Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPP2.4512.650.2016.1.IK
z 18 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 sierpnia 2016 r. (data wpływu 18 sierpnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie metody ustalenia podstawy opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 sierpnia 2016 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie metody ustalenia podstawy opodatkowania dla wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność w zakresie przyjmowania, magazynowania, wydawania oraz uszlachetniania paliw płynnych. W tym zakresie Spółka zarządza terminalem magazynowym zlokalizowanym w Polsce. Przy tym Spółka zasadniczo nie jest właścicielem paliw, ale realizuje usługi na rzecz właścicieli tych paliw („Partnerów”).

W ramach tej działalności, Spółka prowadzi skład podatkowy, będąc podmiotem, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2014 r. poz. 752, ze zm.; dalej: „ustawa akcyzowa”). Usługi Spółki polegają również na usługowym wewnątrzwspólnotowym nabywaniu paliw płynnych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, realizowanym na rzez Partnerów.

W związku z realizacją nabyć wewnątrzwspólnotowych Partnerzy są podatnikami podatku od towarów i usług zobowiązanymi do obliczenia i wpłacenia kwot podatku na rachunek izby celnej właściwej w zakresie wpłat akcyzy w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego (art. 103 ust. 5a pkt 2 ustawy o VAT) jak również złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracji o należnych kwotach podatku za okresy miesięczne, w terminie do 5. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek zapłaty (art. 11 a ustawy o VAT). Ponieważ jednak Spółka dokonuje na rzecz Partnerów wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym to zgodnie z art. 17a ustawy o VAT, Spółka ma status płatnika podatku od towarów i usług z tego tytułu. W szczególności do obowiązków Spółki w takiej sytuacji należy, zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej, obliczenie i pobranie od podatnika podatku i wpłacenie go we właściwym terminie do organu podatkowego, a także składanie właściwych deklaracji podatkowych w podatku od towarów i usług.

Przepisy ustawy o VAT odrębnie regulują sprawę ustalenia podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowych paliw. Zgodnie z art. 30 ust. 2a ustawy o VAT „Do ustalenia podstawy opodatkowania (...) można stosować odpowiednio tylko przepis art. 29a ust. 1 albo 2, z tym że w celu określenia kwoty zapłaty lub ceny nabycia przyjmuje się ceny paliw silnikowych udostępniane w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych”. Przy tym ceny te będą publikowane za okresy dwutygodniowe, uwzględniając ceny hurtowe paliw silnikowych w Rzeczypospolitej Polskiej.

Zarówno w zakresie „kwoty zapłaty” jak i „ceny nabycia” przepisy powyższe mają charakter szczególny różniąc się od ogólnej zasady ustalania podstawy opodatkowania zawartej w art. 29a ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług, która odwołuje się odpowiednio do wszystkiego „co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy” (wartości transakcyjne) oraz ceny nabycia „towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - kosztu wytworzenia”.

Powyższa rozbieżność powoduje niepewność podatnika co do tego czy szczególna metoda określania podstawy opodatkowania ma charakter obligatoryjny czy też może być używana fakultatywnie alternatywnie do zasady ogólnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Spółka, jako płatnik podatku od towarów i usług od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych, może przyjąć jako podstawę opodatkowania, kwotę zapłaty lub cenę nabycia wskazaną przez podatnika (Partnera będącego właścicielem paliwa), według deklarowanych przez Partnerów wartości transakcyjnych, czy też obligatoryjne jest określenie podstawy opodatkowania podatkiem VAT w oparciu o ceny publikowane w Biuletynie Informacji Publicznej Ministerstwa Finansów (dalej „BIP”)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Przepis art. 30 ust. 2a ustawy o VAT dopuszcza dwa alternatywne sposoby ustalania podstawy opodatkowania w zakresie określenia kwoty zapłaty lub ceny nabycia w odniesieniu do określonych ilości wprowadzanego do składu podatkowego paliwa:

1. na zasadach ogólnych, czyli poprzez zastosowanie art. 29a ust. 1 (zapłata za towary, którą dostawca otrzymał lub ma otrzymać za towary włącznie z określonymi składnikami mającymi wpływ na cenę), albo art. 29a ust. 2 ustawy o VAT (cena nabycia wyrobów podobnych, albo w razie jej braku koszt wytworzenia na moment dostawy) lub,
2. na zasadach szczególnych - w oparciu o aktualną cenę opublikowaną w BIP Ministerstwa Finansów.
   
