Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4512.771.2016.3.ISZ
z 25 stycznia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r., poz. 613 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 października 2016 r. (data wpływu 18 października 2016 r.), uzupełnionym w dniu 14 listopada 2016 r. (data wpływu 16 listopada 2016 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 8 listopada 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 9 listopada 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za płatnika podatku VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia gazu LPG zasadniczo wykorzystywanego do celów opałowych w sytuacji, gdy gaz ten pozostaje własnością zlecającego usługę oraz w sytuacji, gdy gaz ten jest własnością Wnioskodawcy - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 października 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania Wnioskodawcy za płatnika podatku VAT od wewnątrzwspólnotowego nabycia gazu LPG zasadniczo wykorzystywanego do celów opałowych w sytuacji, gdy gaz ten pozostaje własnością zlecającego usługę oraz w sytuacji, gdy gaz ten jest własnością Wnioskodawcy.

Wniosek uzupełniony został w dniu 14 listopada 2016 r., (data wpływu 16 listopada 2016 r.) na wezwanie Organu z dnia 8 listopada 2016 r. (skutecznie doręczone w dniu 9 listopada 2016 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Spółka jest podatnikiem podatku VAT i podlega opodatkowaniu w Polsce od całości swoich dochodów, bez względu na miejsce ich osiągania (jest rezydentem podatkowym w Polsce).

Zakres głównej działalności gospodarczej Spółki obejmuje hurtową i detaliczną sprzedaż skroplonego gazu płynnego (ang. Liquefied Petroleum Gas - LPG). Zazwyczaj LPG to albo propan (C3H8), butan (C4H10) albo mieszanka jednego i drugiego. LPG ma szerokie zastosowanie, w szczególności może być stosowany do ogrzewania pomieszczeń mieszkalnych i handlowych, ogrzewania wody i gotowania, jak również w przemyśle, rolnictwie lub jako paliwo silnikowe.

LPG jest nabywane zarówno od podmiotów krajowych jak i zagranicznych (zarówno z terytorium UE i krajów trzecich).

Przy przemieszczeniu z terytorium UE, LPG jest transportowany, ze składu podatkowego znajdującego się w innym kraju członkowskim, do składu podatkowego Spółki znajdującego się w Polsce w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy.

W niektórych przypadkach, wewnątrzwspólnotowe nabycie LPG jest dokonywane przez Spółkę (jako podmiot prowadzący skład podatkowy) na rzecz podmiotu trzeciego w rozumieniu art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym. W szczególności, Spółka przemieszcza do swojego składu podatkowego:

1. LPG należące do innych podmiotów krajowych (Spółka świadczy na rzecz tych podmiotów usługę składowania w składzie podatkowym).
2. LPG nabyte przez Spółkę od pośredników posiadających siedzibę na terytorium Polski (przy czym przeniesienie własności na Spółkę następuje w składzie podatkowym).
   
   

Spółka pragnie podkreślić, iż w pierwszym przypadku, w momencie wprowadzenia gazu do składu podatkowego nie posiada pełnej wiedzy na temat sposobu wykorzystania gazu przez jej kontrahenta, co wynika głównie z szerokiego zakresu zastosowań LPG. Teoretycznie możliwe są więc sytuacje, że LPG będzie wykorzystane do celów opałowych, przemysłowych lub jako paliwo silnikowe. O przeznaczeniu LPG decyduje jednak w każdym przypadku dopiero ostateczny nabywca.

Gaz wprowadzany do składu podatkowego, który jest własnością Spółki (przypadek 2), jest oferowany w butlach gazowych lub w postaci kompleksowej usługi instalacji zbiornikowych gazu LPG oraz dalszych dostaw gazu do przygotowanej instalacji. Przed sprzedażą gaz jest tłoczony do odpowiednich instalacji lub butli gazowych.

Sprzedaż jest prowadzona przez Spółkę zarówno na rzecz podmiotów gospodarczych jak i osób indywidualnych. Spółka pragnie podkreślić, iż obecnie jej oferta generalnie nie jest nakierowana na podmioty z branży paliwowej, w szczególności:

• informacje zamieszczone na stronie internetowej Spółki oraz innych materiałach handlowych odwołują się do zastosowania LPG w przemyśle (np. ogrzewanie hali produkcyjnych i magazynów, cięcie palnikami, rolnictwo) lub jako paliwo opałowe;
  

• strategia sprzedaży produktów Spółki nie jest nakierowana na podmioty działające w branży paliwowej (tj. np. stacje paliw LPG).
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy Spółka jest zobowiązana do obliczenia, pobrania i odprowadzenia podatku VAT jako płatnik na podstawie art. 17a ustawy VAT z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego LPG wykorzystywanego zasadniczo do celów opałowych, w sytuacji gdy gaz LPG znajdujący się w składzie podatkowym nie jest własnością Spółki?
2. Czy nabycie wewnątrzwspólnotowe LPG wykorzystywanego zasadniczo do celów opałowych, podlega opodatkowaniu na podstawie art. 103 ust 5a ustawy VAT, w sytuacji gdy gaz LPG znajdujący się w składzie podatkowym jest własnością Spółki?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy,

LPG wprowadzany do składu podatkowego w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym nie stanowi paliwa silnikowego, o którym mowa w art. 103 ust. 5a ustawy o VAT w zw. z art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym. W konsekwencji Spółka nie jest zobowiązana do obliczenia, pobrania i zapłacenia podatku VAT ani jako podatnik ani płatnik od wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw na podstawie art. 17a ustawy VAT, zarówno w przypadku drugim, tj. gdy LPG stanowi własność Spółki jak i w przypadku 1, tj. gdy jest własnością podmiotów trzecich (w sytuacji, gdy LPG jest składowane usługowo w składzie podatkowym Spółki na rzecz innych podmiotów).

Pytanie 1.

Przepisy art. 17a, art. 99 ust. 11a oraz art. 103 ust. 5a i nast., wprowadzone do obrotu prawnego z dniem 1 sierpnia 2016 r. w związku z wejściem w życie ustawy z dnia 22 czerwca 2016 r. (dalej: „ustawa o pakiecie paliwowym”), wprowadziły szczególny tryb poboru VAT od nabycia wewnątrzwspólnotowego specyficznych wyrobów stanowiących paliwa silnikowe. Przepisy ustawy określane są powszechnie jako pakiet paliwowy i zgodnie z intencjami projektodawcy celem ich uchwalenia jest zwalczanie oszustw podatkowych w zakresie podatku VAT obciążającego paliwa silnikowe. Zgodnie z uzasadnieniem do ustawy o pakiecie paliwowym:

„W schematach oszukańczych podatnik nie deklaruje podatku należnego z tytułu WNT (ukrywając w ten sposób fakt sprowadzenia paliwa), a następnie nie rozlicza się również ze sprzedaży tego paliwa w kraju. Aby przeciwdziałać temu procederowi, projektowany art. 103 ust. 4a-4d przewiduje wprowadzenie, analogicznego do konstrukcji przyjętej przy poborze podatku VAT w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowych nabyć środków transportu, sposobu rozliczania nabyć wewnątrzwspólnotowych paliw płynnych.”

Jak wynika wprost z art. 17a w zw. z art. 103 ust. 5a ustawy o VAT, zakresem nowych regulacji objęte są wewnątrzwspólnotowe nabycia paliw silnikowych, o których mowa w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym.

Zgodnie z powołanymi przepisami, aby nabycie wewnątrzwspólnotowe paliw podlegało opodatkowaniu VAT w trybie szczególnym, spełnionych musi być łącznie kilka przesłanek:

1. muszą to być paliwa silnikowe;
2. wymienione w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym;
3. których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami prawa energetycznego.
   
   

Jeżeli chodzi o drugi z wymienionych warunków, należy zaznaczyć, że LPG jest wymienione w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym (poz. 21 i/lub 22 załącznika, LPG mieści się typowo w pozycji CN 2711). Niemniej w załączniku tym nie ma rozróżnienia na paliwa silnikowe i opałowe, są tam wymienione wszystkie produkty akcyzowe podlegające procedurze zawieszenia poboru akcyzy. W grupie paliw lub potencjalnych paliw nie istnieje rozróżnienie na paliwa silnikowe i paliwa opałowe.

Podobnie, jeżeli chodzi o uzyskiwanie koncesji wynikających z prawa energetycznego, jest tam mowa o „paliwach ciekłych”, do których zalicza się „gaz płynny”, czyli LPG, przy czym, jak należy rozumieć zbiorczo traktowanego, bez rozróżnienia, czy to LPG jest paliwem opałowym, czy silnikowym.

W rezultacie należy stwierdzić, że LPG jest wymienione w załączniku nr 2 do ustawy akcyzowej, a jego wytwarzanie i obrót podlegają koncesjonowaniu. Do rozstrzygnięcia pozostaje zatem trzecia z przesłanek, tzn. LPG będące przedmiotem nabycia wewnątrzwspólnotowego musi być paliwem silnikowym. Wymaga uwzględnienia, że przepisy dotyczące koncesji, jak również załącznik nr 2 ustawy akcyzowej nie odnoszą się do tej sprawy, zatem ustalenie, czy dane LPG jest paliwem opałowym, czy silnikowym musi odbywać się na podstawie innych kryteriów.

Ponieważ omawiane regulacje VAT odwołują się w znacznej mierze do przepisów akcyzowych, adekwatne będą więc definicje paliw opałowych i silnikowych zawarte w ustawie o podatku akcyzowym. Zgodnie z art. 86 ust. 2 tej ustawy, paliwami silnikowymi są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych. Z kolei paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, inne niż paliwa silnikowe.

Biorąc zatem pod uwagę literalne brzmienie powyższych przepisów zakwalifikowanie danego wyrobu jako paliwa silnikowego uzależnione jest od jego:

1. przeznaczenia do użycia,
   
2. zaoferowania do konkretnego użycia, lub
   
3. faktycznego użycia

• jako paliwo silnikowe.
  
  

Podkreślić należy, że w działalności Spółki na etapie wprowadzania do składu podatkowego zwykle nie można wskazać, że dane LPG będzie finalnie paliwem silnikowym. Na tym etapie nie jest ono bowiem przeznaczone, oferowane, a tym bardziej używane jako paliwo silnikowe. Dana partia LPG trafia w składzie podatkowym do magazynowania, niejednokrotnie do zbiorników już częściowo wypełnianych, w których miesza się z innymi partiami gazu. Natomiast, aby LPG stało się paliwem silnikowym (autogazem) niezbędne jest spełnienie wymogów jakościowych, m.in. w zakresie motorowej liczby oktanowej (MON), zawartości siarki i prężności par. Konieczne jest więc co najmniej przeprowadzenie badania z uwzględnieniem parametrów istotnych z punktu widzenia zastosowania jako autogaz, a niejednokrotnie również przygotowanie w składzie podatkowym odpowiedniej mieszanki, poprzez wymieszanie różnych komponentów LPG. Dopiero przy wyprowadzaniu ze składu podatkowego można powiedzieć, że dana partia LPG jest przeznaczona lub oferowana jako paliwo silnikowe, natomiast sytuacją wyjątkową jest, że owo przeznaczenie znane jest w momencie przywozu.

Należy więc uznać, iż w momencie wprowadzania do składu podatkowego LPG pochodzącego z nabycia wewnątrzwspólnotowego typowo LPG nie ma przeznaczenia jako paliwo silnikowe. Nie jest bowiem wystarczające, że dana partia LPG jedynie teoretycznie i potencjalnie może być wykorzystana do takich celów (tzn. właściwości produktu pozwalają na użycie jako autogaz, niezależnie czy norma jakościowa jest spełniona, czy też nie). Potrzebne jest więc, aby owo przeznaczenie zostało w jakikolwiek sposób uzewnętrznione, tzn. aby oprócz kryterium „obiektywnego” (fizyczna zdatność do danego wykorzystania) zaistniało również kryterium „subiektywne”, w postaci podjętej aktywności właściciela lub dysponenta tego LPG dla finalnego zużycia jako autogaz. Mogą temu służyć zwłaszcza takie działania jak zaopatrzenie tego LPG w określony certyfikat jakościowy, zakup LPG o określonych parametrach, lub mieszanie różnych komponentów LPG zorientowanych na wypełnienie normy jakościowej dla autogazu. Te czynności wykonywane są dopiero na etapie magazynowania w składzie podatkowym lub wyprowadzania ze składu podatkowego LPG (w szczególności ekspediowania go do stacji autogazu). Należy więc stwierdzić, że na etapie przyjęcia do składu podatkowego LPG nie będącego własnością Spółki jego przeznaczenie nie jest znane. Co więcej, biorąc pod uwagę, że większość LPG jest finalnie zużywana przez konsumentów jako paliwo opałowe, można przyjąć, że podstawowym i „domyślnym” przeznaczeniem takiego LPG jest wykorzystanie jako paliwo opałowe.

Podobnie jest z oferowaniem na sprzedaż jako paliwo silnikowe. Niezależnie, czy dane LPG w momencie wprowadzenia do składu podatkowego jest własnością Spółki, czy innego podmiotu, w trakcie dokonywania nabycia wewnątrzwspólnotowego nie może ono zmieniać właściciela (warunek określony w art. 48 ust. 9 pkt 2 ustawy akcyzowej). Nie można zatem mówić o „oferowaniu na sprzedaż” jako paliwo silnikowe w trakcie przemieszczania LPG będącego przedmiotem nabycia wewnątrzwspólnotowego, ani w trakcie wprowadzania do składu podatkowego Spółki. Takie „oferowanie na sprzedaż” jako paliwo silnikowe może więc następować później, w trakcie składowania lub w momencie wyprowadzania ze składu podatkowego.

Przechodząc do sprawy użycia LPG jako paliwo silnikowe, jest oczywiste, że Spółka, jak również jej kontrahenci praktycznie nie zużywają tego gazu, ale wykorzystują go na cele handlowe. Faktyczne zużycie (użycie) jako autogaz nastąpi więc już na dalszych etapach, po sprzedaży tego gazu, a więc związek LPG nabytego wewnątrzwspólnotowo z jego zużyciem „autogazowym” będzie zwykle odległy czasowo i niebezpośredni. Nie można więc uznać, że Spółka jako podmiot dokonujący nabyć wewnątrzwspólnotowych LPG (na rzecz własną lub podmiotów trzecich) musi monitorować jego faktyczne wykorzystanie, a następnie, o ile został użyty jako autogaz, korygować deklaracje podatkowe VAT od nabycia wewnątrzwspólnotowego i rozpoznawać zaległość podatkową. Byłoby to bowiem w praktyce niewykonalne, gdyż uzależniałoby sytuację podatkową Spółki od działań podmiotów trzecich, na które Spółka nie ma żadnego wpływu, a więc prowadziłoby do zasad opodatkowania opartych na niepewnych kryteriach.

Na poparcie powyższego stanowiska, posiłkowo można powołać orzecznictwo organów podatkowych i sądów administracyjnych. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 17 lipca 2015 r. (IBPP4/443-50/15/LG) uznał, że: „Odnośnie natomiast kwestii udokumentowania sprzedaży wyrobów do innych celów niż opałowe lub napędowe trafnie zauważa Wnioskodawca, że nie ma obowiązku żądania posiadania od nabywców podpałki do grilla i kominka, oświadczeń o przeznaczeniu. W niniejszym przypadku istotne jest rzeczywiste przeznaczenie wyrobu, z jakim wyrób jest produkowany lub dystrybuowany (co może wynikać z dokumentacji produkcyjnej czy handlowej np. nazwy danego wyrobu), a nie jego potencjalne przeznaczenie (możliwość użycia go przez nabywcę w innym celu niż zgodnym z ofertą).”

Powyższe stanowisko zostało również zaakceptowane w interpretacjach indywidualnych wydanych w zakresie podatku akcyzowego: Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 3 sierpnia 2011 r., nr ILPP3/443-53/11-2/TW i z dnia 20 lipca 2010 r., nr ILPP3/443-63/10-2/TW, a także Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 29 września 2009 r., nr IPPP3/443-574/09-2/SM. Podobnie stwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w wyroku dnia 18 listopada 2010 r. (sygn. III SA/Kr 173/10), uznając że: „[...] sprzedawca wyrobu nie odpowiada za działania nabywcy tego wyrobu. Prawo skarżącej jako podatnika, do zastosowania art. 89 ust. 2 ww. ustawy nie może być uzależnione od działania nabywcy. Stosując się do stanowiska organu wyrażonego w zaskarżonej interpretacji, skarżąca w istocie faktycznie nie mogłaby skorzystać z zerowej stawki podatku akcyzowego w stosunku do wyrobów objętych jej wnioskiem, gdyż musiała by mieć wiedzę, w jaki sposób nabywca wykorzystał towar, do czego go zastosował.”

Należy odrębnie zaznaczyć, że Spółka nie jest zobowiązana do pobierania na podstawie art. 89 ust. 5 ustawy o podatku akcyzowym oświadczeń, że sprzedawany gaz będzie wykorzystany do celów opałowych lub innych.

W rezultacie, w ocenie Spółki, typowo LPG nie może być uznane za paliwo silnikowe w momencie jego nabycia wewnątrzwspólnotowego. Konsekwentnie, Spółka nie jest w takiej sytuacji podatnikiem lub płatnikiem VAT od nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych, zobowiązanym do zapłaty podatku w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tego LPG do składu podatkowego i składania deklaracji podatkowej VAT-14 w terminie w terminie do 5 dnia następnego miesiąca. Spółka nie jest również obowiązana do pobierania od swoich kontrahentów żadnych oświadczeń o potencjalnym „autogazowym” przeznaczeniu LPG w momencie jego nabycia wewnątrzwspólnotowego, bowiem nie jest to przewidziane w przepisach. VAT w takiej sytuacji powinien być zapłacony i zadeklarowany na zasadach ogólnych, odnoszących się do produktów innych niż paliwa silnikowe.

Natomiast, jeżeli „autogazowe” przeznaczenie LPG jest możliwe do ustalenia na moment dokonywanego nabycia wewnątrzwspólnotowego (np. właściciel jasno deklaruje, że produkt zostanie skierowany na stacje autogazu) Spółka będzie zobowiązana do wypełniania wskazanych obowiązków podatnika lub płatnika związanych z nabyciem wewnątrzwspólnotowym paliwa silnikowego.

Pytanie 2.

W zakresie pytania 2 zastosowanie znajdzie uzasadnienie przedstawione powyżej w zakresie pytania 1. W szczególności, Spółka pragnie podkreślić, iż LPG nie może być uznane za paliwo silnikowe w momencie jego nabycia wewnątrzwspólnotowego. Dla uznania LPG jako paliwa silnikowego nie jest bowiem wystarczające, że dana partia LPG jedynie potencjalnie może być wykorzystana do takich celów (tzn. właściwości produktu pozwalają na użycie jako autogaz, niezależnie czy norma jakościowa jest spełniona, czy też nie). Potrzebne jest więc, aby owo przeznaczenie zostało w jakikolwiek uzewnętrznione, tzn. aby oprócz kryterium „obiektywnego” (fizyczna zdatność do danego wykorzystania) zaistniało również kryterium „subiektywne”, w postaci podjętej aktywności właściciela lub dysponenta tego LPG dla finalnego zużycia jako autogaz.

Dodatkowo, w zakresie oceny sytuacji, gdy gaz LPG znajdujący się w składzie jest własnością Spółki, znaczenie ma również fakt, że Spółka wycofała się z rynku autogazu i ten segment jest z punktu widzenia Spółki w zasadzie pomijalny. W rezultacie, „autogazowe” przeznaczenie LPG pochodzącego z nabycia wewnątrzwspólnotowego, jest raczej sytuacją bardzo nietypową.

W szczególności należy podkreślić, iż opis produktu oraz okoliczności jego następczej sprzedaży wyraźnie wskazują na to, że gaz nie jest generalnie przeznaczony do użycia jako paliwo silnikowe. Także warunki techniczne, w jakich gaz jest sprzedawany- tj. w formie skondensowanej w butlach lub jako dostawa do zainstalowanych zbiorników - nie pozwala, co do zasady, na wykorzystanie go jako paliwa silnikowego.

Biorąc pod uwagę powyższe, w opisanym stanie faktycznym oraz zdarzeniu przyszłym Spółka nie będzie zobowiązana do wpłaty podatku VAT z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych na podstawie art. 103 ust. 5a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Z dniem 1 sierpnia 2016 r. nastąpiły zmiany w rozliczaniu podatku od towarów i usług z tytułu dokonania transakcji wewnątrzwspólnotowych nabyć paliw silnikowych, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059, z późn. zm.). Zmiany te wprowadzone zostały ustawą z dnia 7 lipca 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 1052).

I tak, stosownie do obowiązującego od dnia 1 sierpnia 2016 r. art. 2 pkt 35 ustawy, przez podmiot prowadzący skład podatkowy rozumie się podmiot, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2014 r. poz. 752, z późn. zm.).

Skład podatkowy to – zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku akcyzowym - miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane – z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu celnego.

Za podmiot prowadzący skład podatkowy uznaje się podmiot, któremu wydano zezwolenie na prowadzenie składu podatkowego (art. 2 ust. 1 pkt 11 ustawy o podatku akcyzowym).

Z kolei przez zarejestrowanego odbiorcę – zgodnie z art. 2 pkt 36 ustawy - rozumie się podmiot, o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 13 ustawy o podatku akcyzowym.

Stosownie do art. 17a ustawy, płatnikiem podatku od wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 103 ust. 5a pkt 1 i 2, jest odpowiednio zarejestrowany odbiorca lub podmiot prowadzący skład podatkowy, dokonujący na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym.

W myśl art. 2 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku akcyzowym, przez nabycie wewnątrzwspólnotowe rozumie się przemieszczenie wyrobów akcyzowych lub samochodów osobowych z terytorium państwa członkowskiego na terytorium kraju.

Natomiast przez wyroby akcyzowe – zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym – rozumie się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe, wyroby tytoniowe oraz susz tytoniowy, określone w załączniku nr 1 do ustawy.

Zgodnie z art. 103 ust. 5a ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. – Prawo energetyczne, podatnik jest obowiązany, bez wezwania naczelnika urzędu celnego, do obliczania i wpłacania kwot podatku na rachunek izby celnej właściwej w zakresie wpłat podatku akcyzowego:

1. w terminie 5 dni od dnia, w którym towary te zostały wprowadzone do określonego we właściwym zezwoleniu miejsca odbioru wyrobów akcyzowych – jeżeli towary są nabywane wewnątrzwspólnotowo w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym przez zarejestrowanego odbiorcę z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym;
2. w terminie 5 dni od dnia wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego;
3. z chwilą przemieszczenia tych towarów na terytorium kraju – jeżeli towary są przemieszczane poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym.
   
   

Stosownie do art. 103 ust. 5b ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 5a pkt 3, obliczenie i wpłacenie kwoty podatku może nastąpić w terminie 5 dni od otrzymania towarów na terytorium kraju, jeżeli podatnik, najpóźniej na 3 dni robocze przed przemieszczeniem towarów na terytorium kraju, złoży do naczelnika urzędu celnego właściwego w sprawie rozliczania podatku akcyzowego zgłoszenie o planowanym nabyciu wewnątrzwspólnotowym, o którym mowa w art. 78 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym.

W myśl art. 103 ust. 5c ustawy, przepisy ust. 5a pkt 1 i 2 stosuje się odpowiednio, jeżeli podatek jest pobierany przez płatnika.

Organem właściwym w zakresie zobowiązań z tytułu kwot podatku, o których mowa w ust. 5a, jest organ podatkowy właściwy w sprawie rozliczania podatku akcyzowego (art. 103 ust. 5d ustawy).

Według art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy o podatku akcyzowym, procedura zawieszenia poboru akcyzy stosowana jest podczas produkcji, magazynowania, przeładowywania i przemieszczania wyrobów akcyzowych, w trakcie której, gdy są spełnione warunki określone w przepisach ustawy o podatku akcyzowym i aktów wykonawczych wydanych na jej podstawie, z obowiązku podatkowego nie powstaje zobowiązanie podatkowe.

W świetle art. 48 ust. 9 ustawy o podatku akcyzowym, podmiot prowadzący skład podatkowy może dokonać nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, na rzecz innego podmiotu, pod warunkiem że podmiot, na rzecz którego nabywane są te paliwa, łącznie spełnia następujące warunki:

1. posiada koncesję na obrót paliwami ciekłymi z zagranicą;
   
2. jest właścicielem nabywanych paliw;
   
3. posiada:
   1. siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju i nabywa te paliwa na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju albo
      
   2. oddział z siedzibą na terytorium kraju utworzony na warunkach i zasadach określonych w ustawie z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej i nabywa te paliwa na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju przez ten oddział;
4. przekaże podmiotowi prowadzącemu skład podatkowy numer identyfikacji podatkowej poprzedzony kodem PL użyty na potrzeby podatku od towarów i usług przy przemieszczaniu na terytorium kraju paliw.
   
   

Z kolei zgodnie z art. 59 ust. 8 ustawy o podatku akcyzowym, zarejestrowany odbiorca może dokonać nabycia wewnątrzwspólnotowego paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne, na rzecz innego podmiotu, pod warunkiem że podmiot, na rzecz którego nabywane są te paliwa, łącznie spełnia następujące warunki: (…).

Jak wynika z okoliczności sprawy, Spółka nie jest zarejestrowanym odbiorcą, a zatem przepis art. 59 ust. 8 ustawy o podatku akcyzowym nie ma zastosowania w niniejszej sprawie.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby:

1. objęte pozycjami CN od 1507 do 1518 00, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
   
2. objęte pozycjami CN 2701, 2702 oraz od 2704 do 2715;
   
3. objęte pozycjami CN 2901 i 2902;
   
4. oznaczone kodem CN 2905 11 00, niebędące pochodzenia syntetycznego, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
   
5. objęte pozycją CN 3403;
   
6. objęte pozycją CN 3811;
   
7. objęte pozycją CN 3817;
   
8. oznaczone kodami CN 3824 90 91 i 3824 90 97, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych lub napędowych;
   
9. pozostałe wyroby, z wyłączeniem substancji stosowanych do znakowania i barwienia, o którym mowa w art. 90 ust. 1, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa silnikowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych – bez względu na kod CN;
   
10. pozostałe wyroby będące węglowodorami, z wyłączeniem torfu, przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane jako paliwa opałowe lub jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych – bez względu na kod CN.
    
    

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym, paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych.

W załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym zawierającym wykaz wyrobów akcyzowych, do których stosuje się procedurę zawieszenia poboru akcyzy i których produkcja odbywa się w składzie podatkowym, o którym mowa w dyrektywie Rady 92/12/EWG z dnia 25 lutego 1992 r. w sprawie ogólnych warunków dotyczących wyrobów objętych podatkiem akcyzowym, ich przechowywania, przepływu oraz kontrolowania (Dz. Urz. UE. L 1992 Nr 76, str. 1) pod pozycją 21 ujęto wyroby sklasyfikowane według kodu Nomenklatury Scalonej CN ex 2711 - Gaz ziemny (mokry) i pozostałe węglowodory gazowe, z wyłączeniem objętych pozycjami 2711 11 00, 2711 21 00 oraz 2711 29 00. Natomiast pod pozycją nr 22 Załącznika nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym wymieniono wyroby sklasyfikowane według kodu Nomenklatury Scalonej CN 22 2901 10 00 - Węglowodory alifatyczne nasycone.

W myśl art. 3 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, do celów poboru akcyzy i oznaczania wyrobów akcyzowych znakami akcyzy, a także do wiążących informacji akcyzowych, zwanych dalej „WIA”, stosuje się klasyfikację w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) zgodną z rozporządzeniem Rady (EWG) nr 2658/87 z dnia 23 lipca 1987 r. w sprawie nomenklatury taryfowej i statystycznej oraz w sprawie Wspólnej Taryfy Celnej (Dz. Urz. WE L Nr 256 z 7.09.1987 r., str. 1, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy – Prawo energetyczne, uzyskania koncesji wymaga wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie:

• wytwarzania paliw lub energii, z wyłączeniem wytwarzania:
  1. paliw stałych lub paliw gazowych,
     
  2. energii elektrycznej w źródłach o łącznej mocy zainstalowanej elektrycznej nieprzekraczającej 50 MW niezaliczanych do instalacji odnawialnego źródła energii lub do jednostek kogeneracji,
     
  3. energii elektrycznej w mikroinstalacji lub w małej instalacji,
     
  4. energii elektrycznej:
     • z biogazu rolniczego,
       
     • wyłącznie z biogazu rolniczego w kogeneracji,
       
     • wyłącznie z biopłynów w rozumieniu ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii,
  5. ciepła w źródłach o łącznej mocy zainstalowanej cieplnej nieprzekraczającej 5 MW;
• obrotu paliwami lub energią, z wyłączeniem:
  1. obrotu paliwami stałymi, obrotu energią elektryczną za pomocą instalacji o napięciu poniżej 1 kV będącej własnością odbiorcy, obrotu skroplonym gazem ziemnym dostarczonym z zagranicy dokonanego w punkcie dostawy do terminalu w rozumieniu art. 1 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 24 kwietnia 2009 r. o inwestycjach w zakresie terminalu regazyfikacyjnego skroplonego gazu ziemnego (Dz. U. z 2014 r. poz. 1501, z 2015 r. poz. 1045 i 1777 oraz z 2016 r. poz. 266), obrotu paliwami gazowymi, jeżeli roczna wartość obrotu nie przekracza równowartości 100 000 euro, obrotu gazem płynnym, jeżeli roczna wartość obrotu nie przekracza równowartości 10 000 euro oraz obrotu ciepłem, jeżeli moc zamówiona przez odbiorców nie przekracza 5 MW;
     
