Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2-2/4512-1-12/16-2/AD
z 8 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2016 r. (data wpływu 14 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia wpływu zawieszenia działalności gospodarczej na limit obrotów upoważniający do zwolnienia podmiotowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia wpływu zawieszenia działalności gospodarczej na limit obrotów upoważniający do zwolnienia podmiotowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 1 lipca 2016 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą polegającą na sezonowym wynajmie pokoi. Jest płatnikiem karty podatkowej. Dodatkowo korzysta ze zwolnienia z podatku VAT – zgodnie z art. 113 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ponieważ wynajem jest działalnością sezonową Wnioskodawca zamierza z dniem 1 września 2016 r. zawiesić działalność gospodarczą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy zawieszenie działalności gospodarczej po dwóch miesiącach ma wpływ na limit upoważniający do zwolnienia sprzedaży od podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z podjętą działalnością gospodarczą w dniu 1 lipca 2016 r. limit upoważniający go w 2016 r. do zwolnienia z podatku od towarów i usług będzie obliczał proporcjonalnie do okresu prowadzenia działalności gospodarczej (bez względu na to czy nastąpi zawieszenie działalności gospodarczej po dwóch miesiącach czy nie).

Obliczona kwota zwolnienia od podatku sprzedaży w proporcji do okresu prowadzenia działalności gospodarczej, tj. 184 dni x 150.000 / 366 dni = 75.409,84 zł – limit zwolnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 113 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

W myśl art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   1. transakcji związanych z nieruchomościami,
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41,
   3. usług ubezpieczeniowych
   – jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.
   
   

Z kolei art. 113 ust. 5 ustawy, stanowi, że jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Natomiast stosownie do art. 113 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatnika rozpoczynającego w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, jeżeli przewidywana przez niego wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej w roku podatkowym, kwoty określonej w ust. 1.

Natomiast przepis art. 113 ust. 10 ustawy, stanowi, że jeżeli faktyczna wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 9, w proporcji do okresu prowadzonej działalności gospodarczej, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

Jednakże w myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności – przed dniem wykonania tej czynności.

Należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 113 ust. 13 ustawy, zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników:

1. dokonujących dostaw:
   1. towarów wymienionych w załączniku nr 12 do ustawy,
   2. towarów opodatkowanych podatkiem akcyzowym, w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, z wyjątkiem:
      • energii elektrycznej (PKWiU 35.11.10.0),
      • wyrobów tytoniowych,
      • samochodów osobowych, innych niż wymienione w lit. e, zaliczanych przez podatnika, na podstawie przepisów o podatku dochodowym, do środków trwałych podlegających amortyzacji,
   3. budynków, budowli lub ich części, w przypadkach, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a i b,
   4. terenów budowlanych,
   5. nowych środków transportu;
2. świadczących usługi:
   1. prawnicze,
   2. w zakresie doradztwa, z wyjątkiem doradztwa rolniczego związanego z uprawą i hodowlą roślin oraz chowem i hodowlą zwierząt, a także związanego ze sporządzaniem planu zagospodarowania i modernizacji gospodarstwa rolnego,
   3. jubilerskie;
3. nieposiadających siedziby działalności gospodarczej na terytorium kraju.
   
   

Z opisu sprawy wynika, że w dniu 1 lipca 2016 r. Wnioskodawca rozpoczął działalność gospodarczą polegającą na sezonowym wynajmie pokoi. Zainteresowany korzysta ze zwolnienia z podatku VAT – zgodnie z art. 113 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Ponieważ wynajem jest działalnością sezonową Wnioskodawca zamierza z dniem 1 września 2016 r. zawiesić działalność gospodarczą.

Zatem skorzystanie ze zwolnienia przez Wnioskodawcę będzie możliwe do czasu, gdy wartość sprzedaży nie przekroczy kwoty określonej w art. 113 ust. 1 ustawy, w proporcji do okresu prowadzonej działalności przy założeniu, że Zainteresowany nie wykona innych czynności, które ze zwolnienia korzystać nie mogą, tj. określonych w art. 113 ust. 13 ustawy.

Odnosząc się do wątpliwości Wnioskodawcy w kwestii ustalenia, czy zawieszenie działalności na kilka miesięcy wpływa na zmniejszenie limitu zwolnień od podatku VAT w danym roku, wyjaśnia się, że ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia zawieszenia działalności gospodarczej. Kwestia ta uregulowana została m.in. w przepisach ustawy o swobodzie działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 14a ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 584 z późn. zm.), przedsiębiorca niezatrudniający pracowników może zawiesić wykonywanie działalności gospodarczej na okres od 30 dni do 24 miesięcy, z zastrzeżeniem ust. 1a.

W myśl art. 14a ust. 1a ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, jeżeli okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej obejmuje wyłącznie pełny miesiąc luty danego roku kalendarzowego, za minimalny okres zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przyjmuje się liczbę dni miesiąca lutego przypadającą w danym roku kalendarzowym.

W okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca nie może wykonywać działalności gospodarczej i osiągać bieżących przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej (art. 14a ust. 3 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej).

Z kolei zgodnie z ust. 4 tego artykułu, w okresie zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej przedsiębiorca:

1. ma prawo wykonywać wszelkie czynności niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
2. ma prawo przyjmować należności lub obowiązek regulować zobowiązania, powstałe przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej;
3. ma prawo zbywać własne środki trwałe i wyposażenie;
4. ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalnością gospodarczą wykonywaną przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;
5. wykonuje wszelkie obowiązki nakazane przepisami prawa;
6. ma prawo osiągać przychody finansowe, także z działalności prowadzonej przed zawieszeniem wykonywania działalności gospodarczej;
7. może zostać poddany kontroli na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców wykonujących działalność gospodarczą.
   
   

Przepis art. 14a ust. 5 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej wskazuje, że zawieszenie wykonywania działalności gospodarczej oraz wznowienie wykonywania działalności gospodarczej następuje na wniosek przedsiębiorcy.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że zawieszenie działalności gospodarczej samo w sobie nie stanowi zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej przez podatnika. Podatnik, który zawiesza prowadzenie działalności gospodarczej na pewien czas, nadal pozostaje podatnikiem podatku od towarów i usług, z tym że w okresie zawieszenia wykonywania działalności przedsiębiorca nie prowadzi aktywnej działalności. Zgłoszenie zawieszenia działalności gospodarczej nie oznacza zatem ustania bytu przedsiębiorcy, a jedynie przerwę w wykonywaniu działalności gospodarczej.

Treść powołanych wyżej przepisów nie wskazuje, aby podatnika, który w roku podatkowym zawiesza, a następnie wznawia działalność gospodarczą, należało traktować jako rozpoczynającego prowadzenie działalności gospodarczej. Fakt rozpoczęcia działalności gospodarczej ma charakter niepowtarzalny i może nastąpić tylko raz w ściśle określonym czasie – jest nim wykonanie przez podatnika pierwszej czynności określonej w art. 5 ustawy.

Mając na uwadze wskazane wyżej przepisy prawa oraz okoliczności przedstawione we wniosku należy stwierdzić, że Wnioskodawca, po wznowieniu zawieszonej działalności gospodarczej, nie będzie uznany za podatnika rozpoczynającego działalność, lecz występować będzie jako podatnik kontynuujący tą działalność.

W związku z tym, kwota limitu 150.000 zł, wynikająca z art. 113 ust. 1 ustawy, dająca prawo do zwolnienia od podatku od towarów i usług, dotyczy Wnioskodawcy:

• w proporcji do okresu prowadzonej działalności, niezależnie od zawieszenia działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego a następnie jej ponownego wznowienia (w roku rozpoczęcia działalności)
• w pełnej wysokości, niezależnie od zawieszenia działalności gospodarczej w trakcie roku podatkowego, a następnie jej ponownego wznowienia (w kolejnych latach).
  
  

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że fakt zawieszenia działalności gospodarczej, nie ma wpływu na zmniejszenie kwoty limitu uprawniającej do korzystania ze zwolnienia w podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ponadto, tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.