Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.862.2016.1.RK
z 23 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 4 października 2016 r. (data wpływu 10 października 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z odbywaniem aplikacji radcowskiej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 października 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z odbywaniem aplikacji radcowskiej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadzącą od stycznia 2013 r. pozarolniczą działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług prawniczych, sklasyfikowaną pod symbolem PKD 69.10.Z. Posiada nieograniczony obowiązek podatkowy. Wnioskodawca po zdaniu egzaminu wstępnego na aplikację radcowską, uzyskał wpis na listę aplikantów radcowskich prowadzoną przez Radę Okręgowej Izby Radców Prawnych …. i w styczniu 2012 r. rozpoczął aplikację radcowską w celu zdobycia dodatkowej wiedzy, umiejętności oraz uprawnień. Aplikacja trwała trzy lata od 2012 r. do 2014 r. Umowa podpisana z Okręgową Izbą Radców Prawnych zobowiązywała ten podmiot do przeprowadzenia szkolenia Wnioskodawcy w celu przygotowania go do należytego wykonywania zawodu radcy prawnego, natomiast Wnioskodawca zobowiązany został do zapłaty opłaty rocznej za szkolenie. Ponadto w związku z wpisem Wnioskodawcy na listę aplikantów radcowskich, zobowiązany był również pokrywać przez okres szkolenia comiesięczne składki członkowskie. W marcu 2015 r. Wnioskodawca zdał egzamin radcowski. Przystąpienie do egzaminu wiązało się z koniecznością poniesienia opłaty na rzecz Ministerstwa Sprawiedliwości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy koszty opłaty rocznej za szkolenie w ramach odbywanej przez Wnioskodawcę aplikacji radcowskiej oraz koszty obligatoryjnych składek członkowskich z tytułu przynależności do samorządu radcowskiego, opłacanych w czasie trwania aplikacji radcowskiej w latach 2013 2014, a także obowiązkowa opłata związana z przystąpieniem przez Wnioskodawcę do egzaminu radcowskiego w 2015 r., ponoszone przez Wnioskodawcę w czasie, gdy prowadził On działalność gospodarczą w zakresie usług prawniczych, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej?

Zdaniem Wnioskodawcy, koszty opłaty rocznej za szkolenie w ramach odbywanej aplikacji radcowskiej oraz koszty obligatoryjnych składek członkowskich z tytułu przynależności do samorządu radcowskiego, opłacanych w czasie trwania aplikacji radcowskiej w latach 2013 2014, a także obowiązkowa opłata związana z przystąpieniem przez Wnioskodawcę do egzaminu radcowskiego w 2015 r., ponoszone przez Wnioskodawcę w czasie, gdy prowadził On działalność gospodarczą w zakresie usług prawniczych, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy. Zatem kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki, ale tylko takie, które nie są wymienione w art. 23, i których poniesienie pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z uzyskaniem przychodu z danego źródła, bądź też zachowaniem lub zabezpieczeniem źródła przychodów. Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawiera wykazu wydatków, który przesądzałby o ich zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodów, zatem przyjmuje się, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością, których celem jest osiągnięcie przychodów oraz zabezpieczenie i zachowanie tego źródła przychodów, tak aby to źródło przynosiło przychody także w przyszłości. W takim ujęciu kosztami tymi będą zarówno wydatki pozostające w bezpośrednim związku z uzyskanymi przychodami, jak i pozostające w związku pośrednim, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów (w tym dla zagwarantowania funkcjonowania źródła przychodów), nawet wówczas, gdyby z obiektywnych powodów przychód nie został osiągnięty. Koszty poniesione na zachowanie źródła przychodu to koszty, które poniesione zostały, aby przychody z danego źródła przychodów w dalszym ciągu uzyskiwano oraz aby takie źródło w ogóle dalej istniało. Natomiast za koszty służące zabezpieczeniu źródła przychodów należy uznać koszty poniesione na ochronę istniejącego źródła przychodów, w sposób gwarantujący bezpieczne funkcjonowanie tego źródła. Istotą tego rodzaju kosztów jest więc ich obligatoryjne poniesienie w celu nie dopuszczenia do utraty źródła przychodu w przyszłości. Podatnik kwalifikując poniesione wydatki do kosztów uzyskania przychodów powinien kierować się podstawową zasadą zaistnienia związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy poniesionym wydatkiem, a możliwością osiągnięcia z tego tytułu przychodu, albowiem to na nim spoczywa ciężar udowodnienia, że jego poniesienie ma (lub może mieć) wpływ na wysokość osiąganych przychodów (lub na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów).W orzecznictwie sądów administracyjnych wyrażono trafny pogląd, według którego ustawodawca posługując się zwrotem „koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodu” przypisuje temu określeniu cechę świadomego, zamierzonego, przemyślanego i logicznego działania podatnika podporządkowanego osiągnięciu przychodów, a nie odwołuje się do skutku będącego następstwem określonego działania. Wykładnia językowa tego zwrotu (pojęcia) oznacza, że podatnik ma możliwość odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków pod warunkiem wykazania, że świadomie poniósł określony wydatek, który ma bezpośredni związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a jego poniesienie miało lub mogło mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Zależność między poniesionymi w danym czasie kosztami, a możliwością uzyskania w przyszłości z tego tytułu przychodu trzeba zatem rozpatrywać na podstawie adekwatnego związku przyczynowego. Przy kwalifikowaniu określonych wydatków poczynionych przez podatnika do kosztów podatkowych należy jednocześnie brać pod uwagę przeznaczenie wydatku (jego celowość), jak też potencjalną możliwość przyczynienia się wydatku do osiągnięcia przychodu podatnika (por. wyrok WSA w Krakowie z 4 grudnia 2012 r., sygn. akt I SA/Kr 1609/12, LEX nr 1258619).

Do stwierdzenia, czy wydatki związane z uzyskaniem uprawnień do wykonywania zawodu radcy prawnego mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej, istotnym jest ustalenie:

• czy takie wydatki związane są ze zdobywaniem wiedzy i umiejętności, które są potrzebne w prowadzonej działalności gospodarczej i mają związek z tą działalnością,
  

• czy też, wydatki te służą tylko podnoszeniu ogólnego poziomu wiedzy i wykształcenia niezwiązanego z działalnością gospodarczą, a więc które co do zasady mają charakter osobisty.
  
  

Jako uzasadnione racjonalnie i gospodarczo, których poniesienie może przyczynić się do osiągnięcia przychodów ze źródła jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza, uznać należy wydatki na kształcenie, które pozwolą podatnikowi nabyć umiejętności i wiedzę niezbędną w prowadzeniu działalności gospodarczej.

Wydatki związane z odbywaniem aplikacji radcowskiej nie zostały ujęte w katalogu wydatków nieuznawanych za koszt uzyskania przychodów, zawartym w treści art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Nie stanowi to jednak wystarczającej przesłanki do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów. Dla uzyskania takiego statusu, konieczne jest również zaistnienie związku przyczynowego między poniesionym wydatkiem, a celem jakim jest osiągnięcie przychodu lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów. W związku z powyższym stwierdzić należy, że aby wydatki związane z uzyskaniem uprawnień do wykonywania zawodu radcy prawnego, mogły być uznane za koszty uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, muszą być ponoszone w celu osiągnięcia przychodów z tego właśnie źródła przychodów. Stwierdzenie, że określone wydatki poniesione przez podatnika spełniają wszystkie wskazane przez ustawodawcę warunki podatkowego uznania ich za koszt uzyskania przychodów stanowi niezbędną przesłankę odliczenia ich przez podatnika od osiągniętego przychodu.

Z tych powodów, w ocenie Wnioskodawcy, aplikacja radcowska bezspornie ma na celu podniesienie kwalifikacji zawodowych, a ponoszone koszty opłaty rocznej za szkolenie w ramach odbywanej aplikacji radcowskiej oraz koszty obligatoryjnych składek członkowskich opłacanych w czasie trwania szkolenia można zaliczyć do kosztów prowadzenia działalności gospodarczej. Wydatki te mają charakter kosztów specjalistycznego szkolenia zawodowego, niezbędnego dla osiągnięcia tytułu radcy prawnego i świadczenia usług prawniczych w ramach kancelarii. Aplikacja radcowska wraz z egzaminem radcowskim stanowi szkolenie dodatkowe, niestanowiące typowego etapu edukacji (jak np. studia magisterskie) podnoszącego ogólny poziom wiedzy i wykształcenia. Jej podstawowym celem jest bowiem uzyskanie uprawnień do wykonywania zawodu radcy prawnego i możliwości prowadzenia działalności gospodarczej w formie kancelarii radcy prawnego. Z powyższego wynika, że za koszt uzyskania przychodu należy tym bardziej uznać wydatek, który warunkuje rozpoczęcie prowadzenia działalności gospodarczej. Z taką sytuacją mamy do czynienia w przypadku wykonywania zawodu radcy prawnego w formie kancelarii radcy prawnego. Odbycie aplikacji radcowskiej jest wszak niezbędne i konieczne do wykonywania zawodu radcy prawnego. Zgodnie z art. 23 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 233, ze zm.), prawo wykonywania zawodu radcy prawnego powstaje z chwilą dokonania wpisu na listę radców prawnych i złożenia ślubowania. Zaś na listę radców prawnych, zgodnie z art. 24 ust. 1 powołanej ustawy, może być wpisany ten, kto m.in. odbył w Rzeczypospolitej Polskiej aplikację radcowską i złożył egzamin radcowski (z zastrzeżeniem art. 25 ust. 1 i 2). Zawód radcy prawnego można wykonywać m.in. w ramach działalności gospodarczej, prowadząc kancelarię radcy prawnego. Nie bez znaczenia dla współpracy z klientami Wnioskodawcy jest możliwość świadczenia usług prawnych w przedmiocie zastępstwa procesowego radcy prawnego przed sądami, organami ścigania, organami państwowymi, samorządowymi i innymi instytucjami. Zgodnie z art. 35¹ ustawy o radcach prawnych, aplikant radcowski może zastępować radcę prawnego przed sądami, organami ścigania, organami państwowymi, samorządowymi i innymi instytucjami, z wyjątkiem Sądu Najwyższego, Naczelnego Sądu Administracyjnego, Trybunału Konstytucyjnego i Trybunału Stanu, a nadto może sporządzać i podpisywać pisma procesowe związane z występowaniem radcy prawnego przed sądami, organami ścigania i organami państwowymi, samorządowymi i innymi instytucjami - z wyraźnego upoważnienia radcy prawnego, z włączeniem apelacji, skargi kasacyjnej i skargi konstytucyjnej. Okoliczności powyższe odróżniają aplikanta radcowskiego - posiadającego tytuł mgr prawa - świadczącego usługi prawne w zakresie prowadzonej pozarolniczej działalności gospodarczej od mgr prawa niebędącego aplikantem radcowskim, który również świadczy usługi na tym samym rynku (będąc np. członkiem Stowarzyszenia Doradców Prawnych). Odbywanie aplikacji znacząco wpływa na atrakcyjność i zakres oferowanych przez Wnioskodawcę usług i stanowi podstawę zachowania i zabezpieczenia źródła przychodu w ramach dotychczas nawiązanej współpracy gospodarczej z klientami Wnioskodawcy. Zdanie egzaminu radcowskiego wpłynęło także w sposób znaczący na przychody Wnioskodawcy, co potwierdza fakt, że odbyta aplikacja radcowska oraz zdany egzamin miały na celu zachowanie i zabezpieczenie źródła przychodu w okresie, kiedy Wnioskodawca prowadził już działalność gospodarczą, tj. od 2013 r.

Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeśli w istocie odbywana przez Wnioskodawcę aplikacja radcowska w celu zdobycia uprawnień radcy prawnego jest bezpośrednio związana z zakresem prowadzonej przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej, a zdobyta z tego tytułu wiedza będzie miała odzwierciedlenie w powstaniu lub wzroście przychodu, np. poprzez wpływ na zakres oraz jakość świadczonych przez Niego usług, ewentualnie wpłynie na zachowanie lub zabezpieczenie tego źródła przychodu, to nie ma przeszkód prawnych, aby wydatki poniesione tytułem odbywania aplikacji radcowskiej, można było zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Zauważyć należy, że na gruncie przedmiotowej sprawy zaliczenie wydatków, o których mowa we wniosku, jest w ogóle możliwe, bowiem w momencie ich poniesienia istniało źródło przychodów, a więc Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą.

W konsekwencji wydatki tytułem odbywania aplikacji radcowskiej mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności pod warunkiem należytego ich udokumentowania w sposób właściwy dla rodzaju prowadzonych ksiąg podatkowych.

Stanowisko przedstawione powyżej potwierdzają interpretacje indywidualne ministra do spraw finansów publicznych, np. interpretacja z dnia 20 marca 2014 r., Nr IBPBI/1/415-11/14/SK oraz wyroki sądów administracyjnych (np. wyrok WSA w Krakowie z dnia 26 sierpnia 2014 r., sygn. akt I SA/Kr 1081/14, wyrok WSA w Gdańsku z dnia 2 lipca 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 348/14). Z części wskazanych wyżej wyroków wynika wręcz, że skoro podatnik ma zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i wykonywać zawód radcy prawnego i czyni to, to poniesione wydatki, które niewątpliwie warunkowałyby podjęcie tej działalności, spełniają definicję kosztów uzyskania przychodów zawartą w powołanych wcześniej przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Sądy uznają wprost, że wydatki poniesione przed rozpoczęciem wykonywania pozarolniczej działalności gospodarczej w celu uzyskania uprawnień do wykonywania zawodu radcy prawnego, które warunkują wykonywanie działalności gospodarczej w formie kancelarii radcy prawnego, można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów z tejże działalności. Stanowisko zbieżne z zaprezentowanym powyżej znalazło się również m.in. w wyrokach: WSA w Krakowie z dnia 21 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Kr 1308/13, WSA w Krakowie z dnia 21 listopada 2013 r., sygn. akt I SA/Kr 2213/13, WSA w Gdańsku: z dnia 14 stycznia 2014 r., sygn. akt I SA/Gd 1636/13 i I SA/Gd 1602/13, z dnia 15 stycznia 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 1448/13, z dnia 18 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 1522/13, z dnia 10 lipca 2013 r., sygn. akt I SA/Gd 626/13, WSA w Łodzi z dnia 25 października 2013 r., sygn. akt I SA/Łd 942/13, WSA w Poznaniu z dnia 17 października 2013 r., sygn. akt I SA/Po 358/13, WSA w Kielcach z dnia 19 września 2013 r., sygn. akt I SA/Ke 468/13, WSA w Warszawie z dnia 11 czerwca 2013 r., sygn. akt III SA/Wa 3233/12, WSA we Wrocławiu z dnia 28 listopada 2012 r., sygn. akt I SA/Wr 1144/12. Druga linia orzecznicza przyjęta przez sądy administracyjne wskazuje, że wydatki poniesione w związku z odbywaniem aplikacji radcowskiej oraz przystąpieniem do egzaminu radcowskiego można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów jedynie w sytuacji jednoczesnego prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej w trakcie ponoszenia wydatków z tym związanych. Jako przykład można tutaj podać wyrok NSA z dnia 17 października 2014 r., w którym sąd ten uznał, że podatnik rozpoczynając aplikację radcowską nie mógł mieć pewności, że ją ukończy. Tym bardziej nie było pewnym, czy rozpocznie prowadzenie działalności gospodarczej jako radca prawny. Wobec tego w chwili, gdy wydatki te były ponoszone, uzyskanie przychodu z działalności gospodarczej było zdarzeniem przyszłym i niepewnym. W świetle powyższego związek pomiędzy wydatkami poniesionymi na aplikację radcowską a przychodem osiągniętym w wyniku wykonywania zawodu radcy prawnego jest zbyt odległy i warunkowy, aby mógł spełniać wymogi określone w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych W podobnym duchu wypowiedział się NSA w wyrokach: z dnia 16 lipca 2015 r., sygn. akt II FSK 1632/14, z dnia 24 lutego 2016 r., sygn. akt II FSK 3904/13 oraz z dnia 3 marca 2016 r., sygn. akt II FSK 31/14. Jednak, co należy ponownie podkreślić, wyroki te dotyczyły odmiennego stanu faktycznego, niż ten przedstawiony w niniejszym wniosku, bowiem w każdej z tych spraw sąd rozpatrywał przypadek podatników, którzy rozpoczynali prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej dopiero po ukończeniu aplikacji. Natomiast Wnioskodawca na podstawie niniejszego wniosku pragnie ustalić, czy opisane przez Niego koszty poniesione w trakcie prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej, tj. wydatki na aplikację poniesione w latach 2013-2014 oraz wydatek związany z przystąpieniem do egzaminu radcowskiego w 2015 r., można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. Wnioskodawca dodaje, że obecnie widać liberalizację dotychczasowego, co do zasady niestety niekorzystnego stanowiska ministra do spraw finansów publicznych odnośnie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z odbywaniem aplikacji radcowskiej (lub adwokackiej). Jak wynika z interpretacji indywidualnej z dnia 17 grudnia 2015 r., Nr IPPB1/4511-1113/15-2/AM, dotyczącej możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z aplikacją adwokacją zarówno w czasie prowadzenia tej działalności, jak i w okresie zawieszenia działalności: „Wydatki te należy uznać za pośrednio związane z działalnością gospodarczą i mające związek z zachowaniem źródła przychodów, a zobowiązanie do ich poniesienia powstało przed zawieszeniem działalności gospodarczej. Przy czym obowiązek wykazania związku poniesionych kosztów z działalnością gospodarczą - tak jak wskazano powyżej - spoczywa na wnioskodawcy. Reasumując, uznać należy, że koszty opłat za szkolenie w ramach odbywanej przez wnioskodawcę aplikacji adwokackiej oraz koszty składek korporacyjnych za okres, w którym działalność gospodarcza była zawieszona, mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej”.

Powyższe potwierdza także interpretacja indywidualna z dnia 4 maja 2016 r., Nr ITPB1/4511- 197/16/MPŁ: „Mając powyższe na względzie stwierdzić należy, że jeśli w istocie, jak wskazano we wniosku, odbycie wskazanej we wniosku aplikacji jest warunkiem niezbędnym uzyskiwania przychodów z prowadzonej działalności gospodarczej, a zdobyta podczas aplikacji wiedza jest wykorzystywana w tej działalności, co ma (będzie miało) odzwierciedlenie w powstaniu lub wzroście przychodu, np. poprzez wpływ na zakres oraz jakość świadczonych przez wnioskodawcę usług, ewentualnie wpłynie na zachowanie lub zabezpieczenie tego źródła przychodu, to nie ma przeszkód prawnych, aby wydatki poniesione po rozpoczęciu działalności gospodarczej, jak i ponoszone w latach następnych, tytułem odbywania aplikacji radcowskiej (koszty aplikacji oraz składki członkowskie z tyt. przynależności do samorządu radcowskiego), mogły zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej. Zauważyć przy tym należy, że na gruncie przedmiotowej sprawy zaliczenie wydatków, o których mowa we wniosku ponoszonych od dnia rozpoczęcia działalności gospodarczej w 2015 r. oraz w latach następnych do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez wnioskodawcę pozarolniczej działalności gospodarczej, jest w ogóle możliwe, bowiem w momencie ich poniesienia istnieje już (będzie istnieć) to źródło przychodów, zważywszy, że wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1 grudnia 2015 r. W konsekwencji wydatki tytułem odbywania aplikacji radcowskiej, ponoszone w związku z prowadzoną działalnością prawniczą, mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej przez wnioskodawcę działalności gospodarczej pod warunkiem należytego ich udokumentowania. Pamiętać jednakże należy, że to na wnioskodawcy spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętych przychodów, bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza”.

Powyższe interpretacje świadczą o tym, że minister do spraw finansów publicznych coraz częściej uznaje, że to właśnie koszty związane z odbyciem aplikacji poniesione w trakcie prowadzenia pozarolniczej gospodarczej należy uznać za koszty, które zostały poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej w tym zakresie oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Jednocześnie zaznacza się, że dokonując weryfikacji stanowiska Wnioskodawcy, tut. Organ nie odniósł się do kwestii zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej wydatków związanych z odbywaniem aplikacji radcowskiej poniesionych przed jej rozpoczęciem, ponieważ zagadnienie to nie było przedmiotem zapytania.

Należy podkreślić, że to na Wnioskodawcy spoczywa ciężar wykazania związku przyczynowego pomiędzy ponoszonymi wydatkami, a osiąganymi przychodami oraz okoliczności, że ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wysokość osiągniętych przychodów bądź na zachowanie lub zabezpieczenie źródła przychodów, jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza. Wykazanie takiego związku jest warunkiem koniecznym dla uznania danego wydatku za koszt uzyskania przychodu. Jeśli podatnik nie wykaże ww. związku lub nie przedstawi rzeczowych argumentów wskazujących na celowość i racjonalność poniesienia wydatków na aplikację radcowską z punktu widzenia uzyskiwania przychodów z działalności gospodarczej, czy też zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, to wydatek nie może zostać uznany za koszt uzyskania przychodów. Nadmienić także należy, że zasadność zaliczenia wskazanych we wniosku wydatków do kosztów uzyskania przychodów prowadzonej działalności gospodarczej, może zostać zweryfikowana w toku ewentualnego postępowania podatkowego, prowadzonego przez uprawniony organ podatkowy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.