Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB4/4511-913/16-2/MS2
z 5 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 25 lipca 2016 r. (data wpływu 27 lipca 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej złożenia zeznania PIT-39 i zapłaty podatku w wysokości 19%,
  

• nieprawidłowe – w części dotyczącej kosztów uzyskania przychodu.
  
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 27 lipca 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych sprzedaży nieruchomości.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 20 sierpnia 2010 r. został sporządzony Akt Notarialny pomiędzy Spółdzielnią Mieszkaniową reprezentowaną przez Przedstawiciela, a małżonkami Krystyną K. (Wnioskodawczyni), córką Władysława i Kazimiery i Stefanem K., synem Michała i Aleksandry. Przedmiotem niniejszej umowy jest samodzielny lokal mieszkalny o pow. 63 m². W § 2 powyższego Aktu Strony zapewniają, że Wnioskodawczyni jest członkiem Spółdzielni oraz, że przysługuje jej wraz z mężem Stefanem K. spółdzielcze własnościowe prawo do przedmiotowego lokalu mieszkalnego, a w związku z tym żądanie przeniesienia jego własności w trybie art. 17.14 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych. Stosownie do przedłożonego zaświadczenia z dnia 11 sierpnia 2010 roku, z którego wynika, że Krystyna K. przydział lokalu mieszkalnego otrzymała w dniu 21 sierpnia 1980 roku, natomiast przekwalifikowanie uprawnień do zajmowanego lokalu z lokatorskich na własnościowe nastąpiło w dniu 20 lutego 1996 roku. W § 3 Przedstawiciel Spółdzielni Mieszkaniowej ustanawia odrębną własność opisanego lokalu mieszkalnego oznaczonego nr 37 na rzecz Krystyny i Stefana małżonków K., którzy wyrażają na to zgodę i zapewniają, że nabycia tego dokonują na zasadach wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej. W § 5 powyższego Aktu wyrażona jest wartość księgowa przedmiotowego lokalu mieszkalnego na kwotę 35.904,05 złotych, stosownie do przedłożonego zaświadczenia Spółdzielni Mieszkaniowej z dnia 11 sierpnia 2011 roku. W § 6 ww. aktu stwierdzono, że wydanie przedmiotowego lokalu mieszkalnego w posiadanie nabywców już nastąpiło.

W dniu 23 marca 2011 roku zmarł mąż Stefan K.. W dniu 20 lutego 2015 roku został sporządzony Akt poświadczenia dziedziczenia po zmarłym Stefanie K. na podstawie art. 926 § 1 w związku z art. 931 § 1 Kodeksu cywilnego nabyli:

• żona Krystyna K. (Wnioskodawczyni) - w 1/2 części spadku,
  

• córka Anna S. - w 1/2 części spadku.
  
  
  

W dniu 7 maja 2015 roku został sporządzony Akt Notarialny na okoliczność sprzedaży lokalu mieszkalnego oznaczonego nr 37, którego obecnymi współwłaścicielami są kolejno:

• wdowa Krystyna K. (Wnioskodawczyni) w udziale wynoszącym 3/4 części,
  

• córka Anna S. w udziale wynoszącym 1/4 część.
  
  
  

Wnioskodawczyni wraz z córką sprzedają opisany powyżej lokal za sumę 150.000 złotych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni zobowiązana jest do złożenia zeznania PIT-39 za 2015 rok i zapłaty podatku 19 %?

Jeśli tak, to czy jako koszty uzyskania przychodu Wnioskodawczyni ma prawo odliczyć 100% wartości wykupionego od Spółdzielni Mieszkaniowej za kwotę 35.904,05 lokalu oznaczonego nr 37 oraz koszty sporządzenia Aktu Notarialnego z dnia 20 sierpnia 2010 roku w kwocie 661,38 zł tj., od wniosku o wpis własności w kwocie 200 złotych, o odłączenie nieruchomości w kwocie 60 złotych, taksę notarialną w kwocie 329 złotych, podatek VAT wg stawki 22% 72,38, razem taksa i podatek 401,38 zł.

Zdaniem Wnioskodawczyni.

Wnioskodawczyni złożyła PIT-39 za 2015 rok i jako kwotę przychodu w poz. 20 wykazała wartość 1/4 sprzedanego lokalu mieszkalnego, tj. 37.500 złotych, w poz. 21 jako koszty uzyskania przychodu wykazała kwotę 36.565,43 złote tj: koszt wykupu lokalu mieszkalnego od Spółdzielni 35.904,05 złotych oraz koszty opłat sądowych i taksy notarialnej na sumę 661,38 złotych. Wnioskodawczyni jest zdania, że ponieważ w chwili sprzedaży lokalu mieszkalnego była wdową, a z mężem nie miała rozdzielności majątkowej, to powyższe koszty związane z wykupem lokalu mieszkalnego mogła odliczyć w 100% poniesionych wydatków. Od pozostałego dochodu 934,57 złotych z poz. 23 zeznania PIT-39 zapłacono 178 złotych podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe w części dotyczącej złożenia zeznania PIT-39 i zapłaty podatku w wysokości 19%, nieprawidłowe – w części dotyczącej kosztów uzyskania przychodu.

Zgodnie z przepisem art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.) – podlegającym opodatkowaniu źródłem przychodu jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
   
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów

- jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie.

Powyższy przepis formułuje generalną zasadę, że odpłatne zbycie nieruchomości, jej części lub udziału w nieruchomości przed upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie rodzi obowiązek podatkowy w postaci zapłaty podatku dochodowego. Tym samym jeżeli odpłatne zbycie nieruchomości lub prawa, jej części lub udziału w nieruchomości lub prawie nastąpiło po upływie 5 lat licząc od końca roku kalendarzowego, w którym miało miejsce nabycie i nie następuje w wykonywaniu działalności gospodarczej – nie jest źródłem przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a przychód uzyskany ze zbycia w ogóle nie podlega opodatkowaniu.

Wobec wyżej powołanych regulacji ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) istotne znaczenie ma data nabycia nieruchomości (udziału w nieruchomości) oraz podstawa ich nabycia.

W tym miejscu Organ wyjaśnia, że w sytuacji, w której nabyte zostało spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, a następnie nastąpiło jego przekształcenie w prawo odrębnej własności w trybie ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1222, z późn. zm.) – oznacza to tylko zmianę formy prawnej faktycznego prawa do tego lokalu. Za datę nabycia lokalu (nieruchomości), od której upływa 5-letni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych uznaje się datę nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego. Spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego jest ograniczonym prawem rzeczowym. Jest to prawo zbywalne, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji. Umożliwia ono korzystanie z lokalu oraz rozporządzanie tym prawem, z pewnymi ograniczeniami, na zasadach zbliżonych do prawa własności.

Natomiast w przypadku nabycia nieruchomości w drodze spadku pięcioletni termin, o którym mowa powyżej winien być liczony od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło otwarcie spadku czyli śmierć spadkodawcy.

Zgodnie bowiem z art. 924 i 925 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) – spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku. Oznacza to, że z chwilą śmierci należące do spadkodawcy prawa i obowiązki stają się spadkiem, który podlega przepisom prawa spadkowego, a data śmierci (chwila śmierci) spadkodawcy ustala, kto staje się spadkobiercą oraz co wchodzi w skład masy spadkowej. Z kolei postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku lub akt poświadczenia dziedziczenia potwierdzają jedynie prawo spadkobiercy do tego spadku od momentu jego otwarcia. Istotny zatem dla podatku dochodowego jest dzień otwarcia spadku, czyli data śmierci spadkodawcy.

Zatem aby móc ustalić czy w rozpatrywanej sprawie sprzedaż w 2015 r. udziału w lokalu mieszkalnym stanowiła źródło przychodu podlegające opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych, trzeba ustalić od jakiego momentu należy liczyć bieg terminu, o którym mowa w przywołanym wyżej art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 31 § 1 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r. poz. 2082 z późn. zm.) z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Z kolei w myśl art. 35 Kodeksu w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

Dopełnieniem powyższych regulacji jest art. 43 § 1 Kodeksu stanowiący, że oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Zasada ta ma istotne znaczenie w sytuacji ustania ustawowej wspólności majątkowej.

Zgodnie z art. 501 Kodeksu w razie ustania wspólności udziały małżonków są równe, chyba że umowa majątkowa małżeńska stanowi inaczej. Z chwilą ustania wspólności ustawowej dochodzi do przekształcenia współwłasności łącznej, a każdy z małżonków może rozporządzać swoim udziałem w majątku wspólnym, który według domniemania jest równy udziałowi drugiego współmałżonka.

Wspólność ustawowa ustaje z chwilą śmierci jednego z małżonków i w sytuacji braku małżeńskiej umowy majątkowej, przepis art. 501 Kodeksu przesądza o tym, że udział w majątku wspólnym każdego z małżonków wynosił po 1/2. To ten właśnie majątek podlega dziedziczeniu, a więc nabyciu.

Stosownie bowiem do art. 922 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r. poz. 380 z późn. zm.) prawa i obowiązki majątkowe zmarłego przechodzą z chwilą jego śmierci na jedną lub kilka osób stosownie do przepisów księgi niniejszej.

Zgodnie z art. 924 k.c. spadek otwiera się z chwilą śmierci spadkodawcy, natomiast stosownie do przepisu art. 925 k.c., spadkobierca nabywa spadek z chwilą otwarcia spadku.

Należy zauważyć, że z chwilą śmierci jednego z małżonków majątek objęty wspólnością ustawową przekształca się we współwłasność w częściach ułamkowych (po 1/2 części). Wszystkie wcześniej objęte wspólnością ustawową przedmioty majątkowe stanowią współwłasność w częściach ułamkowych. Jeżeli przedmiotem dziedziczenia jest lokal mieszkalny (spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu), oznacza to, że z chwilą śmierci jednego z małżonków drugi z małżonków (wdowiec), nabywa w spadku część nieruchomości po zmarłym.

Stanowisko to potwierdził NSA, w wyroku z dnia 19 maja 2016 r. (sygn. akt II FSK 1065/14) stwierdzając, że: „ Jest rzeczą oczywistą, że w skład spadku wchodzą rzeczy i prawa przynależne (będące własnością) spadkodawcy w dacie jego śmierci i w stanie prawnym z tej daty. Nie można dziedziczyć czegoś co w skład spadku nie wchodzi. Jeżeli do spadku należy prawo bądź udział w takim prawie prawo to lub udział podlega dziedziczeniu, a więc nabyciu w drodze spadkobrania. Nabycia nieruchomości, czy udziału w nieruchomości w ramach majątkowej wspólności ustawowej, nie można utożsamiać z nabyciem tego prawa, po ustaniu tej wspólności. Współwłasność łączna oznacza bowiem, w myśl art. 43 § 1 k.r.i.o., że oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym. Współwłasność ta istnieje – co do zasady – tak długo jak długo trwa małżeństwo. Wspólność majątkowa ustaje m.in. z chwilą śmierci jednego ze współmałżonków. (...)”.

Również stanowisko takie potwierdza WSA, w wyroku z dnia 8 czerwca 2016 r. (sygn. akt I SA/Go 157/16 ) stwierdzając, że: „Współwłasność – w tym także współwłasność łączna – oznacza, że własność rzeczy przysługuje kilku osobom. W przypadku małżonków o ustawowej wspólności majątkowej oznacza to, że własność przysługuje im obojga. Ustaje ona jednak z chwilą śmierci jednego z małżonków i w sytuacji braku małżeńskiej umowy majątkowej, przepis prawa – art. 50 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego – przesądza o tym, że udział w majątku wspólnym każdego z małżonków wynosił po 1/2. To ten właśnie majątek podlega dziedziczeniu, a więc nabyciu. (...)”.

Z analizy powyższych przepisów i przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawczyni, w opisanej przez siebie sytuacji, powinna rozpoznać następujące daty nabycia udziałów w lokalu mieszkalnym:

• 1996 r. – nabycie udziału 1/2 w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego w trakcie trwania związku małżeńskiego na zasadach wspólności ustawowej,
  

• 2011 r. – nabycie udziału w ww. lokalu (1/2) w spadku po zmarłym małżonku.
  
  
  

Oznacza to, że przychód ze sprzedaży w 2015 r. lokalu mieszkalnego w części odpowiadającej nabyciu przez Wnioskodawczynię w 1996 r., nie podlega w ogóle opodatkowaniu z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie przez Wnioskodawczynię ww. lokalu mieszkalnego upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym sprzedaż tego udziału nie stanowi źródła przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast opodatkowaniu podlega sprzedaż ww. lokalu w części odpowiadającej udziałowi nabytemu w 2011 r. w spadku po małżonku, a oceniając skutki podatkowe sprzedaży tego udziału należy zastosować przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2009 r.

W myśl art. 30e ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w ww. brzmieniu – od dochodu z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), podatek dochodowy wynosi 19% podstawy obliczenia podatku.

Stosownie do art. 30e ust. 2 ww. ustawy – podstawą obliczenia podatku jest dochód stanowiący różnicę pomiędzy przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw określonym zgodnie z art. 19, a kosztami ustalonymi zgodnie z art. 22 ust. 6c i 6d, powiększoną o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, dokonanych od zbywanych nieruchomości lub praw. Przy czym przychodem z odpłatnego zbycia nieruchomości lub praw majątkowych oraz innych rzeczy, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8, jest wartość wyrażona w cenie określonej w umowie, pomniejszona o koszty odpłatnego zbycia. Jeżeli jednak cena, bez uzasadnionej przyczyny, znacznie odbiega od wartości rynkowej tych rzeczy lub praw, przychód ten określa organ podatkowy lub organ kontroli skarbowej w wysokości wartości rynkowej (art. 19 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Pojęcie kosztów odpłatnego zbycia (sprzedaży) nie zostało przez ustawodawcę zdefiniowane w ustawie, należy zatem stosować językowe rozumienie tego wyrażenia, zgodnie z którym za koszty sprzedaży nieruchomości lub praw majątkowych uważa się wszystkie wydatki poniesione przez sprzedającego, które są konieczne, aby transakcja sprzedaży mogła dojść do skutku (wszystkie niezbędne wydatki bezpośrednio związane z tą czynnością np. koszty wyceny nieruchomości przez rzeczoznawcę majątkowego, prowizje pośredników w sprzedaży nieruchomości, koszty ogłoszeń w prasie związanych z zamiarem sprzedaży nieruchomości). Pomiędzy tymi wydatkami a dokonanym odpłatnym zbyciem musi istnieć bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy.

Zauważyć jednak należy, że jeśli Wnioskodawczyni poniosła takie koszty, to odliczyć będzie mogła jedynie taką ich część, która odpowiada udziałowi w lokalu mieszkalnym nabytemu w 2011 r. w spadku po małżonku, bo tylko przychód ze sprzedaży ww. lokalu przypadający na ten udział stanowi źródło przychodu. Pozostała część kosztów przypada na udział nabyty w 1996 r., którego zbycie nie stanowi w ogóle źródła przychodu, a skoro tak, to nie generuje także kosztów.

Ustalenie kosztów uzyskania przychodu odbywa się natomiast zgodnie z art. 22 ust. 6c lub 6d ww. ustawy w zależności od tego czy zbywaną nieruchomość lub prawo nabyto odpłatnie, czy nieodpłatnie.

Koszty nabycia lub koszty wytworzenia, o których mowa w ust. 6c, są corocznie podwyższane, począwszy od roku następującego po roku, w którym nastąpiło nabycie lub wytworzenie zbywanych rzeczy lub praw majątkowych, do roku poprzedzającego rok podatkowy, w którym nastąpiło ich zbycie, w stopniu odpowiadającym wskaźnikowi wzrostu cen towarów i usług konsumpcyjnych w okresie pierwszych trzech kwartałów roku podatkowego w stosunku do tego samego okresu roku ubiegłego, ogłaszanemu przez Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” – art. 22 ust. 6f ustawy.

W rozpatrywanym przypadku zastosowanie znajdzie art. 22 ust. 6d, gdyż nabycie udziału w lokalu, którego sprzedaż podlega opodatkowaniu nastąpiło w spadku w 2011 r. Zgodnie z ww. przepisem – za koszty uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c), nabytych w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób, uważa się udokumentowane nakłady, które zwiększyły wartość rzeczy i praw majątkowych, poczynione w czasie ich posiadania oraz kwotę zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej wartość zbywanej rzeczy lub prawa przyjęta do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn odpowiada łącznej wartości rzeczy i praw majątkowych przyjętej do opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Ponadto zgodnie z art. 22 ust. 6e ww. ustawy – wysokość nakładów, o których mowa w ust. 6d, ustala się na podstawie faktur VAT w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług oraz dokumentów stwierdzających poniesienie opłat administracyjnych.

Wnioskodawczyni uważa, że do kosztów uzyskania przychodu może zaliczyć wydatki związane z nabyciem lokalu: tj. koszt wykupu mieszkania od Spółdzielni w wysokości 35.904,05 zł, koszty opłat sądowych i taksy notarialnej na sumę 661,38 zł.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że w świetle prawa przywołany wyżej przepis art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w sposób jednoznaczny wskazuje, że kosztem uzyskania przychodu przy sprzedaży nieruchomości nabytej w drodze spadku mogą być wyłącznie:

• udokumentowane nakłady na nieruchomość zwiększające jej wartość,
  

• kwota zapłaconego podatku od spadków i darowizn w takiej części, w jakiej ten podatek przypada na tę nieruchomość.
  
  
  

Katalog kosztów uzyskania przychodu zawarty w art. 22 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym precyzyjnie więc wskazuje, jakie wydatki zbywający może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z tytułu odpłatnego zbycia udziału w nieruchomości (lokalu) nabytego w drodze spadku w 2011 r. Brak jest zatem podstaw prawnych, aby koszty związane z nabyciem lokalu poniesione przez Wnioskodawczynię w 1996 r. zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu z tytułu sprzedaży udziału w lokalu nabytego przez Wnioskodawczynię w spadku, czy też do kosztów odpłatnego zbycia nieruchomości i tym samym obniżyć kwotę przychodu ze sprzedaży udziału w lokalu.

Organ jeszcze raz podkreśla, że koszty te przypadają na udział nabyty w 1996 r., którego zbycie nie stanowi w ogóle źródła przychodu, a skoro tak, to nie może generować kosztów. Wnioskodawczyni nie może więc o ich wysokość obniżyć przychodu uzyskanego ze sprzedaży udziału w lokalu mieszkalnym nabytego w 2011 r. w spadku.

Na mocy art. 30e ust. 4 ww. ustawy, po zakończeniu roku podatkowego podatnik jest obowiązany w zeznaniu podatkowym, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 3, wykazać:

1. dochody uzyskane w roku podatkowym z odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a)-c) i obliczyć należny podatek dochodowy od dochodu, do którego nie ma zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 131, lub
   
2. dochody, o których mowa w art. 21 ust. 1 pkt 131.
   
   

Podsumowując, przychód przypadający na udział nabyty w 1996 r. w ogóle nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym z uwagi na fakt, że od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie upłynął pięcioletni okres czasu, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Natomiast sprzedaż lokalu mieszkalnego w części nabytej w 2011 r. w drodze dziedziczenia po zmarłym mężu dokonana w 2015 r. stanowi źródło przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym. Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo obniżenia uzyskanego przychodu ze sprzedaży lokalu mieszkalnego ani o wartość wykupionego lokalu mieszkalnego, ani o koszty sporządzenia aktu notarialnego. W związku z powyższym uzyskany przez Wnioskodawczynię dochód z tytułu ww. sprzedaży lokalu mieszkalnego podlega opodatkowaniu 19% podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Ustosunkowując się natomiast do kwestii kwot podanych przez Wnioskodawczynię oraz do sposobu wypełnienia zeznania podatkowego stwierdzić należy, że podatnik zobowiązany jest sam ustalić wysokość: przychodu uzyskanego z danego źródła, kosztów uzyskania przychodu oraz dochodu. Zgodnie bowiem z zasadą samoopodatkowania, obowiązującą w polskim systemie podatkowym, na podatniku spoczywa obowiązek dokonania oceny własnej sytuacji prawnopodatkowej, a po jej dokonaniu zachowania się zgodnie z przepisami prawa podatkowego. Prawidłowość takiego rozliczenia podlega weryfikacji przez organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.