Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPB-1-2/4510-736/16-1/AP
z 4 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 8 lipca 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 28 lipca 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku wypłaty wynagrodzenia należnego Agentowi z tytułu przedstawionej umowy agencyjnej, Wnioskodawca jako płatnik, ma obowiązek potrącić od należnego wynagrodzenia zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 20% w oparciu art. 21 ust. 1 pkt 2a w związku z art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w przypadku wypłaty wynagrodzenia należnego Agentowi z tytułu przedstawionej umowy agencyjnej, Wnioskodawca jako płatnik, ma obowiązek potrącić od należnego wynagrodzenia zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 20% w oparciu art. 21 ust. 1 pkt 2a w związku z art. 26 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

We wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca posiada siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz prowadzi działalność w zakresie sprzedaży eksportowej maszyn i urządzeń górniczych, a także części do nich. Wnioskodawca zamierza zawrzeć umowy agencyjne/pośrednictwa handlowego, zwane dalej umowami agencyjnymi. Agentami będą osoby prawne nie będące polskimi rezydentami podatkowymi (dalej zwane „Agentami”). W ramach opisanych umów agencyjnych, Agenci będą uczestniczyć przy sprzedaży towarów oferowanych przez Wnioskodawcę w różnych krajach na całym świecie. Wśród tych państw, znajdują się również kraje, które nie zawarły umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z Rzeczpospolitą Polską.

Na mocy opisanych umów agencyjnych Wnioskodawca planuje powierzyć Agentom stałe pośrednictwo przy zawieraniu umów na określonym terytorium. Agenci zobowiążą się do podejmowania starań mających na celu pozyskiwanie potencjalnych klientów (zwanych dalej: „Kontrahentami”) dla towarów Wnioskodawcy na określonym terytorium. Równocześnie, Agent zobowiąże się do działania w imieniu Wnioskodawcy przy zawieraniu kontraktów zgodnie z dyspozycjami Wnioskodawcy.

W wykonaniu przedmiotu umowy agencyjnej opisanej w poprzednim akapicie, do obowiązków Agentów należeć będzie aktywne podejmowanie wszelkiego rodzaju czynności zmierzających do zawarcia i realizacji przez Wnioskodawcę kontraktów na Terytorium, w szczególności przez:

1. prowadzenie działalności na powierzonym mu rynku w profesjonalny oraz skrupulatny sposób,
   
2. wykonywanie czynności zmierzających do zawarcia przez Wnioskodawcę kontraktów z Kontrahentami,
   
3. w czasie negocjacji z Kontrahentami, przedstawiania im oferty ściśle zgodnej z warunkami oraz postanowieniami oferty otrzymanej od Wnioskodawcę,
   
4. udzielanie pomocy Wnioskodawcy w zakresie bezpośredniego kontaktu Wnioskodawcy z Kontrahentem,
   
5. asystowanie Wnioskodawcy podczas negocjacji kontraktowych,
   
6. przekazywanie Wnioskodawcy informacji potrzebnych do prawidłowego wykonania Kontraktu,
   
7. niezwłoczne informowanie Wnioskodawcy o wszelkich przeszkodach w wykonywaniu Kontraktu,
   
8. pomoc ze strony Agenta - jeśli zaistnieje taka potrzeba - w szukaniu na Terytorium potencjalnych partnerów w celu zapewnienia prawidłowej realizacji kontraktu np. firm transportowych, budowlanych, ubezpieczeniowych itp.,
   
9. udzielanie wszelkiej pomocy Wnioskodawcy w rozwiązywaniu jakichkolwiek problemów, które mogą wyniknąć pomiędzy Wnioskodawcą a potencjalnym Kontrahentem,
   
10. udzielanie wsparcia Wnioskodawcy podczas rozwiązywania problemów i ewentualnych usterek podczas całego okresu gwarancyjnego zgodnie z podpisanym przez Wnioskodawcę kontraktem,
    
11. rzetelne sprawdzenie wiarygodności finansowej i wypłacalności Kontrahenta przed zarekomendowaniem go Wnioskodawcy i poinformowania Wnioskodawcy o jakichkolwiek zmianach w tym Zakresie; Agent nie będzie pozyskiwał Kontrahentów o których wie lub powinien wiedzieć, że znajdują się w złej sytuacji finansowej bez uprzedniego poinformowania Wnioskodawcy o tym fakcie,
    
12. informowanie Wnioskodawcy o jakichkolwiek uwagach czy reklamacjach otrzymanych od Kontrahenta dotyczących towarów Wnioskodawcy, a także udzielanie pomocy w sprawnym załatwianiu tych reklamacji,
    
13. angażowanie się w skuteczną realizację podpisanych Kontraktów, poprzez regularne informowanie Wnioskodawcy o aktualnym stanie wykonania Kontraktu oraz podejmowanie wszelkich działań mających na celu ochronę roszczeń Wnioskodawcy,
    
14. w przypadku jakichkolwiek opóźnień w płatnościach ze strony Kontrahenta podjęcie wszelkich działań aby wierzytelności te zostały bezzwłocznie uregulowane,
    
15. unikanie wszelkich działań konkurencyjnych lub zagrażających wykonaniu Kontraktu i niniejszej umowy,
    
16. w przypadku przyjazdu osoby reprezentującej Wnioskodawcę na Terytorium udzielanie wszelkiej pomocy takiej osobie,
    
17. podejmowanie innych działań zmierzających do zwiększenia szans sprzedażowych, w szczególności w ramach istotnych projektów branży górniczej i wydobywczej na Terytorium oraz informowanie Wnioskodawcy o istotnych projektach branży górniczej i wydobywczej na Terytorium wraz z przekazaniem dokładnych informacji o tych projektach, jak również o sytuacji finansowej Kontrahentów i podmiotach (ich ofertach) prowadzących działalność konkurencyjną względem Wnioskodawcy; zdobywanie dokładnych informacji o projektach obejmuje wszelkie istotne informacje, które są niezbędne do podejmowania działań biznesowych na Terytorium, przybliżonej wartości ewentualnego projektu, jego lokalizacji, specyfikacji technicznej oraz każdej innej informacji, która może doprowadzić do podpisania kontraktu.
    
    

Na mocy umowy agencyjnej Wnioskodawca zobowiązany będzie do udostępnienia pośrednikowi wszelkich materiałów pomocniczych niezbędnych do pełnienia obowiązków przedstawiciela handlowego, tj. m.in. próbek produktów, materiałów promocyjnych, katalogów, cenników, dokumentów technicznych etc. Agent świadcząc opisane powyżej usługi nie będzie wykonywał na terytorium Polski żadnych czynności.

Wynagrodzenie Agenta przyjmie postać wynagrodzenia prowizyjnego określonego w postaci procentowej od zawartego kontraktu/zrealizowanych zamówień na dostawę lub wynagrodzenia zryczałtowanego.

Zaznaczyć należy, że głównym celem opisanej umowy agencyjnej jest zwiększenie sprzedaży towarów znajdujących się w asortymencie Wnioskodawcy, a zatem głównym elementem umowy są czynności z zakresu pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego. Pozostałe czynności w ramach świadczonej usługi mają charakter pomocniczy względem usługi pośrednictwa i przedstawicielstwa handlowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku wypłaty wynagrodzenia należnego Agentowi z tytułu przedstawionej umowy agencyjnej, Wnioskodawca jako płatnik, ma obowiązek potrącić od należnego wynagrodzenia zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 20% w oparciu art. 21 ust. 1 pkt 2a w związku z art. 26 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”)?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z wypłaceniem Agentowi wynagrodzenia należnego z tytułu umowy agencyjnej, Wnioskodawca jako płatnik, nie ma obowiązku potrącić od należnego wynagrodzenia zryczałtowanego podatku dochodowego w wysokości 20% w oparciu art. 21 ust. 1 pkt 2a w związku z art. 26 ustawy o CIT.

Uzasadniając przedstawione stanowisko, w pierwszej kolejności należy przywołać przepisy istotne w sprawie będącej przedmiotem wniosku. Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej, Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników o których mowa w art. 3 ust. 2 tej ustawy, przychodów z tytułu świadczeń: doradczych, księgowych, badania rynku, usług prawnych, usług reklamowych, zarządzania i kontroli, przetwarzania danych, usług rekrutacji pracowników i pozyskiwaniu personelu, gwarancji i poręczeń oraz świadczeń o podobnym charakterze - ustala się w wysokości 20% przychodów.

Stosownie do art. 21 ust. 2 ustawy o CIT, przepisy ust. 1 stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. W przypadku państw, z którymi Polska nie zawarła umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zastosowanie będą miały wprost przepisy ustawy o CIT.

W art. 21 ustawy o CIT wymienione zostały określone rodzaje umów, z którymi związane jest opodatkowanie podatkiem u źródła. W przypadku wypłacenia wynagrodzenia z tytułu usługi wymienionej w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT na rzecz nierezydenta podatkowego, będzie ono podlegać opodatkowaniu polskim podatkiem u źródła. Wnioskodawca będzie w takiej sytuacji zobowiązany do potrącenia tego podatku, a także jego odprowadzenia do właściwego urzędu skarbowego. Tak zapłacony podatek jest nazywany podatkiem „u źródła” ze względu na szczególny sposób jego poboru, który jest dokonywany przez polski podmiot wypłacający określone należności na rzecz nierezydenta, w trybie i na zasadach wymienionych w art. 26 ustawy o CIT.

W niniejszej sprawie kluczowe znaczenie ma zakres katalogu usług, które wymienione zostały w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Wskazując na charakteru tego katalogu, należy stwierdzić że ma ona charakter otwarty, na co wskazuje sformułowanie „(...) oraz świadczeń o podobnym charakterze”. Według stanowiska Ministra Finansów wyrażonego m.in. w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17 marca 2011 r., nr IBPBI/2/423-1865/10/PP, w odniesieniu do ww. katalogu stwierdzono, że: „za świadczenia o podobnym charakterze należy uznać świadczenia równorzędne pod względem prawnym do wymienionych w ustawie. Oznacza to, że aby dane świadczenie można było zakwalifikować do katalogu wskazanego powyżej, należy spełnić takie same przesłanki, aby daną usługę uzyskać, albo wynikają z niej takie same prawa i obowiązki dla stron. Decydujące znaczenie dla stwierdzenia, że dane usługi mieszczą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma treść postanowień umowy zawartej z kontrahentem zagranicznym, a przede wszystkim, charakter rzeczywiście wykonywanych świadczeń”.

Oznacza to, że dla ustalenia czy dane świadczenie można zakwalifikować do katalogu usług wymienionych w art. 21 ust 1 pkt 2a ustawy o CIT trzeba każdorazowo dokonać analizy treści umowy będącej podstawą danej transakcji. Decydujące znaczenie ma bowiem treść umowy oraz zakres faktycznie wykonanych czynności, a nie tylko jej nazwa. Jeżeli określona umowa nie została wprost wymieniona w treści art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, dla określanie obowiązku pobierania podatku i źródła, należy ustalić, czy ma ona charakter równorzędnym pod względem prawnym.

Z tych względów, wymaga ustalenia charakter prawny umowy planowanej przez Wnioskodawcę. Pojęcie umowy agencyjnej lub pośrednictwa handlowego nie zostały zdefiniowane w ustawie o CIT. Korzystając z wykładni systemowej, definicję umowy agencyjnej można odnaleźć w prawie cywilnym. W myśl art. 758 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu. Do zawierania umów w imieniu dającego zlecenie oraz do odbierania dla niego oświadczeń agent jest uprawniony tylko wtedy, gdy ma do tego umocowanie (art. 758 § 2 Kodeksu cywilnego). Pomocniczo można odwołać się do definicji pośrednictwa, która została sformułowana przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyrok z dnia 21 czerwca 2007 r. w sprawie C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde. W tym wyroku trybunał uznał, iż: „działalność polegająca na pośredniczeniu może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy”.

Porównując projektowaną przez Wnioskodawcę (a opisaną wyżej) treść umowy z Agentem z przepisami Kodeksu Cywilnego należy stwierdzić, że ze względu na zakres planowanych obowiązków, projektowana przez Wnioskodawcę umowa stanowi umowę agencyjną, o której mowa w art. 758 § 1 i n. Kodeksu cywilnego.

Umowa agencyjna nie została wymieniona w treści art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. W związku z powyższym, elementem pozostającym do ustalenia jest podobieństwo prawne tej umowy do umów wymienionych w omawianym katalogu. W przypadku usługi pośrednictwa handlowego, jej istotą są wzajemne zobowiązania dotyczące trzech podmiotów - zleceniodawcy, zleceniobiorcy oraz podmiotu trzeciego zawierającego w następstwie usługi pośrednictwa handlowego umowę ze zleceniodawcą. Cecha ta odróżnia umowę agencyjną od wymienionych w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT usług doradczych, księgowych, badań rynku i pozostałych. Wymienione w omawianym przepisie usługi mają bowiem charakter zobowiązania dwóch podmiotów. Kolejnym argumentem przemawiającym za odrębnym charakterem prawnym usług pośrednictwa handlowego jest ich klasyfikacja w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług a także w Polskiej Klasyfikacji Działalności. Usługi pośrednictwa (jako usługi pośrednictwa w sprzedaży hurtowej maszyn, urządzeń przemysłowych, statków, samolotów i pozostałych środków transportu, gdzie indziej niesklasyfikowanych) zostały sklasyfikowane w grupie 46.14 PKWiU, a usługi, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT (np. usługi prawne) są sklasyfikowane pod symbolem 69.10. PKWiU. W obu tych klasyfikacji statystycznych, usługi pośrednictwa handlowego zostały sklasyfikowane odrębnie od usług o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT, co potwierdza ich ekonomiczną i prawną odmienność.

Powyższe przykłady przesądzają o tym, że usługi pośrednictwa handlowego nie można zaliczyć do „świadczeń o podobnym charakterze” do tych, które są wymienione w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT. Mając na uwadze powyższe uwagi, należy stwierdzić iż do katalogu zawartego w art. 21 ust. 1 pkt 2a ustawy o CIT nie można zakwalifikować usług agencyjnych/pośrednictwa handlowego, z których będzie korzystał Wnioskodawca.

Zaprezentowane wyżej stanowisko zostało potwierdzone w wielu interpretacjach indywidualnych, m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej w imieniu Ministra finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 26 lutego 2013 r. nr IBPBI/2/423-1552/12/CzP, w której stwierdzono, że: „Usługi pośrednictwa handlowego nie zostały wymienione w treści art. 21 ust. 1 pkt 2a updop, jak również nie mają podobnego charakteru do świadczeń tam wymienionych, a tym samym nie podlegają opodatkowaniu na zasadach określonych w tym przepisie. Zatem Spółka dokonując przedmiotowych wypłat wynagrodzenia (prowizji) na rzecz podmiotów zagranicznych, nie jest zobowiązana jako płatnik (na podstawie art. 26 ust. 1 updop w związku z art. 21 ust. 1 pkt 2a updop) do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego”. Podobne stanowisko przedstawił Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 24 października 2014 r. o sygn. IPPB5/423-721/14-2/MK. W interpretacji tej na podstawie art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego. Takie same stanowisko jest prezentowane również w:

• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 17 marca 2011 r. o sygn. IBPBI/2/423-1865/10/PP,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 2 grudnia 2008 r. o sygn. ILPB3/423-549/08-3/MM,
• interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 21 marca 2008 r. o sygn. IPPB3/423-115/08-2/JB;

Mając na uwadze powyższe argumenty Wnioskodawca jest zdania, że dokonując wypłat należności na rzecz pośredników handlowych, nie jest on zobowiązany na podstawie z art. 21 ust. 1 pkt 2a w związku z art. 26 ustawy o CIT do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.