Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP1-1/4512-1-19/16-3/MW
z 29 sierpnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 lipca 2016 r. (data wpływu 19 lipca 2016 r.) uzupełnionym pismem z dnia 22 sierpnia 2016 r. (data wpływu 24 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku świadczonych usług. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 22 sierpnia 2016 r. (data wpływu 24 sierpnia 2016 r.) w sprawie pełnomocnika oraz doręczenia korespondencji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Osoba fizyczna od 2 czerwca 2016 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie PKD: 87.30.Z – Pomoc społeczna z zakwaterowaniem dla osób w podeszłym wieku i osób niepełnosprawnych. Firma jest w trakcie inwestycji, będzie wnioskowała o dofinansowanie z Regionalnego Programu Województwa na lata 2014-2020 na budowę „Domu opieki nad osobami starszymi”. W chwili obecnej prowadząca działalność nie jest płatnikiem podatku od towarów i usług ze względu na korzystanie ze zwolnienia zgodnie z art. 113 ust. 1. Jednakże planowana budowa domu dla osób starszych zakłada miejsca dla 30 osób zamieszkujących obiekt, co w związku z powyższym doprowadzi do sytuacji, iż utraci prawo do korzystania ze zwolnienia zgodnie z art. 113 ust. 1.

Planowana inwestycja, pozwoli uzyskać zezwolenie wojewody o wpis do rejestru prowadzonego przez w/w organ. Przewidywany czas zakończenia inwestycji to 30 czerwca 2018 rok.

Do czasu zakończenia inwestycji nie przewiduje się żeby przedsiębiorca osiągnął limit 150 000 zł wartości sprzedaży i utracił prawo do zwolnienia.

Firma Wnioskodawcy będzie po skończonej inwestycji prowadzić kompleksową, złożoną usługę opieki nad osobami w podeszłym wieku jako całodobowy pobyt pensjonariuszy w domu opieki, łącznie z czasowym zameldowaniem, całodobowe wyżywienie, opiekę ogólną, pielęgniarską i medyczną oraz wypełnianie czasu wolnego. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. d i 23 podatnik będzie spełniał warunki do zwolnienia go z podatku od towarów i usług, ponieważ uzyska stosowny wpis do rejestru wojewody oraz usługi będą świadczone w miejscu zamieszkania pensjonariuszy, którym to będzie Dom Opieki nad osobami starszymi.

Domy opieki społecznej zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o VAT zalicza się do obiektów budownictwa mieszkaniowego – „rozumie się przez to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11”. Klasa PKOB 1130 charakteryzuje budynki zbiorowego zamieszkania i klasa obejmuje „...domy mieszkalne dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych itp”. Obejmuje ta podklasa, zdaniem Wnioskodawcy, prywatne domy opieki nad osobami starszymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy świadczona przez Wnioskodawcę usługa będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 23?
2. Czy po uzyskaniu wpisu do rejestru wojewody usługi prowadzone przez dom opieki będą zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. d?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. d i 23 podatnik będzie spełniał warunki do zwolnienia go z podatku od towarów i usług, ponieważ uzyska stosowny wpis do rejestru wojewody oraz usługi będą świadczone w miejscu zamieszkania pensjonariuszy, którym to będzie Dom Opieki nad osobami starszymi.

Domy opieki społecznej zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o VAT zalicza się do obiektów budownictwa mieszkaniowego – „rozumie się przez to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11”. Klasa PKOB 1130 charakteryzuje budynki zbiorowego zamieszkania i klasa obejmuje „...domy mieszkalne dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych itp”. Obejmuje ta podklasa, zdaniem Wnioskodawcy, prywatne domy opieki nad osobami starszymi.

Czyli ustawodawca kwalifikuje między innymi domy opieki nad osobami starszymi i przewlekle chorymi w jednej grupie z budynkami mieszkalnymi. Tak więc świadczona usługa – opieka nad osobami starszymi odbywać się będzie w miejscu zamieszkania tych osób, łącznie z ich czasowym zameldowaniem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r. poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Jak wynika z regulacji art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie natomiast z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Od tej reguły ustawodawca ustanowił pewne wyjątki, tzn. przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, zwalnia się od podatku usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez:

1. regionalne ośrodki polityki społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie, ośrodki pomocy społecznej, rodzinne domy pomocy, ośrodki wsparcia i ośrodki interwencji kryzysowej,
2. wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę:
   • domy pomocy społecznej prowadzone przez podmioty posiadające zezwolenie wojewody,
   • placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adopcyjno-opiekuńcze,
3. placówki specjalistycznego poradnictwa,
4. inne niż wymienione w lit. a-c placówki zapewniające całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku na podstawie zezwolenia wojewody, wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę,
5. specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie.
   