   

Przy tym wybór sposobu ustalenia podstawy opodatkowania ma charakter fakultatywny i może być uzgodniony między podatnikiem i płatnikiem. Oznacza to, że jeżeli Partner jako podatnik udostępni Spółce jako płatnikowi dokumenty handlowe potwierdzające faktyczną cenę, po jakiej dokonał zakupu (tzn. ujawni faktyczną wysokość zapłaty, którą dokonujący dostawy towarów otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży), Spółka może potraktować te dane jako podstawę opodatkowania nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw podatkiem od towarów i usług i w oparciu o te dane obliczyć wysokość zobowiązania podatkowego, do pobrania od podatnika i do odprowadzenia do właściwego organu podatkowego.

UZASADNIENIE STANOWISKA PODATNIKA (PŁATNIKA)

Zgodnie z przepisem art. 30 ust. 2a ustawy o VAT: „Do ustalenia podstawy opodatkowania - w celu obliczenia i wpłacenia kwot podatku - w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a, można stosować odpowiednio tylko przepis art. 29a ust. 1 albo 2, z tym że w celu określenia kwoty zapłaty lub ceny nabycia przyjmuje się ceny paliw silnikowych udostępniane w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.”.

Ze względu na stosunkowo zawiłą treść tego przepisu Spółka uznaje, że mogą powstać wątpliwości, czy przepis w podanym brzmieniu pozwala na wybór metody ustalenia podstawy opodatkowania w VAT nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych między metodą na zasadach ogólnych, a metodą opartą na cenach opublikowanych w BIP.

Zasady ogólne, wynikające z art. 29a ust. 1 lub 2 ustawy o VAT dotyczą zasadniczo dwóch przypadków:

1. „podstawą opodatkowania, (...), jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów (...) otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika” - co ma zastosowanie w przypadku zakupu przez podatnika paliw w innym kraju Unii;
2. „podstawą opodatkowania jest cena nabycia towarów lub towarów podobnych, a gdy nie ma ceny nabycia - koszt wytworzenia, określone w momencie dostawy tych towarów” - co ma zastosowanie przy dostawie towarów, o której mowa w art. 7 ust. 2, czyli przy nieodpłatnym nabyciu.
   
   

Zakładając zatem możliwość stosowania zasad ogólnych, należałoby przyjąć, że zasadą jest zakup za granicą towarów przez podatnika, wobec czego podstawę opodatkowania stanowi zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT „kwota zapłaty”. W takiej sytuacji, aby wywiązać się ze swoich obowiązków płatnika, Spółka musiałaby uzyskać od podatnika dokumenty potwierdzające, jaka jest „kwota zapłaty” uwzględniająca wszystkie elementy, które należy uwzględnić, czyli w praktyce uzyskać kopie faktur zakupu paliw, a przynajmniej najistotniejsze dane z tych faktur. Podobnie, przy nieodpłatnym nabyciu, opierając się na zasadach ogólnych, Spółka musiałaby uzyskać od podatnika odpowiednie dane, aby być w stanie ustalić podstawę opodatkowania. Istotne jest więc w sytuacji określania podstawy opodatkowania na zasadach ogólnych uzyskać od podatnika stosowne dane.

Spółka uznaje przy tym, że ustalanie podstawy opodatkowania na zasadach ogólnych powinno być metodą domyślną. Decyduje o tym użyte w art. 30 ust. 2a ustawy o VAT sformułowanie „można stosować odpowiednio tylko przepis art. 29a ust. 1 albo 2”. Przy tym słowo „odpowiednio” odnosi się niewątpliwie do sytuacji, gdzie zastosowanie będzie miał art. 29a ust. 1 (zakup) lub ust. 2 (nieodpłatne przekazanie). W dalszej części przepis wskazuje, że w celu określenia kwoty zapłaty lub ceny nabycia przyjmuje się ceny paliw silnikowych udostępniane w Biuletynie Informacji Publicznej Ministra Finansów.

