Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
2461-IBPB-1-3.4510.1085.2016.1.PC
z 20 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 4 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz.U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 14 grudnia 2016 r. (data wpływu do tut. BKIP 16 grudnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie:

• możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na uzyskanie koncesji - jest prawidłowe,
• momentu zaliczenia do kosztów ww. wydatków - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2016 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości oraz momentu zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na uzyskanie koncesji.

We wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Spółka oraz spółki od niej zależne zawarły Umowę o utworzeniu podatkowej grupy kapitałowej (PGK) w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: „UPDOP”). Zgodnie z tą umową:

• rokiem podatkowym PGK jest rok kalendarzowy,
• Spółka została wyznaczona na spółkę reprezentującą PGK w zakresie obowiązków wynikających z UPDOP oraz Ordynacji podatkowej.

Podstawa opodatkowania PGK jest obliczana zgodnie z art. 7a UPDOP, w związku z art. 7 ust. 1 -3 UPDOP.

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie kopalnictwa rud miedzi oraz produkcji z tych rud: miedzi i innych metali, które to metale są przedmiotem sprzedaży. Warunkiem koniecznym dla prowadzenia działalności wydobywczej (tj. wydobywania kopalin) jest uzyskanie koncesji na tego typu działalność. Rodzaje działalności koncesjonowanej zostały wymienione w przepisach art. 46 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1829 ze zm.) oraz w art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 1131 ze zm.), które regulują podejmowanie, wykonywanie i zakończenie działalności gospodarczej na terytorium RP w tym zakresie. Stosownie do przepisów ww. ustaw koncesji, wymaga poszukiwanie lub rozpoznawanie złóż kopalin, wydobywanie kopalin oraz magazynowanie i składowanie odpadów w podziemnych wyrobiskach górniczych.

Zgodnie z art. 21 ust. 4 ustawy Prawo geologiczne i górnicze, koncesja udzielana jest na czas oznaczony, przy czym termin obowiązywania koncesji nie może być krótszy niż 3 lata i nie dłuższy niż 50 lat (przy czym decyzja dotycząca okresu na jaki zostanie wydana koncesja leży w gestii organu koncesyjnego).

W związku z potrzebą uzyskania nowych koncesji, bądź przedłużenia już posiadanych koncesji, co dotyczy zarówno koncesji na poszukiwanie i rozpoznanie złóż kopalin, jak i koncesji na wydobywanie kopalin, Spółka ponosi i będzie ponosić wydatki niezbędne do uzyskania ww. koncesji; są to m.in. wydatki związane z:

• uzyskaniem raportów o oddziaływaniu na środowisko, analizą dokumentów planistycznych,
• uzyskaniem prognoz wpływów eksploatacji górniczej na środowisko,
• opracowaniem mapy ryzyk dla obszarów górniczych,
• zawarciem umów o ustanowienie użytkowania górniczego oraz umów o korzystanie z informacji geologicznej i opłatami z tego tytułu (dokonywanymi na rzecz Skarbu Państwa).
  
  

Wszystkie ww. wydatki, są i będą uregulowane za pośrednictwem rachunku bankowego.

Uzyskanie powyższych koncesji umożliwia Spółce - zgodnie z wymogami prawa, zabezpieczenie źródła przychodów (poprzez rozpoznanie nowych złóż możliwych do eksploatacji), jak i kontynuowanie działalności, polegającej na wydobywaniu kopalin oraz produkcji z tych kopalin metali, będących przedmiotem sprzedaży w następnych latach.

Wobec faktu, że Spółka prowadzi księgi rachunkowe według Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), według stosowanych przepisów rachunkowości (MSSF) wydatki powyższe dla celów bilansowych mogą podlegać aktywowaniu (jako wartości niematerialne) wyłącznie po spełnieniu warunków określonych tymi przepisami. W przeciwnym przypadku (brak spełnienia warunków do aktywowania) wydatki te obciążają koszty bieżącej działalności.

Wnioskodawca ponadto informuje, że Spółka - jako odrębny podatnik podatku CIT - otrzymała interpretację indywidualną znak ILPB3/423-59/12/15-S/AO z 11 września 2015 r. (interpretacja została wydana w wyniku zakończenia sporu sądowego rozstrzygniętego wyrokiem NSA z 11 marca 2015 r. sygn. akt II FSK 431/13), wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w sprawie będącej przedmiotem niniejszego wniosku; w interpretacji tej Organ uznał za prawidłowe analogiczne stanowisko jak w niniejszym Wniosku. Jednakże z uwagi na fakt, że od dnia 1 stycznia 2016 r. podatnikiem podatku CIT jest PGK, ponowne wystąpienie z niniejszym Wnioskiem jest uzasadnione.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wydatki ponoszone przez Spółkę, które mają na celu uzyskanie koncesji (na poszukiwanie i rozpoznanie kopalin oraz wydobywanie kopalin), stanowią koszt uzyskania przychodu w dacie ich poniesienia?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 UPDOP, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. l UPDOP.

Kosztami uzyskania przychodów są zatem wszystkie wydatki poniesione w celu uzyskania przychodów w tym również w celu zachowania i zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby źródło to przyniosło dochody także w przyszłości.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem Wnioskodawcy, wydatki ponoszone w związku z ubieganiem się Spółki o ww. koncesje, jako związane z dalszym prowadzeniem działalności górniczej, skutkującej w przyszłości uzyskiwaniem przychodów i niewymienione w art. 16 ust. 1 UPDOP, stanowią koszty uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów art. 15 ust. 1 UPDOP.

Co do momentu potrącalności kosztów stwierdzić należy, że ponoszone w toku działalności gospodarczej koszty podatkowe można podzielić na koszty bezpośrednie i pośrednie. Koszty bezpośrednie, których moment potrącalności określono w art. 15 ust. 4 UPDOP, obejmują wydatki, które są ściśle (bezpośrednio) związane z konkretnymi przychodami osiąganymi przez podmiot gospodarczy, natomiast koszty pośrednie uregulowane w art. 15 ust. 4d i ust. 4e UPDOP, obejmują wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, lecz ich ponoszenie warunkuje prawidłowe funkcjonowanie podmiotu.

W ocenie Wnioskodawcy, wydatki określone w niniejszym wniosku, choć warunkują uzyskiwanie przychodów w przyszłości z tytułu sprzedaży metali wyprodukowanych z wydobytych rud, nie są bezpośrednio powiązane z tymi przychodami, gdyż nie są to wydatki bezpośrednio wpływające na wyprodukowanie przyszłych produktów, będących przedmiotem sprzedaży.

W przypadku wydatków związanych z ubieganiem się o koncesje nie znajdzie również zastosowania zdanie drugie art. 15 ust. 4d UPDOP, zgodnie z którym koszty, które dotyczą okresu dłuższego niż rok podatkowy winny być rozliczane proporcjonalnie w okresie, którego dotyczą. Za brakiem takiego proporcjonalnego rozpoznania ww. kosztów przemawia fakt, że w chwili ponoszenia tych wydatków nie jest możliwe ustalenie okresu uzyskiwania przychodów - nie wiadomo czy i na jaki okres zostanie wydana Spółce koncesja, czy złoża będą i jak długo zasobne w rudę miedzi wydobywaną przez Spółkę oraz czy eksploatacja będzie ekonomicznie opłacalna i Spółka nie wycofa się z eksploatacji złoża, przed datą obowiązywania koncesji. Ponadto, koszty te nie mogą być przyporządkowane do kolejnych lat również z uwagi na fakt, że intensywność eksploatacji obszarów górniczych (objętych daną koncesją) uzależniona jest od rynkowego zapotrzebowania na metale.

Zauważyć również należy, że przywołane powyżej przepisy prawa podatkowego jako jedyne regulują kwestie potrącalności przedmiotowych wydatków. Stąd też sposób ujęcia przedmiotowych wydatków według przepisów prawa bilansowego nie może decydować o kwalifikacji podatkowej tychże wydatków.

Z powyższych względów, w ocenie Wnioskodawcy, wydatki ponoszone przez Spółkę, na uzyskanie koncesji na wydobywanie rud miedzi, stosownie do zapisu art. 15 ust. 1 w związku z art. 15 ust. 4d i ust. 4e UPDOP, stanowić będą koszty uzyskania przychodów w dacie ich poniesienia (ujęcia w księgach rachunkowych), przy czym wydatki te nie będą podlegać rozliczeniu w czasie.

Stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie znajduje potwierdzenie w wydanych interpretacjach indywidualnych m.in. przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi sygn. IPTPB3/423-162/11-3/PM z 29 września 2011 r. oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu sygn. ILPB3/423-882/10-4/KS z 25 stycznia 2011 r. jak również orzecznictwo sądowe (wydane w latach ubiegłych w sprawie Spółki X).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego, stwierdzam co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2016 r., poz. 1888 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy.

Powyższe oznacza, iż podatnik ma prawo do odliczenia dla celów podatkowych wszelkich wydatków, pod warunkiem, iż nie zostały one wymienione w art. 16 ust. 1 ww. ustawy oraz że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością, a ich poczynienie ma lub może mieć wpływ na możliwość powstania przychodu (w tym zachowania lub zabezpieczenia przychodów). Przepis ten konstytuuje więc zasadę, stosownie do której pomiędzy kosztem podatkowym oraz przychodami podatnika musi wystąpić związek przyczynowo-skutkowy.

Kosztem uzyskania przychodów będzie zatem taki koszt, który spełnia łącznie następujące warunki:

• został poniesiony przez podatnika, tj. w ostatecznym rozrachunku musi on zostać pokryty z zasobów majątkowych podatnika,
• jest definitywny (rzeczywisty), tj. wartość poniesionego wydatku nie została podatnikowi w jakikolwiek sposób zwrócona,
• pozostaje w związku z prowadzoną przez podatnika działalnością gospodarczą,
• poniesiony został w celu uzyskania przychodów, zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów,
• został właściwie udokumentowany,
• nie może znajdować się w grupie wydatków, których zgodnie z art. 16 ust. 1 ww. ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.
  
  

Należy przy tym zauważyć, że definicja sformułowana przez ustawodawcę ma charakter ogólny. Z tego względu, każdorazowy wydatek poniesiony przez podatnika powinien podlegać indywidualnej analizie w celu dokonania jego kwalifikacji prawnej. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy ustawa wyraźnie wskazuje jego przynależność do kategorii kosztów uzyskania przychodów lub wyłącza możliwość zaliczenia go do tego rodzaju kosztów. W pozostałych przypadkach, należy zaś zbadać istnienie związku przyczynowego pomiędzy poniesieniem kosztu a powstaniem przychodu lub realną szansą powstania przychodów podatkowych, bądź też zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła ich uzyskiwania.

Z opisu sprawy wynika, że warunkiem koniecznym dla prowadzenia działalności Spółki (tj. wydobywania rud miedzi) jest uzyskanie koncesji na tego typu działalność. W związku z potrzebą uzyskania nowych koncesji (bądź ich przedłużenia) Spółka ponosi i będzie ponosić wydatki niezbędne do uzyskania ww. koncesji, są to m.in. wydatki związane z:

• uzyskaniem raportów o oddziaływaniu na środowisko, analizą dokumentów planistycznych,
• uzyskaniem prognoz wpływów eksploatacji górniczej na środowisko,
• opracowaniem mapy ryzyk dla obszarów górniczych,
• zawarciem umów o ustanowienie użytkowania górniczego oraz umów o korzystanie z informacji geologicznej i opłatami z tego tytułu (dokonywanymi na rzecz Skarbu Państwa).
  
  

Wnioskodawca wskazał, że uzyskanie powyższych koncesji umożliwi Spółce - zgodnie z wymogami prawa - zabezpieczenie źródła przychodów (poprzez rozpoznanie nowych złóż możliwych do eksploatacji), jak i kontynuowanie działalności, polegającej na wydobywaniu kopalin oraz produkcji z tych kopalin metali, będących przedmiotem sprzedaży w następnych latach.

Końcowo Wnioskodawca wyjaśnił, że Spółka prowadzi księgi rachunkowe według Międzynarodowych Standardów Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), według stosowanych przepisów rachunkowości (MSSF) wydatki powyższe dla celów bilansowych mogą podlegać aktywowaniu (jako wartości niematerialne) wyłącznie po spełnieniu warunków określonych tymi przepisami. W przeciwnym przypadku (brak spełnienia warunków do aktywowania) wydatki te obciążają koszty bieżącej działalności.

Mając na względzie powyższe, w ocenie tut. Organu, wydatki poniesione przez Spółkę związane z uzyskaniem koncesji na dalsze wydobywanie rud miedzi, można uznać za koszty uzyskania przychodów Spółki. Spełnione zostaną przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, bowiem przedmiotowe wydatki pozostają w związku przyczynowo - skutkowym z możliwością osiągania przychodów z tytułu działalności gospodarczej prowadzonej przez Spółkę.

Jednocześnie wskazać należy, że wydatki poniesione przez Spółkę związane z uzyskaniem koncesji na dalsze wydobywanie rud miedzi, nie mieszczą się w katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Mając na uwadze powołane przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych należy stwierdzić, że wydatki określone przez Spółkę we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej związane z uzyskaniem koncesji na poszukiwanie, rozpoznawanie oraz wydobywanie rud miedzi stanowić będą koszty uzyskania przychodów w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Zatem, w tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów, podatnik powinien rozpoznać rodzaj powiązania kosztów z przychodami. W oparciu o kryterium stopnia tego powiązania koszty podatkowe można podzielić na:

• bezpośrednio związane z przychodami, których poniesienie przekłada się wprost na uzyskanie konkretnych przychodów (możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód),
• inne niż bezpośrednio związane z przychodami, których nie można w taki sposób przypisać do określonych przychodów, ale są racjonalnie uzasadnione jako prowadzące do ich osiągnięcia (tzw. koszty pośrednie).
  
  

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, kosztami uzyskania przychodów bezpośrednio związanymi z przychodami są takie wydatki, których poniesienie przekłada się wprost (w sposób bezpośredni) na uzyskanie konkretnych przychodów. Klasycznym przykładem bezpośredniego związku kosztów z przychodami jest relacja, w jakiej pozostają wydatki na nabycie lub wytworzenie jednostki towaru i przychód ze zbycia tej jednostki towaru.

Pośrednie koszty uzyskania przychodów to takie wydatki, które nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przysporzeniami podatnika - brak jest możliwości ustalenia, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z nimi przychód. Do tego rodzaju kosztów zalicza się m.in. koszty ogólnego zarządu, koszty administracyjne, wydatki na utrzymanie obiektów, obsługę prawną, ubezpieczenia, koszty promocji i reklamy.

Wobec powyższego, należy stwierdzić, że wydatki poniesione przez Wnioskodawcę, które mają na celu uzyskanie koncesji, należy kwalifikować do kosztów „pośrednich”, gdyż nie mają one bezpośredniego odzwierciedlenia w uzyskanych przychodach, ale ich poniesienie jest warunkiem ich uzyskania.

W tym miejscu wskazać należy, że moment potrącenia wydatków o charakterze pośrednim określony został w art. 15 ust. 4d ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym, koszty uzyskania przychodów, inne niż koszty bezpośrednio związane z przychodami, są potrącalne w dacie ich poniesienia. Jeżeli koszty te dotyczą okresu przekraczającego rok podatkowy, a nie jest możliwe określenie, jaka ich część dotyczy danego roku podatkowego, w takim przypadku stanowią koszty uzyskania przychodów proporcjonalnie do długości okresu, którego dotyczą.

W myśl art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4f - 4h, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z powyższych przepisów wynika, że koszty, które pozostają w innym niż bezpośrednim związku z przychodami powinny być uznane za koszty uzyskania przychodów w roku ich poniesienia na podstawie art. 15 ust. 4d i 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Dla celów podatkowych momentem poniesienia kosztów pośrednich, będzie moment ujęcia przedmiotowych wydatków w księgach jako kosztu na podstawie odpowiedniego dowodu księgowego.

Dokonując zatem kwalifikacji podatkowej przedmiotowych kosztów, istotne jest ustalenie, co należy rozumieć pod pojęciem dzień poniesienia kosztu, o którym mowa w art. 15 ust. 4e ww. ustawy.

I tak, za dzień poniesienia kosztu uznaje się dzień, na który podatnik uwzględnia koszt w prowadzonych przez niego księgach rachunkowych. Tym samym, jest to dzień, który podatnik wskazuje w księgach rachunkowych jako dzień (okres), do którego dany wydatek został przypisany. Dnia poniesienia kosztu nie należy utożsamiać z dniem faktycznego księgowania kosztów, tj. z dniem technicznego zapisu operacji gospodarczej w księgach rachunkowych. Z literalnego brzmienia przepisu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wynika jednoznacznie, że ustawodawca uzależnia moment, w którym wydatek staje się kosztem uzyskania przychodów od momentu ujęcia go w księgach zgodnie z zasadami wynikającymi ze stosowanych przez dany podmiot przepisów rachunkowości. Przy czym, nie chodzi w tym przypadku o jakiekolwiek ujęcie wydatku w księgach, tylko jego ujęcie jako kosztu, tzn. uznanie przez podatnika za taki koszt z punktu widzenia przepisów o rachunkowości.

Innymi słowy, przyporządkowanie księgowe danego kosztu do okresu sprawozdawczego zgodnie z przepisami rachunkowości pozwala na określenie dnia, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych w rozumieniu art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Tym samym, ustawodawca przesądził, że pośrednie koszty uzyskania przychodów rozpoznawane są nie na zasadzie kasowej (a więc z momentem faktycznego poniesienia danego wydatku przez podatnika skutkującego uszczupleniem jego majątku), lecz na zasadzie memoriałowej (a więc z momentem księgowego poniesienia danego wydatku przez podatnika).

Podsumowując, ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. Przepisy rachunkowości decydują, na który dzień ujmuje się w księgach rachunkowych koszt, a tym samym przesądzają o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów. Koszt podatkowy powstaje zatem w dniu faktycznego zaksięgowania kosztu w księgach rachunkowych.

Zatem, skoro moment potrącenia poniesionych przez Spółkę wydatków, które mają na celu uzyskanie koncesji, stanowiących - jak wskazano powyżej - koszty „pośrednie”, uzależniony został od ujęcia w księgach rachunkowych, aktywacja przedmiotowych kosztów uzyskania przychodu dla celów podatkowych, powinna się odbywać tak samo jak dla celów bilansowych. Inaczej mówiąc, skoro wydatki te dla potrzeb księgowych podlegają amortyzacji, to powinny one - zgodnie z art. 15 ust. 4e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - w tym samym czasie, być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych.

Wobec powyższego, nie można podzielić stanowiska Spółki, że ww. wydatki nie będą podlegać rozliczeniu w czasie.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - t.j. Dz.U. z dnia 10 maja 2016 r., poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.