Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP5/4512-1-94/16-4/KS
z 21 czerwca 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 marca 2016 r. (data wpływu 4 kwietnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 czerwca 2016 r. (data wpływu 17 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług dzierżawy nieruchomości rolnych –jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 kwietnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług dzierżawy nieruchomości rolnych. Wniosek został uzupełniony w dniu 17 czerwca 2016 r. o brakującą opłatę oraz wskazanie adresu elektronicznego w systemie ePUAP.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości rolnych, które otrzymał od rodziców w darowiźnie. Powierzchnia poszczególnych nieruchomości przekracza 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy. Wnioskodawca planuje, w ramach zarządu mieniem osobistym, wydzierżawić te nieruchomości osobom prowadzącym działalność rolniczą, na cele rolnicze, z wyłączeniem działów specjalnych produkcji rolnej.

Przewiduje się, że umowy będą zawierane na czas określony 10 lat. Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę z kilkoma podmiotami, w liczbie od 2 do 4. Przewiduje się, że jednocześnie może być zawartych do 4 umów dzierżawy. Wnioskodawca planuje oddać w dzierżawę nieruchomości o łącznej powierzchni ok. 300 hektarów. W zawieranych umowach dzierżawy zawarte będą postanowienia, z których będzie wynikało, że dzierżawa dotyczyć będzie gruntów przeznaczonych wyłącznie na cele rolnicze.

Posiadane przez Wnioskodawcę grunty rolne będące przedmiotem przyszłej dzierżawy spełniają definicję gospodarstw rolnych, określoną przepisem art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym – z uwagi na fakt, że stanowią one własność osoby fizycznej oraz ich powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy. Nie są one też zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Jeżeli w skład nieruchomości, będą wchodzić działki oznaczone w ewidencji gruntów jako nieużytki „N”, nie będą stanowić one przedmiotu umów dzierżawy, co zostanie wskazane w treści tychże umów.

Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie jest wpisany do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą.

Wnioskodawca jest udziałowcem oraz członkiem zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która prowadzi działalność m.in. w zakresie najmu powierzchni biurowej (dalej Spółka). Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie najmu lub dzierżawy nieruchomości rolnych.

Nieruchomości rolne wskazane w pierwszym akapicie należą do majątku osobistego Wnioskodawcy, nie służą do prowadzenia działalności gospodarczej, nie są ujęte w ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa Spółki. Wydzierżawianie nieruchomości rolnych nie będzie prowadzone w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej u.p.d.o.f.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy najem lub dzierżawa nieruchomości rolnych osobom prowadzącym działalność rolniczą, na cele rolnicze podlega zwolnieniu z podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (dalej rozporządzenie) zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Cele rolnicze nie zostały zdefiniowane na potrzeby ustawy o podatku od towarów i usług, jednakże ustawa definiuje pojęcie działalności rolniczej. Zgodnie z art. 2 pkt 15 ustawy przez działalność rolniczą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Niezależnie od powyższej definicji, cele rolnicze wykłada się szerzej niż samą działalność rolniczą, np. o prowadzenie ogródków przydomowych lub działkowych (tak: interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 14 maja 2013 r. nr IPTPP1/443-278/13-2/MH: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 października 2010 r. sygn. akt I FSK 1813/09).

Usługa dzierżawy nieruchomości korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do podmiotu, przedmiotu i celu takiej umowy.

Mając powyższe na uwadze oraz fakt, że poszczególne umowy dzierżawy będą zawierać postanowienia, z których będzie wynikało, że dotyczą one gruntów przeznaczonych wyłącznie na cele rolnicze, w ocenie Wnioskodawcy, będzie on mógł skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT usługi dzierżawy nieruchomości rolnych na cele rolnicze.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak wynika z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy lub świadczenia usług w świetle art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na mocy ust. 2 powołanego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przepisu art. 41 ust. 1 ustawy wynika, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 2 obowiązującego od dnia 1 stycznia 2014 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. z 2015 r., poz. 736) zwanego dalej rozporządzeniem, zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze.

Zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do użytkowania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Stosownie do § 2 ww. przepisu, czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że będąca usługą dzierżawa, wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywana jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy dzierżawa będzie prowadzona w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sam charakter stosunku prawnego, jaki kształtuje umowa dzierżawy, wskazuje, że ma ona długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe.