Zasadniczą kwestią jest ustalenie, czy owo przyjęcie cen paliw udostępnionych w BIP jest obligatoryjne, czy też występuje jako alternatywa w stosunku zasady ogólnej. Spółka uznaje, że mimo użytego zwrotu „przyjmuje się” nie jest to nakaz obligatoryjnego użycia cen z BIP, ale pozostawienie do wyboru podatnika i płatnika, czy podstawa opodatkowania określona zostanie w oparciu o zasady ogólne, czy też w oparciu o ceny opublikowane w BIP Ministerstwa Finansów. Gdyby bowiem przepis art. 30 ust. 2a ustawy o VAT miał nakazywać obligatoryjne stosowanie cen z BIP, powinien być skonstruowany w bardziej definitywny sposób. Wystarczające byłoby określenie, że: „Do ustalenia podstawy opodatkowania - w celu obliczenia i wpłacenia kwot podatku - w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a, stosuje się ceny paliw silnikowych udostępniane w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych”. W rezultacie prowadziłoby to do wniosku, że nawiązanie w art. 30 ust. 2a ustawy o VAT, do przepisów art. 29a ust. 1 i 2 tej ustawy jest zbędne i całkowicie pomijalne.

Wypada wskazać, że taka interpretacja przepisu, prowadząca do pominięcia istotnej części sformułowań zawartych w tym przepisie jest niezgodna z zasadami wykładni prawa. Zasady te zakazują takiej interpretacji, która uznaje zbędność którejkolwiek części przepisu. Nie można więc uznawać, że mimo iż przepis wyraźnie mówi o „zasadzie ogólnej” (art. 29a ust. 1 i 2 ustawy o VAT), to możliwe jest stosowanie wyłącznie „zasady szczególnej” (ceny ogłoszone w BIP).

Pomocniczo można tu przywołać stanowisko, jakie zaprezentował Dyrektor Departamentu Podatku od Towarów i Usług Ministerstwa Finansów na posiedzeniu sejmowej Komisji Finansów Publicznych w dniu 21 czerwca 2016 r. (za pełnym zapisem przebiegu posiedzenia Komisji Finansów Publicznych nr 66, na stronie 11, który to dokument został opublikowany na internetowych stronach Sejmu RP pod adresem http://orka.seim.uov.p1/zanisv8.nsf/0/BA98C920AE68FBBEC1257FH300476A2A/%24File/0074608.pdf>. Zgodnie ze stanowiskiem komórki Ministerstwa Finansów będącej faktycznym autorem tych przepisów: „to jest przepis fakultatywny. Z niego można skorzystać lub nie. To zależy od decyzji podmiotu, który sprowadza paliwa. Może on kalkulować podstawę opodatkowania na zasadach ogólnych”. Czyli również Ministerstwo Finansów uznaje, że podatnik i płatnik mają wybór, jeśli chodzi o metodę określania podstawy opodatkowania w podatku od towarów i usług przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu paliw płynnych. Oczywiście Spółka uwzględnia, że nie jest to stanowisko formalnie wiążące, niemniej ze względu na fakt, że chodzi tu o opinię faktycznego autora sformułowań zawartych w art. 30 ust. 2a ustawy o VAT, stanowi to dodatkowe poparcie stanowiska wyrażonego przez Spółkę w niniejszym wniosku.

Z powyższych względów Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego we wniosku tj. co do dopuszczalności ustalania podstawy opodatkowania zarówno na zasadach ogólnych, jak również w oparciu o ceny opublikowane w BIP.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 710 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl art. 30a ust. 1 ustawy – do ustalenia podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w tym również dokonywanego na podstawie art. 12a ust. 4-6, stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 1, 6, 7, 10 i 11.

I tak, zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Stosownie do ust. 6 tego przepisu, podstawa opodatkowania obejmuje:

1. podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku;
2. koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.
   
   

W myśl art. 29a ust. 7 ustawy, podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot:

1. stanowiących obniżkę cen w formie rabatu z tytułu wcześniejszej zapłaty;
2. udzielonych nabywcy lub usługobiorcy opustów i obniżek cen, uwzględnionych w momencie sprzedaży;
3. otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.
   
