2017.02.28 - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP3.4512.875.2016.2.IG
z 28 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2016 r., poz. 201 z późn. zm.) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony - przedstawione we wniosku z dnia 22 listopada 2016 r. (data wpływu 23 listopada 2016 r.), uzupełnionym w dniu 15 lutego 2017 r. (data wpływu 17 lutego 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku z dnia 2 lutego 2017 r. otrzymane przez pełnomocnika w dniu 8 lutego 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży z jednego magazynu (schemat sprzedaży nr 2) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 listopada 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży z jednego magazynu (schemat sprzedaży nr 2). Wniosek został uzupełniony w dniu 15 lutego 2017 r. (data wpływu 17 lutego 2017 r.) w odpowiedzi na wezwanie do uzupełnienia wniosku z dnia 2 lutego 2017 r. otrzymane przez pełnomocnika w dniu 8 lutego 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 15.02.2017 r.:

X sp. z o.o. - zwana dalej X PL lub producent i X S A.G. zwana dalej XS są spółkami z grupy X. Polska spółka X PL jest producentem plastikowych opakowań np. do żywności i do ogólnego użytku domowego. Spółka XS jest podmiotem zarejestrowanym w Szwajcarii zajmującym się produkcją oraz sprzedażą hurtową wyrobów produkowanych przez Grupę X. XS jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Niemczech i posiada niemiecki numer VAT DE oraz jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce i posiada polski numer dla celów identyfikacji VAT. Jest podatnikiem VAT czynnym.

X PL jest również zarejestrowanym w Polsce podatnikiem VAT czynnym. O ile X PL posiada zakład produkcyjny i magazyny w Polsce o tyle XS nie posiada żadnych aktywów w Polsce ani nie zatrudnia w Polsce żadnych pracowników. Spółki zamierzają dokonywać transakcji sprzedaży produktów wyprodukowanych przez X PL - towary w rozumieniu przepisów o VAT. Spółki z grupy jak i XS i klient nie będą zawierać pisemnych umów sprzedaży. Sprzedaż będzie się opierała na złożeniu zamówienia i określeniu w nim warunków dostawy.

Schemat sprzedaży, jaki spółki chcą wprowadzić w życie będzie dwojaki i ma przebiegać następująco:

X PL (jako polski podatnik VAT) sprzedaje towary XS (jako niemieckiemu podatnikowi VAT), który organizuje i zleca podmiotowi trzeciemu (spedytorowi) dostawę towaru odbiorcy końcowemu, mającemu siedzibę w innym niż Polska oraz Niemcy państwie członkowskim UE (jako podatnik podatku od wartości dodanej w innym kraju członkowskim UE);
X PL (jako polski podatnik VAT) sprzedaje towary XS (jako polskiemu podatnikowi VAT), który organizuje i zleca podmiotowi trzeciemu (spedytorowi) dostawę towaru odbiorcy końcowemu mającemu siedzibę w innym państwie członkowskim UE (jako podatnikowi podatku od wartości dodanej w innym kraju członkowskim UE), przy czym na mocy zawartej między X PL a XS umowie najmu powierzchni magazynowej, towar nie opuszcza zlokalizowanych na terenie Polski magazynów X PL.

W uzupełnieniu wniosku wyjaśniono, że w opisie zdarzenia przyszłego zawarto oczywistą omyłkę pisarską. Schemat sprzedaży nr 2 dotyczy sytuacji, w której X PL (jako polski podatnik VAT) sprzedaje towary XS (jako polskiemu podatnikowi VAT), przy czym na mocy zawartej pomiędzy tymi podmiotami umowy najmu powierzchni magazynowej sprzedany towar nie będzie opuszczał magazynów X PL zlokalizowanych na terenie RP. Strony nie są związane żadną ramową (obrotową) umową sprzedaży, ani ogólnymi warunkami sprzedaży, a sprzedaży mają dokonywać na podstawie poszczególnych zamówień. Współpraca powinna przebiegać w ten sposób, że XS złoży X PL zamówienie, na oznaczoną liczbę (ilość) towarów. X PL skompletuje zamówienie i w ewidencji magazynu dokona adnotacji o tym, że towary stanowiące przedmiot zamówienia zostały sprzedane XS (przeszły na jego własność) i od tego momentu znajdą się one na stanie magazynowym XS. Oczywiście sprzedaż towaru będzie udokumentowana fakturą VAT wystawioną przez X PL na XS. Brak będzie jednak fizycznego przemieszczenia towarów stanowiących przedmiot zamówienia XS. Po dokonaniu sprzedaży towaru, X PL stawia bowiem XS do dyspozycji tę samą powierzchnię magazynową, w której towary były wcześniej zlokalizowane, a towar pozostanie fizycznie w tym samym miejscu.

