Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB3.4511.794.2016.1.RR
z 17 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 1 lipca 2016 r. (data wpływu 7 lipca 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 września 2016 r. (data wpływu dnia 30 września 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie sposobu ustalenia wartości początkowej praw autorskich do znaku towarowego otrzymanego w formie darowizny i możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od ww. praw (pytanie nr 2 i nr 3) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2016 r. wpłynął wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Z uwagi na braki wniosku, Organ podatkowy, na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), pismem z dnia 19 września 2016 r., nr 1061-IPTPB3.4511.591.2016.1.RR (doręczonym dnia 20 września 2016 r.) wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia. W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 30 września 2016 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 27 września 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (po uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Polsce. Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą w oparciu o wpis do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej. W ramach prowadzonej jednoosobowej działalności Wnioskodawca dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu VAT. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca wytworzył znak towarowy, którego wzór graficzny stanowi utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych (dalej również: „Znak Towarowy”). Znak ten został wytworzony przez Wnioskodawcę w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, nie został zarejestrowany i nie został do tej pory wprowadzony do ewidencji wartości niematerialnych i prawnych dla celów podatkowych. Nie jest wykluczone, że w przyszłości Wnioskodawca złoży wniosek o rejestrację wspólnotowego prawa ochronnego do ww. znaku towarowego do Urzędu Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) lub wniosek o rejestrację prawa ochronnego do ww. znaku towarowego do polskiego Urzędu Patentowego.

Wnioskodawca planuje przystąpienie do spółki komandytowej, w ramach której będzie prowadził odrębną działalność gospodarczą. W spółce komandytowej Wnioskodawca obejmie funkcję komandytariusza.

Po utworzeniu spółki komandytowej, Wnioskodawca planuje przekazać w drodze darowizny, na rzecz tej spółki przysługujące mu prawa autorskie do Znaku Towarowego. Przekazanie znaku towarowego będzie darowizną w rozumieniu Kodeksu cywilnego. Znak towarowy będzie używany w spółce komandytowej na cele prowadzonej przez nią działalności gospodarczej, a przewidywany okres jego używania będzie dłuższy niż 1 rok. Wartość początkowa wartości niematerialnej i prawnej w postaci praw autorskich do Znaku Towarowego nabytego w drodze umowy darowizny zostanie ustalona wedle wartości rynkowej z dnia dokonania darowizny, na podstawie wyceny sporządzonej przez biegłego.

Wnioskodawca jest opodatkowany podatkiem dochodowym z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej według stawki liniowej 19 %. Spółka komandytowa będzie prowadzić działalność gospodarczą w rozumieniu art. 5a pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Głównym przedmiotem działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę będzie działalność drukarska i introligatorska. Ponadto Wnioskodawca wskazuje, że ilekroć we wniosku jest mowa o „Znaku Towarowym”, należy przez to rozumieć prawa autorskie do warstwy graficznej znaku towarowego. „Znak Towarowy” to jest jego warstwa graficzna – utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych zostanie zakwalifikowany do praw, o których mowa w art. 22b ust. 1 pkt 4, tj. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (po uzupełnieniu wniosku).

1. Czy opisana w stanie faktycznym darowizna Znaku Towarowego, tj. praw autorskich do jego warstwy graficznej będzie podlegała przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie przepisom ustawy o podatku od spadków i darowizn, zatem czy wobec Wnioskodawcy jako wspólnika spółki komandytowej powstanie jakikolwiek przychód podatkowy w związku z dokonaniem przez Niego darowizny prawa ochronnego do znaku towarowego na rzecz spółki komandytowej, w której będzie on wspólnikiem?
2. Czy Wnioskodawca, jako wspólnik spółki komandytowej będzie uprawniony do dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych w postaci praw autorskich do Znaku Towarowego nabytego w drodze umowy darowizny przez spółkę komandytową i zaliczania ich do kosztów podatkowych stosownie do posiadanych udziałów w zyskach tej spółki i czy po ewentualnej rejestracji tego Znaku Towarowego w trakcie amortyzacji będzie mógł dalej go amortyzować jako prawo autorskie?
3. W jaki sposób należy ustalić wartość początkową wartości niematerialnej i prawnej w postaci praw autorskich do Znaku Towarowego nabytego w drodze umowy darowizny przez spółkę osobową?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie nr 2 i nr 3, natomiast w zakresie pytania nr 1 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku),

Ad.2

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.) kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how)

– o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

W katalogu wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, przy spełnieniu określonych przesłanek, wymienione zostały m.in. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe oraz prawa określone w ustawie Prawo własności przemysłowej.

