alkoholu w organizmie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczenia usług medycznych realizowanych na podstawie umowy zawartej z „A”. Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem z dnia 2 listopada 2011 r. (data wpływu 7 listopada 2011 r.) o doprecyzowanie opisu sprawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy (Spółki) są usługi w zakresie szpitalnictwa oraz inne usługi dotyczące ochrony zdrowia zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89 z późniejszymi zmianami).

Spółka prowadzi ewidencję księgową w oparciu o ustawę o rachunkowości. Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług, jednak w związku z tym, że ponad 98% jej przychodu jest zwolniona od podatku od towarów i usług to nie odlicza ona podatku VAT, natomiast 1,5% to przychody z dzierżaw pomieszczeń, od których Spółka ustala VAT należny.

W ramach świadczonych usług zdrowotnych Spółka świadczy usługi zdrowotne oraz opracowuje dokumenty z wykorzystaniem wiedzy medycznej dla „A”. Spółka zobowiązana jest – w ramach zawartej umowy – do:

1. przeprowadzenia badań lekarskich, celem określenia stanu zdrowia zatrzymanego pod kątem umieszczenia w pomieszczeniu dla osób zatrzymanych,
2. w razie potrzeby opatrzenia ran, wystawienia recepty na niezbędne leki,
3. w razie potrzeby pobrania krwi do badań laboratoryjnych na zawarcie alkoholu,
4. w razie potrzeby do stosownych badań diagnostycznych przez lekarzy specjalistów np. psychiatrów, neurologów itp.
5. wydania zaświadczenia lekarskiego o istnieniu bądź braku przeciwwskazań medycznych do umieszczenia osoby zatrzymanej w areszcie,
6. dokumentowania przeprowadzenia badań lekarskich zgodnie z obowiązującymi przepisami w drodze adnotacji lekarskich na kopii wniosku.

W uzupełnieniu do wniosku Spółka wskazała, iż jest podmiotem leczniczym-szpitalem, realizującym usługi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054).

Spółka wyjaśniła, że jeżeli lekarz po wstępnym przebadaniu osoby zatrzymanej uzna, że należy pacjenta skierować na dodatkowe konsultacje do lekarzy specjalistów np. psychiatrów, neurologów to wówczas oni wydają opinię o istnieniu bądź braku przeciwwskazań medycznych do umieszczenia osoby zatrzymanej w areszcie. Jeżeli lekarz przyjmujący oceni, że nie ma potrzeby kierowania osoby zatrzymanej do specjalistów to wówczas sam wydaje opinię o stanie zdrowia zatrzymanego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy z dniem 1 stycznia 2011 r. w świetle art. 43 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług świadczenia medyczne wykonywane na zlecenie „A” są zwolnione od podatku VAT od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi medyczne są zwolnione od podatku VAT, zgodnie z art. 43 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż wykonywane przez lekarzy świadczenia służą ochronie zdrowia i sprawowaniu profilaktycznej opieki zdrowotnej osób zakwalifikowanych do przebywania w pomieszczeniach przeznaczonych dla osób zatrzymanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się:

• za prawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku usług – badań lekarskich w celu określenia stanu zdrowia zatrzymanego pod kątem umieszczenia go w pomieszczeniu dla osób zatrzymanych; opatrzenia ran oraz wystawienia recepty na niezbędne leki; badań diagnostycznych przez lekarzy specjalistów np. psychiatrów, neurologów; wydania zaświadczenia lekarskiego o istnieniu bądź braku przeciwwskazań medycznych do umieszczenia osoby zatrzymanej w areszcie; dokumentowania przeprowadzenia badań lekarskich zgodnie z obowiązującymi przepisami w drodze adnotacji na wniosku oraz
• za nieprawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku usług – pobrania krwi do badań laboratoryjnych w celu zbadania zawartości alkoholu w organizmie.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy wskazano, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Należy zaznaczyć, że zarówno w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w rozporządzeniach wykonawczych do niej przewidziano możliwość zastosowania obniżonych stawek podatku, a nawet zwolnień od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki medycznej, służące profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane w ramach działalności leczniczej przez podmioty lecznicze.