Dalszą czynnością będzie sprzedaż nabytego przez XS towaru innemu podmiotowi, który ma siedzibę lub miejsce zamieszkania poza granicami Polski, jednak na terenie Unii Europejskiej.

Co do towarów stanowiących przedmiot sprzedaży, wskazać należy, że nie są one przedmiotem zagadnienia, o którego interpretację Podatnik się zwrócił. Dla niniejszej sprawy istotne jest bowiem ustalenie, czy w opisanym zdarzeniu przyszłym nastąpi krajowa sprzedaż towarów, która podlega właściwym stawkom VAT dla dostawy krajowej oraz czy następuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Rodzaj towaru nie wpływa też tutaj na ustalenie właściwej stawki VAT dlatego niepotrzebne jest podawanie odpowiednich kodów PKWiU.

Wnioskodawca zwrócił uwagę na intencję Podatnika, który zmierza do stwierdzenia, czy wobec okoliczności faktycznych niniejszej sprawy, dokonał prawidłowego ustalenia, że transakcja dokonywana między nim a X PL stanowić będzie krajową dostawę towarów w rozumieniu przepisów o VAT i czy brak fizycznego przemieszczenia towaru zmienia takie założenie. Na tej samej zasadzie, Podatnik zmierza do ustalenia, czy wskazana w opisie zdarzenia przyszłego transakcja pomiędzy nim, a podmiotem mającym siedzibę poza granicami Polski ale na terenie Unii Europejskiej - będącym podatnikiem od wartości dodanej - stanowić będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i czy w związku z tym właściwie przyjął, że stawka podatku VAT dla tej transakcji wynosić będzie 0%.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania dotyczące schematu sprzedaży nr 2 ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku z dnia 15.02.2017 r.:

Czy mimo braku fizycznego przeniesienia lub braku fizycznego transportu towaru w toku realizacji transakcji między X PL a XS nastąpi krajowa dostawa towarów, do której zastosowanie znajdzie przepis art. 7 ust. 1 ustawy VAT? Czy wystawienie faktury VAT dotyczącej sprzedaży towarów, faktury VAT dotyczącej najmu powierzchni magazynowej oraz przeniesienie w ewidencji magazynu i adnotacji o sprzedaży towarów XS, będzie wystarczające dla udokumentowania dla celów podatkowych krajowej dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy VAT?
Czy w związku z traktowaniem transakcji między X PL a XS, jako krajowej dostawy towarów pomiędzy polskimi podatnikami VAT właściwa będzie stawka podatku VAT, stosowana przy sprzedaży towarów na terenie kraju?
Czy w przypadku gdy XS dokonuje zbycia nabytego towaru w ramach wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów właściwą stawką będzie stawka 0%, przy założeniu spełnienia warunków art. 42 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Argumentacja do zdarzenia przyszłego nr 2 - sprzedaż w ramach jednego magazynu

Ad. 1

Na wstępie wskazać należy, iż transakcja między X PL, a XS stanowić będzie krajową dostawę towarów. Zastosowanie znajdzie tu zatem przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Jak wskazał NSA w wyroku z dnia 10 lutego 2012 roku (sygn. I FSK 683/11) „jako dostawę towarów traktuje się obecnie przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Na gruncie ww. ustawy pojęcie dostawy oderwano od cywilistycznej konstrukcji przeniesienia prawa własności, kładąc nacisk na ekonomiczny aspekt czynności. Z tych względów do dostawy towarów nie można odnosić wprost poglądów orzecznictwa i piśmiennictwa dotyczących sprzedaży".

