Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB4/4511-1-23/16-3/KP
z 2 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2016 r. (data wpływu 20 czerwca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie powstania przychodu z tytułu wygaśnięcia zobowiązania wobec spółki osobowej przez konfuzję:

• jest prawidłowe – w części dotyczącej kwoty głównej pożyczki,
• jest nieprawidłowe – w części dotyczącej odsetek od pożyczki.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie:

• powstania przychodu z tytułu otrzymania składników majątku w wyniku likwidacji/rozwiązania spółki osobowej,
• powstania przychodu z tytułu wygaśnięcia zobowiązania wobec spółki osobowej przez konfuzję.
  
  

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, która posiada miejsce zamieszkania i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce.

Wnioskodawca posiada obecnie lub uzyska w przyszłości status udziałowca w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej – planuje się, że spółka ta zostanie w przyszłości przekształcona ze spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w spółkę komandytową (dalej jako: „Spółka Osobowa”), której wspólnikiem będzie Wnioskodawca.

Nie jest wykluczone, że Spółka Osobowa (spółka komandytowa po przekształceniu ze spółki z ograniczoną odpowiedzialnością), której wspólnikiem będzie Wnioskodawca, ulegnie w przyszłości rozwiązaniu, tj. Spółka Osobowa zostanie rozwiązana w wyniku przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego bądź dojdzie do rozwiązania Spółki Osobowej bez przeprowadzania postępowania likwidacyjnego w trybie określonym w art. 67 § 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r.. poz. 1030, z późn. zm.) (dalej: „KSH”) w przypadku, gdy wspólnicy postanowią w formie uchwały o zakończeniu działalności Spółki Osobowej w inny sposób (dalej łącznie: „rozwiązanie Spółki Osobowej”).

Jednocześnie nie jest wykluczone, że na moment rozwiązywania Spółki Osobowej Wnioskodawca będzie dłużnikiem wobec Spółki Osobowej z tytułu udzielonej przez Spółkę Osobową pożyczki na rzecz Wnioskodawcy (dalej: „Wierzytelność Pożyczkowa”). W związku z rozwiązaniem Spółki Osobowej Wnioskodawcy może zostać wydana Wierzytelność Pożyczkowa (w ramach rozdysponowania majątku rozwiązywanej Spółki Osobowej). W rezultacie stosunek zobowiązaniowy pomiędzy Spółką Osobową a Wnioskodawcą wygasłby z mocy prawa w drodze konfuzji (zarówno zobowiązanie do spłaty kwoty głównej pożyczki, jak i odsetek). Ponadto, w związku z rozwiązaniem Spółki Osobowej, Wnioskodawca otrzymać może inne określone składniki majątku rozwiązywanej Spółki Osobowej – zarówno środki pieniężne, jak i inne składniki majątku o charakterze niepieniężnym (przykładowo: składniki majątku ruchomego czy też nieruchomego lub wskazaną powyżej Wierzytelność Pożyczkową (dalej łącznie: „składniki majątku Spółki Osobowej”).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy w przypadku rozwiązania Spółki Osobowej oraz związanego z nim podziału majątku Spółki Osobowej pomiędzy wspólników (czy to w drodze formalnej likwidacji, czy też na podstawie porozumienia wspólników odnośnie innego niż likwidacja sposobu zakończenia działalności spółki), otrzymane przez Wnioskodawcę, jako wspólnika Spółki Osobowej, składniki majątku Spółki Osobowej (obejmujące zarówno środki pieniężne, jak i składniki majątku o charakterze niepieniężnym) nie będą stanowiły dla Wnioskodawcy przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem PIT na moment dokonania (rozwiązania) likwidacji Spółki Osobowej?
2. Czy wygaśnięcie zobowiązania wobec Spółki Osobowej poprzez konfuzję następującą w wyniku otrzymania przez Wnioskodawcę Wierzytelności Pożyczkowej wobec Wnioskodawcy w związku z rozwiązaniem Spółki Osobowej spowoduje u Wnioskodawcy powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem PIT?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest odpowiedź na pytanie nr 2. Odpowiedź na pytanie nr 1 przedstawiono w interpretacji indywidualnej z 2 sierpnia 2016 r. nr ILPB4/4511-1-23/16-2/KP.

Zdaniem Wnioskodawcy wygaśnięcie zobowiązania wobec Spółki Osobowej poprzez konfuzję następującą w wyniku otrzymania przez Wnioskodawcę Wierzytelności Pożyczkowej Spółki Osobowej wobec Wnioskodawcy w związku z rozwiązaniem Spółki Osobowej nie spowoduje u Wnioskodawcy powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem PIT.

Uzasadnienie.

Wnioskodawca pragnie wskazać, iż jednym ze sposobów zakończenia zobowiązania jest instytucja konfuzji, która polega na wygaśnięciu konkretnej wierzytelności oraz odpowiadającego jej zobowiązania (długu) w sytuacji, w której następuje połączenie osoby wierzyciela i osoby dłużnika w jednym podmiocie, np. wskutek połączenia osób prawnych lub przejścia wierzytelności i długu w wyniku spadkobrania lub innych czynności prawnych.

Analogiczna sytuacja będzie mieć miejsce w przypadku, w którym Wnioskodawca w związku z rozwiązaniem Spółki Osobowej otrzyma Wierzytelność Pożyczkową, tj. wierzytelność Spółki Osobowej wobec Wnioskodawcy (dłużnika) z tytułu pożyczki. W konsekwencji Wnioskodawca otrzyma wierzytelność wobec samego siebie, a zatem spowoduje to połączenie się osoby wierzyciela i osoby dłużnika w osobie Wnioskodawcy, a w efekcie konfuzją wierzytelności i długu z mocy prawa.

W ocenie Wnioskodawcy, w świetle obowiązujących przepisów ustawy PIT, brak jest podstaw do tego, aby otrzymanie przez Wnioskodawcę Wierzytelności Pożyczkowej w związku z rozwiązaniem Spółki Osobowej, które – co wykazał Wnioskodawca powyżej – będzie skutkowało konfuzją, powinno generować przychód podatkowy u Wnioskodawcy.

W szczególności, zdaniem Wnioskodawcy, nie powstanie po stronie Wnioskodawcy przychód podatkowy w oparciu o art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy PIT.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy o PIT za przychody z działalności gospodarczej uznaje się wartość umorzonych lub przedawnionych zobowiązań, w tym z tytułu zaciągniętych kredytów (pożyczek), z wyjątkiem umorzonych pożyczek z Funduszu Pracy.

Należy wskazać, że w powołanym przepisie ustawodawca posługuje się terminem „umorzonych zobowiązań” w odniesieniu do wymienionych w nim kategorii przychodów. Pojęcie „umorzonych zobowiązań” nie zostało zdefiniowane w ustawie. W związku z tym należy odwołać się do wykładni językowej użytego terminu. Zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN „umorzyć” oznacza m.in. „zrezygnować całkowicie lub częściowo ze ściągania jakichś należności pieniężnych”. Termin „umorzony” zastosowany w odniesieniu do zobowiązania oznacza zatem skutek w postaci zmniejszenia lub zlikwidowania tego zobowiązania poprzez uzyskanie zrzeczenia się należności przez wierzyciela. Stąd skutkiem umorzenia zobowiązania jest zmniejszenie lub zlikwidowanie zobowiązania dłużnika w stosunku do wierzyciela, za jego zgodą, co prowadzi do wygaśnięcia zobowiązania.

Zgodnie natomiast z art. 508 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny zobowiązanie wygasa, gdy wierzyciel zwalnia dłużnika z długu, a dłużnik zwolnienie przyjmuje. Zatem o uznaniu zobowiązania za umorzone w całości lub w części decyduje spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze, w przypadku wierzyciela konieczne jest złożenie oświadczenia woli o zwolnieniu dłużnika z długu i po drugie, w przypadku dłużnika konieczne jest złożenie oświadczenia woli o tym, że zwolnienie to przyjmuje. Jedynie w takim przypadku, w wyniku złożenia dwóch oświadczeń woli uznać można, że jedna ze stron rezygnuje z przysługującego jej świadczenia pieniężnego, natomiast druga ze stron uzyskuje z tego tytułu przysporzenie majątkowe, stanowiące przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem PIT.

Należy jednak podkreślić, że do wygaśnięcia zobowiązania Wnioskodawcy dojdzie nie wskutek umorzenia, lecz poprzez konfuzję z mocy prawa, następującą w wyniku rozwiązania Spółki Osobowej i podziału jej majątku, w związku z czym Wierzytelność Pożyczkowa Spółki Osobowej trafi do osoby dłużnika (Wnioskodawcy). W szczególności do wygaśnięcia tego zobowiązania nie dojdzie wskutek złożenia odpowiednich oświadczeń woli wierzyciela i dłużnika, a zatem nie będzie miał w tym przypadku zastosowania art. 14 ust. 2 pkt 6 ustawy PIT.

Jednocześnie Wnioskodawca pragnie podkreślić, iż w jego ocenie konfuzja nie wypełnia dyspozycji art. 11 ust. 1 ustawy PIT. Zgodnie z tym przepisem przychodem jest m.in. wartość nieodpłatnych świadczeń.

Ustawodawca nie sprecyzował, co należy rozumieć poprzez pojęcie „nieodpłatny”. Przepisy ustawy PIT określąją jedynie sposoby i kryteria ustalania wartości nabytych nieodpłatnie rzeczy (praw) albo nieodpłatnych świadczeń.

Zdaniem Wnioskodawcy, co znajduje również potwierdzenie w doktrynie i orzecznictwie, świadczenie nieodpłatne związane jest ze zdarzeniami prawnymi i gospodarczymi o charakterze zobowiązaniowym, których skutkiem jest nieodpłatne, tj. niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu przysporzenie majątku tej osoby, mające konkretny wymiar finansowy. Nieodpłatnym świadczeniem nie będzie więc przysporzenie „samemu sobie”. W sytuacji, gdy po obu stronach stosunku zobowiązaniowego stoją te same osoby, są one jednocześnie uprawnionymi i zobowiązanymi, zachodzi tzw. konfuzja, której skutkiem jest wygaśnięcie zobowiązania. Brak stosunku zobowiązaniowego wyklucza jakiekolwiek świadczenie, w tym świadczenie nieodpłatne.

Powyżej zaprezentowane podejście było wielokrotnie potwierdzane przez organy podatkowe w wydawanych interpretacjach, m.in. w: interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 20 kwietnia 2015 r. sygn. IBPBI/451l-30/15/AB, Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 14 kwietnia 2015 r. sygn. IPTPB1/4511-32/15-3/MD oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 2 kwietnia 2015 r. sygn. IPPB1/4511-128/15-2/EC.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, należy stwierdzić, że otrzymanie przez Wnioskodawcę w wyniku rozwiązania Spółki Osobowej Wierzytelności Pożyczkowej, która wygaśnie na skutek konfuzji, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem PIT u Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie powstania przychodu z tytułu wygaśnięcia zobowiązania wobec spółki osobowej przez konfuzję:

• jest prawidłowe – w części dotyczącej kwoty głównej pożyczki,
• jest nieprawidłowe – w części dotyczącej odsetek od pożyczki.
  
  

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca posiada lub uzyska w przyszłości status udziałowca w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością. W przyszłości planowane jest również przekształcenie tej spółki kapitałowej w spółkę komandytową (dalej: Spółka Osobowa), której wspólnikiem będzie Wnioskodawca. Niewykluczone, że Spółka Osobowa zostanie rozwiązana w wyniku przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego bądź dojdzie do rozwiązania Spółki Osobowej bez przeprowadzenia postępowania likwidacyjnego. Jednocześnie na moment rozwiązania Spółki Osobowej Wnioskodawca może być jej dłużnikiem z tytułu udzielonej przez Spółkę Osobową pożyczki (dalej: Wierzytelność Pożyczkowa). W związku z rozwiązaniem Spółki Osobowej Wnioskodawcy może zostać wydana Wierzytelność Pożyczkowa, na którą będzie się składać zarówno kwota główna, jak i odsetki. Ponadto Wnioskodawca może otrzymać inne określone składniki majątku, tj. zarówno środki pieniężne, jak i inne składniki o charakterze niepieniężnym.

Zgodnie z przepisem art. 1 § 2 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1030, z późn. zm.): spółkami handlowymi są spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Stosownie do przepisu art. 4 § 1 pkt 1 Kodeksu spółek handlowych – określenie spółka osobowa oznacza spółkę jawną, spółkę partnerską, spółkę komandytową i spółkę komandytowo-akcyjną.

W myśl art. 58 § 1 ww. ustawy: rozwiązanie spółki powodują:

1. przyczyny przewidziane w umowie spółki,
2. jednomyślna uchwała wszystkich wspólników,
3. ogłoszenie upadłości spółki,
4. śmierć wspólnika lub ogłoszenie jego upadłości,
5. wypowiedzenie umowy spółki przez wspólnika lub wierzyciela wspólnika,
6. prawomocne orzeczenie sądu.
   
   

Stosownie do treści art. 67 § 1 Kodeksu spółek handlowych: w przypadkach określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

Mając na uwadze powyższe, co potwierdza również doktryna prawa handlowego, art. 67 § 1 Kodeksu spółek handlowych ma charakter dyspozytywny, ponieważ wspólnicy mogą uzgodnić inny sposób zakończenia działalności spółki. Tym samym likwidacja spółki jawnej nie jest obligatoryjna, gdyż zakończenie jej działalności może się odbyć bez jej przeprowadzenia, np. w drodze jednomyślnej uchwały wszystkich wspólników o rozwiązaniu spółki jawnej.

Powyższe zasady określają zasady rozwiązania spółki jawnej, jednak na podstawie art. 103 § 1 Kodeksu spółek handlowych, mają zastosowanie również do rozwiązania spółki komandytowej.

Biorąc pod uwagę powyższą argumentację wspólnicy Spółki Osobowej mogą zadecydować o zakończeniu jej działalności przez jej rozwiązanie bez likwidacji.

Przechodząc na grunt przepisów podatkowych należy w pierwszej kolejności przytoczyć art. 5a pkt 26 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), zgodnie z którym: ilekroć w ustawie jest mowa o spółce niebędącej osobą prawną – oznacza to spółkę niebędącą podatnikiem podatku dochodowego.

Dochody spółek niebędących osobami prawnymi nie stanowią odrębnego przedmiotu opodatkowania. Opodatkowaniu podlegają natomiast dochody poszczególnych wspólników takiej spółki. Sposób opodatkowania dochodu z udziału w spółce niebędącej podatnikiem podatku dochodowego uzależniony jest od cywilnoprawnego statusu danego wspólnika. Jeżeli wspólnikiem takiej spółki jest osoba fizyczna, to dochód z udziału w tej spółce będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 5b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niebędąca osobą prawną, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się za przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy: przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 omawianej ustawy).

Proporcję, o której mowa w wyżej powołanym art. 8 ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych, ustala się w stosunku do przysługującego wspólnikowi będącemu osobą fizyczną (tu: Wnioskodawcy) udziału w spółce osobowej (innej niż spółka komandytowo-akcyjna), stosownie do postanowień zawartych w umowie spółki, przy czym pod pojęciem udziału należy rozumieć udział w zysku tej spółki.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania, która wyrażona została w art. 9 ust. 1 tej ustawy. Zgodnie z jego treścią: opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy wymienione zostały źródła przychodów, do których w pkt 3 zaliczono pozarolniczą działalność gospodarczą.

W myśl art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Do przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej – co do zasady – należą wszystkie przychody osiągane w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, określone w art. 14 ust. 1 i 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z wyjątkiem przychodów wymienionych w art. 14 ust. 3 ww. ustawy.

Analizując skutki podatkowe likwidacji/rozwiązania spółki niebędącej osobą prawną należy wskazać, że w myśl art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: do przychodów, o których mowa w ust. 1 i 2, nie zalicza się środków pieniężnych otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną z tytułu likwidacji takiej spółki.

Natomiast definicja środków pieniężnych została zawarta w art. 14 ust. 8 ww. ustawy. Zgodnie z tą regulacją: przez środki pieniężne, o których mowa w ust. 3 pkt 10 i 11, rozumie się również wartość wierzytelności uprzednio zarachowanej jako przychód należny, pomniejszonej o należny podatek od towarów i usług oraz wierzytelności z tytułu udzielonej przez spółkę niebędącą osobą prawną pożyczki – z wyjątkiem wierzytelności z tytułu odsetek od opóźnionej zapłaty oraz wierzytelności z tytułu odsetek od takiej pożyczki, jeżeli wierzytelności te zostały spłacone na rzecz otrzymującego je wspólnika.

Jednocześnie w myśl art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie Organ zauważa, że w przypadku konfuzji wierzytelności i zobowiązań istota problemu sprowadza się do rozstrzygnięcia, czy wygaśnięcie prawa w postaci wierzytelności (otrzymanych przez wspólnika spółki niebędącej osobą prawną w związku z likwidacją tej spółki) w wyniku konfuzji ze zobowiązaniami tego wspólnika wobec spółki niebędącej osobą prawną skutkuje powstaniem przychodu do opodatkowania.

Wskazać należy przy tym, że przez konfuzję (łac. confusio) rozumie się instytucję prawa cywilnego, powodującą wygaśnięcie prawa podmiotowego (wierzytelności spółki niebędącej osobą prawną wobec wspólnika) na skutek połączenia w rękach tej samej osoby prawa (wierzytelności spółki niebędącej osobą prawną wobec wspólnika) i związanego z nim obowiązku (zobowiązania wspólnika wobec spółki niebędącej osobą prawną). Konfuzja praw wynikających ze zobowiązań i należności nie została explicite wskazana w prawie cywilnym jako instytucja, określająca sposób wygasania zobowiązań, ale wynika z doktryny i orzecznictwa sądowego, na gruncie prawa cywilnego.

Tak więc sam fakt zaistnienia konfuzji polegającej na zbiegu u tej samej osoby dłużnika i wierzyciela, w wyniku którego dochodzi do wygaśnięcia tych praw (zobowiązania i wierzytelności), na gruncie prawa cywilnego nie stanowi podstawy do stwierdzenia, że ze swej istoty nie powoduje ona powstania przychodu na gruncie prawa podatkowego.

Wobec braku w prawie podatkowym szczególnych regulacji dotyczących wygasania wierzytelności w wyniku konfuzji, kierując się autonomią prawa podatkowego, która pozwala na kwalifikowanie określonych zdarzeń prawnych inaczej niż kwalifikują je inne dziedziny prawa –wygaśnięcie wierzytelności w wyniku konfuzji należy potraktować, jako szczególny rodzaj jej spłaty.

Jednocześnie ocena prawnopodatkowa konfuzji wierzytelności pożyczkowych spółki niebędącej osobą prawną, o których mowa w art. 14 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależniona jest od rodzaju wierzytelności, które otrzyma wspólnik w wyniku jej likwidacji (czy jest to tylko kwota główna czy także odsetki).

W niniejszej sprawie mamy do czynienia z Wierzytelnością Pożyczkową, na którą składa się kwota główna wraz z odsetkami.

Zatem w przypadku konfuzji Wierzytelności Pożyczkowej, stanowiącej jej kwotę główną, wygaśnięcie zobowiązania z tego tytułu, otrzymanego przez Wnioskodawcę, w związku z likwidacją/rozwiązaniem Spółki Osobowej, nie będzie skutkowało powstaniem przychodu do opodatkowania.

Wierzytelność Pożyczkowa – w części stanowiącej jej kwotę główną – należy traktować na równi ze środkami pieniężnymi (o których mowa w art. 14 ust. 3 pkt 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), a wygaśnięcie na skutek konfuzji zobowiązania Wnioskodawcy wobec Spółki Osobowej będzie neutralne podatkowo w tym zakresie.

Natomiast w przypadku konfuzji wierzytelności z tytułu odsetek od Wierzytelności Pożyczkowej, wygaśnięcie takich zobowiązań u dłużnika (tu: Wnioskodawcy) spowoduje powstanie przychodu do opodatkowania. Przychód ten powstaje w momencie konfuzji wierzytelności. Należy zaliczyć go do tego samego źródła, jaki stanowiłby w Spółce Osobowej, gdyby nastąpiła spłata odsetek od Wierzytelności Pożyczkowej. Wynika to z faktu, że do odsetek tych nie ma zastosowania art. 14 ust. 3 pkt 10 w zw. z ust. 8 ww. ustawy. Odsetki od wierzytelności z tytułu pożyczek nie stanowią bowiem środków pieniężnych, a sama konfuzja jest formą ich zapłaty.

W związku z powyższym – wygaśnięcie zobowiązania i korelatywnie sprzężonego z nim obowiązku (zobowiązania Wnioskodawcy wobec Spółki Osobowej) nie spowoduje powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych po stronie Wnioskodawcy w odniesieniu do kwoty głównej Wierzytelności Pożyczkowej. Natomiast spowoduje powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu tym podatkiem po stronie Wnioskodawcy w odniesieniu do odsetek z tytułu Wierzytelności pożyczkowej – w przypadku wygaśnięcia zobowiązania Wnioskodawcy wobec Spółki Osobowej wskutek opisanej we wniosku konfuzji.

Reasumując – wygaśnięcie zobowiązania wobec Spółki Osobowej przez konfuzję następującą w wyniku otrzymania przez Wnioskodawcę Wierzytelności Pożyczkowej wobec Wnioskodawcy w związku z rozwiązaniem Spółki Osobowej nie spowoduje u Wnioskodawcy powstania przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych w odniesieniu do kwoty głównej Wierzytelności Pożyczkowej. Natomiast przychód powstanie w odniesieniu do odsetek z tytułu Wierzytelności Pożyczkowej.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji należy stwierdzić, że zapadły one w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego niniejszą interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.