W myśl art. 132 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347), zwolnieniu od podatku przez państwa członkowskie podlegają opieka szpitalna i medyczna oraz ściśle z nimi związane czynności podejmowane przez podmioty prawa publicznego lub, na warunkach socjalnych porównywalnych do stosowanych w odniesieniu do instytucji prawa publicznego, przez szpitale, ośrodki medyczne i diagnostyczne oraz inne odpowiednio uznane placówki o podobnym charakterze.

Zgodnie zaś z ugruntowanym stanowiskiem Trybunału Sprawiedliwości UE, zwolnienia zawarte w art. 132 dyrektywy 2006/112/WE Rady stanowią autonomiczne pojęcie prawa wspólnotowego i mają na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w poszczególnych państwach członkowskich. Oznacza to, że zakres przedmiotowy tych zwolnień powinien być taki sam we wszystkich krajach członkowskich, zatem przy jego definiowaniu nie jest zasadne odwoływanie się wyłącznie do ustawodawstwa krajowego, ponieważ takie działania mogłyby prowadzić do rozbieżności w stosowaniu zwolnień w poszczególnych państwach UE.

Orzecznictwo Trybunału wskazuje, że pojęcia dotyczące zwolnień należy interpretować w sposób ścisły, ponieważ zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Jeśli chodzi w szczególności o zwolnienie przewidziane w art. 132 Dyrektywy, to z orzecznictwa wynika, że pojęcie „opieka medyczna” dotyczy świadczeń medycznych, które służą diagnozie, opiece oraz, w miarę możliwości, leczeniu chorób lub zaburzeń zdrowia. Cel usługi medycznej określa, czy powinna ona korzystać ze zwolnienia; jeżeli z kontekstu wynika, że jej głównym celem nie jest ochrona, utrzymanie bądź przywrócenie zdrowia, lecz inny cel, to wówczas zwolnienie nie będzie miało zastosowania. Innymi słowy aby podlegać zwolnieniu świadczenie powinno mieć cel terapeutyczny, tym samym liczy się nie charakter usługi, ale jej cel.

Zdefiniowanie w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy o podatku od towarów i usług zakresu zwolnienie poprzez zawężenie go wyłącznie do usług opieki medycznej służących profilaktyce, zachowaniu, ratowaniu, przywracaniu i poprawie zdrowia, odpowiada co do zasady używanym przez Trybunał określeniom „postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz, w zakresie, w jakim jest to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych”.

Podkreślenia wymaga fakt, iż orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE wskazuje także, że ze zwolnienia mogą korzystać również usługi medyczne realizowane w celach profilaktycznych (wyrok w sprawie Unterpertinger, C-212/01, pkt 40). Zgodnie z orzeczeniem w tej sprawie „celu terapeutycznego nie należy określać w sposób szczególnie wąski, świadczenie profilaktycznych usług medycznych może być również zwolnione od podatku nawet jeśli okaże się że osoby, które są poddane badaniom lub innym zabiegom medycznym o charakterze profilaktycznym nie cierpią na żadną chorobę lub anomalię zdrowotną”.

Tym samym badanie diagnostyczne mające jedynie na celu ustalenie lub wykluczenie choroby lub innej anomalii zdrowotnej będzie podlegało zwolnieniu z VAT.

Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa UE, nie ulega wątpliwości, że analizy laboratoryjne korzystają ze zwolnienia od podatku.

W orzeczeniu C-106/05 w sprawie L. u. P. GmbH przeciwko Finanzamt Bochum-Mitte Trybunał stwierdza „analizy laboratoryjne, których wykonanie (…) jest zalecane przez lekarzy ogólnych w ramach sprawowanej przez nich opieki medycznej, mogą przyczynić się do utrzymywania dobrego stanu zdrowia ludzi, ponieważ – podobnie jak w przypadku wszelkich świadczeń medycznych wykonywanych zapobiegawczo – ich celem jest poddanie pacjentów obserwacji i badaniom zanim zaistnieje konieczność poddania ich diagnozie, leczeniu czy też wyleczeniu z ewentualnej choroby.

W tych okolicznościach, (…), należy uznać, że mając na uwadze realizowany przez powyższe zwolnienia z opodatkowania cel obniżenia kosztów opieki medycznej, analizy laboratoryjne, takie jak te będące przedmiotem postępowania przed sądem krajowym, których celem jest poddanie pacjentów zapobiegawczym obserwacjom i badaniom, można uznać za „opiekę medyczną” w rozumieniu art. 13 część A ust. 1 lit. b) szóstej dyrektywy, czy też za „świadczenia opieki medycznej” w rozumieniu lit. c) tego samego ustępu”.

Podobnie w wyroku C-76/99 w sprawie Komisja przeciwko Francji (pkt 20) Trybunał stwierdził „Na mocy art. 13(A) ust. 1 lit. b szóstej dyrektywy zarówno pobranie próbki jak i samo wykonanie analizy medycznej podlegają zwolnieniu z podatku VAT”.

Należy jednak podkreślić, iż zgodnie z orzecznictwem ETS pojęcia świadczenia opieki medycznej nie można interpretować w sposób, który obejmuje świadczenia medyczne realizowane w innym celu niż postawienie diagnozy, udzielenie pomocy medycznej oraz w zakresie, w jakim to możliwe, leczenie chorób lub zaburzeń zdrowotnych. (wyrok w sprawie Peter d’Ambrumenil, Dispute Resolution Services Ltd vs Commissioners of Customs and Excise C-307/01).

Jeżeli podstawowym celem danego świadczenia nie są diagnoza, opieka, bądź leczenie chorób lub zaburzeń zdrowia (tj. świadczeniu nie przyświeca cel terapeutyczny), świadczenie takie nie podlega zwolnieniu z VAT. Takie stanowisko było prezentowane przez ETS w licznych orzeczeniach (wyrok ETS z 20 listopada 2003 r. w sprawie Peter d’Ambrumenil C-307/01; wyrok ETS z 20 listopada 2003 r. w sprawie Margarete Unterpertinger, C-212/01; wyrok ETS z 10 września 2002 r. w sprawie Kügler, C-141/00).

W orzeczeniu w sprawie Peter d’Ambrumenil Trybunał wskazał przykładowe usługi medyczne, które ze względu na spełnienie wskazanego warunku (celu terapeutycznego) – podlegają zwolnieniu z VAT, oraz takie w stosunku do których zwolnienie nie ma zastosowania. Wśród usług, do których zwolnienie nie może znajdować zastosowania ETS wymienił:

• wydawanie poświadczeń stanu zdrowia celem otrzymywania renty wojskowej,
• przeprowadzanie badań medycznych celem określenia istnienia i wielkości szkód poniesionych przez osoby fizyczne w przypadku postępowań sądowych dotyczących uszkodzeń ciała,
• przeprowadzanie badań lekarskich celem sporządzenia raportu dotyczącego zaniedbań lekarskich w przypadku postępowań sądowych dotyczących takich zaniedbań,
• przygotowywanie raportów medycznych dotyczących wyżej wymienionych spraw oraz raportów medycznych opartych o notatki lekarskie bez przeprowadzania dodatkowych badań lekarskich w wyżej wymienionych sprawach,
• pobieranie próbek DNA dla celów ustalenia ojcostwa (orzeczenie w sprawie C-384/98 Dotter vs Wllimaier).
  
  

W świetle powyższego ze zwolnienia będą korzystały jedynie badania laboratoryjne związane z profilaktyką i ochroną zdrowotną. Natomiast analizy mające cel wyłącznie ekspercki czy dowodowy – nie będą mogły korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT.

Pojęcie „opieki medycznej” przewidziane w art. 43 ustawy o VAT obejmuje zatem świadczenia medyczne wykonywane w celu ochrony, w tym zachowania lub przywrócenia zdrowia osób. Innymi słowy pojęcie to obejmuje zarówno diagnozę, leczenie, jak i profilaktykę.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca (Spółka) jest podmiotem leczniczym-szpitalem, realizującym usługi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054).

Przedmiotem działalności Spółki są usługi w zakresie szpitalnictwa oraz inne usługi dotyczące ochrony zdrowia zgodnie z art. 7 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2007 r. Nr 14, poz. 89 z późniejszymi zmianami).

W ramach świadczonych usług zdrowotnych Spółka świadczy usługi zdrowotne oraz opracowuje dokumenty z wykorzystaniem wiedzy medycznej dla "A". Spółka zobowiązana jest – w ramach zawartej umowy – do:

• przeprowadzenia badań lekarskich, celem określenia stanu zdrowia zatrzymanego pod kątem umieszczenia w pomieszczeniu dla osób zatrzymanych,
• w razie potrzeby opatrzenia ran, wystawienia recepty na niezbędne leki,
• w razie potrzeby pobrania krwi do badań laboratoryjnych na zawarcie alkoholu,
• w razie potrzeby do stosownych badań diagnostycznych przez lekarzy specjalistów np. psychiatrów, neurologów itp.
• wydania zaświadczenia lekarskiego o istnieniu bądź braku przeciwwskazań medycznych do umieszczenia osoby zatrzymanej w areszcie,
• dokumentowania przeprowadzenia badań lekarskich zgodnie z obowiązującymi przepisami w drodze adnotacji lekarskich na kopii wniosku.
  
  

Spółka wyjaśniła, że jeżeli lekarz po wstępnym przebadaniu osoby zatrzymanej uzna, że należy pacjenta skierować na dodatkowe konsultacje do lekarzy specjalistów np. psychiatrów, neurologów, to wówczas oni wydają opinię o istnieniu bądź braku przeciwwskazań medycznych do umieszczenia osoby zatrzymanej w areszcie. Jeżeli lekarz przyjmujący oceni, że nie ma potrzeby kierowania osoby zatrzymanej do specjalistów to wówczas sam wydaje opinię o stanie zdrowia zatrzymanego.

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia i Opieki Społecznej z dnia 6 maja 1983 r. w sprawie warunków i sposobu dokonywania badań na zawartość alkoholu w organizmie (Dz. U. Nr 25, poz. 117) rozporządzenie określa warunki i sposób dokonywania badań koniecznych do ustalenia zawartości alkoholu w organizmie:

1. osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia w stanie po spożyciu alkoholu,
2. pracowników nie dopuszczonych do pracy z powodu uzasadnionego podejrzenia, że stawili się do pracy po spożyciu alkoholu, albo spożywali alkohol w czasie pracy.

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 11 czerwca 2003 r. w sprawie wykazu środków działających podobnie do alkoholu oraz warunków i sposobu przeprowadzania badań na ich obecność w organizmie (Dz. U. z 2003 r. Nr 116, poz. 1104 ze zm.), rozporządzenie określa wykaz środków działających podobnie do alkoholu oraz warunki i sposób przeprowadzania badań osób kierujących pojazdami lub innych osób, w stosunku do których zachodzi uzasadnione podejrzenie, że mogły kierować pojazdem, w celu ustalenia obecności, w organizmie osoby badanej, środków działających podobnie do alkoholu.

Zgodnie z § 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 23 lutego 2005 r. w sprawie poddawania badaniom lub wykonywania czynności z udziałem oskarżonego oraz osoby podejrzanej (Dz. U. Nr 33, poz. 299) rozporządzenie określa szczegółowe warunki i sposób:

1. poddawania oskarżonego oraz osoby podejrzanej, zwanych dalej „osobami”, oględzinom zewnętrznym ciała oraz innym badaniom niepołączonym z naruszeniem integralności ciała, w tym pobraniu krwi, włosów lub wydzielin organizmu,
2. wykonywania z ich udziałem czynności pobrania od osób wymazu ze śluzówki policzków, pobrania odcisków, fotografowania, okazania w celach rozpoznawczych innym osobom, zwanych dalej „czynnościami”

   - w postępowaniu karnym.

Z powyższych przepisów wynika, iż celem usługi pobrania krwi lub innego materiału biologicznego (bez analizy) do badań koniecznych do ustalenia zawartości alkoholu w organizmie lub środków działających podobnie do alkoholu, nie jest ochrona, utrzymanie bądź przywrócenie zdrowia (usługi te z pewnością nie mają celu terapeutycznego), tym samym usługi te nie mogą korzystać ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, gdyż nie spełniają przesłanki przedmiotowej wynikającej z tego przepisu. Kontekst, w jakim realizowane są te usługi pozwala określić, że ich podstawowym celem nie jest ochrona zdrowia, w tym jego utrzymanie lub przywrócenie. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do tych usług (tj. pobrania krwi do badań laboratoryjnych na zawarcie alkoholu) należało uznać za nieprawidłowe.

Przepis § 4 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 4 lutego 2004 r. w sprawie trybu doprowadzenia, przyjmowania i zwalniania osób w stanie nietrzeźwości oraz organizacji izb wytrzeźwień i placówek utworzonych lub wskazanych przez jednostkę samorządu terytorialnego (Dz. U. Nr 20, poz. 192 ze zm.) stanowi, że:

1. osobę doprowadzoną do izby lub placówki poddaje się niezwłocznie badaniom lekarskim,
2. lekarz lub felczer po przeprowadzeniu badania osoby doprowadzonej do izby lub placówki stwierdza:
• brak objawów stanu nietrzeźwości uzasadniających umieszczenie w izbie lub placówce;
• potrzebę udzielenia pomocy doraźnej, która może być udzielona w izbie lub placówce;
• konieczność wykonania zabiegów higieniczno-sanitarnych, uwzględniając objawy stanu nietrzeźwości oraz brak przeciwwskazań do umieszczenia w izbie lub placówce;
• istnienie medycznych przesłanek skierowania do szpitala lub innego zakładu opieki zdrowotnej – uwzględniając objawy stanu nietrzeźwości oraz istnienie wskazań do hospitalizacji,
3. w przypadku stwierdzenia lub podejrzenia u osoby doprowadzonej do izby, placówki lub jednostki Policji wystąpienia istotnych zakłóceń funkcji zdrowotnych organizmu, natychmiast powiadamia się pogotowie lub zespół ratownictwa medycznego.
   
   

Przepis § 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 13 października 2008 r. w sprawie pomieszczeń w jednostkach organizacyjnych Policji przeznaczonych dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia oraz regulaminu pobytu w tych pomieszczeniach (Dz. U. z 2008 r. Nr 192, poz. 1187 ze zm.) stanowi, że rozporządzenie określa:

1. warunki, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia w jednostkach organizacyjnych Policji przeznaczone dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia;
2. regulamin pobytu w tych pomieszczeniach.

W myśl przepisu § 5 załącznika do ww. rozporządzenia w sprawie pomieszczeń w jednostkach organizacyjnych Policji przeznaczonych dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia oraz regulaminu pobytu w tych pomieszczeniach:

1. osobę doprowadzoną w celu wytrzeźwienia poddaje się niezwłocznie badaniom lekarskim, a w uzasadnionych przypadkach także zabiegom sanitarnym i udziela się jej pierwszej pomocy medycznej,
2. w uzasadnionych przypadkach osobę zatrzymaną poddaje się badaniom lekarskim i zabiegom sanitarnym i udziela się jej pierwszej pomocy medycznej,
3. badania lekarskie i zabiegi sanitarne przeprowadza z zachowaniem wskazań wiedzy medycznej odpowiednio – w granicach posiadanych uprawnień – lekarz, felczer, pielęgniarz lub pielęgniarka,
4. przebieg i wyniki badań lekarskich i zabiegów sanitarnych przeprowadzonych w pomieszczeniu dokumentuje się w książce wizyt lekarskich,
5. badań lekarskich i zabiegów sanitarnych nie przeprowadza się, gdy osoba zatrzymana lub doprowadzona w celu wytrzeźwienia była im wcześniej poddawana,
6. w przypadku stwierdzenia lub podejrzenia u osoby zatrzymanej lub doprowadzonej w celu wytrzeźwienia istotnych zakłóceń funkcji zdrowotnych organizmu, natychmiast powiadamia się pogotowie lub zespół ratownictwa medycznego.

Zgodnie natomiast z § 6 załącznika do ww. rozporządzenia w sprawie pomieszczeń w jednostkach organizacyjnych Policji przeznaczonych dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia oraz regulaminu pobytu w tych pomieszczeniach, do pomieszczenia przyjmuje się osobę zatrzymaną lub doprowadzoną w celu wytrzeźwienia po uprzednim zbadaniu przez lekarza, który wydaje zaświadczenie o braku przeciwwskazań medycznych do przyjęcia do pomieszczenia, gdy osoba ta:

1. jest kobietą w ciąży;
2. jest w stanie po użyciu alkoholu lub w stanie nietrzeźwości albo pod działaniem środków odurzających lub psychotropowych;
3. ma widoczne obrażenia ciała lub uczestniczyła w bójce;
4. oświadcza, że cierpi na schorzenia wymagające stałego lub okresowego leczenia;
5. żąda udzielenia jej pomocy medycznej;
6. wykazuje objawy zaburzeń psychicznych lub z posiadanych informacji wynika, że może być chora zakaźnie.

Zgodnie z § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21 czerwca 2002 r. w sprawie badań lekarskich osób zatrzymanych przez Policję (Dz. U. z 2002 r. Nr 97, poz. 880), osobie zatrzymanej przez Policję, zwanej dalej „osobą zatrzymaną”, udziela się niezwłocznie pierwszej pomocy medycznej lub poddaje niezbędnym badaniom lekarskim w przypadku, gdy osoba ta znajduje się w stanie zagrażającym życiu lub zdrowiu, w szczególności gdy osoba ta:

1. ma widoczne obrażenia ciała lub utraciła przytomność,
2. oświadcza, że cierpi na schorzenia wymagające stałego lub okresowego leczenia,
3. żąda udzielenia jej pierwszej pomocy medycznej i przeprowadzenia niezbędnych badań lekarskich.

Na mocy ust. 2 ww. przepisu pomocy, o której mowa w ust. 1, udziela się również, gdy z posiadanych przez Policję informacji lub okoliczności zatrzymania wynika, że osoba zatrzymana może być chora na choroby zakaźne.

Należy w tym miejscu wskazać, że kwestia poświadczenia stanu zdrowia, na przykład odpowiedniego do odbywania podróży była przedmiotem orzecznictwa TSUE. W wyroku z 20 listopada 2003 r. w sprawie Peter d’Ambrumenil C-307/01 Komisja wskazała, że w przypadku, gdy celem zaświadczenia dotyczącego kondycji fizycznej jest wyjaśnienie osobie trzeciej, iż stan zdrowia danej osoby nakłada ograniczenia na niektóre działania lub wymaga, aby były one realizowane pod określonymi warunkami, ochrona zdrowia tej osoby może być postrzegana jak podstawowy cel tej usługi. A zatem w odniesieniu do takiej usługi może być stosowane zwolnienie w ramach art. 13 część A ust. 1 lit. c).

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż świadczone przez Wnioskodawcę (podmiot leczniczy) usługi dla „A”, tj. badania których celem jest określenie stanu zdrowia zatrzymanego pod kątem umieszczenia go w pomieszczeniu dla osób zatrzymanych, ze względu na to, że podczas tych badań stwierdza się: potrzebę udzielenia pomocy doraźnej, konieczność wykonania zabiegów higieniczno-sanitarnych, istnienie medycznych przesłanek skierowania do szpitala lub innego zakładu opieki zdrowotnej (np. skierowanie na stosowne badania diagnostyczne przeprowadzone przez lekarzy specjalistów m.in. psychiatrów, neurologów) – służą ratowaniu i przywracaniu zdrowia, tym samym zawierają się w pojęciu opieki medycznej w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, a zatem korzystają ze zwolnienia od podatku VAT.

Bez wątpienia również usługi polegające na opatrywaniu ran i wypisaniu recept na niezbędne leki spełniają przesłankę przedmiotową wynikającą z art. 43 ust. 1 pkt 18 ustawy, tzn. służą ratowaniu oraz przywracaniu zdrowia, a tym samym w przypadku gdy są wykonywane przez Wnioskodawcę (podmiot leczniczy) korzystają ze zwolnienia wynikającego z tego przepisu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do tych usług należało uznać za prawidłowe.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

• prawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku usług – badań lekarskich w celu określenia stanu zdrowia zatrzymanego pod kątem umieszczenia go w pomieszczeniu dla osób zatrzymanych; opatrzenia ran oraz wystawienia recepty na niezbędne leki; badań diagnostycznych przez lekarzy specjalistów np. psychiatrów, neurologów; wydania zaświadczenia lekarskiego o istnieniu bądź braku przeciwwskazań medycznych do umieszczenia osoby zatrzymanej w areszcie; dokumentowania przeprowadzenia badań lekarskich zgodnie z obowiązującymi przepisami w drodze adnotacji na wniosku,
• nieprawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku usług – pobrania krwi do badań laboratoryjnych w celu zbadania zawartości alkoholu w organizmie.
  
  

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.