Z powyższych przepisów wynika, że co do zasady dzierżawa gruntów stanowi odpłatne świadczenie usług i czynność ta jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług według stawki podstawowej zgodnie z art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy.

Wyjątek stanowi dzierżawa gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, która korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, pod warunkiem łącznego spełnienia przesłanek co do przedmiotu i celu takiej umowy. Podatnik podatku VAT będzie mógł skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania omawianej usługi podatkiem od towarów i usług, jeśli zawarta zostanie umowa dzierżawy gruntu, która w swojej treści zawierać będzie m.in. postanowienia, z których w sposób niebudzący wątpliwości wynika, że dzierżawiony grunt jest przeznaczony wyłącznie na cele rolnicze.

Przepisy powołanej ustawy nie definiują pojęcia „cele rolnicze”, jednakże w art. 2 pkt 15 ustawy zdefiniowana została działalność rolnicza, przez którą rozumie się produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarniową i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego lub fermowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, a także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0), a także świadczenie usług rolniczych.

Posiłkując się zapisem powyższej definicji uznać należy, że gruntem przeznaczonym na cele rolnicze jest grunt, który wydzierżawiający przekazuje na cele, o których mowa w art. 2 pkt 15 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem nieruchomości rolnych, które otrzymał od rodziców w darowiźnie. Powierzchnia poszczególnych nieruchomości przekracza 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy. Wnioskodawca planuje, w ramach zarządu mieniem osobistym, wydzierżawić te nieruchomości osobom prowadzącym działalność rolniczą, na cele rolnicze, z wyłączeniem działów specjalnych produkcji rolnej. Przewiduje się, że umowy będą zawierane na czas określony 10 lat. Wnioskodawca planuje zawrzeć umowę z kilkoma podmiotami, w liczbie od 2 do 4. Przewiduje się, że jednocześnie może być zawartych do 4 umów dzierżawy. Wnioskodawca planuje oddać w dzierżawę nieruchomości o łącznej powierzchni ok. 300 hektarów. W zawieranych umowach dzierżawy zawarte będą postanowienia, z których będzie wynikało, że dzierżawa dotyczyć będzie gruntów przeznaczonych wyłącznie na cele rolnicze. Posiadane przez wnioskodawcę grunty rolne będące przedmiotem przyszłej dzierżawy spełniają definicję gospodarstw rolnych, określoną przepisem art. 2 ust. 1 ustawy o podatku rolnym – z uwagi na fakt, że stanowią one własność osoby fizycznej oraz ich powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy. Nie są one też zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza. Jeżeli w skład nieruchomości, będą wchodzić działki oznaczone w ewidencji gruntów jako nieużytki „N”, nie będą stanowić one przedmiotu umów dzierżawy, co zostanie wskazane w treści tychże umów. Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej oraz nie jest wpisany do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej jako osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą. Wnioskodawca jest udziałowcem oraz członkiem zarządu spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, która prowadzi działalność m.in. w zakresie najmu powierzchni biurowej (dalej Spółka). Spółka nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie najmu lub dzierżawy nieruchomości rolnych. Nieruchomości rolne opisane we wniosku należą do majątku osobistego Wnioskodawcy, nie służą do prowadzenia działalności gospodarczej, nie są ujęte w ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa Spółki. Wydzierżawianie nieruchomości rolnych nie będzie prowadzone w ramach działalności gospodarczej, o której mowa w art. 5a pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W przedstawionej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy budzi kwestia, czy dzierżawa nieruchomości rolnych osobom prowadzącym działalność rolniczą na cele rolnicze podlega zwolnieniu od podatku od towarów i usług.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że Wnioskodawca świadcząc usługi dzierżawy posiadanych gruntów rolnych będzie występował jako podatnik podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzący działalność gospodarczą w tym zakresie. W konsekwencji dzierżawa gruntów rolnych na podstawie umowy, z której będzie wynikało, że nieruchomości zostaną wydzierżawione w celu prowadzenia na nich działalności rolniczej, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie powołanego wyżej przepisu § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia. W związku z tym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie, zaznaczyć należy, że w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych wniosek zostanie załatwiony odrębnym pismem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.