  2. obrotu paliwami gazowymi lub energią elektryczną dokonywanego na giełdzie towarowej w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych lub rynku organizowanym przez podmiot prowadzący na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej rynek regulowany w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi przez towarowe domy maklerskie lub domy maklerskie prowadzące działalność maklerską w zakresie obrotu towarami giełdowymi oraz przez spółkę prowadzącą giełdę towarową, giełdową izbę rozrachunkową, Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. lub przez spółkę, której Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywające paliwa gazowe lub energię elektryczną, z tytułu realizacji zadań określonych w ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych,
     
  3. obrotu paliwami gazowymi lub energią elektryczną innego, niż określony w lit. b, dokonywanego przez giełdową izbę rozrachunkową, przez Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A., lub przez spółkę, której Krajowy Depozyt Papierów Wartościowych S.A. przekazał wykonywanie czynności z zakresu zadań, o których mowa w art. 48 ust. 2 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi, nabywające lub zbywające paliwa gazowe lub energię elektryczną, z tytułu realizacji zadań określonych w ustawie z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych, w odniesieniu do transakcji zawieranych poza giełdą towarową lub rynkiem, o których mowa w lit. b.
  
  
  

Przez paliwa – w myśl art. 3 pkt 3 ustawy Prawo energetyczne – rozumie się paliwa stałe, ciekłe i gazowe będące nośnikami energii chemicznej. Natomiast zgodnie z pkt 3b art. 3 ww. ustawy – Prawo energetyczne, paliwa ciekłe to ciekłe nośniki energii, w tym zawierające dodatki:

1. półprodukty rafineryjne,
2. gaz płynny LPG,
3. benzyny pirolityczne,
4. benzyny silnikowe,
5. benzyny lotnicze,
6. paliwa typu benzyny do silników odrzutowych,
7. paliwa typu nafty do silników odrzutowych,
8. inne nafty,
9. oleje napędowe,
10. lekkie oleje opałowe i pozostałe oleje napędowe,
    
11. ciężkie oleje opałowe,
    
12. benzyny lakowe i przemysłowe, m) biopaliwa płynne (ciekłe)

• określone w załączniku B rozdziały 4 i 5 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1099/2008 z dnia 22 października 2008 r. w sprawie statystyki energii (Dz. Urz. UE L 304 z 14.11.2008, str. 1, z późn. zm.), których szczegółowy wykaz ustanawiają przepisy wydane na podstawie art. 32 ust. 6.
  
  

Wątpliwości Spółki dotyczą kwestii czy Spółka jest zobowiązana do obliczenia, pobrania
i odprowadzenia podatku VAT jako płatnik na podstawie art. 17a ustawy VAT z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego LPG wykorzystywanego zasadniczo do celów opałowych, w sytuacji gdy gaz LPG znajdujący się w składzie podatkowym nie jest własnością Spółki oraz w sytuacji gdy gaz LPG znajdujący się w składzie podatkowym jest własnością Spółki.

Zgodnie z art. 17a ustawy płatnikiem określonym w tym przepisie, w związku z art. 103 ust. 5a pkt 1 i 2 ustawy, jest odpowiednio zarejestrowany odbiorca lub podmiot prowadzący skład podatkowy, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia w rozumieniu przepisów o podatku akcyzowym, na rzecz podmiotu, o którym mowa w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy o podatku akcyzowym, takich towarów jak paliwa silnikowe wymienione w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. Spółka jest podmiotem prowadzącym skład podatkowy. Zakres głównej działalności gospodarczej Spółki obejmuje hurtową i detaliczną sprzedaż skroplonego gazu płynnego (ang. Liquefied Petroleum Gas - LPG). Zazwyczaj LPG to albo propan (C3H8), butan (C4H10) albo mieszanka jednego i drugiego. LPG ma szerokie zastosowanie,
w szczególności może być stosowany do ogrzewania pomieszczeń mieszkalnych
i handlowych, ogrzewania wody i gotowania, jak również w przemyśle, rolnictwie lub jako paliwo silnikowe. LPG jest nabywane zarówno od podmiotów krajowych jak i zagranicznych (zarówno z terytorium UE i krajów trzecich). Przy przemieszczeniu z terytorium UE, LPG jest transportowany, ze składu podatkowego znajdującego się w innym kraju członkowskim, do składu podatkowego Spółki znajdującego się w Polsce w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie LPG jest dokonywane przez Spółkę (jako podmiot prowadzący skład podatkowy) na rzecz podmiotu trzeciego w rozumieniu w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym. W szczególności, Spółka przemieszcza do swojego składu podatkowego:

1. LPG należące do innych podmiotów krajowych (Spółka świadczy na rzecz tych podmiotów usługę składowania w składzie podatkowym).
2. LPG nabyte przez Spółkę od pośredników posiadających siedzibę na terytorium Polski (przy czym przeniesienie własności na Spółkę następuje w składzie podatkowym).
   
   

Wnioskodawca we wniosku wskazał też, że LPG jest wymienione w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym (poz. 21 i/lub 22 załącznika, LPG mieści się typowo w pozycji CN 2711).

W odniesieniu do nabywanego przez Wnioskodawcę skroplonego gazu płynnego (ang. Liquefied Petroleum Gas – LPG), przemieszczanego ze składu podatkowego znajdującego się w innym kraju członkowskim, do składu podatkowego Spółki znajdującego się w Polsce w ramach procedury zawieszenia poboru akcyzy, sklasyfikowanego przez Wnioskodawcę według kodu Nomenklatury Scalonej jako CN 27101 wskazać należy, że – wbrew temu co twierdzi Spółka – ww. gaz płynny jest paliwem silnikowym wymienionym w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym i z tytułu nabycia wewnątrzwspólnotowego LPG Spółka jest zobowiązana do obliczenia, pobrania i odprowadzenia podatku VAT jako płatnik na podstawie art. 17a ustawy VAT.

Podkreślić bowiem należy, że powstanie obowiązku zapłaty podatku, o którym mowa
w art. 103 ust. 5a pkt 2 ustawy, uzależnione jest od samego faktu dokonania, przez podatnika prowadzącego skład podatkowy, wewnątrzwspólnotowego nabycia paliw silnikowych wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy o podatku akcyzowym, których wytwarzanie lub którymi obrót wymaga uzyskania koncesji zgodnie z przepisami ustawy

– Prawo energetyczne. Zatem decydująca jest w tym przypadku kwalifikacja towarów, które są przedmiotem nabycia wewnątrzwspólnotowego w momencie powstania obowiązku zapłaty podatku (wprowadzenia tych towarów z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju do składu podatkowego), nie zaś faktyczne przeznaczenie gazu płynnego nabywanego w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia przez podatnika prowadzącego skład podatkowy.

A zatem powoływanie się przez Wnioskodawcę na okoliczność, że w pierwszym przypadku możliwe są więc sytuacje, że LPG będzie wykorzystane do celów opałowych, przemysłowych lub jako paliwo silnikowe, a w drugim przypadku, że gaz jest oferowany w butlach gazowych lub w postaci kompleksowej usługi instalacji zbiornikowych gazu LPG oraz dalszych dostaw gazu do przygotowanej instalacji (przed sprzedażą gaz jest tłoczony do odpowiednich instalacji lub butli gazowych) - nie może stanowić przesłanki do wyłączenia stosowania art. 17a ustawy.

Jednocześnie Wnioskodawca we wniosku wyraźnie wskazał, że wewnątrzwspólnotowe nabycie LPG jest dokonywane przez Spółkę (jako podmiot prowadzący skład podatkowy) na rzecz podmiotu trzeciego w rozumieniu w art. 48 ust. 9 lub art. 59 ust. 8 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym. W szczególności, Spółka przemieszcza do swojego składu podatkowego:

1. LPG należące do innych podmiotów krajowych (Spółka świadczy na rzecz tych podmiotów usługę składowania w składzie podatkowym).
2. LPG nabyte przez Spółkę od pośredników posiadających siedzibę na terytorium Polski (przy czym przeniesienie własności na Spółkę następuje w składzie podatkowym).
   
   

Mając zatem na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy wskazać należy, że niezależnie od tego, czy gaz płynny LPG pozostaje własnością zlecającego usługę składowania w składzie podatkowym Wnioskodawcy, czy też gaz ten pozostaje własnością Spółki, to w okolicznościach niniejszej sprawy z tytułu dokonania wewnątrzwspólnotowego nabycia gazu płynnego LPG na Wnioskodawcy ciąży obowiązek płatnika, o którym mowa
w art. 17a ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie należy podkreślić, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawczynię. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) wnioskodawcy. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Ponadto należy wskazać, że niniejsza interpretacja dotyczy zakresu zadanego pytania, w którym kwestia uznania Wnioskodawcę za płatnika w rozumieniu art. 17a ustawy została przez Spółkę odniesiona do okoliczności wewnątrzwspólnotowego nabycia gazu płynnego LPG. Zatem należy zauważyć, że okoliczność ta nie była przedmiotem oceny tut. Organu.

Zauważyć również należy, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W przedmiotowej sprawie powyższa interpretacja indywidualna nie wywiera zatem skutku prawnego dla kontrahenta Wnioskodawcy.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawczyni do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Końcowo należy wskazać, że organ podatkowy dokonując interpretacji podatkowej w trybie art. 14b Ordynacji podatkowej, nie może wskazywać dla wyrobów objętych wnioskiem prawidłowych kodów CN zgodnych z Nomenklaturą Scaloną. Należy bowiem podkreślić, iż kwestie dotyczące klasyfikacji statystycznych, nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym tut. Organ odniósł się do kodów CN podanych przez Wnioskodawcę we wniosku.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r., poz. 718). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.