2016.10.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB2/4510-1-75/16-2/PS
z 25 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2016 r. (data wpływu 26 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (Spółka) specjalizuje się w produkcji opakowań kartonowych. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Spółka konsekwentnie zwiększa swoje możliwości wytwórcze oraz poszerza swoje rynki zbytu. W chwili obecnej dokonuje dostaw swoich produktów (towarów) na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej oraz dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów m.in. do Niemiec, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Austrii, Czech, Danii, Hiszpanii, Włoch, Portugalii i Litwy. Dokonuje też eksportu swoich produktów (towarów).

Sprzedaż produktów (towarów) poza granice Rzeczypospolitej Polskiej sięga blisko połowy sprzedaży Spółki. W ostatnim czasie powstała koncepcja budowy nowego zakładu, zlokalizowanego w Polsce Wschodniej lub Polsce Północno-Wschodniej. Rozważana jest przede wszystkim budowa zakładu na terenie województwa warmińsko-mazurskiego.

Celem usprawnienia kontaktów z klientami polskimi i zagranicznymi, szczególnie w zakresie reagowania na reklamacje, oraz zapewnienia sprawnego nadzoru najpierw nad budową nowego zakładu, a następnie nad zarządzaniem tym zakładem, zarząd Spółki podjął decyzję zawarcia umowy leasingu operacyjnego lub finansowego samolotu (awionetki).

Spółka podpisała także umowę z certyfikowanym Ośrodkiem Szkolenia Lotniczego celem przeszkolenia na kursie pilotażu jednego pracownika Spółki, tj. pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę, pełniącego ponadto funkcję prokurenta.

Umowa dotyczy wyszkolenia teoretycznego i praktycznego do uzyskania licencji turystycznej pilota. Ponadto Spółka zamierza pokryć koszty szkolenia praktycznego na samolocie (awionetce) drugiego pracownika, tj. pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę, pełniącego ponadto funkcję wiceprezesa zarządu, który ma już ukończony kurs pilotażu, lecz nie uzyskał jeszcze licencji pilota. W związku z powyższym w Spółce został utworzony zespół dwóch pilotów. Do zespołu tego zostali przydzieleni obaj pracownicy, o których mowa powyżej, których zakres obowiązków wynikający z umów o pracę obejmuje także pełnienie obowiązków pilota.

Spółka (zakład pracy) zawarła z pracownikami umowy o podnoszenie kwalifikacji zawodowych, w których określone zostały wzajemne prawa i obowiązki Spółki i pracowników. W umowach tych Spółka zobowiązuje się do pokrycia opłat za szkolenia skierowanych pracowników, udzielania urlopów szkoleniowych, zgodnie z art. 103 § 2 pkt 1 Kodeksu pracy oraz zwalniania z całości lub części dnia pracy, na czas niezbędny, by punktualnie przybyć na obowiązkowe zajęcia oraz na czas ich trwania. Pracownicy w umowach zostali zobowiązani do zwrotu przyznanych im świadczeń (opłat za szkolenia) w szczególności, gdy nie ukończą szkoleń lub nie przystąpią do egzaminów lub nie otrzymają licencji pilota.

Kursy, na które Spółka kieruje pracowników, wiążą się ściśle z zakresem czynności, które będą wykonywane przez nich w ramach stosunku pracy. Kursy te są konieczne do wykonywania obowiązków pilota wynikających z umów o pracę. Poprawa sprawności komunikacji pomiędzy Spółką a jej klientami oraz nowo budowanym zakładem przyczyni się do skuteczniejszego wykonywania przez zarząd i innych pracowników Spółki powierzonych obowiązków, a tym samym przyczyni się do zabezpieczenia źródła przychodów i zwiększenia przychodów Spółki.

Spółka, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, wykonuje wyłącznie czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Samolot (awionetka) będzie wykorzystywany w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (celem jej usprawnienia) wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Samolot (awionetka) będzie wykorzystywany do odbywania lotów związanych wyłącznie z działalnością gospodarczą wnioskodawcy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku, gdy wnioskodawca zawarł z pracownikami umowy o podnoszenie kwalifikacji zawodowych i w związku z tym poniósł wydatki na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników, tj. poniósł wydatki na kurs pilotażu i szkolenie praktyczne z zakresu pilotażu, wydatki te będą stanowiły koszty uzyskania przychodu wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 z późn. zm.) pracownikiem jest osoba zatrudniona na podstawie umowy o pracę, powołania, wyboru, mianowania lub spółdzielczej umowy o pracę.

Przez podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracownika, zgodnie z art. 103 § 1 Kodeksu pracy, rozumie się zdobywanie lub uzupełnianie wiedzy i umiejętności przez pracownika z inicjatywy pracodawcy albo za jego zgodą. Pracodawca może także, oprócz przywilejów wynikających z art. 103 § 2 Kodeksu pracy, przyznać pracownikowi prawo do urlopu szkoleniowego oraz zwolnienia z całości lub części dnia pracy na czas niezbędny, by punktualnie przybyć na obowiązkowe zajęcia oraz na czas ich trwania. Pracodawca może też przyznać pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe dodatkowe świadczenia, w szczególności pokryć opłaty za kształcenie, przejazd, podręczniki i zakwaterowanie zgodnie z art. 103 Kodeksu pracy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty (wydatki) poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Jednocześnie wydatki te nie mogą być wymienione w zawartym w art. 16 ust. 1 ww. ustawy katalogu wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów. Zamknięty katalog wydatków nieuznawanych za koszty uzyskania przychodów określony w art. 16 ww. ustawy nie przewiduje wykluczenia z kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych za pracownika w związku z jego kształceniem.

Zdaniem Wnioskodawcy wydatki na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników, tj. wydatki poniesione na kurs pilotażu i szkolenie praktyczne z zakresu pilotażu dwóch pracowników zatrudnionych na stanowiskach pilota mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż wydatki te mają ścisły związek z zakresem obowiązków pracowników wynikającym ze stosunku pracy. Przekłada się to bezpośrednio na zabezpieczenie źródła oraz zwiększenie przychodów.

W związku z powyższym, zdaniem wnioskodawcy, koszty związane z podnoszeniem kwalifikacji zawodowych ww. osób zatrudnionych na podstawie umów o pracę można uznać za koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, gdyż jest to racjonalny, gospodarczo uzasadniony i celowy wydatek mający bezpośredni jak i pośredni wpływ na osiągane przychody i zabezpieczenie źródła przychodów Spółki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t. j. Dz. U. z 2014 r., poz. 851 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Konstrukcja przepisu dotyczącego kosztów uzyskania przychodów daje podatnikowi możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich kosztów (niewymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy), pod warunkiem, że wykaże ich bezpośredni bądź pośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Tak więc, kosztami uzyskania przychodów są wszelkie, racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodów, między tym kosztem a przychodem musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy. Chodzi tu o związek tego typu, że poniesienie kosztu ma wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Przez koszty uzyskania przychodów bezpośrednio związane z przychodami należy rozumieć te koszty, których poniesienie wpływa bezpośrednio na uzyskanie przychodu z danego źródła. Są to więc wszelkie koszty, których poniesienie jest niezbędne, aby określone źródło przychodów przyniosło konkretne przychody. Aby uznać dany wydatek za koszt uzyskania przychodów nie jest konieczne w każdym przypadku wykazanie między nim a przychodem bezpośredniego związku. Należy zaznaczyć, że kosztami uzyskania przychodów są wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów, w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości.

Wobec powyższego, kosztami będą również koszty pośrednie związane z uzyskiwanymi przychodami, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty.

W świetle powyższego, aby wydatek poniesiony przez podatnika stanowił dla niego koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione następujące warunki:

został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika (nie stanowią kosztu uzyskania przychodu podatnika wydatki, które zostały poniesione na działalność podatnika przez osoby inne niż podatnik),
jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
poniesiony został w celu uzyskania, zachowania lub zabezpieczenia przychodów lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętych przychodów,
został właściwie udokumentowany,
nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania. Podatnik oceniając związek wydatku z prowadzoną działalnością gospodarczą winien zakładać, że dany koszt może obiektywnie przyczynić się do osiągnięcia przychodu. Ponadto, należy mieć na względzie, że podatnik uznając wydatek za koszt uzyskania przychodu odnosi ewidentne korzyści albowiem o ten koszt zmniejsza podstawę opodatkowania. Na nim więc spoczywa ciężar udowodnienia, że określony wydatek jest kosztem uzyskania przychodu.

Uznanie danego wydatku za koszt uzyskania przychodów jest możliwe tylko wtedy, gdy z prawidłowo i rzetelnie udokumentowanych zdarzeń wynika ponad wszelką wątpliwość, że jest to wydatek celowy i racjonalnie uzasadniony. Podatnik zobowiązany jest więc wykazać nie tylko fakt poniesienia danego wydatku, ale także jego celowość i racjonalność. Przy ustalaniu kosztów uzyskania przychodów, nie można uznać za koszt wydatków, których charakter budzi wątpliwości.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka planuje budowę nowego zakładu, zlokalizowanego w Polsce Wschodniej lub Polsce Północno-Wschodniej. Celem usprawnienia kontaktów z klientami polskimi i zagranicznymi, zarząd Spółki podjął decyzję zawarcia umowy leasingu operacyjnego lub finansowego samolotu (awionetki). Spółka podpisała także umowę z certyfikowanym Ośrodkiem Szkolenia Lotniczego celem przeszkolenia na kursie pilotażu jednego pracownika Spółki, tj. pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę, pełniącego ponadto funkcję prokurenta. Umowa dotyczy wyszkolenia teoretycznego i praktycznego do uzyskania licencji turystycznej pilota. Ponadto Spółka zamierza pokryć koszty szkolenia praktycznego na samolocie (awionetce) drugiego pracownika, tj. pracownika zatrudnionego na podstawie umowy o pracę, pełniącego ponadto funkcję wiceprezesa zarządu, który ma już ukończony kurs pilotażu, lecz nie uzyskał jeszcze licencji pilota. W związku z powyższym w Spółce został utworzony zespół dwóch pilotów. Do zespołu tego zostali przydzieleni obaj pracownicy, o których mowa powyżej, których zakres obowiązków wynikający z umów o pracę obejmuje także pełnienie obowiązków pilota.

Reasumując stwierdzić należy, że w przypadku, gdy Wnioskodawca zawarł z pracownikami umowy o podnoszenie kwalifikacji zawodowych i w związku z tym poniósł wydatki na podnoszenie kwalifikacji zawodowych pracowników, tj. poniósł wydatki na kurs pilotażu i szkolenie praktyczne z zakresu pilotażu, wydatki te będą stanowiły koszty uzyskania przychodu wnioskodawcy zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Końcowo należy zauważyć, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego czy kontrolnego. Organ wydając przedmiotową interpretację indywidualną wskazał zakres i sposób zastosowania norm prawa podatkowego ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego oraz postawionego pytania. Jednocześnie ocenił stanowisko Wnioskodawcy pod względem zgodności z obowiązującymi przepisami prawa podatkowego. Co do zasady bowiem przedmiotem interpretacji indywidualnych wydawanych na podstawie art. 14b Ordynacji jest sam przepis prawa podatkowego.

Pełna weryfikacja prawidłowości zaliczenia poszczególnych wydatków Wnioskodawcy do kosztów uzyskania przychodów może być dokonana jedynie w toku postępowania podatkowego lub kontrolnego, będącego poza zakresem instytucji interpretacji indywidualnej, do której zastosowanie mają przepisy określone w art. 14h (w zamkniętym katalogu) ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa. Dokonując interpretacji indywidualnej Organ podatkowy działający z upoważnienia Ministra Finansów przedstawia jedynie swój pogląd dotyczący wykładni treści analizowanych przepisów i sposobu ich zastosowania w odniesieniu do przedstawionego we wniosku stanu faktycznego bądź zdarzenia przyszłego (którego elementy przyjmuje jako podstawę rozstrzygnięcia bez weryfikacji). Organ nie rozstrzyga o zindywidualizowanych obowiązkach podatkowych strony, gdyż może to nastąpić w ramach przeprowadzonego postępowania podatkowego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin