2016.11.25 - Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi - 1061-IPTPB3.4511.779.2016.2.GG

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB3.4511.779.2016.2.GG
z 25 listopada 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2016 r. (data wpływu 12 września 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 października 2016 r. (data wpływu 24 października 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika związanych z opłaceniem składki ubezpieczeniowej z tytułu odpowiedzialności kierownictwa – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2016 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej wpłynął ww. wniosek z dnia 8 września 2016 r, o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, który pismem z dnia 20 września 2016 r., nr 2461-IBPB-2 -2.4511.840.2016.1.AR, na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), przekazano do tutejszego Organu celem załatwienia według właściwości, stosownie do § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643).

Wniosek wraz z pismem wpłynął do tutejszego Organu w dniu 26 września 2016 r.

Z uwagi na braki wniosku, Organ podatkowy na podstawie art. 169 § 1 w związku z art. 14h ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego, pismem z dnia 6 października 2016 r., nr 1061 -IPTPB3.4511.779.2016.1.GG (doręczonym w dniu 12 października 2016 r.), wezwał Wnioskodawcę do jego uzupełnienia, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

W odpowiedzi na ww. wezwanie dnia 24 października 2016 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku (nadane w dniu 18 października 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca zamierza podpisać umowę polisy ubezpieczeniowej odpowiedzialności kierownictwa Banku z tytułu zarządzania Bankiem. Umowa ubezpieczenia obejmować będzie roszczenia z tytułu czynu bezprawnego popełnionego lub rzekomo popełnionego przed datą zawarcia ubezpieczenia a przed upływem okresu ubezpieczenia skierowane przeciwko kierownictwu.

Ubezpieczeniu podlegać będzie szeroko pojęte kierownictwo Banku:

członkowie Rady Nadzorczej (pełniący funkcję na zasadzie wyboru przez Zebranie Przedstawicieli Banku), którzy pełnią wyłącznie funkcję nadzorczą,

członkowie Zarządu (w tym 2 osoby mające stosunek pracy z Bankiem, jedna osoba pełniąca funkcję członka społecznego) podejmujący wszelkie decyzje w Banku,

pełnomocnicy Zarządu ustanowieni przez Zarząd Banku (będący pracownikami Banku), którzy pełnią tylko określone funkcje w zakresie reprezentacji zgodnie z zakresem pełnomocnictwa im udzielonym, nie mając możliwości podejmowania samodzielnych decyzji.

Zakres i wielkość odpowiedzialności jest różny w zależności czy chodzi o Radę Nadzorczą, Zarząd czy pełnomocników. Polisa zawarta będzie na rok i obejmować będzie zarówno aktualne osoby ubezpieczane, jak i osoby przyszłe, które zostaną powołane na przestrzeni obowiązywania polisy. Polisa nie będzie wskazywała konkretnych osób z imienia i nazwiska, lecz obejmować będzie ogółem kierownictwo Banku.

W uzupełnieniu Bank wskazuje, że ubezpieczenie nie będzie obejmowało członków rodzin osób ubezpieczonych. Umowa ubezpieczeniowa będzie natomiast obejmowała odpowiedzialność własną Banku. Umowa będzie również zawarta bez względu na wolę osób nią objętych. Jak wskazano powyżej umowa ubezpieczenia będzie obejmować aktualny, znany obecnie skład Rady Nadzorczej, Zarządu oraz osoby pełnomocników, jak również przyszłe nowe osoby, które wejdą w skład osób ubezpieczonych, a których aktualnie Bank nie jest w stanie wskazać. Dodatkowo różnorodny zakres odpowiedzialności tych osób wpływa na to, że Bank stoi na stanowisku, że nie jest możliwe ustalenie indywidualnej wartości składki ubezpieczeniowej dla każdej z osobna osoby objętej zakresem ubezpieczenia.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy wartość opłaconych przez Bank składek wynikających z polisy ubezpieczeniowej z tytułu ubezpieczenia od odpowiedzialności kierownictwa z tytułu zarządzania Bankiem, jest przychodem dla osób objętych ubezpieczeniem, od którego Bank ma obowiązek pobrać i odprowadzić podatek dochodowy od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawcy, podpisanie polisy nie będzie skutkowało powstaniem po Jego stronie obowiązku pobrania i przekazania podatku, z uwagi na to, że polisa obejmować będzie nie tylko aktualne ale i przyszłe osoby objęte tym ubezpieczeniem, nie będzie wskazywała imiennie tych osób tylko odnosiła się ogólnie do kierownictwa, które jest szerszym pojęciem określonym w warunkach ubezpieczenia. Ponadto zakres odpowiedzialności tych osób jest bardzo zróżnicowany, dlatego trudno jest przypisać konkretnej osobie wartość ubezpieczenia, która wynikać będzie z polisy.

Wnioskodawca nie jest w stanie ustalić indywidualnej kwoty ubezpieczenia każdej osobie oddzielnie. Polisa ubezpieczeniowa będzie obejmowała również osoby przyszłe, które na przestrzeni obowiązywania ubezpieczenia zostaną powołane do pełnienia określonych obowiązków.

Zgodnie z wyrokiem TK z dnia 8 lipca 2014 r., sygn. K/13, przysporzenie majątkowe musi mieć określoną indywidualną wartość, którą otrzymuje dana osoba. Bank uważa, że pomimo bardzo szerokiego ujęcia przychodów (art. 12 ust. 1, art. 13 pkt 7 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), nie zawsze można określić wysokość świadczenia podlegającego podatkowi dochodowemu od osób fizycznych.

Świadczenie musi mieć konkretnie określoną wartość, zostać spełnione za zgodą pracownika i w jego interesie, a nie w interesie Wnioskodawcy oraz musi mu przynieść korzyść w postaci uniknięcia wydatku, który musiałby sam ponieść (a z pewnością osoby te takiego wydatku by nie poniosły).

Z uwagi na to, że Umowa zostanie zawarta w imieniu Wnioskodawcy bez woli osób nią objętych, a także z uwagi na to, że Wnioskodawca nie jest w stanie ustalić indywidualnej kwoty składki ubezpieczenia dla każdej z obecnych i przyszłych osób objętych polisą Wnioskodawca stoi na stanowisku jak wskazano powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z treści powyższego przepisu wynika, że opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody uzyskane przez podatnika, z wyjątkiem tych, które zostały enumeratywnie wymienione w katalogu zwolnień przedmiotowych, zawartym w cytowanej ustawie, bądź od których zaniechano poboru podatku.

W myśl art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Jednocześnie, stosownie do art. 11 ust. 2 ww. ustawy, wartość pieniężną świadczeń w naturze, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 2-2c, określa się na podstawie cen rynkowych stosowanych w obrocie rzeczami lub prawami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca ich uzyskania.

Źródłami przychodów są m.in.:

stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta (art. 10 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy);

działalność wykonywana osobiście (art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy);

inne źródła (art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy).

Za przychody należy zatem uznać każdą formę przysporzenia majątkowego, zarówno formę pieniężną, jak i niepieniężną, w tym nieodpłatne świadczenia otrzymane przez podatnika.

Dla celów podatkowych nieodpłatne świadczenie obejmuje działanie lub zaniechanie na rzecz innej osoby oraz wszystkie zjawiska gospodarcze i zdarzenia prawne, których następstwem jest uzyskanie korzyści kosztem innego podmiotu, lub te wszystkie zdarzenia prawne i zdarzenia gospodarcze w działalności osób, których skutkiem jest nieodpłatne świadczenie; to jest niezwiązane z kosztami lub inną formą ekwiwalentu świadczenie; przysporzenie majątku innej osobie, mające konkretny wymiar finansowy.

Na podstawie art. 11 ust. 2a ww. ustawy, wartość pieniężną innych nieodpłatnych świadczeń ustala się:

jeżeli przedmiotem świadczenia są usługi wchodzące w zakres działalności gospodarczej dokonującego świadczenia – według cen stosowanych wobec innych odbiorców;
jeżeli przedmiotem świadczeń są usługi zakupione – według cen zakupu;
jeżeli przedmiotem świadczeń jest udostępnienie lokalu lub budynku – według równowartości czynszu, jaki przysługiwałby w razie zawarcia umowy najmu tego lokalu lub budynku;
w pozostałych przypadkach – na podstawie cen rynkowych stosowanych przy świadczeniu usług lub udostępnianiu rzeczy lub praw tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem w szczególności ich stanu i stopnia zużycia oraz czasu i miejsca udostępnienia.

Jak wynika z treści art. 11 ust. 2b ww. ustawy, jeżeli świadczenia są częściowo odpłatne, przychodem podatnika jest różnica pomiędzy wartością tych świadczeń, ustalona według zasad określonych w ust. 2 lub 2a, a odpłatnością ponoszoną przez podatnika.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

W myśl art. 13 pkt 7 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody otrzymywane przez osoby, niezależnie od sposobu ich powoływania, należące do składu zarządów, rad nadzorczych, komisji lub innych organów stanowiących osób prawnych.

Na mocy zaś art. 13 pkt 9 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody uzyskane na podstawie umów o zarządzanie przedsiębiorstwem, kontraktów menedżerskich lub umów o podobnym charakterze, w tym przychody z tego rodzaju umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej – z wyjątkiem przychodów, o których mowa w pkt 7.

Z kolei, z przepisu art. 20 ust. 1 cytowanej ustawy, wynika, że za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i 17.

Do kategorii przychodów określonych w art. 20 ust. 1 w związku z art. 10 ust. 1 pkt 9 cytowanej ustawy zalicza się wszystkie te przychody, które nie zostały enumeratywnie wymienione jako źródła przychodów określone w art. 10 ust. 1 pkt 1-8 powołanej ustawy.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza podpisać umowę polisy ubezpieczeniowej odpowiedzialności kierownictwa Banku z tytułu zarządzania Bankiem. Umowa ubezpieczenia obejmować będzie roszczenia z tytułu czynu bezprawnego popełnionego lub rzekomo popełnionego przed datą zawarcia ubezpieczenia a przed upływem okresu ubezpieczenia skierowane przeciwko kierownictwu.

Ubezpieczeniu podlegać będzie szeroko pojęte kierownictwo Banku:

członkowie Rady Nadzorczej (pełniący funkcję na zasadzie wyboru przez Zebranie Przedstawicieli Banku), którzy pełnią wyłącznie funkcję nadzorczą,

członkowie Zarządu (w tym 2 osoby mające stosunek pracy z Bankiem, jedna osoba pełniąca funkcję członka społecznego) podejmujący wszelkie decyzje w Banku,

pełnomocnicy Zarządu ustanowieni przez Zarząd Banku (będący pracownikami Banku), którzy pełnią tylko określone funkcje w zakresie reprezentacji zgodnie z zakresem pełnomocnictwa im udzielonym, nie mając możliwości podejmowania samodzielnych decyzji.

Ubezpieczenie nie będzie obejmowało członków rodzin osób ubezpieczonych. Umowa ubezpieczeniowa będzie natomiast obejmowała odpowiedzialność własną Banku.

Zgodnie z treścią art. 805 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.), przez umowę ubezpieczenia ubezpieczyciel zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, spełnić określone świadczenie w razie zajścia przewidzianego w umowie wypadku, a ubezpieczający zobowiązuje się zapłacić składkę.

Stosownie do art. 808 § 1 Kodeksu cywilnego, ubezpieczający może zawrzeć umowę ubezpieczenia na cudzy rachunek. Ubezpieczony może nie być imiennie wskazany w umowie, chyba że jest to konieczne do określenia przedmiotu ubezpieczenia. Jednocześnie zgodnie z § 2 ww. artykułu, roszczenie o zapłatę składki przysługuje ubezpieczycielowi wyłącznie przeciwko ubezpieczającemu. Zarzut mający wpływ na odpowiedzialność ubezpieczyciela może on podnieść również przeciwko ubezpieczonemu.

Celem umowy ubezpieczenia jest więc udzielenie ubezpieczonemu ochrony na wypadek określonego w umowie ryzyka, w zamian za zapłatę składki. Funkcja ochronna jest istotą każdej umowy ubezpieczenia. W konsekwencji, opłacenie składki przez inną osobę niż ta, w której interesie majątkowym zawierana jest umowa powoduje powstanie przychodu u osoby, na rzecz której zawierana jest umowa. Świadczenie nieodpłatne stanowi bowiem w tym przypadku ochrona ubezpieczeniowa na wypadek zaistnienia zdarzenia określonego w umowie ubezpieczenia.

Jednakże, z brzmienia przepisu art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wynika, że opodatkowaniu może podlegać tylko przychód ze świadczeń nieodpłatnych faktycznie otrzymanych. Ustalenie przychodu z tytułu otrzymania nieodpłatnego świadczenia wymaga wskazania osoby będącej beneficjentem świadczenia.

Zatem, w przypadku, gdy osoby ubezpieczone nie zostały z góry określone w umowie (ewentualnie w załączniku do umowy, aneksie lub innym dokumencie) w sposób pozwalający na ich jednoznaczną identyfikację, jako osób ubezpieczonych od odpowiedzialności cywilnej, nie jest możliwe ustalenie przychodu w postaci otrzymania nieodpłatnych świadczeń przez poszczególnych ubezpieczonych, ponieważ brak jest podstaw do przyporządkowania im składek w dacie zawarcia umowy i opłacenia ich przez Wnioskodawcę.

Stosownie do art. 31 powyższej ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego oraz powołane przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że składki wynikające z polisy ubezpieczeniowej z tytułu ubezpieczenia od odpowiedzialności kierownictwa z tytułu zarządzania Bankiem, nie będą stanowić dla tych osób przychodu podlegającego opodatkowaniu.

Tym samym, Spółka nie będzie zobowiązana do pobrania i odprowadzenia podatku dochodowego od osób fizycznych.

Należy również wskazać, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretację opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego podanego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych nie jest bowiem ustalanie, czy przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) jest zgodny ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie będzie zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie będzie chronić Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego zdarzenia przyszłego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin