Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPB1-3/4511-1-64/16-3/TW
z 31 października 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 sierpnia 2016 r. (data wpływu 5 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie jednorazowej amortyzacji środka trwałego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie jednorazowej amortyzacji środka trwałego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi od 2005 roku jednoosobową działalność gospodarczą. Jest małym podatnikiem (w roku 2015 przychody ze sprzedaży nie przekroczyły 5.092.000,00 zł). Zainteresowany wykonuje roboty budowlane. W związku z tym planuje zakup Quad-a (…). Pojazd ten zostanie ujęty jako środek trwały w Firmie, gdyż jego wartość przekroczy 3.500,00 zł. Pojazd ten będzie służył Zainteresowanemu jedynie do prowadzenia działalności gospodarczej, tj. przemieszczania się pomiędzy placami budowy jak i na ich terenie. Pojazd ten będzie miał wpis w dowodzie rejestracyjnym „samochodowy inny”. Pojemność skokowa silnika to 800 cm³.

Wnioskodawca nadmienił, że nie wykorzystał limitu 50.000 euro przysługującego do jednorazowej amortyzacji (zg. z Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do uzyskania zaświadczenia o pomocy de minimis w związku z jednorazową amortyzacją środka trwałego?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie mu przysługiwało prawo do uzyskania zaświadczenia o pomocy de minimis w związku z jednorazową amortyzacją środka trwałego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.): kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, są kosztami uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami. Kosztami uzyskania przychodów są więc wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie lub zachowanie źródła przychodów.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawca, będący małym podatnikiem, prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą – wykonuje roboty budowlane. W związku z tym planuje zakup Quad-a. Pojazd ten zostanie ujęty jako środek trwały w Firmie (jego wartość przekroczy 3.500,00 zł) i będzie służył Zainteresowanemu jedynie do prowadzenia działalności gospodarczej, tj. przemieszczania się pomiędzy placami budowy jak i na ich terenie. Pojazd ten będzie miał wpis w dowodzie rejestracyjnym „samochodowy inny”. Pojemność skokowa silnika to 800 cm³. Wnioskodawca nadmienił, że nie wykorzystał limitu 50.000 euro przysługującego do jednorazowej amortyzacji.

Biorąc pod uwagę powołane przepisy podatkowe oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy stwierdzić, że wydatek na zakup pojazdu typu quad może stanowić – poprzez odpisy amortyzacyjne – koszt uzyskania przychodu, prowadzonej działalności gospodarczej, gdyż zostanie spełniona dyspozycja art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tzn. wydatek ten będzie miał bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a w konsekwencji będzie miał wpływ na powstanie lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów.

Należy zaznaczyć jednak, że wykazanie związku przyczynowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a wykonywaną działalnością gospodarczą oraz jego wpływ na osiągnięcie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów spoczywa na podatniku.

Odnosząc się do możliwości skorzystania z jednorazowej amortyzacji należy nadmienić, że stosownie do treści art. 22 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych: kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22h ust. 1 pkt 1 ww. ustawy: odpisów amortyzacyjnych dokonuje się od wartości początkowej środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, z zastrzeżeniem art. 22k, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość wprowadzono do ewidencji (wykazu), z zastrzeżeniem art. 22e, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub w którym postawiono je w stan likwidacji, zbyto lub stwierdzono ich niedobór; suma odpisów amortyzacyjnych obejmuje również odpisy, których, zgodnie z art. 23 ust. 1, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Treść art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że: podatnicy, w roku podatkowym, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 11, oraz mali podatnicy, mogą dokonywać jednorazowo odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych zaliczonych do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych, w roku podatkowym, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym równowartości kwoty 50 000 euro łącznej wartości tych odpisów amortyzacyjnych.

Natomiast zgodnie z art. 22k ust. 8 ww. ustawy: podatnicy mogą dokonywać odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w ust. 7, nie wcześniej niż w miesiącu, w którym środki trwałe zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, lub stosować zasady określone w art. 22h ust. 4. Od następnego roku podatkowego podatnicy dokonują odpisów amortyzacyjnych zgodnie z ust. 1 lub art. 22i; suma odpisów amortyzacyjnych, w tym dokonanych w pierwszym roku podatkowym oraz niezaliczonych do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 22 ust. 1, nie może przekroczyć wartości początkowej tych środków trwałych.

Zatem z możliwości jednorazowej amortyzacji mogą skorzystać:

• mali podatnicy lub
• podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej z wyłączeniem sytuacji określonych w art. 22k ust. 11 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
  
  

Określenie „mały podatnik” jest zdefiniowane w art. 5a pkt 20 ww. ustawy. Oznacza to podatnika, u którego wartość przychodu ze sprzedaży (wraz z kwotą należnego podatku od towarów i usług) nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym wyrażonej w złotych kwoty odpowiadającej równowartości 1 200 000 euro; przeliczenia kwot wyrażonych w euro dokonuje się według średniego kursu euro ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski na pierwszy dzień roboczy października poprzedniego roku podatkowego, w zaokrągleniu do 1000 zł.

Pomoc, o której mowa w ust. 7 – stosownie do treści art. 22k ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – stanowi pomoc de minimis udzielaną w zakresie i na zasadach określonych w bezpośrednio obowiązujących aktach prawa wspólnotowego dotyczących pomocy w ramach zasady de minimis.

Ponadto należy zauważyć, że amortyzacji jednorazowej mogą podlegać wyłącznie środki trwałe zaliczane do grupy 3-8 Klasyfikacji, z wyłączeniem samochodów osobowych.

W związku z tym należy wskazać, że w myśl art. 5a pkt 19a cyt. ustawy: ilekroć w ustawie jest mowa o samochodzie osobowym – oznacza to pojazd samochodowy w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z wyjątkiem:

1. pojazdu samochodowego mającego jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
   • klasyfikowanego na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
   • z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków,
2. pojazdu samochodowego, który posiada kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu,
3. pojazdu specjalnego, jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym, i jeżeli spełnione są również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
   • agregat elektryczny/spawalniczy,
   • do prac wiertniczych,
   • koparka, koparko-spycharka,
   • ładowarka,
   • podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
   • żuraw samochodowy,
4. pojazdu samochodowego określonego w przepisach wydanych na podstawie art. 86a ust. 16 ustawy o podatku od towarów i usług.
   
   

Przy kwalifikowaniu quadów należy zwrócić uwagę na sformułowanie „pojazd samochodowy” zawarte w art. 5a pkt 19a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, które nie jest definiowane przez przepisy podatkowe. W związku z czym, konieczne jest odniesienie się do definicji wskazanego sformułowania zawartej w przepisach prawa regulujących dane zagadnienie. W tym przypadku będzie to ustawa z dnia 20 czerwca 1997 roku – Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2012 r., poz. 1137, z późn. zm.), która w art. 2 pkt 33 definiuje pojazd samochodowy jako pojazd silnikowy, którego konstrukcja umożliwia jazdę z prędkością przekraczającą 25 km/h; określenie to nie obejmuje ciągnika rolniczego.

Biorąc powyższe pod uwagę należy wskazać, że zakupiony quad jest pojazdem samochodowym w rozumieniu przepisów prawa ruchu drogowego.

Zatem, przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, że Wnioskodawca jako mały podatnik prowadzący działalność gospodarczą nie będzie mógł skorzystać z możliwości dokonania jednorazowego odpisu amortyzacyjnego od zakupionego quada na zasadach określonych w art. 22k ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż na gruncie cytowanej ustawy jest on traktowany tak jak samochód osobowy.

W rozpatrywanej sprawie zakupiony przez Wnioskodawcę quad powinien być amortyzowany w czasie, na zasadach przewidzianych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Końcowo odnosząc się do kwestii związanej z prawem do uzyskania zaświadczenia o uzyskaniu pomocy de minimis Organ podkreśla, że z uwagi na konstrukcję pomocy de minimis w formie jednorazowej amortyzacji – tj. o skorzystaniu z tej pomocy decyduje samodzielnie podatnik, bez wymogu wydania decyzji przez właściwy urząd skarbowy – podatnik powinien samodzielnie sprawdzić spełnienie warunków uzyskania tej pomocy. Weryfikacji spełnienia warunków uzyskania pomocy powinien dokonać urząd skarbowy, wydając zaświadczenie o udzieleniu pomocy de minimis. Dopiero wtedy bowiem pomoc publiczna o nieokreślonym charakterze staje się pomocą de minimis. Do czasu wydania takiego zaświadczenia podatnik nie może mieć pewności, że zastosowana metoda jednorazowej amortyzacji stanowi pomoc de minimis i czy ta metoda może być zastosowana. W interesie zatem podatnika leży poinformowanie urzędu skarbowego o skorzystaniu z jednorazowej amortyzacji. Biorąc pod uwagę, że o wyborze tej metody decyduje sam podatnik, bez udziału urzędu skarbowego, urząd skarbowy może wszcząć postępowanie o wydanie zaświadczenia de minimis jedynie w przypadku, gdy uzyska informacje o skorzystaniu z tej metody przez podatnika, tj. w przypadku, gdy podatnik poinformuje urząd skarbowy o tym fakcie, w wyniku przeprowadzonej kontroli lub gdy uzyskał informacje w inny sposób. Obowiązujące przepisy nie precyzują przy tym w jakim terminie powinno nastąpić ww. zawiadomienie.

Reasumując, Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo skorzystania z jednorazowej amortyzacji środka trwałego, o którym mowa we wniosku. W konsekwencji brak jest podstaw do uzyskania przez Wnioskodawcę zaświadczenia o udzieleniu pomocy de minimis.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.