W związku z tym, skoro przedmiotem darowizny będą autorskie prawa majątkowe do znaku towarowego, mieszczą się one w katalogu wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Jak wynika z art. 22b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegającymi amortyzacji wartościami niematerialnymi i prawnymi są wskazane w jego treści prawa (w tym również prawa do wspólnotowych znaków towarowych), które spełniają następujące warunki:

• zostały nabyte,
  

• nadają się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania,
  

• przewidywany okres ich używania przekracza rok,
  

• są wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Ponadto odnosząc się do zawartych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisów dotyczących amortyzacji, należy zauważyć, że ustawodawca przewiduje dwa sposoby wejścia w posiadanie przez podatnika składników majątkowych podlegających amortyzacji – wytworzenie we własnym zakresie i nabycie, przy czym status podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych mogą mieć wyłącznie składniki majątku nabyte, a nie wytworzone przez podatnika (art. 22a-22b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Nabycie prawa własności składnika majątku może nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku, na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości.

Podstawę naliczenia odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, której zasady ustalania zawarto w art. 22g ww. ustawy.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

W myśl art. 23 ust. 1 pkt 45a lit a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:

• nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
  

• dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
  

• nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku.
  
  

Zatem, kosztem uzyskania przychodów są również odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane od składników majątku nabytych w drodze spadku lub darowizny, spełniających warunki pozwalające uznać je za środki trwałe lub wartości niematerialne i prawne.

Zatem, niewątpliwie skoro prawa autorskie do utworu w postaci znaku słowno-graficznego stanowią wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 22a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i jeżeli zostaną nabyte w drodze darowizny przez spółkę osobową wypełniają dyspozycje przepisu art. 23 ust. 1 pkt 45a lit a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zatem będą podlegać odpisom amortyzacyjnym odnoszonym do kosztów podatkowych u każdego wspólnika proporcjonalnie do posiadanych udziałów w zyskach spółki. Bez znaczenia dla odniesienia odpisów amortyzacyjnych do kosztów podatkowych będzie okoliczność, czy z tego tytułu powstał przychód z tytułu nieodpłatnych świadczeń czy nie, bowiem warunek ten nie dotyczy nabycia w formie darowizny i spadku.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca będzie wspólnikiem spółki osobowej zastosowanie znajdzie art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym przepisem, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe.

Zasady wyrażone w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy).

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że kosztem uzyskania przychodów będą odpisy amortyzacyjne ustalone w oparciu o udział Wnioskodawcy w zysku spółki komandytowej obliczone od wartości początkowej przekazanych w drodze darowizny praw autorskich do niezarejestrowanego Znaku Towarowego.

Wyrażone powyżej stanowisko znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach organów podatkowych, m.in. interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 marca 2015 r., nr ILPB1/415-1405/14-4/AN, interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 stycznia 2012 r., nr IPPB1/415-1020/11-2/EC.

Ad.3

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych przewiduje zamknięty katalog wartości niematerialnych i prawnych, na nabycie których wydatki rozpoznawane powinny być jako koszt podatkowy w formie odpisów amortyzacyjnych. Oznacza to, że prawa, które nie zostały wymienione wprost w tej ustawie jako wartości niematerialne i prawne nie mogą zostać zaliczone do tej kategorii. Tym samym nie podlegają amortyzacji.

Przepisy prawa podatkowego nie dają podstaw do amortyzowania znaków towarowych. Amortyzacji podatkowej podlegają nabyte przez podatnika prawa autorskie do utworów, którymi są m.in. słowno-graficzne znaki towarowe oraz prawa ochronne do znaków towarowych na zasadach wynikających z przepisów ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. Prawo własności przemysłowej ( Dz. U. z 2003 r., Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.).

W ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca przewiduje dwa sposoby wejścia w posiadanie przez podatnika składników majątkowych podlegających amortyzacji – wytworzenie we własnym zakresie i nabycie, przy czym status podlegających amortyzacji wartości niematerialnych i prawnych mogą mieć wyłącznie składniki majątku nabyte, a nie wytworzone przez podatnika (art. 22a-22b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Nabycie prawa własności składnika majątku może nastąpić w formie sprzedaży, zamiany, wkładu niepieniężnego, darowizny, spadku, na podstawie innej umowy zobowiązującej do przeniesienia własności rzeczy oznaczonej co do tożsamości.

Podstawę naliczeń odpisów amortyzacyjnych stanowi wartość początkowa, której zasady ustalania zawarto w art. 22g ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie nabycia w drodze spadku, darowizny lub w inny nieodpłatny sposób – wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny albo umowa o nieodpłatnym przekazaniu określa tę wartość w niższej wysokości.

Wnioskodawca zamierza przekazać w formie darowizny spółce komandytowej, w której będzie wspólnikiem niezarejestrowany Znak Towarowy, którego warstwa słowno-graficzna stanowi utwór w rozumieniu prawa autorskiego i w stosunku do którego Wnioskodawcy przysługują majątkowe prawa autorskie.

Wobec powyższego, przekazanie do spółki komandytowej w formie darowizny Znaku Towarowego, zdaniem Wnioskodawcy, w myśl art. 22b ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi nabycie wartości niematerialnej i prawnej, które upoważnia do dokonywania amortyzacji tego Znaku Towarowego (a właściwie majątkowych praw autorskich do znaku słowno-graficznego stanowiącego utwór).

Wartość początkową przekazanego w drodze darowizny praw autorskich do Znaku Towarowego, spełniających definicję wartości niematerialnej i prawnej należy ustalić zgodnie z art. 22g ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. jako wartość rynkową z dnia nabycia, chyba że umowa darowizny określa tę wartość w niższej wysokości.

Zdaniem Wnioskodawcy, późniejsza rejestracja Znaku Towarowego w Urzędzie Patentowym lub w OHIM, tj. w trakcie amortyzacji praw autorskich nie będzie miała wpływu na sposób amortyzacji tego Znaku Towarowego, tj. Wnioskodawca będzie mógł kontynuować amortyzację praw autorskich do tego Znaku Towarowego na dotychczasowych zasadach.

Za powyższym stanowiskiem przemawia przede wszystkim fakt, że prawa autorskie do utworu stanowią odrębną wartość niematerialną i prawną w stosunku do praw ochronnych będących jedną z form własności przemysłowej. Na skutek darowizny spółka komandytowa nabędzie prawa autorskie do Znaku Towarowego natomiast prawa ochronne de facto powstaną już po nabyciu, a zatem nie uzyskają statusu wartości niematerialnej i prawnej w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Rejestracja Znaku Towarowego będzie zatem obojętna z punktu widzenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że: „Znak Towarowy to jest jego warstwa graficzna – utwór w rozumieniu ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych zostanie zakwalifikowany do praw, o których mowa w art. 22b ust. 1 pkt 4, tj. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe”.

Natomiast w treści uzasadnienia stanowiska w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego Wnioskodawca błędnie wskazał art. 22a ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz art. 22b ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, zamiast art. 22b ust. 1 pkt 4 tej ustawy, kwalifikując prawo autorskie do znaku towarowego do wartości niematerialnych i prawnych.

Zaznaczyć należy, że powyższe stanowi oczywistą omyłkę i nie ma wpływu na rozstrzygnięcie niniejszej sprawy.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie Organ zauważa, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji wydanej na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie różniło się od zdarzenia, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, iż interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków prawnych wobec innych wspólników spółki komandytowej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm. ). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.