2016.11.23 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi - 1061-IPTPB1.4511.720.2016.2.MAP

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.720.2016.2.MAP
z 23 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2016 r. (data wpływu 16 sierpnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 października 2016 r. (data wpływu 7 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2016 r. złożony został ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 26 września 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.720.2016.1.MAP, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 26 września 2016 r. (data doręczenia 29 września 2016 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 4 października 2016 r. (data wpływu 7 października 2016 r.), nadanym za pośrednictwem …. dnia 6 października 2016 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawczyni wspólnie z mężem .... prowadzi rodzinne gospodarstwo rolne w miejscowości ...., gmina ...... W powyższym gospodarstwie Wnioskodawczyni i Jej mąż prowadzą produkcję roślinną, uprawy sadownicze i zwierzęce. W ramach produkcji zwierzęcej Wnioskodawczyni prowadzi działy specjalne produkcji rolnej tj. chów drobiu rzeźnego (kurczaków). Z tego tytułu Wnioskodawczyni jest jako osoba fizyczna podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Podatek dochodowy opłaca na zasadzie norm szacunkowych, ustalanych na podstawie art. 24 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.). W trakcie roku podatkowego Wnioskodawczyni opłaca zaliczki na podatek dochodowy w oparciu o decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego .... w sprawie wymiaru zaliczek na podatek dochodowy od dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Na rok podatkowy 2016 dla Wnioskodawczyni, zamieszkałej w miejscowości ....została wydana decyzja Nr ..... z dnia 11 lutego 2016 r., określająca dochód w wysokości 18 000 zł i kwotę zaliczek na podatek w wysokości 2 684 zł. Gospodarstwo rolne posiada wpis w Ewidencji Producentów, prowadzonej przez Agencję Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa pod numerem identyfikacyjnym ..... W powyższym wpisie widnieje mąż Wnioskodawczyni ...., ..... Całość gospodarstwa rolnego jest współwłasnością małżeńską Wnioskodawczyni i Jej męża, w równych udziałach po 50%. Zarówno Wnioskodawczyni, jak i Jej mąż nie posiadają innego gospodarstwa rolnego, ani też żadnej innej działalności. Mąż Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, w związku z powyższym wszystkie faktury nabycia i sprzedaży wystawiane są na niego. Wynika to z art. 15 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, który stanowi, że w przypadku osób fizycznych prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, leśne lub rybackie za podatnika uważa się osobę, która złoży zgłoszenie rejestracyjne, o którym mowa w art. 96 ust. 1. Zgodnie z art. 15 ust. 5 ww. ustawy, przepis art. 15 ust. 4 stosuje się odpowiednio do osób fizycznych prowadzących wyłącznie działalność rolniczą w innych niż wymienione w ust. 4 przypadkach. A zatem w przypadku osób fizycznych, o których mowa w art. 15 ust. 4 i 5 powyższej ustawy, zgłoszenie rejestracyjne może być dokonane wyłącznie przez jedną z osób, na które będą wystawiane faktury przy zakupie towarów i usług i które będą wystawiały faktury przy sprzedaży produktów rolnych (art. 96 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług). Zatem w przypadku osób fizycznych wyłącznie prowadzących gospodarstwo rolne albo osób fizycznych wyłącznie prowadzących działalność rolniczą w innym zakresie, zgłoszenie może być dokonane tylko przez jedną z tych osób. Tym samym, Wnioskodawczyni jako prowadząca wyłącznie działy specjalne produkcji rolnej w ramach gospodarstwa rolnego nie może być czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W roku podatkowym 2015 obrót Wnioskodawczyni z działów specjalnych produkcji rolnej (hodowla drobiu) wyniósł ok. 1 200 000 zł, zaś obrót z gospodarstwa rolnego ok. 4 000 000 zł. Zatem obrót z działów specjalnych stanowi ok. 23%. W 2016 r. obrót Wnioskodawczyni z działów specjalnych produkcji rolnej raczej nie ulegnie znacznie zmianie. Natomiast obrót z pozostałej działalności gospodarstwa rolnego wzrośnie jak szacuje Wnioskodawczyni do ponad 6 000 000 zł.