   

Zgodnie z ust. 10 ww. przepisu, podstawę opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 13, obniża się o:

1. kwoty udzielonych po dokonaniu sprzedaży opustów i obniżek cen;
2. wartość zwróconych towarów i opakowań, z zastrzeżeniem ust. 11 i 12;
3. zwróconą nabywcy całość lub część zapłaty otrzymaną przed dokonaniem sprzedaży, jeżeli do niej nie doszło;
4. wartość zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, o których mowa w ust. 1.
   
   

Do podstawy opodatkowania nie wlicza się wartości opakowania, jeżeli podatnik dokonał dostawy towaru w opakowaniu zwrotnym, pobierając kaucję za to opakowanie lub określając taką kaucję w umowie dotyczącej dostawy towaru (art. 29 ust. 11 ustawy).

Z dniem 1 sierpnia 2016 r. nastąpiły zmiany w rozliczaniu podatku od towarów i usług z tytułu dokonania transakcji wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059, z późn. zm.). Zmiany te wprowadzone zostały ustawą z dnia 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1052) i są ukierunkowane na uszczelnienie poboru podatku VAT w zakresie obrotu paliwami z zagranicą.

I tak, stosownie do obowiązującego od dnia 1 sierpnia 2016 r. art. 30a ust. 2a ustawy, do ustalenia podstawy opodatkowania - w celu obliczenia i wpłacenia kwot podatku – w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a, można stosować odpowiednio tylko przepis art. 29a ust. 1 albo 2, z tym że w celu określenia kwoty zapłaty lub ceny nabycia przyjmuje się ceny paliw silnikowych udostępniane w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej urzędu obsługującego ministra właściwego do spraw finansów publicznych.

Natomiast w myśl ust. 2b tego przepisu, ceny paliw silnikowych, o których mowa w ust. 2a, udostępnia się, na okresy dwutygodniowe, ostatniego dnia roboczego tygodnia poprzedzającego ten okres, uwzględniając ceny hurtowe paliw silnikowych w Rzeczypospolitej Polskiej .

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 sierpnia 2016 r. art. 103 ust. 5a ustawy, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu celnego, do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek izby celnej właściwej w zakresie wpłat podatku akcyzowego:

1. w terminie 5 dni od dnia, w którym towary te zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych - jeżeli towary są nabywane wewnątrzwspólnotowo w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym przez zarejestrowanego odbiorcę z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym;
2. w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego;
3. z chwilą przemieszczenia tych towarów na terytorium kraju - jeżeli towary są przemieszczane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym.
   
   

Stosownie do ust. 5b tego przepisu, w przypadku, o którym mowa w ust. 5a pkt 3, obliczenie i wpłacenie kwoty podatku może nastąpić w terminie 5 dni od otrzymania towarów na terytorium kraju, jeżeli podatnik, najpóźniej na 3 dni robocze przed przemieszczeniem towarów na terytorium kraju, złoży do naczelnika urzędu celnego właściwego w sprawie rozliczania podatku akcyzowego zgłoszenie o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, o którym mowa w art. 78 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

Przepisy ust. 5a pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli podatek jest pobierany przez płatnika (art. 103 ust. 5c ustawy).

Zgodnie z art. 103 ust. 5d ustawy o VAT, organem właściwym w zakresie zobowiązań z tytułu kwot podatku, o których mowa w ust. 5a, jest organ podatkowy właściwy w sprawie rozliczania podatku akcyzowego.

Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego wskazał, że prowadzi działalność w zakresie przyjmowania, magazynowania, wydawania oraz uszlachetniania paliw płynnych. W tym zakresie zarządza terminalem magazynowym zlokalizowanym w Polsce. Przy tym Wnioskodawca zasadniczo nie jest właścicielem paliw, ale realizuje usługi na rzecz właścicieli tych paliw („Partnerów”).W ramach tej działalności, Wnioskodawca prowadzi skład podatkowy, będąc podmiotem, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz.U. z 2014 r. poz. 752, ze zm.; dalej: „ustawa akcyzowa”). Usługi Wnioskodawcy polegają również na usługowym wewnątrzwspólnotowym nabywaniu paliw płynnych z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy, realizowanym na rzez Partnerów.

W związku z realizacją nabyć wewnątrzwspólnotowych Partnerzy są podatnikami podatku od towarów i usług zobowiązanymi do obliczenia i wpłacenia kwot podatku na rachunek izby celnej właściwej w zakresie wpłat akcyzy w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego (art. 103 ust. 5a pkt 2 ustawy o VAT) jak również złożenia właściwemu naczelnikowi urzędu celnego deklaracji o należnych kwotach podatku za okresy miesięczne, w terminie do 5. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek zapłaty (art. 11 a ustawy o VAT). Ponieważ jednak Wnioskodawca dokonuje na rzecz Partnerów wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym to zgodnie z art. 17a ustawy o VAT, Wnioskodawca ma status płatnika podatku od towarów i usług z tego tytułu. W szczególności do obowiązków Wnioskodawcy w takiej sytuacji należy, zgodnie z art. 8 Ordynacji podatkowej, obliczenie i pobranie od podatnika podatku i wpłacenie go we właściwym terminie do organu podatkowego, a także składanie właściwych deklaracji podatkowych w podatku od towarów i usług.

W związku ze zmianą przepisów wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii, czy w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych, o którym mowa w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT, istnieje możliwość wyboru metody ustalenia podstawy opodatkowania.

Odnosząc się do zagadnienia obliczania podstawy opodatkowania VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych po dniu 1 sierpnia 2016 r., należy wskazać, że dla określenia podstawy opodatkowania z tytułu WNT paliw silnikowych zastosowanie znajduje, co do zasady, przepis art. 30a ust. 1 ustawy o VAT.

Podmioty obowiązane do obliczania i wpłacania podatku z tytułu WNT paliw silnikowych, co do zasady, określają podstawę opodatkowania na zasadach ogólnych przewidzianych dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w art. 30a ust. 1 ustawy o VAT. Podstawą opodatkowania jest zatem wszystko, co stanowi zapłatę, którą dostawca otrzymał lub ma otrzymać oraz podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze, z wyjątkiem kwoty podatku VAT, a także koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dokonującego dostawy. Do podstawy opodatkowania nie wlicza się natomiast kwot rabatów, opustów czy obniżek cen.

Niemniej jednak z uwagi na możliwe trudności z określeniem wszystkich elementów wchodzących w skład podstawy opodatkowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie paliw a jednocześnie konieczność obliczenia i wpłacenia podatku na rachunek właściwej izby celnej w terminach przewidzianych w art. 103 ust. 5a i 5b ustawy, ustawodawca przewidział w art. 30a ust. 2a i 2b ustawy o VAT szczególny sposób ustalania podstawy opodatkowania z tytułu WNT paliw silnikowych, który ma charakter fakultatywny.

Zastosowanie tej uproszczonej metody oznacza, że w celu określenia podstawy opodatkowania zgodnie z art. 29a ust. 1 lub 2 ustawy, przyjmuje się ceny paliw silnikowych udostępniane cyklicznie (na okresy dwutygodniowe) w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie Ministerstwa Finansów, dalej jako „BIP MF”: http://www.mf.gov.pl/ministerstwo-finansow/dzialalnosc/ceny-paliw-dla-potrzeb-vat. Ceny te udostępnia się ostatniego dnia roboczego tygodnia poprzedzającego okres dwutygodniowy. W tej szczególnej sytuacji, w podstawie opodatkowania nie uwzględnia się pozostałych elementów, które zostałyby wliczone do podstawy opodatkowania na zasadach ogólnych, w tym wskazanych w art. 29a ust. 6 pkt 1 ustawy o VAT podatków, opłat i innych należności o podobnym charakterze, a więc również podatku akcyzowego czy opłaty paliwowej.

Zatem ustalenie podstawy opodatkowania w oparciu o art. 30a ust. 2a ustawy o VAT nie ma charakteru obligatoryjnego, lecz fakultatywny. Metoda ustalania podstawy opodatkowania określona w art. 30a ust. 2a ustawy stanowi alternatywną (opcjonalną) metodę do metody podstawowej, która została określona w art. 30a ust. 1 ustawy. Przy tym uproszczona podstawa opodatkowania ma zastosowanie wyłącznie do obliczenia i wpłacenia kwot należnych podatku VAT z tytułu WNT paliw silnikowych na rachunek właściwej izby celnej w terminach przewidzianych w art. 103 ust. 5a i 5b ustawy. Natomiast ostatecznego rozliczenia wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (paliw) - przez podatnika w odpowiedniej w jego przypadku deklaracji dla podatku od towarów i usług - dokonuje się w oparciu o wyliczenie podstawy opodatkowania zgodnie z zasadami ogólnymi, czyli z uwzględnieniem faktycznych elementów transakcji, takich jak kwota zapłaty, koszty dodatkowe, czy podatki (inne niż podatek VAT) i opłaty.

W przedstawionym stanowisku Wnioskodawca wskazuje, że art. 30 ust. 2a ustawy dopuszcza dwa alternatywne sposoby ustalania podstawy opodatkowania w zakresie określenia kwoty zapłaty lub ceny nabycia w odniesieniu do określonych ilości wprowadzonego do składu podatkowego paliwa:

1. na zasadach ogólnych, czyli poprzez zastosowanie art. 29a ust. 1 (zapłata za towary, którą dostawca otrzymał lub ma otrzymać za towary włącznie z określonymi składnikami mającymi wpływ na cenę), albo art. 29a ust. 2 ustawy o VAT (cena nabycia wyrobów podobnych, albo w razie jej braku koszt wytworzenia na moment dostawy) lub,
2. na zasadach szczególnych - w oparciu o aktualną cenę opublikowaną w BIP Ministerstwa Finansów.
   
   

Przy czym w ocenie Wnioskodawcy zasady ogólne dotyczą dwóch przypadków, mianowicie gdy podstawa opodatkowania określona jest na podstawie art. 29a ust. 1 a oraz gdy jest określona w oparciu o art. 29a ust. 2 ustawy o VAT – w przypadku nieodpłatnego nabycia. Zaś ustalenie podstawy opodatkowania na zasadach ogólnych według Wnioskodawcy powinno być metodą domyślną z uwagi na sformułowanie ustawodawcy, że „można stosować odpowiednio tylko przepis art. 29a ust. 1 albo ust. 2”.

Powyższe stanowisko w ocenie tut. Organu jest nieprawidłowe. Jak wcześniej zostało wskazane metoda ustalania podstawy opodatkowania określona w art. 30a ust. 2a ustawy stanowi alternatywną (opcjonalną) metodę do metody podstawowej, która została określona w art. 30a ust. 1 ustawy. W oparciu o metodę podstawową, do wyliczenia podstawy opodatkowania stosuje się odpowiednio art. 29a ust. 1, 6, 7, 10 i 11 ustawy.

Natomiast w oparciu o metodę uproszczoną wynikającą z art. 30a ust. 2a ustawy, do ustalenia podstawy opodatkowania, można stosować odpowiednio tylko przepis art. 29a ust. 1 albo 2, z tym że w celu określenia kwoty zapłaty lub ceny nabycia przyjmuje się ceny paliw silnikowych udostępniane w Biuletynie Informacji Publicznej.

Sformułowanie ustawodawcy użyte w przepisie art. 30a ust. 2a, że „można stosować odpowiednio tylko przepis art. 29a ust. 1 albo ust. 2” nie decyduje o tym, że ustalanie podstawy opodatkowania na zasadach ogólnych powinno być metoda domyślną. Powyższe sformułowanie zawarte w art. 30a ust. 2a odnosi się do sytuacji, kiedy w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliwa, płatnik wybierze metodę uproszczoną, to w zależności od tego, czy będzie to nabycie odpłatne, czy nieodpłatne – do wyliczenia podatku należnego, podstawę opodatkowania powinien odpowiednio wyliczyć w oparciu o art. 29a ust. 1 albo art. 29a ust. 2 (w przypadku nieodpłatnego nabycia).

Ponadto należy wyraźnie podkreślić, że zasada ogólna ustalenia podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (art. 30a ust. 1 ustawy) nakazuje stosowanie odpowiednio art. 29a ust. 1, 6, 7, 10 i 11ustawy. Natomiast metoda uproszczona wynikająca z art. 30a ust. 2a wskazuje na zastosowanie tylko art. 29a ust. 1 i 2, w powiązaniu z ust. 2b art. 30a ustawy o VAT. Tym samym uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy w tej części jest nieprawidłowe.

Oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, wobec wskazanego błędnego w części uzasadnienia, należało ocenić jako nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 718 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie zgodnie z art. 57a skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.