W świetle tego orzeczenia, immanentny warunek sprzedaży prawa własności w ujęciu cywilistycznym, czyli wydanie rzeczy kupującemu przez sprzedającego, nie musi zostać spełniony, by uznać omawianą transakcję za dostawę towarów w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT. Przejście władztwa w ujęciu podatkowym rozumiane jest przez pryzmat ekonomiczny, jako uzyskanie przez kupującego upoważnienia (uprawnienia) do dysponowania nabytymi towarami, jakby był właścicielem. Literalnie interpretując przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT należy też wskazać, iż mówi on o nabyciu „prawa do rozporządzania towarami jak właściciel". W przepisie nie użyto słowa „jako”, co uzasadnia stwierdzenie, że prawo do rozporządzania ma odpowiadać prawom właściciela, przy czym nabycie tegoż prawa nie musi nastąpić w sposób przewidziany Kodeksem cywilnym. Wobec tego, uzasadnione jest stwierdzenie, że XS w momencie nabycia towaru od X PL uzyskuje wszelkie prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel. Do uznania tej transakcji za dostawę towarów nie jest zatem konieczne przeniesienie towaru „z półki X PL na półkę przeznaczoną dla XS”. XS, niezależnie od miejsca położenia towaru uzyskuje prawo do rozporządzania nim w momencie zapłaty ceny towarów. Mając powyższe na uwadze, można stwierdzić, że dla uznania, iż w omawianym przypadku zachodzi dostawa towarów nie jest konieczne fizyczne przeniesienie przedmiotowego towaru z jednego miejsca na drugie w ramach tego samego magazynu.

Ubocznym argumentem przemawiającym za powyższą tezą jest też sposób skonstruowania umowy najmu powierzchni magazynowej, jaka będzie zawarta między spółkami. Umowa ta nie przewiduje wynajmu konkretnego pomieszczenia, regału, czy oznaczonego wyraźnie miejsca na terenie magazynu. Przedmiotem umowy jest powierzchnia magazynowa zajmowana stosownie do aktualnych potrzeb najemcy (XS) i też w ten sposób rozliczana. Wobec tego, po dostawie towarów na rzecz XS, będzie ona ponosić opłatę za wynajem tej powierzchni magazynowej, w której towar był zlokalizowany przed nabyciem.

Mając powyższe na uwadze, w opinii Wnioskodawcy wystarczające dla przejścia władztwa nad towarem na rzecz XS, w rozumieniu przepisu art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, będzie zaksięgowanie towaru przez X PL, jako dostarczonego XS, bez konieczności fizycznej zmiany miejsca przechowywania (położenia) towaru.

Wobec braku regulacji szczególnych w tej kwestii, należy uznać, iż wystarczającym dla udokumentowania dostawy towarów przez X PL na rzecz XS jest odnotowanie tej transakcji w ewidencji magazynu. Należy jednak wskazać, iż ta adnotacja musi być szczegółowa i określać, jaka liczba (ilość), jakiego towaru i kiedy została dostarczona na rzecz XS.

Mając na uwadze powyższe ustalenie, zdaniem Wnioskodawcy dla udokumentowania dostawy towarów pomiędzy X PL a XS wystarczające będzie dokonanie szczegółowej adnotacji o tym w ewidencji towarów znajdujących się na magazynie.

Ad. 2 i 3

Zgodnie z regulacją art. 7 ust. 1 w związku z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, wobec nieopuszczenia terytorium Polski przez towar nabyty od X PL, zachodzić tu będzie krajowa dostawa towarów. Stawka podatku dla tych transakcji wynosić będzie 23%. Z uwagi na to, iż zarówno sama transakcja, jak i jej rozliczenie następować będzie w Polsce, oba podmioty powinny posługiwać się polskim numerem VAT.

Konsekwencją tego, że transakcja pomiędzy X PL, a XS jest krajową dostawą towarów, dostawa towaru przez XS na rzecz podmiotu będącego podatnikiem podatku od wartości dodanej w innym kraju członkowskim UE, stanowić będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Stan faktyczny tej transakcji spełnia bowiem definicję WDT zawartą w przepisie art. 13 ust. 1 ustawy o VAT. Nadto, nabywca towaru jest zidentyfikowanym w innym kraju członkowskim UE podatnikiem podatku od wartości dodanej, o którym mowa w przepisie art. 13 ust. 2 ustawy o VAT.

Mamy zatem w tym przypadku do czynienia z WDT. Zgodnie natomiast z przepisem art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu według stawki 0%, pod warunkiem spełnienia przesłanek zawartych w tym przepisie.

Stan faktyczny spełnia przedmiotowe przesłanki.