   

W oparciu o powołany wyżej art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, zauważyć należy, iż warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej, jak również przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, będącego ściśle określonym podmiotem. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, iż zwolnienie nie ma zastosowania.

Powołany art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy stanowi implementację do polskiego porządku prawnego przepisu art. 132 ust. 1 lit. g) Dyrektywy 2006/112/WE Rady Unii Europejskiej z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L Nr 347, str. 1), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają świadczenie usług i dostawę towarów ściśle związanych z opieką i pomocą społeczną, wraz z usługami świadczonymi przez domy spokojnej starości, dokonywane przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane za podmioty o charakterze społecznym przez dane państwo członkowskie.

Natomiast zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy, zwalnia się od podatku usługi opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, świadczone w miejscu ich zamieszkania przez podmioty inne niż wymienione w pkt 22, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Wskazać należy, że analizując możliwość zastosowania zwolnienia z opodatkowania świadczonych przez dany podmiot usług w zakresie opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, świadczone w miejscu ich zamieszkania należy w pierwszej kolejności zbadać czy w sprawie zachodzą okoliczności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, bowiem w przypadku zastosowania zwolnienia w oparciu o ww. przepis brak jest podstaw do dalszego badania spełnienia bądź nie warunków określonych w przepisach art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy, bowiem odnosi się on do usług świadczonych przez podmioty inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy.

Jednocześnie wskazać należy – co wielokrotnie podkreślał w orzecznictwie Trybunał Sprawiedliwości UE, iż pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 VI Dyrektywy (obecnie art. 132 Dyrektywy 2006/112/WE) powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia „opieka”. Zatem przy dokonywaniu interpretacji ww. przepisu, należy posłużyć się wykładnią literalną odwołując się do językowego znaczenia tego wyrazu. Zgodnie z definicją zawartą we „Współczesnym słowniku języka polskiego” (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r. tom II str. 1119), „opieka” oznacza „troskliwe zajmowanie się kimś, dbanie o kogoś, zaspokajanie czyichś potrzeb; strzeżenie, pilnowanie kogoś lub czegoś; dozór, piecza, kuratela (…)”.

Jednocześnie, zgodnie z art. 43 ust. 17 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.
   
   

Ponadto art. 43 ust. 17a, wskazuje, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a), mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług, definiując zakres zwolnień, odnosi się do przepisów ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2016 r., poz. 930).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ww. ustawy o pomocy społecznej, pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa, mającą na celu umożliwienie osobom i rodzinom przezwyciężanie trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać, wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości.

W myśl art. 2 ust. 2 powołanej ustawy, pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej i samorządowej, współpracując w tym zakresie, na zasadzie partnerstwa, z organizacjami społecznymi i pozarządowymi, Kościołem Katolickim, innymi kościołami, związkami wyznaniowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi.

Stosownie do art. 22 pkt 3 i 4 powołanej ustawy do zadań wojewody należy:

• wydawanie i cofanie zezwoleń lub zezwoleń warunkowych na prowadzenie domów pomocy społecznej oraz wydawanie i cofanie zezwoleń na prowadzenie placówek zapewniających całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, w tym prowadzonych na podstawie przepisów o działalności gospodarczej;
• prowadzenie rejestru domów pomocy społecznej, placówek zapewniających całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, w tym prowadzonych na podstawie przepisów o działalności gospodarczej, placówek zapewniających miejsca noclegowe oraz jednostek specjalistycznego poradnictwa.
  
  

Zgodnie z art. 55 ust. 1 ww. ustawy o pomocy społecznej, dom pomocy społecznej świadczy usługi bytowe, opiekuńcze, wspomagające i edukacyjne na poziomie obowiązującego standardu, w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb osób w nim przebywających, zwanych dalej „mieszkańcami domu”.

