Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB1/4511-926/16-2/AM
z 22 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późń. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r, poz 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 9 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z prowadzeniem bloga - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej wydatków związanych z prowadzeniem bloga.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca od 2008 roku prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą jako osoba fizyczna, opodatkowaną stawką liniową 19%. Podstawowy zakres działalności to "pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania" (PKD 70.22.Z) oraz "wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi" (PKD 68.20).

Od maja bieżącego roku prowadzi bloga opisującego podróże rodzinne po kraju i Europie, w tym przedstawiającego rady dla rodziców planujących takie podróże z dziećmi. Na blogu są i będą przedstawiane:

1. informacje o noclegach w różnych miejscach Europy, wraz z ich charakterystyką pod względem użyteczności na potrzeby wyjazdów rodzinnych;
2. informacje o organizacji rodzinnych podróży, w tym samochodowych, lotniczych, kolejowych;
3. porady dotyczące miejsc przyjaznych lub nieprzyjaznych rodzinnym podróżom, w tym opisy miast, regionów, restauracji, atrakcji turystycznych, obiektów użyteczności publicznej, potraw, zakupów;
4. opisy sprzętu, ubrań, wyposażenia turystycznego, środków transportu (wózków dziecięcych, samochodów, środków komunikacji miejskiej), pod kątem ich przydatności oraz wad i zalet w podróży z dziećmi;
5. recenzje imprez, spektakli, atrakcji turystycznych;
   
   

Na blogu zostały opisane dotychczas wrażenia i opinie z 2 miesięcznej podróży samochodem z dwójką dzieci po 6 krajach Europy Zachodniej.

Dotychczas blog nie miał charakteru komercyjnego, jednak obecnie Wnioskodawca zamierza rozpocząć jego dalsze prowadzenie w celach zarobkowych, w związku z bardzo dużym zainteresowaniem publikowanych na nim treści. Blog ma być źródłem przychodu i dochodu z tytułu: zamieszczania reklam, udziału w kampaniach reklamowych, pisania artykułów sponsorowanych.

Przychody związane z prowadzeniem bloga będą miały związek z takimi czynnościami jak:

• dzierżawa powierzchni reklamowej na stronie błoga
  

• umowy zlecenia lub o dzieło z reklamodawcami
  

• umowa z dostawcami sprzętu, właścicielami hoteli, pensjonatów, restauracji, itp.
  

• inne źródła, np. reklamy internetowe lub mobilne, bez umowy formalnej.
  
  

Przychody będą dokumentowane w oparciu o umowy zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i faktury VAT z płatnością na rachunek bankowy i gotówką. Blog może być także wykorzystywany do promocji prowadzonej działalności gospodarczej w obszarze doradztwa, zwłaszcza w zakresie promowania ekologicznych rozwiązań, które będą opisywane i przedstawiane w ramach podróży oraz działalności w zakresie komunikacji społecznej na podstawie zdobytych doświadczeń podczas podróży, w której specjalizuje się firma Wnioskodawcy.

Blog będzie prowadzony regularnie i profesjonalnie, a zakres tematyczny będzie rozszerzany o kolejne doświadczenia zdobywane w licznych wyjazdach i podróżach po Polsce i Europie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy wydatki związane z prowadzeniem bloga, w tym związane ze zbieraniem materiałów do artykułów i ich pisaniem, redagowanym oraz publikowaniem można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z art. 22 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej?

Przy czym, do głównych wydatków związanych z prowadzeniem bloga należeć będą:

• opłaty za serwer, oprogramowanie do prowadzenia bloga i obróbki graficznej zdjęć, sprzęt do edycji (laptop, smartfon);
  

• zakup aparatu fotograficznego w celu wykonywania zdjęć publikowanych na blogu ilustrujących i uwiarygadniających opisywane miejsca i sytuacje oraz zwiększające atrakcyjność przekazu;
  

• wydatki bezpośrednio związane z zebraniem materiałów do artykułu w tym zwłaszcza koszty wyjazdów, moje i pozostałych członków rodziny uczestniczących w danej wyprawie: koszty biletów lotniczych lub kolejowych, koszty paliwa w przypadku podróży samochodem, koszty hotelu, usług gastronomicznych, biletów na imprezy kulturalne w tym: kino, teatr, muzeum, wystawy) - głównym celem blogu jest przedstawianie opinii na temat jak największej liczby różnych miejsc i atrakcji w Europie, a pisane recenzje oparte o własne doświadczenia będą podstawowym produktem zachęcającym do czytania bloga przez szerokie grono odbiorców, a tym samym tworzenie i poszerzanie bazy odbiorców zamieszczanych reklam, będących źródłem dochodu z prowadzenia błoga;
  

• zakup produktów turystycznych i wykorzystywanych w podróżach rodzinnych (w tym sprzęt turystyczny, ubrania turystyczne używane przez uczestników opisywanych wypraw), które będą przedmiotem oceny praktycznej i recenzji w artykułach zamieszczanych na blogu.
  
  
  

W jakiej postaci powinny być udokumentowane wydatki ponoszone za granicą, związane ze zbieraniem materiałów na bloga, zwłaszcza koszty noclegów, restauracji, paliwa w kontekście nie wystawiania faktur czy rachunków imiennych przez większość zagranicznych obiektów takich jak: pensjonaty, apartamenty, restauracje, stacje paliw?

Zdaniem Wnioskodawcy

Przyjęte stanowisko własne zakłada możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów wymienionych w pkt 81 powyżej, zgodnie z interpretacją Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 14.10.2015 r., znak IPPB1/4511-1035/15-2/AM.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy.

Należy zauważyć, że powyższa definicja kosztów uzyskania przychodów sformułowana przez ustawodawcę w cyt. art. 22 ust. 1 ww. ustawy ma charakter ogólny, natomiast unormowania odnoszące się do kosztów są rozlegle i charakteryzują się znacznym stopniem komplikacji.

Z tego względu każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest jedynie sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach należy natomiast zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu, a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Innymi słowy podstawową cechą kosztu podatkowego jest związek tego kosztu z przychodem (ewentualnie z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów).

Istotne znaczenie ma również cel, w jakim został poniesiony.

Bliżej zasadę tę opisuje wyrok NSA z dnia 16.10.2012 r., sygn. akt II FSK 430/11, w którym stwierdzono: „zwrot „w celu” oznacza, że nie każdy wydatek poniesiony przez podatnika w związku z prowadzoną działalnością podlega odliczeniu od podstawy opodatkowania, lecz tylko ten wydatek, który pozostaje w takim związku przyczynowo - skutkowym. Poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodów. Wydatek należy oceniać mając na uwadze racjonalność określonego działania dla osiągnięcia przychodu. Poniesienie wydatku musi zatem być powiązane z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą, ukierunkowaną na uzyskanie przychodów; wydatek powinien, przynajmniej potencjalnie, wpływać na wielkość uzyskiwanych lub spodziewanych przychodów z tej działalności. Kosztowa kwalifikacja konkretnego wydatku u konkretnego podatnika musi więc uwzględniać charakter i profil prowadzonej działalności gospodarczej oraz ekonomiczną racjonalność poniesionego wydatku”.

Zatem, aby uznać wydatek za koszt uzyskania przychodów, muszą być spełnione łącznie następujące warunki:

• wydatek został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika;
  

• poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów;
  

• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą;
  

• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona;
  

• został właściwie udokumentowany;
  

• wydatek nie może znajdować się w katalogu kosztów określonych w art. 22 ust. 1 ustawy.
  
  
  

Należy przy tym zaznaczyć, że sam fakt nie wymienienia określonego wydatku w art. 23 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zawierającym katalog wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów, nie może przesądzać automatycznie o możliwości uwzględnienia tego wydatku przy ustalaniu podstawy opodatkowania. Konieczne jest wykazanie związku ponoszonych kosztów z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą oraz uzyskiwanym z tej działalności przychodem.

W przypadku źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, należy przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalne i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści, albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Zatem możliwość kwalifikowania konkretnego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu, uzależniona jest od rzetelnej i całościowej oceny tego, czy w świetle wszystkich występujących w sprawie okoliczności, przy zachowaniu należytej staranności, podatnik w momencie dokonywania wydatku mógł i powinien wiedzieć, że wydatek ten przyczyni się do powstania, zachowania lub zabezpieczenia przychodu.

W zakresie obowiązków podatnika, jako odnoszącego ewidentną korzyść z faktu zaliczenia określonych wydatków w poczet kosztów uzyskania przychodów, jest wykazanie, w oparciu o zgromadzone dowody, związku pomiędzy poniesieniem kosztu, a uzyskaniem przychodu, zgodnie z art. 22 ust. 1 ww. ustawy. Przy czym, związek przyczynowy pomiędzy poniesieniem wydatku, a osiągnięciem przychodu, bądź zachowaniem lub zabezpieczeniem jego źródła, należy oceniać indywidualnie w stosunku do każdego wydatku. Z oceny tego związku powinno wynikać, że poniesiony wydatek obiektywnie może przyczynić się do osiągnięcia przychodu, bądź służyć zachowaniu lub zabezpieczeniu źródła przychodów. Zauważyć przy tym należy, iż konieczność poniesienia danego wydatku nie może wynikać z zaniedbań lub sprzecznych z prawem działań podatnika.

W świetle powyższego, mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz biorąc pod uwagę przedstawione unormowania prawne, uznać należy, iż wbrew zaprezentowanemu stanowisku Wnioskodawcy dotyczącemu zasadności ponoszenia przez niego wydatków związanych z prowadzeniem bloga - w ocenie organu przedmiotowe wydatki nie spełniają przesłanek, o których mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zauważyć należy, iż dzielenie się własnymi spostrzeżeniami, opiniami i informacjami które są publikowane na blogu de facto nie powodują powstania przychodu. Przychód może powstać dopiero w momencie udostępnienia powierzchni na stronie internetowej prowadzonego przez Wnioskodawcę bloga celem promowania swoich produktów przez potencjalnych reklamodawców.

Poniesione przez Wnioskodawcę wydatki z tytułu prowadzenia bloga należy ocenić, jako wydatki mające charakter osobisty, niespełniające kryterium celowości, o którym mowa w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a w konsekwencji nie mogą one stanowić kosztów uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Z oczywistych, więc względów, tego rodzaju wydatki nie mogą pozostawać w jakimkolwiek związku z przesłankami działania, które można by uznać za ukierunkowane na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła z tytułu prowadzenia bloga. Źródłem przychodu nie jest bowiem samo prowadzenie bloga lecz udostępnienie powierzchni reklamowej.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Należy przy tym zastrzec, iż rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest ustalanie stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego), stanowi to bowiem domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Organ nie prowadzi postępowania dowodowego, ograniczając się do analizy okoliczności podanych we wniosku. W stosunku do tych okoliczności wyraża swoje stanowisko, które zawsze musi być jednak ustosunkowaniem się do poglądu (stanowiska) prezentowanego w danej sprawie przez wnioskodawcę. Jeżeli w toku ewentualnego postępowania organ uzna, że zdarzenie opisane we wniosku różni się od zdarzenia występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 817). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.