Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB6.4510.475.2016.1.AP
z 4 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 29 sierpnia 2016 r. (data wpływu 9 września 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia całej wartości netto transakcji kosztowej zapłaconej wskutek potrącenia do kosztów uzyskania przychodów, biorąc pod uwagę art. 15d – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 września 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie zaliczenia całej wartości netto transakcji kosztowej zapłaconej wskutek potrącenia do kosztów uzyskania przychodów, biorąc pod uwagę art. 15d.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Głównym źródłem osiąganych przez I. Sp. z o.o. przychodów z działalności gospodarczej jest wynajem posiadanych powierzchni handlowych w posiadanym Centrum Handlowym. Dla zapewnienia odpowiedniego poziomu sprzedaży produktów handlowych w wynajmowanych pomieszczeniach (przychód z czynszu najmu zależy od wartości obrotów najemców) Spółka często podpisuje umowy na różnego rodzaju czynności marketingowe lub promocyjne.

Zdarza się, że wykonawca usługi jest również kupującym świadczenie od I. Sp. z o.o. W takim przypadku Spółka jest zarówno dłużnikiem jak i wierzycielem w stosunku do danego kontrahenta. Na podstawie zawartych umów strony dokonują potrącenia wzajemnych wymagalnych zobowiązań i należności. Przeprowadzona kompensata powoduje, że wzajemne zobowiązania i należności, do wysokości potrącenia, zostają zrealizowane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy od 01.01.2017 roku, biorąc pod uwagę art. 15d ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 27 czerwca 2014 r. ze zm.; zmiana dodana art. 2 ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 04 czerwca 2016 r., poz. 780)), cała wartość netto transakcji kosztowej zapłacona wskutek potrącenia, o ile będzie spełniała wymogi art. 15 ust. 1 tej ustawy, będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu?

Zdaniem Wnioskodawcy, stosownie do art. 15 ust. 4e ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 27 czerwca 2014 r., poz. 851 ze zm.) za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodu, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f-4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych, zaksięgowano na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku) z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych.

Ustawodawca przyjął zatem memoriałową zasadę rozpoznawania kosztów uzyskania przychodów, dla której bez znaczenia jest czy zobowiązanie powstałe na skutek poniesienia kosztu zostało zapłacone, czy też dług ten istnieje nadal.

Słowniczek zawarty w art. 4a wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie zawiera legalnej definicji zapłaty.

Według Słownika Języka Polskiego PWN zapłata stanowi uiszczenie należności za coś.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie wymienia form realizacji zapłaty. Jedynie w art. 15a ust. 7 stanowi, że za dzień zapłaty rozumie się dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności. Ustawodawca zakłada, więc istnienie różnych form zapłaty, czyli uregulowania zobowiązań i należności.

Zgodnie z art. 498 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (t.j. Dz. U. z 2016 r. poz. 380 ze zm.) gdy dwie osoby są jednocześnie względem siebie dłużnikami i wierzycielami, każda z nich może potrącić swoją wierzytelność z wierzytelności drugiej strony, jeżeli przedmiotem wierzytelności są pieniądze lub rzeczy tej samej jakości oznaczone tylko co do gatunku, a obie wierzytelności są wymagalne i mogą być dochodzone przed sądem lub przed innym organem państwowym.

Wskutek potrącenia obie wierzytelności umarzają się nawzajem do wysokości wierzytelności niższej.

Potrącenie jest, więc, czynnością realizacji istniejących między stronami wymagalnych należności i zobowiązań bez przepływu pieniądza.

Wchodzący w życie 01.01.2017 r. art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 584 ze zm.) stanowi, iż dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza równowartość 15000 zł, przy czym transakcje w walutach przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień transakcji.
   
   

Zacytowany przepis ustawy o swobodzie działalności gospodarczej posługuje się pojęciami dokonywania lub przyjmowania płatności, które to pojęcia w potocznym ich rozumieniu odnoszą się do gotówkowego lub bezgotówkowego przepływu pieniądza.

Obowiązujący od 01.01.2017 r. przepis art. 15d (dodany art. 2 ustawy z dnia 13 kwietnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych oraz ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z dnia 4 czerwca 2016 r., poz.780)) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. 27 czerwca 2014 r., poz. 851 ze zm.) stanowi, że podatnicy nie zaliczają do kosztów uzyskania przychodów kosztu w tej części, w jakiej płatność dotycząca transakcji określonej w art. 22 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2015 r., poz. 584 ze zm.) została dokonana bez pośrednictwa rachunku płatniczego.

Z zacytowanego przepisu jednoznacznie wynika, że odnosi się on jedynie do transakcji, o których mowa w art. 22 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej, a więc do dokonywania i przyjmowania płatności, czyli do realizacji należności i zobowiązań za pośrednictwem gotówkowego lub bezgotówkowego przepływu pieniądza.

Nie odnosi się on, więc, do czynności potrącenia stanowiącej realizację wzajemnych zobowiązań i należności bez przepływu pieniądza.

W związku z powyższym, zdaniem Spółki, cała wartość netto transakcji kosztowej, bez ograniczenia kwotowego wynikającego z wprowadzanego art. 15d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zapłacona wskutek potrącenia, o ile będzie spełniała wymogi art. 15 ust. 1 tej ustawy, będzie stanowiła koszt uzyskania przychodu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.