W uzupełnieniu wniosku dodano, że opisane zdarzenie dotyczy 2016 r. z wyjątkiem jednego zdania, które brzmi: „w roku podatkowym 2015 mój obrót z działu specjalnego produkcji rolnej (hodowla drobiu) wyniósł ok. 1 200 000 zł, zaś obrót z gospodarstwa rolnego ok. 4 000 000 zł”. Zatem obrót z działów specjalnych stanowi ok. 23%. Natomiast pytanie dotyczy zdarzenia przyszłego, które może zaistnieć od 1 stycznia 2017 r. Łączny przychód Wnioskodawczyni uzyskany z działów specjalnych produkcji rolnej i 50% przychodu z prowadzonego wspólnie z mężem rodzinnego gospodarstwa rolnego, o którym mowa w art. 5 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego, (Dz. U. z 2012, poz. 803, z późn. zm.), w roku podatkowym 2016, nie przekroczy limitu stanowiącego równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro. Natomiast łączny przychód z działów specjalnych i cały przychód (100%) z prowadzonego wspólnie z mężem rodzinnego gospodarstwa rolnego w roku podatkowym 2016 przekroczy limit stanowiący równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro. Wnioskodawczyni pozostaje z mężem w ustroju wspólności ustawowej małżeńskiej. Ani Wnioskodawczyni, ani Jej mąż nie prowadzą żadnej innej działalności gospodarczej, w tym w formie spółki cywilnej. Prowadzą jedynie działalność rolniczą w formie rodzinnego gospodarstwa rolnego, które stanowi ich współwłasność łączną małżeńską, w równych częściach oraz Wnioskodawczyni prowadzi działy specjalne produkcji rolnej, tj. hodowlę drobiu.

Zgodnie z art. 553 Kodeksu cywilnego, gospodarstwo rolne jest inną kategorią prawną, niż spółka cywilna, czy przedsiębiorstwo. Rodzinne gospodarstwo rolne, zgodnie z art. 5 ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, prowadzone jest przez rolnika indywidualnego. W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o kształtowaniu ustroju rolnego, za rolnika indywidualnego, uważa się osobę fizyczną będącą właścicielem, użytkownikiem wieczystym, samoistnym posiadaczem lub dzierżawcą nieruchomości rolnych, których łączna powierzchnia użytków rolnych nie przekracza 300 ha, posiadającą kwalifikacje rolnicze oraz co najmniej od 5 lat zamieszkałą w gminie, na obszarze w której jest położona jedna z nieruchomości rolnych wchodzących w skład gospodarstwa rolnego i prowadzącą przez ten okres osobiście to gospodarstwo. Wnioskodawczyni podkreśla, że oboje z mężem spełniają ww. kryteria, z uwzględnieniem zapisu art. 2 pkt 8 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa „właścicielu nieruchomości rolnej” - należy przez to rozumieć również współwłaściciela nieruchomości rolnej. Wnioskodawczyni wraz z mężem wspólnie na równych zasadach świadczą pracę w ich rodzinnym gospodarstwie rolnym i na równych zasadach partycypują w zyskach. Zgodnie z art. 43 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, z późn. zm.), oboje małżonkowie mają równe udziały.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni, jako podatnik podatku dochodowego będzie musiała prowadzić księgi rachunkowe, o których mowa w ustawie o rachunkowości w związku z art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przepisów ustawy nie stosuje się do: przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Natomiast treść art. 2 ust. 3 ww. ustawy, definiuje co jest działami specjalnymi produkcji rolnej, m.in. „chów drobiu rzeźnego i nośnego”. Wnioskodawczyni prowadzi chów drobiu rzeźnego. Jak wynika z ww. artykułów prawnych, przepisy ustawy w zakresie prowadzonego wspólnie z mężem gospodarstwa rolnego, mają zastosowanie wyłącznie do chowu drobiu rzeźnego, z którego to przychody będą się kształtować na poziomie ok. 1 200 000 zł.

Sposób opodatkowania działów specjalnych produkcji rolnej określa art. 24 ust. 4 ww. ustawy, dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego, w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego.

Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15 cyt. ustawy, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2. Natomiast treść art. 15 wskazuje, którzy podatnicy mają obowiązek prowadzić księgi. Przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14, jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego, albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku, z zastrzeżeniem ust. 2.

W przypadku, gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych, według zasad określonych w art. 14. W takim przypadku nie ma obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego, o założeniu ksiąg rachunkowych. Istotna w tej sprawie jest treść art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z której wynika, że jeżeli obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych.

Z treści art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r., poz. 615), wynika, że przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej osób fizycznych (...), jeżeli ich przychód netto, ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy, wyniósłby co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro. Zarówno ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak ustawa o rachunkowości, ani też inne przepisy prawa, nie wyróżniają rodzinnego gospodarstwa rolnego jako podmiotu praw i obowiązków, czyli podmiotu posiadającego zdolność do czynności prawnych. W prowadzonym gospodarstwie rolnym, wspólnie z mężem, wyróżnić należy dwa podmioty, czyli dwie osoby fizyczne prowadzące to gospodarstwo. Zatem, przychody z tego gospodarstwa będą przychodami wspólnymi, dwóch podmiotów mających osobowość prawną i zdolność do czynności prawnych. Natomiast zgłoszonym podatnikiem podatku dochodowego jest Wnioskodawczyni, jako osoba prowadząca chów drobiu rzeźnego. Wnioskodawczyni podkreśla, że jeżeli uznamy, że przepisy zawarte w treści art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości mają zastosowanie również do osób fizycznych, prowadzących wyłącznie gospodarstwo rolne, to przychód z gospodarstwa rolnego, w świetle tych przepisów powinien być dzielony proporcjonalnie do udziałów poszczególnych osób w tym gospodarstwie. Wnioskodawczyni nadmienia również, że jedno gospodarstwo rolne, może prowadzić kilka osób fizycznych. Ustawa o rachunkowości nie definiuje jak należy określać przychody ze wspólnego gospodarstwa rolnego. Należy zatem zastosować inne przepisy prawa.

Zgodnie z art. 207 Kodeksu cywilnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną. Podobne regulacje zawarte są w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa do udziału w zysku (udziału) oraz, z zastrzeżeniem ust. la, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku (udziału) są równe. Zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat (art. 8 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy). Art. 8 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że zasady, o których mowa w ust. 1 i 2, mają również zastosowanie do małżonków, między którymi istnieje wspólność majątkowa, osiągających ze źródła określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 przychody ze wspólnej własności, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy, chyba, że złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości dochodu osiągniętego z tego źródła przez jednego z nich.

W świetle przedstawionego zdarzenia przyszłego, Wnioskodawczyni stwierdza, że przychody ze wspólnie prowadzonego gospodarstwa rolnego na potrzeby art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości należy podzielić na dwie osoby prowadzące to gospodarstwo. Szacowane przychody z gospodarstwa rolnego w 2016 r. wyniosą ok. 6 000 000 zł, zatem 50% tych przychodów to 3 000 000 zł. Natomiast szacowane przychody z produkcji drobiu rzeźnego wyniosą ok. 1 200 000 zł. A więc szacowane łączne przychody Wnioskodawczyni, będą wynosiły ok. 4 200 000 zł. W związku z tym, jeżeli szacowane przychody nie przekroczą w przeliczeniu na PLN kwoty 1 200 000 euro, to Wnioskodawczyni nie będzie miała obowiązku stosowania art. 2 ust. 1, pkt 2 ustawy o rachunkowości, czyli nie będzie zobowiązana do prowadzenia ksiąg rachunkowych. Tym samym, art. 15 ust 2 ustawy o podatku dochodowym, nie będzie miał zastosowania. Co oznacza, że Wnioskodawczyni w dalszym ciągu będzie mogła opłacać podatek dochodowy na zasadzie norm szacunkowych. Na marginesie Wnioskodawczyni podkreśla, że wątpliwym jest, czy ustawa o rachunkowości ma zastosowanie do działalności rolniczej w ogóle, bez względu na obrót. Jej wątpliwości budzi celowość zastosowania tego przepisu prawa, wobec działalności rolniczej, gdyż zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 przychody z działalności rolniczej, nie są opodatkowane, z wyjątkiem działów specjalnych produkcji rolnej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Jednocześnie w art. 2 ust. 2 ww. ustawy określono, że działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca między innymi na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo - fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

miesiąc – w przypadku roślin,
16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt

-licząc od dnia nabycia.

Jak stanowi art. 2 ust. 3 powołanej ustawy, działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Przy czym, w myśl art. 2 ust. 3a cyt. ustawy, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym „załącznikiem nr 2”.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy, działy specjalne produkcji rolnej są odrębnym źródłem przychodów.

Zgodnie z art. 15 ww. ustawy, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14 (a więc zasad właściwych dla pozarolniczej działalności gospodarczej), jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast, w myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku, gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14. W takim przypadku nie ma obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych.

Stosownie do treści art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

Zatem, w zależności od dokonanego przez podatnika wyboru, dochód z działów specjalnych produkcji rolnej może być ustalany na dwa sposoby:

metodą szacunkową,

w oparciu o prowadzone przez podatnika księgi (podatkową księgę przychodów i rozchodów lub księgi rachunkowe).

Stosownie do treści art. 24a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, osoby fizyczne, spółki cywilne osób fizycznych, spółki jawne osób fizycznych oraz spółki partnerskie wykonujące działalność gospodarczą, są obowiązane prowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów, zwaną dalej „księgą”, z zastrzeżeniem ust. 3 i 5, albo księgi rachunkowe, zgodnie z odrębnymi przepisami, w sposób zapewniający ustalenie dochodu (straty), podstawy opodatkowania i wysokości należnego podatku za rok podatkowy, w tym za okres sprawozdawczy, a także uwzględniać w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych informacje niezbędne do obliczenia wysokości odpisów amortyzacyjnych zgodnie z przepisami art. 22a-22o.

Ponadto, w myśl art. 24a ust. 2 pkt 2 tej ustawy, obowiązek prowadzenia księgi dotyczy również osób prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg.

Zastosowany w tym przepisie termin „również” wskazuje, że ustawodawca uregulował w nim zasadniczo odmienną sytuację faktyczną niż ta, która podlega regulacji zawartej w art. 24a ust. 1 tej ustawy. O ile zatem art. 24a ust. 1 ustawy dotyczy podatników wykonujących działalność gospodarczą, a więc uzyskujących przychody ze źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 3 ustawy (pozarolniczej działalności gospodarczej), o tyle art. 24a ust. 2 ustawy odnosi się do podatników uzyskujących przychody z innych źródeł przychodów – prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, jeżeli osoby te zgłosiły zamiar prowadzenia tych ksiąg (pkt 2).

Natomiast termin „księgi”, zastosowany w tej regulacji, jak również w art. 15 i art. 24 ust. 4 ww. ustawy, odnosi się zarówno do podatkowej księgi przychodów i rozchodów, jak i do ksiąg rachunkowych.

Zgodnie z art. 24a ust. 4 ww. ustawy, obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych dotyczy osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody, w rozumieniu art. 14, za poprzedni rok podatkowy wyniosły w walucie polskiej co najmniej równowartość kwoty określonej w euro w przepisach o rachunkowości.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r., poz. 615), przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się, z zastrzeżeniem ust. 3, do mających siedzibę lub miejsce sprawowania zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych, spółek partnerskich oraz spółdzielni socjalnych, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro.

Z przepisu tego wynika, że przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się m.in. do osób fizycznych i spółek, których przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro, niemniej przepis ten winien być wykładany z uwzględnieniem treści normatywnej zawartej w art. 24a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wskazany przepis art. 24a tej ustawy zawiera bowiem normy szczególne, określające po pierwsze, kiedy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych powstaje dla podatników podatku dochodowego od osób fizycznych, uzyskujących przychody z pozarolniczej działalności gospodarczej (ust. 4) oraz, po drugie, których podatników obowiązek prowadzenia ksiąg co do zasady nie dotyczy, chyba że sami zdecydują się na przyjęcie tego obowiązku (ust. 2 pkt 2). Ma on więc wyraźnie węższy zakres regulacji, a zatem jest przepisem szczególnym w stosunku do ogólnego przepisu zamieszczonego w ustawie o rachunkowości.

Zatem, przepisy ustawy o rachunkowości stosuje się do osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, których przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro.

Nadmienić należy, że stosownie do treści art. 43 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podatnicy, którzy dochody z działów specjalnych produkcji rolnej ustalają przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2, są obowiązani składać w terminie do dnia 20 stycznia roku podatkowego urzędowi skarbowemu deklarację według ustalonego wzoru o rodzajach i rozmiarach zamierzonej produkcji w roku podatkowym.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawczyni i Jej mąż prowadzą jedynie działalność rolniczą w formie rodzinnego gospodarstwa rolnego, które stanowi ich współwłasność łączną małżeńską, w równych częściach oraz Wnioskodawczyni prowadzi działy specjalne produkcji rolnej, tj. hodowlę drobiu. Z tego tytułu Wnioskodawczyni jest jako osoba fizyczna podatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych. Podatek dochodowy opłaca na zasadzie norm szacunkowych, ustalanych na podstawie art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W trakcie roku podatkowego Wnioskodawczyni opłaca zaliczki na podatek dochodowy w oparciu o decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w sprawie wymiaru zaliczek na podatek dochodowy od dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej. Na rok podatkowy 2016 dla Wnioskodawczyni została wydana decyzja określająca dochód w wysokości 18 000 zł i kwotę zaliczek na podatek w wysokości 2 684 zł. Łączny przychód Wnioskodawczyni uzyskany z działów specjalnych produkcji rolnej i 50% przychodu z prowadzonego wspólnie z mężem rodzinnego gospodarstwa rolnego, o którym mowa w art. 5 ustawy z dnia 11 kwietnia 2003 r. o kształtowaniu ustroju rolnego, (Dz. U. z 2012, poz. 803, z późn. zm.), w roku podatkowym 2016, nie przekroczy limitu stanowiącego równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro.

Przystępując do oceny skutków podatkowych opisanej we wniosku sytuacji w pierwszej kolejności wskazać należy, że ustalenia określonego w ustawie o rachunkowości limitu przychodów zobowiązujących do założenia ksiąg rachunkowych - każdy z małżonków powinien dokonać odrębnie.

Stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 583, z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Z kolei w myśl art. 35 ww. ustawy, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku. Dopełnieniem powyższych regulacji jest art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowiący, że oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Z dalszej analizy powołanych regulacji prawnych wynika, że konsekwencją uzyskania przez osobę fizyczną, spółkę cywilną osób fizycznych, spółkę jawną osób fizycznych oraz spółkę partnerską określonych w przepisach ustawy o rachunkowości łącznych przychodów netto ze sprzedaży towarów w kwocie określonej w art. 2 ust. 1 pkt 2 tej ustawy – jest obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych. Obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynikający z ustawy o rachunkowości zależy od formy prawnej prowadzonej przez jednostkę działalności, a nie od przedmiotu tej działalności lub też sposobu opodatkowania. Oznacza to, że przepis art. 15 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych znajdzie zastosowanie w przypadku podatnika, jeżeli jego przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za dany rok obrotowy (kalendarzowy) wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro. W związku z tym w kolejnym roku obrotowym (kalendarzowym) podatnik ten obowiązany jest na podstawie ustawy o rachunkowości prowadzić księgi rachunkowe.

Wobec powyższego, w sytuacji, gdy Wnioskodawczyni zadeklarowała, że to Ona osiąga dochody z całej powierzchni upraw w ramach działów specjalnych produkcji rolnej, czego następstwem było wydanie decyzji w sprawie wymiaru zaliczek na podatek dochodowy od dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej wyłącznie na Jej własne nazwisko, to aby ustalić czy w 2016 r. Wnioskodawczyni nie przekroczy limitu w wysokości 1 200 000 euro, o którym mowa w ww. ustawie o rachunkowości należy zsumować: 100% przychodów Wnioskodawczyni z działów specjalnych produkcji rolnej oraz 50% przychodów z gospodarstwa rolnego. Gdy suma ww. przychodów przekroczy limit 1 200 000 euro, to Wnioskodawczyni będzie miała obowiązek prowadzić w kolejnym roku obrotowym (kalendarzowym) księgi rachunkowe.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że jeżeli w danym roku obrotowym (kalendarzowym), tj. w 2016 r. przychody Wnioskodawczyni z działów specjalnych produkcji rolnej oraz z gospodarstwa rolnego, nie przekroczą limitu 1 200 000 euro wskazanego w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości, to w kolejnym roku obrotowym (kalendarzowym) tj. w 2017 r. Wnioskodawczyni nie będzie miała obowiązku prowadzenia ksiąg rachunkowych.

Tutejszy Organ zauważa, że z tytułu przedmiotowego wniosku wniesiono opłatę w łącznej wysokości 80 zł, odpowiadającą dwóm zdarzeniom przyszłym. Natomiast niniejsza interpretacja dotyczy jednego zdarzenia przyszłego. Zatem, w związku z wpłatą kwoty wyższej niż wynikająca z art. 14f § 1 ustawy z dnia 39 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), stosownie do art. 14f § 2b pkt 3 tej ustawy, opłata w kwocie 40 zł, zostanie zwrócona, zgodnie z dyspozycją Wnioskodawczyni, tj. na rachunek bieżący wskazany we wniosku, w terminie określonym w art. 14f § 2a ww. ustawy.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawczyni. Nie wywołuje skutków prawnych dla małżonka Wnioskodawczyni.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin