Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi
1061-IPTPB4.4511.296.2016.1.KSM
z 27 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 grudnia 2016 r. (data wpływu 20 grudnia 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 stycznia 2017 r. (data wpływu 1 lutego 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości preferencyjnego rozliczenia za lata 2014 - 2015 jako osoba samotnie wychowująca dziecko – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2016 r. do Izby Skarbowej w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych.

Pismem z dnia 23 grudnia 2016 r., nr 2461-IBPB-2-2.4511.1105.2016.1.AP, na podstawie art. 170 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) i stosownie do § 5 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), powyższy wniosek został przekazany przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach, celem załatwienia zgodnie z właściwością, przez Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (data wpływu 2 stycznia 2017 r.).

Wniosek ten nie spełniał wymogów, o których mowa w art. 14b § 3 i § 4 ustawy Ordynacja podatkowa, w związku z czym pismem z dnia 17 stycznia 2017 r., nr 1061-IPTPB4.4511.291.2016.1.KSM, na podstawie art. 169 § 1 w zw. z art. 14h wymienionej ustawy, wezwano Wnioskodawczynię do uzupełnienia wniosku w terminie 7 dni od dnia doręczenia wezwania, pod rygorem pozostawienia wniosku bez rozpatrzenia.

Wezwanie do uzupełnienia ww. wniosku wysłano w dniu 18 stycznia 2017 r. (data doręczenia 23 stycznia 2017 r.). Wnioskodawczyni uzupełniła ww. wniosek pismem z dnia 30 stycznia 2017 r. (data wpływu 1 lutego 2017 r.), nadanym za pośrednictwem placówki pocztowej w dniu 30 stycznia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

W dniu 8 grudnia 2016 r. Wnioskodawczyni otrzymała z Pierwszego Urzędu Skarbowego …. „zawiadomienie o nieprawidłowościach w złożonych zeznaniach podatkowych” za 2014 r. i 2015 r., które dotyczyły zawyżenia odliczenia od podatku ulgi na dziecko, ponieważ jak się okazało, ojciec dziecka skorzystał z ulgi na dziecko – o czym Wnioskodawczyni nie wiedziała.

W związku z powyższym chciała wyjaśnić, że od listopada 2000 r. nie mieszka z ojcem dziecka. W dniu 12 lipca 2002 r. Sąd Okręgowy …. orzekł rozwiązanie małżeństwa przez rozwód z winy męża (Wnioskodawczyni podała, że jest z córką ofiarą przemocy domowej). W pkt II tego wyroku Sąd powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej Wnioskodawczyni, jako matce, ojcu pozostawiając spotkania z córką dwa razy w miesiącu oraz możliwość współdecydowania o sprawach ważnych. Ojciec płaci na córkę alimenty w kwocie 300 zł miesięcznie. Córka – …. ur. w dniu …. r. ma w tej chwili 19 lat i jest studentką … Uniwersytetu Medycznego …. Swojego ojca widziała ostatni raz ok. 14 lat temu. Przez ten czas obecność ojca w jej życiu ograniczył się do otrzymywania alimentów. Ojciec córki Wnioskodawczyni nigdy nie zgodził się na ich podwyższenie, a nawet zostały obniżone. Ojciec nigdy nie uczestniczył w wychowaniu córki, nie zadbał w jakikolwiek sposób o jej rozwój, nie kupił prezentu, nie zabierał na wycieczki, wakacje. Nie dzwonił i nie interesował się jej zdrowiem i szkołą. Nie partycypował w kosztach utrzymania, leczenia, nauki, korepetycji. Nie uczestniczył w najważniejszych chwilach jej życia, jak komunia, egzaminy, matura. Córka nie zna ojca.

Ponadto Wnioskodawczyni dodała, że córka jest przewlekle chora, ma zdiagnozowaną chorobę Hashimoto oraz alergie (trawy, drzewa, pierze i powiązane alergie krzyżowe) oraz nietolerancje pokarmowe. Wymaga stałych konsultacji lekarzy, a także specjalnej diety. W tej chwili córka mieszka i uczy się ….. Wnioskodawczyni sama ponosi koszty jej utrzymania na studiach. Wie jak ważna jest jej przyszłość i wykształcenie, bo nie może oprócz Niej liczyć na nikogo. Wnioskodawczyni podała, że przez te wszystkie lata sama ponosi ciężar opieki nad dzieckiem. Ojciec córki zwyczajnie się nią nie interesuje.

Od 2014 r. ojciec dziecka odlicza od podatku ulgę prorodzinną, tym samym jego zobowiązanie alimentacyjne zmniejsza się o 550 zł i o to tylko chodzi, aby zmniejszyć swoje koszty. Dla Wnioskodawczyni ulga prorodzinna daje możliwość dodatkowych inwestycji w utrzymanie i naukę córki. Według Wnioskodawczyni zwyczajna ludzka sprawiedliwość, oraz zasady funkcjonowania rodziny (nawet po rozwiązaniu małżeństwa) mówią, że taka sytuacja jest rażąco niesłuszna. Ojciec dziecka, oprócz płacenia skromnych alimentów, w żaden sposób faktycznie nie wykonuje władzy rodzicielskiej. Nie dba o córkę. Bycie rodzicem to zobowiązanie, którego ojciec dziecka nie chce podjąć, a ulga podatkowa ma wspierać rodzinę.

Wnioskodawczyni podała, że od 14 lat ojciec nie próbował spotkać się z córką, nie wspiera jej i nie interesuje się jej losem.

W uzupełnieniu wniosku z dnia 30 stycznia 2017 r., Wnioskodawczyni podała, że wniosek dotyczy dwóch lat podatkowych: 2014 r. i 2015 r. W latach 2014 - 2015 Wnioskodawczyni osiągała przychody ze stosunku pracy opodatkowane na zasadach ogólnych i w żadnym z tych lat, dochody Wnioskodawczyni (niepozostającej w związku małżeńskim) nie przekroczyły kwoty 56 000 zł. Córka Wnioskodawczyni jest niezamężna. W 2014 r. nie osiągnęła dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych wg art. 27, art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W 2015 r. osiągnęła dochody podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych wg art. 27, art. 30b w łącznej wysokości 61 zł brutto (z tytułu umowy zlecenia - działalność wykonywana osobiście, o której mowa w art. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych). W stosunku do Wnioskodawczyni i Jej córki w 2014 r. i 2015 r. nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Wnioskodawczyni w sporządzonych zeznaniach podatkowych PIT-37 za lata 2014 i 2015 złożyła zeznanie podatkowe z osiągniętych dochodów, którymi były wyłącznie należności ze stosunku pracy, przy czym w każdym z tych lat, uzyskany dochód ze stosunku pracy (po uwzględnieniu kosztów jego uzyskania) nie przekroczył kwoty 20 000 zł. Rozliczenie zarówno za 2014 r. jak i 2015 r. sporządziła tak, jak dla osoby samotnie wychowującej dziecko i w każdym z tych rozliczeń wykazała jako przysługującą ulgę prorodzinną na wychowanie dziecka w kwocie po 1 112 zł 04 gr za 2014 r. i za 2015 r.

Wnioskodawczyni wskazała, że z uprawnień nadanych przez Sąd ojciec dziecka nigdy nie korzystał. Zainteresowanie sprawami dziecka ograniczył wyłącznie do usilnych starań o zmniejszenie zasądzonych alimentów do 300 zł (obecnie). Wnioskodawczyni wskazała, że Jej były maż, ojciec Jej córki nie uczestniczył w wychowaniu córki. W żaden sposób nie nawiązywał z nią jakichkolwiek kontaktów (nawet telefonicznych). Poza wpłatą skrajnie niskich alimentów, nigdy nie partycypował w kosztach jej utrzymania, leczenia (jest przewlekle chora), zajęć dodatkowych, wypoczynku czy finansowania wydatków związanych z utrzymaniem na studiach w innym mieście. Córka mieszkała zawsze z matką. W latach 2014 - 2015 wiedząc, że ojciec córki w żaden sposób nie wykonuje władzy rodzicielskiej i nie uczestniczy w wychowaniu i utrzymaniu córki, Wnioskodawczyni w składanym zeznaniu zastosowała rozliczenie przysługujące osobie samotnie wychowującej dziecko i dokonała odliczenia ulgi prorodzinnej w PIT-37 w pełnej wysokości (po 1 112 zł 04 gr/rok) uważając, że w świetle przedstawionych powyżej faktów ma do tego prawo.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania, ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku:

1. Czy Wnioskodawczyni przysługuje prawo do obliczania podatku dochodowego od osób fizycznych, w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko za 2014 r.?
2. Czy Wnioskodawczyni przysługuje prawo do obliczania podatku dochodowego od osób fizycznych, w sposób przewidziany dla osoby samotnie wychowującej dziecko za 2015 r.?
3. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawczyni jest uprawniona do dokonania odliczenia w rozliczeniu za 2014 r. ulgi prorodzinnej w wysokości 1 112 zł 04 gr?
4. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego Wnioskodawczyni jest uprawniona do dokonania odliczenia w rozliczeniu za 2015 r. ulgi prorodzinnej w wysokości 1 112 zł 04 gr?
   
   

Przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytania nr 1 i 2. Natomiast w zakresie pytań nr 3 i 4 zostanie wydane odrębne rozstrzygniecie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku, zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r., Nr 51, poz. 307, z póżn zm.), od osób samotnie wychowujących w roku podatkowym dzieci: (…) małoletnie (…) do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym (...), jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej, - podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie. Stosownie do art. 6 ust. 5 ww. ustawy, za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów.

W świetle powyższego Wnioskodawczyni w latach 2014 i 2015 miała prawo dokonać rozliczenia w zeznaniu PIT-37 jako osoba samotnie wychowująca dziecko.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.), od dochodów rodzica lub opiekuna prawnego, podlegającego obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, będącego panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów, lub osobą pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności, jeżeli ten rodzic lub opiekun w roku podatkowym samotnie wychowuje dzieci:

1. małoletnie,
2. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
3. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej

– podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7, z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

W myśl art. 6 ust. 8 ww. ustawy, sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków, osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym lub ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym.

Zasada określona w ust. 8 nie dotyczy osób, o których mowa w art. 1 pkt 2 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym niekorzystających jednocześnie z opodatkowania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej lub z działów specjalnych produkcji rolnej na zasadach określonych w art. 30c albo w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym, albo w ustawie z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym (art. 6 ust. 9 ww. ustawy).

Ponadto art. 6 ust. 10 ww. ustawy określa, że sposób opodatkowania, o którym mowa w ust. 2 i 4, nie ma zastosowania do podatników, którzy wniosek, wyrażony w zeznaniu podatkowym, określony w ust. 2 i 4, złożą po terminie, o którym mowa w art. 45 ust. 1, tj. po dniu 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym.

Z powyższego wynika, że ustawodawca uzależnił prawo do skorzystania z preferencyjnych zasad obliczania podatku dochodowego przewidzianych dla osób samotnie wychowujących dzieci od spełnienia łącznie następujących warunków:

• posiadania statusu osoby samotnie wychowującej dziecko,
  

• wychowywania w roku podatkowym dzieci (dziecka),
  

• wyrażenia wniosku o rozliczenie na preferencyjnych warunkach w rocznym zeznaniu podatkowym, złożonym w ustawowym terminie przewidzianym do jego składania.
  
  

Jednak przepis art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie może być odczytywany w ten sposób, że każda osoba mająca dzieci i znajdująca się w stanie wolnym określonym w tym przepisie jest osobą samotnie wychowującą dziecko.

Z istoty pojęcia „osoby samotnie wychowującej dziecko” wynika, że jest to osoba, która w określonej sytuacji, w określonym czasie, tj. w roku podatkowym zupełnie sama (bez udziału drugiej osoby), zajmuje się wychowywaniem dziecka. Przepis ten wymienia enumeratywnie osoby, którym przysługuje status osób samotnie wychowujących dzieci, odwołując się zarówno do statusu cywilnoprawnego osoby wychowującej dzieci, jak również do tego, że osoba ta – w roku podatkowym – musi faktycznie wychowywać dzieci samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców.

Z uwagi zaś, że ustawodawca w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych nie zawarł definicji pojęcia „wychowywać”, należy odwołać się do jego definicji słownikowych.

„Wychowywać” w słownikowym rozumieniu oznacza: zapewniając byt doprowadzić do osiągnięcia pełnego rozwoju psychicznego i fizycznego. Wychowywanie polega na stałym troszczeniu się o byt materialny dziecka oraz o jego rozwój emocjonalny.

Z wniosku wynika, że od listopada 2000 r. Wnioskodawczyni nie mieszka z ojcem dziecka. W dniu 12 lipca 2002 r. Sąd orzekł rozwiązanie małżeństwa przez rozwód z winy męża. Sąd powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej Wnioskodawczyni, jako matce, ojcu pozostawiając spotkania z córką dwa razy w miesiącu oraz możliwość współdecydowania o sprawach ważnych. Ojciec płaci na córkę alimenty w kwocie 300 zł miesięcznie. Córka ma w tej chwili 19 lat i jest studentką. Od 14 lat ojciec nie próbował spotkać się z córką, nie wspiera jej i nie interesuje się jej losem. Przez ten czas obecność ojca w jej życiu ograniczyła się do otrzymywania alimentów. Nigdy nie uczestniczył w wychowaniu córki, nie zadbał w jakikolwiek sposób o jej rozwój, nie kupił prezentu, nie zabierał na wycieczki, wakacje. Nie dzwonił i nie interesował się jej zdrowiem i szkołą. Nie partycypował w kosztach utrzymania, leczenia, nauki, korepetycji. Nie uczestniczył w najważniejszych chwilach jej życia, jak komunia, egzaminy, matura. Wnioskodawczyni sama ponosi koszty jej utrzymania na studiach. Wnioskodawczyni podała, że przez te wszystkie lata sama ponosi ciężar opieki nad dzieckiem. Ojciec córki zwyczajnie się nią nie interesuje. Od 2014 r. ojciec dziecka odlicza od podatku ulgę prorodzinną. W latach 2014 i 2015 Wnioskodawczyni w sporządzonych zeznaniach podatkowych PIT-37 za każdy z tych okresów rozliczeniowych złożyła zeznanie podatkowe z osiągniętych dochodów ze stosunku pracy. Po uwzględnieniu kosztów jego uzyskania dochód ten nie przekroczył kwoty 20 000 zł. Rozliczenie zarówno za 2014 r. jak i 2015 r. sporządziła tak jak dla osoby samotnie wychowującej dziecko i w każdym z tych rozliczeń wykazała jako przysługującą ulgę prorodzinną na wychowanie dziecka w kwocie po 1 112 zł 04 gr za 2014 r. i za 2015 r. Córka Wnioskodawczyni jest niezamężna. W 2014 r. nie osiągnęła dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych wg art. 27, art. 30b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W 2015 r. osiągnęła dochody podlegające opodatkowaniu na zasadach określonych wg art. 27, art. 30b w łącznej wysokości 61 00 zł brutto. W stosunku do Wnioskodawczyni i Jej córki w 2014 r. i 2015 r. nie miały zastosowania przepisy art. 30c ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 o podatku tonażowym.

W tym miejscu należy podkreślić, że – zgodnie ze stanowiskiem utrwalonym zarówno w orzecznictwie, jak i w doktrynie prawa – wszelkie preferencje podatkowe stanowią wyłom od zasady powszechności opodatkowania oraz mają charakter przywileju, z którego podatnik ma prawo, a nie obowiązek korzystania; muszą one być zatem interpretowane bez dokonywania wykładni rozszerzającej, a także zawężającej danego przepisu prawa podatkowego. Nadto przy wszelkiej interpretacji przepisów prawa podatkowego i próbach odkodowania zawartych w nich norm prawnych należy posługiwać się przede wszystkim wykładnią językową.

Wskazać również należy, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym przewidzianej w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Niezbędną przesłanką w przedmiotowej sprawie jest, jak już wcześniej zaznaczono, aby osoba, która chce skorzystać z preferencyjnego opodatkowania dochodów w trakcie roku podatkowego faktycznie samotnie, tj. bez wsparcia drugiego z rodziców wychowywała dziecko. Podkreślić należy że wychowywanie dziecka nie sprowadza się jedynie do „jego utrzymania” czy też czasowego (doraźnego) przebywania z nim, lecz obejmuje ogół czynności zmierzających do należytego ukształtowania człowieka w sferze duchowej i psychicznej oraz zapewnienia mu materialnych podstaw rozwoju.

Użycie określenia „osoba samotnie wychowująca dzieci” oznacza zatem, że intencją ustawodawcy było przyznanie prawa do rozliczenia dochodów jako osoba samotnie wychowująca dziecko jednemu z rodziców lub opiekunów prawnych, który faktycznie wychowuje dziecko.

Z uwagi na przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane wyżej przepisy prawa uznać należy, że w opisanych okolicznościach rozstrzyganej sprawy Wnioskodawczyni jest rodzicem samotnie wychowującym córkę w rozumieniu przepisu art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jak to wskazano powyżej ustawodawca uzależnił możliwość skorzystania z ww. preferencji podatkowej od tego, czy rodzić będący stanu wolnego w roku podatkowym samotnie wychowuje dziecko. Wnioskodawczyni jest osobą rozwiedzioną, której Sąd powierzył wykonywanie władzy rodzicielskiej, ojcu pozostawiając spotkania z córką dwa razy w miesiącu oraz możliwość współdecydowania o sprawach ważnych. Wnioskodawczyni wskazała, że ojciec Jej córki w ogóle nie utrzymuje z córką kontaktu, córka nie widziała swojego ojca od ok. 14 lat. Były mąż Wnioskodawczyni płaci jedynie alimenty w kwocie 300 zł miesięcznie. Wnioskodawczyni zatem sama wychowuje i utrzymuje swoją córkę.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że na gruncie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego przysługuje Wnioskodawczyni prawo do preferencyjnego rozliczenia dochodów za 2014 r. i 2015 r. w sposób przewidziany w art. 6 ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. dla osób samotnie wychowujących dzieci.

Procedura wydawania indywidualnych interpretacji przepisów prawa podatkowego nie podlega regułom przewidzianym dla postępowania podatkowego, czy kontrolnego. Organ wydający interpretacje opiera się wyłącznie na opisie stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku – nie prowadzi postępowania dowodowego. Przedmiotem interpretacji indywidualnej wydanej na podstawie art. 14b ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201,) jest sam przepis prawa. Jeżeli zatem przedstawiony we wniosku stan faktyczny będzie różnił się od występującego w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawczyni w zakresie rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego ….., po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Łodzi, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Piotrkowie Trybunalskim, ul. Wronia 65, 97-300 Piotrków Trybunalski.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.