Organizacja domu pomocy społecznej, zakres i poziom usług świadczonych przez dom uwzględnia w szczególności wolność, intymność, godność i poczucie bezpieczeństwa mieszkańców domu oraz stopień ich fizycznej i psychicznej sprawności (art. 55 ust. 2 ww. ustawy o pomocy społecznej).

W myśl art. 56 pkt 1 powołanej ustawy, domy pomocy społecznej, w zależności od tego, dla kogo są przeznaczone, dzielą się na następujące typy domów, dla:

1. osób w podeszłym wieku;
2. osób przewlekle somatycznie chorych;
3. osób przewlekle psychicznie chorych;
4. dorosłych niepełnosprawnych intelektualnie;
5. dzieci i młodzieży niepełnosprawnych intelektualnie;
6. osób niepełnosprawnych fizycznie;
7. osób uzależnionych od alkoholu.
   
   

W myśl art. 57 ust. 1 powołanej ustawy o pomocy społecznej, domy pomocy społecznej mogą prowadzić, po uzyskaniu zezwolenia wojewody:

1. jednostki samorządu terytorialnego;
2. Kościół Katolicki, inne kościoły, związki wyznaniowe oraz organizacje społeczne, fundacje i stowarzyszenia;
3. inne osoby prawne;
4. osoby fizyczne.
   
   

Zezwolenie na prowadzenie domu pomocy społecznej wydaje wojewoda właściwy ze względu na położenie domu (art. 57 ust. 2 ww. ustawy o pomocy społecznej).

Art. 67 ust. 1 powołanej ustawy o pomocy społecznej stanowi, że działalność gospodarcza w zakresie prowadzenia placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku może być prowadzona po uzyskaniu zezwolenia wojewody.

Wojewoda prowadzi rejestr placówek, o których mowa w ust. 1. Rejestr jest jawny (ust. 3 ww. artykułu).

Zgodnie z art. 68 ust. 1 cyt. ustawy o pomocy społecznej, opieka w placówce zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku polega na świadczeniu przez całą dobę usług:

1. opiekuńczych zapewniających:
   1. udzielanie pomocy w podstawowych czynnościach życiowych,
   2. pielęgnację, w tym pielęgnację w czasie choroby,
   3. opiekę higieniczną,
   4. niezbędną pomoc w załatwianiu spraw osobistych,
   5. kontakty z otoczeniem;
2. bytowych zapewniających:
   1. miejsce pobytu,
   2. wyżywienie,
   3. utrzymanie czystości.
   
   

Należy więc podkreślić, że zgodnie z omawianym przepisem ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnieniu podlegają jedynie te usługi, które:

• są usługami pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej, względnie usługami określonymi w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie (w tym przypadku nie są to usługi pomocy społecznej);
• są świadczone na rzecz beneficjenta tej pomocy;
• są świadczone przez podmioty wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT.
  
  

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca od 2 czerwca 2016 r. prowadzi działalność gospodarczą w zakresie PKD: 87.30.Z – Pomoc społeczna z zakwaterowaniem dla osób w podeszłym wieku i osób niepełnosprawnych. Firma jest w trakcie inwestycji, będzie wnioskowała o dofinansowanie z Regionalnego Programu Województwa na lata 2014-2020 na budowę „Domu opieki nad osobami starszymi”. W chwili obecnej Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ze względu na korzystanie ze zwolnienia zgodnie z art. 113 ust. 1. Jednakże planowana budowa domu dla osób starszych zakłada miejsca dla 30 osób zamieszkujących obiekt, co w związku z powyższym doprowadzi do sytuacji, iż utraci prawo do korzystania ze zwolnienia zgodnie z art. 113 ust. 1.

Planowana inwestycja, pozwoli uzyskać zezwolenie wojewody o wpis do rejestru prowadzonego przez w/w organ. Przewidywany czas zakończenia inwestycji to 30 czerwca 2018 rok.

Do czasu zakończenia inwestycji nie przewiduje się żeby przedsiębiorca osiągnął limit 150 000 zł wartości sprzedaży i utracił prawo do zwolnienia.

Firma Wnioskodawcy będzie po skończonej inwestycji prowadzić kompleksową, złożoną usługę opieki nad osobami w podeszłym wieku jako całodobowy pobyt pensjonariuszy w domu opieki, łącznie z czasowym zameldowaniem, całodobowe wyżywienie, opiekę ogólną, pielęgniarską i medyczną oraz wypełnianie czasu wolnego. Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. d i 23 podatnik będzie spełniał warunki do zwolnienia go z podatku od towarów i usług, ponieważ uzyska stosowny wpis do rejestru wojewody oraz usługi będą świadczone w miejscu zamieszkania pensjonariuszy, którym to będzie Dom Opieki nad osobami starszymi.

Domy opieki społecznej zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy o VAT zalicza się do obiektów budownictwa mieszkaniowego – „rozumie się przez to budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11”. Klasa PKOB 1130 charakteryzuje budynki zbiorowego zamieszkania i klasa obejmuje „...domy mieszkalne dla ludzi starszych, studentów, dzieci i innych grup społecznych itp”. Obejmuje ta podklasa, zdaniem Wnioskodawcy, prywatne domy opieki nad osobami starszymi.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą m.in. kwestii czy po uzyskaniu wpisu do rejestru wojewody usługi prowadzone przez dom opieki będą zwolnione na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. d.

Biorąc pod uwagę przytoczone przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że jeśli Wnioskodawca będzie świadczyć usługi opieki nad osobami w podeszłym wieku będącymi usługami pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej, w ramach placówki zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku, a placówka ta będzie posiadała zezwolenie wojewody i zostanie wpisana do rejestru prowadzonego przez wojewodę (o którym mowa w art. 22 pkt 4 ustawy o pomocy społecznej), to świadczone przez Wnioskodawcę ww. usługi, będą korzystały ze zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. d ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponadto wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy świadczona przez niego usługa będzie zwolniona od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca prowadzi inwestycję, która pozwoli uzyskać zezwolenie wojewody i wpis do rejestru prowadzonego przez wojewodę. Obecnie jednak – jak wynika z wniosku – zezwolenia wojewody i wpisu do rejestru prowadzonego przez wojewodę nie posiada (zakończenie inwestycji planowane jest na 30 czerwca 2018 r.), zatem do chwili uzyskania stosownych zezwoleń, Wnioskodawcy, nie można zaliczyć do podmiotów wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy.

Z uwagi na powyższe należy więc rozważyć zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy, w myśl którego zwalnia się od podatku usługi opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, świadczone w miejscu ich zamieszkania przez podmioty inne niż wymienione w pkt 22, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie pomocy społecznej z zakwaterowaniem dla osób w podeszłym wieku i osób niepełnosprawnych.

W ramach świadczonych usług, Wnioskodawca będzie po skończonej inwestycji prowadzić kompleksową, złożoną usługę opieki nad osobami w podeszłym wieku – jako całodobowy pobyt pensjonariuszy w domu opieki, łącznie z czasowym zameldowaniem, całodobowe wyżywienie, opiekę ogólną, pielęgniarską i medyczną oraz wypełnianie czasu wolnego.

W odniesieniu do powyższego zauważyć należy, że przez obiekty budownictwa mieszkaniowego, zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy, rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Dom opieki klasyfikowany jest w dziale w PKOB 1130 jako budynek zbiorowego zamieszkania.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, iż dom opieki nad osobami starszymi, sklasyfikowany w PKOB 1130, jest obiektem budownictwa mieszkaniowego w myśl art. 2 pkt 12 ustawy, a pensjonariusze zamieszkiwać w nim będą całodobowo, z czasowym zameldowaniem, wyżywieniem, opieką medyczną, zatem usługi opieki na rzecz osób przebywających w takim domu należy uznać za usługi opieki świadczone w miejscu ich zamieszkania.

Tym samym usługi opieki na rzecz osób w podeszłym wieku świadczone w miejscu ich zamieszkania tj. w prywatnym domu opieki wypełniają dyspozycje art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy i będą korzystać, (do czasu uzyskania odpowiedniego zezwolenia i wpisu do rejestru prowadzonego przez wojewodę) ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, określonego w tym przepisie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, przedstawione w opisie zdarzenia przyszłego, a które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, iż interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w A, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.