Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.792.2016.1.TS
z 25 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 25 sierpnia 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 31 sierpnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy koszty poniesione przez Spółkę w wyniku zawartej ugody sądowej, związane z zapłatą należności wynikającej z ugody oraz wydatki na pokrycie kosztów zastępstwa procesowego związanych z udziałem Spółki w procesie, stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do przypadającego na Wnioskodawcę udziału w zysku Spółki oraz momentu potrącalności tych kosztów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 sierpnia 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy koszty poniesione przez Spółkę w wyniku zawartej ugody sądowej, związane z zapłatą należności wynikającej z ugody oraz wydatki na pokrycie kosztów zastępstwa procesowego związanych z udziałem Spółki w procesie, stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do przypadającego na Wnioskodawcę udziału w zysku Spółki oraz momentu potrącalności tych kosztów.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca – spółka z ograniczoną odpowiedzialnością (dalej: „Wnioskodawca”) jest komplementariuszem spółki z ograniczoną odpowiedzialnością spółki komandytowej (dalej: „Spółka”).

W ramach prowadzonej działalności, Spółka nawiązała współpracę z firmą informatyczną, która miała wykonać na jej rzecz określone dzieło. Umowa współpracy stron miała dotyczyć wdrożenia w przedsiębiorstwie Spółki systemu informatycznego mającego na celu pomoc w usprawnieniu działalności firmy, polegającej na pełnym zintegrowaniu oprogramowania i procesów biznesowych we wszystkich obszarach przedsiębiorstwa. Po otrzymaniu oferty Spółka przyjęła warunki cenowe dotyczące wdrożenia u niej systemu (cena usługi miała wynieść 598.416,35 zł), przedstawione przez kontrahenta i zgodziła się na wykonanie u niej analizy przedwdrożeniowej. Analiza ta miała na celu m.in. doprecyzowanie właściwych potrzeb Spółki i doprecyzowanie kosztów, które miałyby zostać poniesione w związku z realizacją projektu, jak również ustalenie czy oferowany przez firmę informatyczną program spełnia wszystkie wymagania stawiane przez Spółkę, biorąc pod uwagę przede wszystkim specyfikę prowadzonego przedsiębiorstwa. Zgodnie z postanowieniami stron, umowa na realizację całego projektu miała zostać zawarta po zaakceptowaniu przez obie strony dokumentu analizy przedwdrożeniowej. Spółka wyraziła zgodę na przeprowadzenie przez firmę informatyczną czynności w zakresie usługi przedwdrożeniowej. Dokonując czynności usługi przedwdrożeniowej, firma informatyczna przesłała Spółce w formie e-mail do podpisania zamówienie na usługi eksperckie, opłatę maintenance oraz 6 licencji wraz z umową licencyjną, określającą warunki użytkowania (EULA), pomimo tego, że strony nie umawiały się na zawarcie tego rodzaju umów. Pracownik firmy zapewniał jednak, że jest to niezbędne do przeprowadzenia analizy i są to wyłącznie licencje testowe, zaś umowa (EULA) jest konieczna, aby je użytkować zgodnie z prawem podczas przeprowadzanej analizy przedwdrożeniowej. Z uwagi na tego rodzaju zapewnienia Spółka podpisała i odesłała zamówienie i umowę. W trakcie analizy wdrożeniowej okazało się, że zaproponowany przez firmę informatyczną system nie spełnia wymagań Spółki i nie zawiera właściwości, o których zapewniała firma informatyczna. W związku z tym, Spółka złożyła firmie informatycznej oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o świadczenie usług przedwdrożeniowych, które miało na celu jednocześnie poinformowanie powoda o zrezygnowaniu z podjęcia współpracy w zakresie wdrożenia systemu. Jako podstawę prawną odstąpienia od umowy wskazano art. 644 Kodeksu cywilnego.

Z uwagi na odstąpienie od umowy firma informatyczna zażądała od Spółki zapłaty wynagrodzenia za wykonaną usługę w wysokości 491.069 zł brutto, w tym kwoty podatku VAT w wysokości 91.825,95 zł. Wystawiła na rzecz Spółki faktury VAT, 30 kwietnia 2013 r. na kwotę 713,56 zł brutto, która zgodnie z opisem obejmowała opłatę serwisową oraz fakturę VAT z 22 maja 2013 r. na kwotę 455.097,44 zł brutto obejmującą płatność za usługi zgodnie z umową. Obie faktury Spółka otrzymała w maju 2013 r. Wszystkie powyżej wskazane faktury zostały przez Spółkę odesłane kontrahentowi bez księgowania.

Zdaniem Spółki, zażądana przez firmę informatyczną cena znacząco przewyższała wartość zrealizowanych prac. Wykonana została bowiem wyłącznie usługa przedwdrożeniowa, której ceny strony nie ustaliły. Następnie, wobec braku uregulowania przez Spółkę należności z tego tytułu firma informatyczna wystąpiła do sądu z powództwem o zapłatę wskazanej powyżej kwoty. Z uwagi na złożony pozew, Sąd Okręgowy w Poznaniu Wydział IX Gospodarczy 26 września 2013 r. wydał nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym zasądził od Spółki na rzecz firmy informatycznej żądaną w pozwie kwotę 491.068,95 zł wraz z kosztami postępowania.

Wnioskodawca wniósł sprzeciw od wydanego nakazu, co skutkowało rozpoczęciem sporu sądowego o zapłatę powyżej wskazanej kwoty. Spór ten trwał od października 2013 r. Ostatecznie strony zdecydowały się zakończyć go poprzez zawarcie ugody przed sądem (30 maja 2016 r.), na mocy której Spółka zobowiązała się do zapłaty na rzecz firmy informatycznej kwoty 90.000,00 zł netto (słownie: dziewięćdziesiąt tysięcy złotych) oraz podatku VAT w wysokości 20.700,00 zł (dwadzieścia tysięcy siedemset złotych), a więc łącznie 110.700,00 zł (sto dziesięć tysięcy siedemset złotych).

Uzgodniona przez strony kwota z ugody została wpłacona przez Spółkę na rzecz firmy informatycznej na podstawie faktur VAT wystawionych w 2013 r. oraz korekt do tych faktur wystawionych w czerwcu i lipcu 2016 r., uwzględniających kwoty wskazane w ugodzie, tj. w trzech ratach:

1. rata w wysokości 40.000,00 zł plus VAT do 15 czerwca 2016 r.,
2. rata w wysokości 25.000,00 zł plus VAT do 10 lipca 2016 r.,
3. rata w wysokości 25.000,00 zł plus VAT do 31 lipca 2016 r.
   
   

Kwoty objęte ugodowym harmonogramem płatności były regulowane w terminie (odpowiednio w każdym miesiącu, w którym przypadał termin płatności rat).

Zgodnie z postanowieniami zawartej ugody, każda ze stron poniosła we własnym zakresie koszty zastępstwa procesowego.

Rozwiązanie sporu poprzez zawarcie ugody miało związek z zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów Spółki, gdyż zabezpieczono majątek Spółki przed ewentualną koniecznością zapłaty całości żądanej przez powoda kwoty, tj. 491.068,95 zł wraz z kosztami procesu. Zawarcie ugody zabezpieczyło także majątek Spółki przed ewentualną egzekucją komorniczą i pozostałymi kosztami związanymi z uregulowaniem należności wobec firmy informatycznej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy koszty poniesione przez Spółkę w wyniku zawartej ugody sądowej, związane z zapłatą należności wynikającej z ugody tj. kwoty 90.000,00 zł netto oraz wydatki na pokrycie kosztów zastępstwa procesowego związanych z udziałem Spółki w procesie, stanowią dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów w świetle art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2014 r., poz. 851 ze zm., dalej: „ustawa o CIT”), proporcjonalnie do przypadającego na Wnioskodawcę udziału w zysku Spółki?
2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, czy kwota ta powinna zostać zaliczona do kosztów uzyskania przychodów w momencie poniesienia tego kosztu, zgodnie z art. 15 ust. 4d w zw. z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT, tj. w 2016 r.?
   
   

Ad.1.

Zdaniem Wnioskodawcy, kwota 90.000,00 zł, którą Spółka zobowiązana jest zapłacić na rzecz firmy informatycznej z tytułu zawartej ugody sądowej z 30 maja 2016 r. oraz kwota przeznaczona na pokrycie kosztów zastępstwa procesowego Spółki w toczącym się procesie, mogą zostać zaliczone przez niego do kosztów uzyskania przychodów w wysokości przypadającej proporcjonalnie do posiadanego udziału w zysku Spółki.

Kwota wynikająca z ugody oraz koszty zastępstwa procesowego, uiszczone zostały w związku z prowadzoną działalnością Spółki i spełniają wszelkie przesłanki wskazane w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów. Koszt ten poniesiony został bowiem w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Zawarcie ugody, na mocy której Spółka zobowiązana była do zapłaty kwoty 90.000,00 netto zabezpieczyło jej majątek przez większymi stratami, jakie mogłyby grozić w wyniku przegranej w procesie. Spór toczący się pomiędzy stronami dotyczył znacznej kwoty, tj. 491.068,95 zł, która to kwota miała zostać uiszczona przez Spółkę z tytułu rozwiązania umowy o świadczenie usługi. Należy podkreślić, że Spółka nie miała pewności co do wygranej w toczącym się procesie. W przypadku zawarcia ugody, zapłata uzgodnionej z przeciwnikiem procesowym kwoty w znacznie mniejszym stopniu obciążyła budżet Spółki. Dlatego też w celu zabezpieczenia źródła przychodów Spółka zdecydowała się zawrzeć ugodę, na mocy której zapłaci firmie informatycznej 1/4 dochodzonej przez nią w pozwie kwoty. Dzięki temu spór został zakończony, zaś Spółka nie musiała ponosić dalszych kosztów postępowania sądowego, ani kosztów ewentualnej egzekucji. Gdyby zatem do ugody nie doszło Spółka narażona byłaby na poniesienie znacznie większych wydatków.

Powyższe jednoznacznie wskazuje na fakt, że kwota w wysokości 90.000,00 zł, przeznaczona na pokrycie należności wynikającej z ugody sądowej, jak i wydatki poniesione na pokrycie kosztów procesowych, uiszczone zostały w związku z prowadzoną działalnością Spółki, w celu zabezpieczenia źródła jej przychodów. Zabezpieczyła Spółkę przed utratą znacznie większych środków finansowych, które musiałaby przeznaczyć na pokrycie kwoty żądanej przez przeciwnika procesowego oraz całości kosztów procesu (również w części przypadającej na przeciwnika), w przypadku przegranej.

Zdaniem Spółki należy także wskazać, że koszty zawartej przez stronę ugody nie zostały wymienione w katalogu kosztów, niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT. Dlatego też poniesione przez Spółkę koszty zawarcia ugody spełniają wszelkie przesłanki wskazane w art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, do zaliczenia ich do kosztów uzyskania przychodów.

Ad.2.

Zdaniem Wnioskodawcy, może on zaliczyć koszty zawarcia ugody, (w tym kwotę 90.000,00 zł, którą zobowiązany jest uiścić firmie informatycznej oraz wydatki na pokrycie zastępstwa prawnego) do kosztów uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia, tj. zgodnie z art. 15 ust. 4d zdanie pierwsze. Koszt tego rodzaju nie jest bezpośrednio związany z żadnym przychodem Spółki, są to bowiem koszty dotyczące całokształtu działalności Spółki związane z jej funkcjonowaniem. Dlatego też powinny zostać rozliczone przez Wnioskodawcę w kosztach uzyskania przychodów w bieżącym okresie rozliczeniowym, tj. na podstawie art. 15 ust. 4d ustawy o CIT.

W przedstawionym przez Wnioskodawcę stanie faktycznym, koszty zawarcia ugody zostały już poniesione, a więc powinny zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w dacie zaksięgowania ich jako koszt, zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o CIT. Wnioskodawca może więc zaliczyć wydatki na pokrycie kosztów zawarcia ugody do kosztów uzyskania przychodów w roku 2016, tj. w roku w którym zaksięguje je jako koszt, na podstawie otrzymanych faktur VAT korekt do faktur VAT wystawionych w 2013 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.