Wobec powyższego, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że stawką VAT dla dostawy dokonywanej pomiędzy X PL a XS będzie stawka 23%. W związku z dokonywaniem krajowej (na terenie Polski) dostawy towarów XS powinien używać polskiego numer VAT. Ponadto, Wnioskodawca stoi na stanowisku, że dalsza dostawa, która ma być dokonana pomiędzy XS a odbiorcą końcowym, gdzie miejscem dokonania dostawy będzie inny niż Polska kraj członkowski UE, powinna zostać opodatkowana stawką VAT 0%, stosownie do przepisu art. 42 ust. 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 cyt. ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Należy zauważyć, że dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, rozumiana jest przez ustawodawcę, jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W określeniu „jak właściciel” zawiera się możliwość uznania za dostawę faktycznego przeniesienia władztwa nad rzeczą. W rozumieniu ustawy „dostawa” oznacza wszelkiego rodzaju rozporządzanie towarem (sprzedaż, zamiana, darowizna, oraz każdą inną czynność, która w aspekcie ekonomicznym będzie prowadziła do podobnego rezultatu).

Potwierdza to orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Co należy rozumieć przez „przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel” TSUE określił w wyroku w sprawie C-320/88 stwierdzając, że dla uznania danej czynności za opodatkowaną dostawę towarów, nie ma znaczenia to, czy dochodzi do przeniesienia własności według prawa właściwego dla danego kraju. Regulacja ta ma zastosowanie do każdego przeniesienia prawa do rozporządzania towarem na inny podmiot, które to przeniesienie skutkuje tym, że strona ta uzyskuje de facto możliwość korzystania z rzeczy tak jak właściciel, nawet jeżeli nie wiąże się to z przeniesieniem własności. W tym orzeczeniu, odnosząc się do dostawy towarów, Trybunał posłużył się terminem przeniesienia „własności w sensie ekonomicznym”, podkreślając tym samym uniezależnienie opodatkowania od przeniesienia własności towarów. Oznacza to więc, że w istocie rzeczy kluczowym elementem jest przeniesienie praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości dysponowania nią.

Stosownie zaś do art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jak stanowi art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Ponadto, w myśl art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Przywołane przepisy wskazują, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkrety podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas transakcja – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, w myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki obniżone oraz zwolnienia od podatku.

I tak, zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Przepis art. 42 ust. 1 ustawy stanowi, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej;
podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;
podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, zgodnie z ust. 3 pkt 1 i 3 powołanego artykułu, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

dokumenty przewozowe otrzymane przez przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towaru z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju – w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
(uchylony)
specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Jednocześnie, na mocy art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku, gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, a w szczególności:

korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku - inny dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Dokumenty wskazane w art. 42 ust. 11 ustawy pełnią funkcję uzupełniającą, w przypadku, gdy dokumentacja podstawowa nie potwierdza dostarczenia towarów do nabywcy, a prawo podatnika do zastosowania dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów preferencyjnej stawki podatku VAT w wysokości 0% uzależnione jest od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, że doszło do wywozu i dostarczenia towaru poza terytorium Polski.

Przepis art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje zatem na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie powinno gwarantować podatnikom stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych. Jednocześnie wskazać należy, że dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42. ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej, o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że X sp. z o.o. - zwana dalej X PL lub producent i X S A.G. zwana dalej XS są spółkami z grupy X. Polska spółka X PL jest producentem plastikowych opakowań np. do żywności i do ogólnego użytku domowego. Spółka XS jest podmiotem zarejestrowanym w Szwajcarii zajmującym się produkcją oraz sprzedażą hurtową wyrobów produkowanych przez Grupę X. XS jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Niemczech i posiada niemiecki numer VAT DE oraz jest zarejestrowanym podatnikiem VAT w Polsce i posiada polski numer dla celów identyfikacji VAT. Jest podatnikiem VAT czynnym.

Drugi ze schematów sprzedaży ma przebiegać następująco:

X PL (jako polski podatnik VAT) sprzedaje towary XS (jako polskiemu podatnikowi VAT), przy czym na mocy zawartej pomiędzy tymi podmiotami umowy najmu powierzchni magazynowej sprzedany towar nie będzie opuszczał magazynów X PL zlokalizowanych na terenie RP. Strony nie są związane żadną ramową (obrotową) umową sprzedaży, ani ogólnymi warunkami sprzedaży, a sprzedaży mają dokonywać na podstawie poszczególnych zamówień. Współpraca powinna przebiegać w ten sposób, że XS złoży X PL zamówienie, na oznaczoną liczbę (ilość) towarów. X PL skompletuje zamówienie i w ewidencji magazynu dokona adnotacji o tym, że towary stanowiące przedmiot zamówienia zostały sprzedane XS - przeszły na jego własność i od tego momentu znajdą się one na stanie magazynowym XS. Sprzedaż towaru będzie udokumentowana fakturą VAT wystawioną przez X PL na XS. Brak będzie jednak fizycznego przemieszczenia towarów stanowiących przedmiot zamówienia XS. Po dokonaniu sprzedaży towaru, X PL stawia bowiem XS do dyspozycji tę samą powierzchnię magazynową, w której towary były wcześniej zlokalizowane, a towar pozostanie fizycznie w tym samym miejscu.

Dalszą czynnością będzie sprzedaż nabytego przez XS towaru innemu podmiotowi, który ma siedzibę lub miejsce zamieszkania poza granicami Polski, jednak na terenie Unii Europejskiej.

Intencję Spółki jest ustalenie czy transakcja dokonywana między Spółką a X PL stanowić będzie krajową dostawę towarów w rozumieniu przepisów o VAT w okolicznościach braku fizycznego przemieszczenia towaru oraz czy transakcja pomiędzy Spółką, a podmiotem mającym siedzibę poza granicami Polski ale na terenie Unii Europejskiej - będącym podatnikiem od wartości dodanej - stanowić będzie wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i czy w związku z tym właściwie Spółka przyjęła, że stawka podatku VAT dla tej transakcji wynosić będzie 0%, przy założeniu spełnienia warunków art. 42 ustawy.

Odnosząc się do opisanego zdarzenia przyszłego i obowiązujących w tym zakresie przepisów należy stwierdzić, że przejście władztwa w ujęciu podatkowym rozumiane jest przez pryzmat ekonomiczny, jako uzyskanie przez kupującego upoważnienia (uprawnienia) do dysponowania nabytymi towarami, jakby był właścicielem. Literalnie interpretując przepis art. 7 ust. 1 ustawy o VAT należy wskazać, iż mówi on o nabyciu „prawa do rozporządzania towarami jak właściciel". Wobec tego, uzasadnione jest stwierdzenie, że Wnioskodawca po dokonaniu nabycia towarów, otrzymaniu faktury i władztwa nad towarem w magazynie uzyskuje wszelkie prawa do rozporządzania tym towarem jak właściciel. Do uznania tej transakcji za dostawę towarów nie jest zatem konieczne przemieszczenie towaru w inne miejsce. Zatem skoro Wnioskodawca, niezależnie od miejsca położenia towaru uzyskuje prawo do rozporządzania nim jak właściciel dochodzi do dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Przy tym należy zgodzić się, że wystawienie faktury VAT dotyczącej sprzedaży towarów, faktury VAT dotyczącej najmu powierzchni magazynowej oraz przeniesienie w ewidencji magazynu i adnotacji o sprzedaży towarów XS, będzie wystarczające dla udokumentowania dla celów podatkowych krajowej dostawy towarów w rozumieniu przepisów ustawy.

Jednocześnie zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów niewysyłanych ani nietransportowanych - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Zatem skoro w analizowanym przypadku towary nie będą przemieszczane dostawa towarów będzie opodatkowana w Polsce. W konsekwencji dostawa towarów będzie opodatkowana według stawki właściwej dla towarów będących przedmiotem transakcji.

Odnosząc się natomiast do transakcji między Spółką a podmiotem mającym siedzibę poza granicami Polski ale na terenie Unii Europejskiej - będącym podatnikiem od wartości dodanej – wskazać należy, że skoro Spółka będąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ustawy dokonuje sprzedaży nabytego towaru podmiotowi, który posiada siedzibę na terenie Unii Europejskiej a przy tym jest podatnikiem od wartości dodanej i w wyniku tej sprzedaży dochodzi do wywozu towarów z terytorium Polski na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju ma miejsce wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. W konsekwencji, przy założeniu spełnienia warunków, o których mowa w art. 42 ustawy, transakcja ta podlega opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 0%.

Wobec tego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie objętym schematem sprzedaży nr 2 należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja dotyczy tylko i wyłącznie drugiego zdarzenia przyszłego dotyczącego schematu sprzedaży nr 2 natomiast w zakresie pierwszego zdarzenia przyszłego dotyczącego schematu sprzedaży nr 1 zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności, oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy, określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego, w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin