Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB1.4511.784.2016.3.MAP
z 19 grudnia 2016 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2016 r. (data wpływu 12 września 2016 r.), uzupełnionym pismami z dnia 8 września 2016 r. (data wpływu 12 września 2016 r.) i z dnia 16 listopada 2016 r. (data wpływu 22 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2016 r. złożony został ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

W dniu 12 września 2016 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego nadane za pośrednictwem polskiej placówki pocztowej w dniu 8 września 2016 r.

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 1 i § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), w związku z czym pismem z dnia 4 listopada 2016 r., Nr 1061-IPTPB1.4511.784.2016.1.MAP, na podstawie art. 169 § 1 i § 2 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 4 listopada 2016 r. (data doręczenia 9 listopada 2016 r.). Wnioskodawca uzupełnił ww. wniosek pismem z dnia 16 listopada 2016 r. (data wpływu 22 listopada 2016 r.), nadanym za pośrednictwem …. dnia 16 listopada 2016 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest osobą fizyczną mającą miejsce zamieszkania na terytorium Polski oraz podlegającą w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w podatku dochodowym od osób fizycznych. Na terytorium Polski prowadzi gospodarstwo rolne, w ramach którego prowadzi działalność rolniczą zaliczającą się do działów specjalnych produkcji rolnej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych („Gospodarstwo Rolne”). W ramach Gospodarstwa Rolnego prowadzi działalność w postaci działów specjalnych produkcji rolnej, wykorzystując majątek podlegający małżeńskiej wspólności majątkowej. Dla działów specjalnych produkcji rolnej Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe, zgodnie z ustawą z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r., poz. 1047, dalej: „ustawa o rachunkowości”). Żona Wnioskodawcy, z którą Wnioskodawca pozostaje w małżeńskiej wspólności majątkowej zamierza podjąć się na terytorium Polski prowadzenia gospodarstwa rolnego i prowadzić w ramach tego gospodarstwa działalność rolniczą, zaliczającą się do działów specjalnych produkcji rolnej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Żona Wnioskodawcy planuje wydzierżawić od osoby trzeciej hale do produkcji zaliczanej do tzw. działów specjalnych produkcji rolnej. Będzie ona działała jako odrębne od Wnioskodawcy gospodarstwo rolne (odrębny nr NIP, odrębny rachunek bankowy, odrębni pracownicy, odrębne środki produkcji itp.). Szacowane przychody netto żony Wnioskodawcy uzyskiwane w ramach Gospodarstwa Rolnego z działalności rolniczej zaliczającej się do działów specjalnych produkcji rolnej w 2016 r. nie przekroczą równowartości w walucie polskiej 1 200 000 euro. Również szacowane w 2017 r. i w latach następnych przychody netto uzyskiwane w ramach gospodarstwa rolnego prowadzonego przez żonę Wnioskodawcy nie przekroczą w każdym z tych lat równowartości w walucie polskiej 1 200 000 euro. Dochody Wnioskodawcy, jak i żony Wnioskodawcy uzyskiwane w ramach prowadzenia Gospodarstwa Rolnego przez Wnioskodawcę oraz działalności rolniczej zaliczającej się do działów specjalnych produkcji rolnej przez żonę Wnioskodawcy wchodzą w całości do wspólnego majątku małżeńskiego Wnioskodawcy i Jego żony.

W piśmie z dnia 16 listopada 2016 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku dodano, że żona Wnioskodawcy planuje rozpocząć prowadzenie Gospodarstwa Rolnego i prowadzić w ramach tego gospodarstwa działalność rolniczą zaliczającą się do działów specjalnych produkcji rolnej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych od dnia 1 stycznia 2017 r. Dla działów specjalnych produkcji rolnej Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe, zgodnie z ustawą o rachunkowości. Ponadto, jako zarejestrowany podatnik podatku VAT, Wnioskodawca prowadzi ewidencję podatkową dla celów podatku VAT. Żona Wnioskodawcy złoży odrębną od Wnioskodawcy deklarację dotyczącą wymiaru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, od dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej (normy szacunkowe). Wnioskodawca rozlicza bowiem przychód z działów specjalnych produkcji rolnej, ustalony na podstawie ksiąg rachunkowych prowadzonych przez Wnioskodawcę, zgodnie z zasadami opodatkowania przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej, w podatku dochodowym od osób fizycznych. Wnioskodawca będzie uzyskiwał przychody z działalności rolniczej oraz z działów specjalnych produkcji rolnej. Szacowane przychody netto z działów specjalnych produkcji rolnej prowadzonych przez Wnioskodawcę przekroczą równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro. Żona Wnioskodawcy będzie uzyskiwała przychody z działów specjalnych produkcji rolnej oraz być może z działalności rolniczej. Przychody netto z działów specjalnych produkcji rolnej prowadzonych przez żonę Wnioskodawcy oraz działalności rolniczej nie przekroczą równowartości w walucie polskiej 1 200 000 euro. Wnioskodawca nie prowadzi i nie będzie prowadził działalności gospodarczej w formie Spółki cywilnej z żoną. Wnioskodawca prowadzi działy specjalne produkcji rolnej w zakresie produkcji pieczarek oraz hodowli drobiu. Żona Wnioskodawcy będzie prowadziła działy specjalne produkcji rolnej w zakresie produkcji pieczarek.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku należy uznać, że dla potrzeb opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, przychody uzyskiwane przez żonę Wnioskodawcy są opodatkowane odrębnie w całości wyłącznie u żony Wnioskodawcy i nie łączą się z przychodami Wnioskodawcy oraz nie mają wpływu na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych u Wnioskodawcy?

Zdaniem Wnioskodawcy, w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku należy uznać, że dla potrzeb opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, przychody uzyskiwane przez żonę Wnioskodawcy są opodatkowane odrębnie w całości wyłącznie u niej i nie łączą się z przychodami Wnioskodawcy oraz nie mają wpływu na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych u Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają osoby fizyczne Zatem, każda osoba fizyczna podlega, co do zasady, odrębnemu rozliczeniu w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych, nawet wówczas, gdy taka osoba fizyczna pozostaje w związku małżeńskim (co wynika wprost z art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Jedynym przypadkiem określonym w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, w którym małżonkowie są w praktyce traktowani jako jeden podatnik dla potrzeb podatku dochodowego od osób fizycznych jest tzw. wspólne opodatkowanie małżonków, które jest uregulowane w art. 6 ust. 2-3a ww. ustawy, (przy czym, tzw. wspólne opodatkowanie małżonków jest uzależnione od spełnienia określonych warunków, w tym złożenia wspólnego wniosku). Z kolei, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy, przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, Gospodarstwo Rolne Wnioskodawcy jest prowadzone przez Wnioskodawcę samodzielnie. W ramach Gospodarstwa Rolnego Wnioskodawca prowadzi działy specjalne produkcji rolnej. Osobne gospodarstwo rolne i osobne działy produkcji rolnej zamierza prowadzić żona Wnioskodawcy. Zdaniem Wnioskodawcy, oznacza to, że próg 1 200 000 euro, od którego przekroczenia zależy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych, powinien być liczony dla Gospodarstwa Rolnego Wnioskodawcy osobno względem gospodarstwa rolnego żony Wnioskodawcy. Innymi słowy, zdaniem Wnioskodawcy, dla przychodu osiąganego przez Wnioskodawcę z Gospodarstwa Rolnego nie ma znaczenia przychód osiągany przez żonę Wnioskodawcy w ramach prowadzonych przez Jego żonę działów specjalnych produkcji rolnej.

Zgodnie z art. 24 ust. 4 zdanie 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, w sytuacji, gdy podatnik podatku dochodowego od osób fizycznych osiągający przychody z działów specjalnych produkcji rolnej prowadzi księgi rachunkowe (nawet bez prawnego obowiązku prowadzenia tych ksiąg), w których wykazuje osiągane przychody - wówczas wysokość takiego przychodu ustala się według zasad właściwych dla określania przychodów ze źródła przychodów - pozarolnicza działalność gospodarcza (zgodnie z art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). Zatem w przypadku, w którym obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów ustawy o rachunkowości, przychód w podatku dochodowym od osób fizycznych z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych, według zasad określonych w art. 14 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (Dz. U. z 2016 r., poz. 615), przepisy ustawy o rachunkowości obowiązkowo stosuje się m.in. do osób fizycznych, spółek cywilnych osób fizycznych, spółek jawnych osób fizycznych oraz spółek partnerskich, jeżeli ich przychody netto ze sprzedaży towarów, produktów i operacji finansowych za poprzedni rok obrotowy wyniosły co najmniej równowartość w walucie polskiej 1 200 000 euro.

Art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o rachunkowości przewiduje zatem, że obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych może powstać wyłącznie w stosunku do poszczególnych osób fizycznych, a nie w stosunku do małżonków (obojga łącznie) prowadzących działy specjalne produkcji rolnej, którzy pozostają we wspólności majątkowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, mając na uwadze powyższe, w zdarzeniu przyszłym przedstawionym we wniosku należy uznać, że dla potrzeb opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, przychody uzyskiwane przez żonę Wnioskodawcy są opodatkowane u niej odrębnie i nie łączą się z przychodami Wnioskodawcy oraz nie mają wpływu na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych u Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 2032), przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z działalności rolniczej, z wyjątkiem przychodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Jednocześnie w art. 2 ust. 2 ww. ustawy określono, że działalnością rolniczą w rozumieniu ust. 1 pkt 1, jest działalność polegająca między innymi na wytwarzaniu produktów roślinnych lub zwierzęcych w stanie nieprzetworzonym (naturalnym) z własnych upraw albo hodowli lub chowu, w tym również produkcja materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcja warzywnicza gruntowa, szklarniowa i pod folią, produkcja roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadownicza, hodowla i produkcja materiału zarodowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcja zwierzęca typu przemysłowo - fermowego oraz hodowla ryb, a także działalność, w której minimalne okresy przetrzymywania zakupionych zwierząt i roślin, w trakcie których następuje ich biologiczny wzrost, wynoszą co najmniej:

1. miesiąc – w przypadku roślin,
2. 16 dni – w przypadku wysokointensywnego tuczu specjalizowanego gęsi lub kaczek,
3. 6 tygodni – w przypadku pozostałego drobiu rzeźnego,
4. 2 miesiące – w przypadku pozostałych zwierząt

- licząc od dnia nabycia.

Jak stanowi art. 2 ust. 3 powołanej ustawy, działami specjalnymi produkcji rolnej są: uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin „in vitro”, fermowa hodowla i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowla i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, hodowla dżdżownic, hodowla entomofagów, hodowla jedwabników, prowadzenie pasiek oraz hodowla i chów innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym.

Przy czym, w myśl art. 2 ust. 3a cyt. ustawy, nie stanowią działów specjalnych produkcji rolnej uprawy, hodowla i chów zwierząt w rozmiarach nieprzekraczających wielkości określonych w załączniku nr 2 do ustawy, zwanym „załącznikiem nr 2”.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy, działy specjalne produkcji rolnej są odrębnym źródłem przychodów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się według zasad określonych w art. 14 (a więc zasad właściwych dla pozarolniczej działalności gospodarczej), jeżeli podatnik prowadzi księgi wykazujące te przychody. O zamiarze założenia ksiąg podatnik jest obowiązany zawiadomić właściwego naczelnika urzędu skarbowego przed rozpoczęciem roku podatkowego albo przed rozpoczęciem prowadzenia działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli nastąpiło ono w ciągu roku, z zastrzeżeniem ust. 2.

Natomiast, w myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku, gdy obowiązek prowadzenia ksiąg rachunkowych wynika z przepisów o rachunkowości, przychód z działów specjalnych produkcji rolnej ustala się na podstawie prowadzonych ksiąg rachunkowych według zasad określonych w art. 14. W takim przypadku nie ma obowiązku zawiadamiania właściwego naczelnika urzędu skarbowego o założeniu ksiąg rachunkowych.

Stosownie do treści art. 24 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dochodem (stratą) z działów specjalnych produkcji rolnej jest różnica pomiędzy przychodem z tytułu prowadzenia tych działów a poniesionymi kosztami uzyskania, powiększona o wartość przyrostu stada zwierząt na koniec roku podatkowego w porównaniu ze stanem na początek roku i pomniejszona o wartość ubytków w tym stadzie w ciągu roku podatkowego. Dochód z działów specjalnych produkcji rolnej, jeżeli podatnik nie prowadzi ksiąg, o których mowa w art. 15, ustala się przy zastosowaniu norm szacunkowych dochodu z określonej powierzchni upraw lub jednostki produkcji zwierzęcej, określonych w załączniku nr 2.

Zatem, w zależności od dokonanego przez podatnika wyboru, dochód z działów specjalnych produkcji rolnej może być ustalany na dwa sposoby:

• metodą szacunkową,
  

• w oparciu o prowadzone przez podatnika księgi (podatkową księgę przychodów i rozchodów lub księgi rachunkowe).
  
  

Z informacji zawartych we wniosku wynika, że Wnioskodawca prowadzi gospodarstwo rolne, w ramach którego prowadzi działalność rolniczą zaliczającą się do działów specjalnych produkcji rolnej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W ramach Gospodarstwa Rolnego prowadzi działalność w postaci działów specjalnych produkcji rolnej, wykorzystując majątek podlegający małżeńskiej wspólności majątkowej. Wnioskodawca będzie uzyskiwał przychody z działalności rolniczej oraz z działów specjalnych produkcji rolnej Dla działów specjalnych produkcji rolnej Wnioskodawca prowadzi księgi rachunkowe, zgodnie z ustawą o rachunkowości. Żona Wnioskodawcy, z którą pozostaje On w małżeńskiej wspólności majątkowej zamierza się podjąć prowadzenia gospodarstwa rolnego i prowadzić w ramach tego gospodarstwa działalność rolniczą zaliczającą się do działów specjalnych produkcji rolnej w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Będzie Ona uzyskiwała przychody z działów specjalnych produkcji rolnej oraz być może z działalności rolniczej. Żona Wnioskodawcy złoży odrębną od Wnioskodawcy deklarację dotyczącą wymiaru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, od dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Stosunki majątkowe pomiędzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2015 r., poz. 2082, z późn. zm.). Zgodnie z art. 31 § 1 ww. ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków. Z kolei, w myśl art. 35 ww. ustawy, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku. Dopełnieniem powyższych regulacji jest art. 43 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego stanowiący, że oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu od osiąganych przez nich dochodów.

Stosownie do treści art. 6 ust. 2 ww. ustawy, małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26e; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Zgodnie z art. 6 ust. 2a cyt. ustawy, wniosek, o którym mowa w ust. 2, może być wyrażony przez jednego z małżonków. Wyrażenie wniosku przez jednego z małżonków traktuje się na równi ze złożeniem przez niego oświadczenia o upoważnieniu go przez jego współmałżonka do złożenia wniosku o łączne opodatkowanie ich dochodów. Oświadczenie to składa się pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania.

Zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku (art. 6 ust. 3 ww. ustawy).

Na mocy art. 6 ust. 8 cytowanej ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zgodnie z art. 6 ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Natomiast przepis art. 6 ust. 10 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1.

Z powołanych wyżej przepisów jednoznacznie wynika, że przepis art. 6 ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi odstępstwo od generalnej zasady odrębnego opodatkowania. Wskazać należy również, że ustawodawca wprowadzając uprawnienie polegające na możliwości wspólnego rozliczenia się małżonków, wyraźnie określił warunki, jakie należy spełnić, by móc z niego skorzystać.

Zatem, ze względu na to, że jak wskazano we wniosku Wnioskodawca w ramach Gospodarstwa Rolnego prowadzi działalność w postaci działów specjalnych produkcji rolnej oraz żona Wnioskodawcy będzie uzyskiwała przychody z działów specjalnych produkcji rolnej i być może z działalności rolniczej, to w myśl art. 6 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych małżonkowie podlegają odrębnemu opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych od osiąganych przez nich dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej. A zatem, przychody uzyskiwane przez żonę Wnioskodawcy są opodatkowane odrębnie w całości wyłącznie u żony Wnioskodawcy i nie łączą się z przychodami Wnioskodawcy oraz nie mają wpływu na podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych u Wnioskodawcy.

Należy podkreślić, że do dochodów osiąganych z działalności rolniczej, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stosuje się tej ustawy, a zatem tutejszy Organ oceniając stanowisko Wnioskodawcy odniósł się jedynie do kwestii opodatkowania uzyskanych przez Niego dochodów z działów specjalnych produkcji rolnej.

Jednocześnie zaznacza się, że dokonując weryfikacji stanowiska Wnioskodawcy, tutejszy Organ nie odniósł się do kwestii ustalenia limitu przychodów zobowiązującego do prowadzenia ksiąg rachunkowych, bowiem powyższe zagadnienie nie było przedmiotem zapytania.

Tutejszy Organ zauważa, że z tytułu przedmiotowego wniosku wniesiono opłatę w łącznej wysokości 80 zł, odpowiadającą dwóm zdarzeniom przyszłym. Natomiast niniejsza interpretacja dotyczy jednego zdarzenia przyszłego. Zatem, w związku z wpłatą kwoty wyższej niż wynikająca z art. 14f § 1 ustawy z dnia 39 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613, z późn. zm.), stosownie do art. 14f § 2b pkt 3 tej ustawy, opłata w kwocie 40 zł, zostanie zwrócona, zgodnie z dyspozycją Wnioskodawcy, tj. na rachunek bieżący wskazany we wniosku, w terminie określonym w art. 14f § 2a ww. ustawy.

Ponadto wskazać należy, że z uwagi na to, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa – niniejsza interpretacja dotyczy Wnioskodawcy. Nie wywołuje skutków prawnych dla żony Wnioskodawcy.

Końcowo wskazać należy, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji tutejszy Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności w ramach przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego, gdyż w trybie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa, nie ma możliwości jego modyfikowania, czy też prowadzenia postępowania dowodowego. Rolą postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów podatkowych prowadzonego na podstawie art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, nie jest ustalanie, czy przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe jest zgodne ze stanem rzeczywistym. Ustalenie stanu rzeczywistego stanowi domenę ewentualnego postępowania podatkowego. To na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania dowodowego okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.