Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-2.4511.171.2016.1.MK
z 22 września 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 1 września 2016 r. (data wpływu 5 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku podatkowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce oraz podlegającą w Polsce obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W przyszłości Wnioskodawca otrzyma w drodze darowizny, tj. na podstawie umowy darowizny (dalej: Umowa darowizny), składnik lub składniki majątku od osoby, o której mowa w art. 4a ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 205 ze zm. Dalej: ustawa o PSiD) (dalej: Darczyńca). Składnikiem/składnikami majątku będącymi przedmiotem Umowy darowizny mogą być, np. rzeczy lub prawa majątkowe lub środki pieniężne (dalej łącznie: składniki majątku). Równocześnie do składników majątku nie będą zaliczały się prawa autorskie i prawa pokrewne, prawa do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych oraz wierzytelności wynikające z nabycia tych praw. Umowa darowizny zostanie sporządzona w formie aktu notarialnego.

Przedmiot Umowy darowizny nie będzie stanowić przedsiębiorstwa, ani jego zorganizowanej części. Przedmiotowa darowizna będzie miała charakter nieodpłatny i nieekwiwalentny, gdyż Wnioskodawca nie zobowiąże się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za otrzymane składniki majątkowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest podejście Wnioskodawcy, zgodnie z którym nabycie na podstawie Umowy darowizny składników majątku, nie będzie skutkować po stronie Wnioskodawcy powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.; dalej: ustawa o PDOF)?

Zdaniem Wnioskodawcy nabycie na podstawie Umowy darowizny składników majątku nie będzie skutkować, po stronie Wnioskodawcy, powstaniem przychodu, podlegającego opodatkowaniu PDOF.

Na gruncie ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 380 ze zm. dalej: KC) umowa darowizny jest typem umowy nazwanej. Zgodnie z art. 888 KC, przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swego majątku. Celem darowizny jest zatem dokonanie nieodpłatnego przysporzenia na rzecz obdarowanego kosztem majątku darczyńcy. Może ono polegać zarówno na przesunięciu z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego określonych składników majątkowych, jak również na innych formach dyspozycji majątkowych prowadzących do zmniejszenia majątku darczyńcy, a w konsekwencji do zwiększenia aktywów lub zmniejszenia pasywów po stronie obdarowanego.

Zgodnie z art. 890 § 1 KC oświadczenie darczyńcy powinno być złożone w formie aktu notarialnego. Jednakże umowa darowizny zawarta bez zachowania tej formy staje się ważna, jeżeli przyrzeczone świadczenie zostało spełnione. Przedmiotem darowizny mogą być rzeczy, prawa i inne świadczenia.

Jednocześnie przepis art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF stanowi, iż przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów podlegających przepisom o podatku od spadków i darowizn.

Co do zasady podatkowi od spadków i darowizn, w myśl art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy o PSiD, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej m.in. z tytułu darowizny.

W tym kontekście należy podkreślić, że otrzymanie przez Wnioskodawcę darowizny na podstawie Umowy darowizny, będzie spełniać wszystkie przesłanki warunkujące podleganie danego przychodu ustawie o PSiD:

• podmiotem nabywającym na podstawie Umowy darowizny będzie Wnioskodawca – a zatem osoba fizyczna,
• przedmiotem darowizny będą rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
• nabycie ww. składnika/składników majątku nastąpi tytułem darowizny.
  
  

W związku z tym – zdaniem Wnioskodawcy – nabycie przez niego składnika/składników majątku, na podstawie Umowy darowizny będzie podlegać podatkowi od spadków i darowizn. Tym samym, mając na uwadze treść art. 2 ust. 1 pkt 3 ustawy o PDOF, ww. nabycie nie będzie podlegać przepisom ustawy o PDOF.

W konsekwencji powyższego, zdaniem Wnioskodawcy, nabycie na podstawie Umowy darowizny składnika/składników majątku nie będzie skutkować, po stronie Wnioskodawcy, powstaniem przychodu, podlegającego opodatkowaniu PDOF.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.