Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPP2.4512.47.2017.1.RR
z 28 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Strony  przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2016 r. (data wpływu 27 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku posiadania kasy rejestrującej przez podmiot wykonujący usługi medyczne nie będącym lekarzem ani lekarzem dentystą – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 stycznia 2017 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku posiadania kasy rejestrującej przez podmiot wykonujący usługi medyczne nie będący lekarzem ani lekarzem dentystą.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą Doradztwo. W ramach swojej działalności gospodarczej zajmuje się doradztwem gospodarczym i tłumaczeniami oraz prowadzi gabinet stomatologiczny, zatrudniając w nim lekarza stomatologa. Strona nie jest ani lekarzem ani lekarzem dentystą. W związku z wejściem w życie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, a dokładniej wykluczenia ze zwolnienia z obowiązku posiadania kasy fiskalnej usług świadczonych przez lekarzy i lekarzy dentystów, działalność gabinetu stomatologicznego została zawieszona i taki stan trwa do dziś.

W międzyczasie weszło w życie nowe rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. które w dalszym ciągu wyklucza zwolnienie z obowiązku posiadania kasy fiskalnej usług świadczonych przez lekarzy i lekarzy dentystów.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy obowiązek posiadania kasy fiskalnej dotyczy tylko lekarzy i lekarzy dentystów, czy także firmy takiej jak wnioskodawcy, tzn. podmiotu nie będącego ani lekarzem ani lekarzem dentystą, wykonującej tylko usługi medyczne ?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Powyższe rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów, zarówno aktualnie obowiązujące z dnia 16 grudnia 2016 r. jak i poprzednie z dnia 4 listopada 2014 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, dotyczy tylko i wyłącznie lekarzy i lekarzy dentystów, wykonujących usługi medyczne osobiście w ramach swojej działalności gospodarczej. Nie zostało w rozporządzeniu ogólnikowo nadmienione „osoby bądź firmy świadczące usługi medyczne”, lecz enumeratywnie wymienione zostały grupy zawodowe „lekarze i lekarze dentyści” (§ 4 ust. 2 lit. f rozporządzenia). Dlatego też strona uważa, iż świadcząc w ramach swojej działalności gospodarczej usługi medyczne dla osób prywatnych, nie jest zobowiązana do posiadania kasy fiskalnej, do momentu osiągnięcia obrotów detalicznych 20.000 pln.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.) zwanej dalej „ustawą o VAT” opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Mn

W myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT przez pojęcie sprzedaży rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W nawiązaniu do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W odniesieniu do art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są zobowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. Przepis art. 111 ust. 1 ustawy określa generalną zasadę z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem jednym z podstawowych kryteriów decydującym o obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Oznacza to, że nie podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej dostawa towarów / świadczenie usług w części, w jakiej te czynności są opłacane przez inne podmioty niż osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej lub rolników indywidualnych.

Stosownie do art. 111 ust. 8 ustawy o VAT, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia mając na uwadze interes publiczny w szczególności sytuację budżetu państwa (…)

Od 1 stycznia 2017 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2016 r. poz. 2177), które zastąpiło rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 listopada 2014 r. (Dz. U. z 2014 r. poz 1544).

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących poszczególnych czynności i podatników zawarte są w obowiązującym rozporządzeniu Ministra Rozwoju i Finansów w § 2 i § 3. Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe) oraz wysokość obrotu (zwolnienie podmiotowe).

Przedstawiono w zapisie § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2017 r. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Zgodnie zaś z § 3 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia w sprawie zwolnień, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2017 r. podatników u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20.000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym kwoty 20.000 zł

Powyższe zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej ma charakter podmiotowy tj. dotyczy podmiotu. Z powołanych przepisów wynika zatem, że obowiązek ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej, jak również termin, w którym należy rozpocząć jego realizację, uzależniony jest ściśle od faktu dokonywania sprzedaży w rozumieniu ww. art. 2 pkt 22 ustawy o VAT.

W myśl § 4 ust. 2 lit. f, rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. zwolnień z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku świadczenia usług w zakresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 51 złącznika do rozporządzenia.

Stosownie do § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia w stosunku do podatników korzystających ze zwolnienia o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 1, zwolnienie to traci moc po upływie dwóch miesięcy następujących po miesiącu, w którym podatnik przekroczył obrót realizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w kwocie 20.000 zł

Obowiązek ewidencji usług w zakresie opieki medycznej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej zgodnie z ww. rozporządzeniem dotyczy tylko podmiotów wskazanych w tym przepisie, tj. lekarzy i lekarzy dentystów.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, w ramach której zajmuje się doradztwem gospodarczym i tłumaczeniami, a także prowadzi gabinet stomatologiczny zatrudniając lekarza stomatologa, gdyż sam nie posiada tytułu i wykształcenia lekarza. Wątpliwością Wnioskodawcy jest to czy ma obowiązek posiadania kasy rejestrującej świadcząc jako przedsiębiorca usługi medyczne.

Należy zauważyć, że w myśl § 4 pkt 2 lit. f rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze zwolnienia z obowiązku ewidencji za pomocą kas rejestrujących nie korzysta świadczenie usług w zakresie opieki medycznej przez lekarzy i lekarzy dentystów. Wykładnia normy zawartej w tym przepisie wskazuje, że obowiązkiem ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, bez względu na wysokość osiągniętego obrotu, zostali objęci podatnicy będący lekarzami lub lekarzami dentystami (osoby fizyczne), nie wykluczając jednocześnie możliwości zastosowania przedmiotowego przepisu np. w sytuacji świadczenia usług przez spółkę cywilna, której wspólnikami są lekarze/lekarze dentyści. Tak wiec świadczenie usług w zakresie opieki medycznej przez lekarza lub lekarza dentystę na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej lub na rzecz rolników ryczałtowych w sytuacji gdy świadczenia te wykonywane są przez podatnika lub podmioty zatrudniające osoby posiadające odpowiednie kwalifikacje (lekarze i/lub lekarze dentyści) nie jest objęte obowiązkiem ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W świetle przedstawionych okoliczności i przywołanych przepisów należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca nie jest jednym z podmiotów określonych w § 4 ust. 2 lit. f, rozporządzenia z dnia 16 grudnia 2016 r., którzy podlegają bezwzględnemu obowiązkowi prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy użyciu kasy rejestrującej, a obroty z prowadzonej działalności na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczyły w roku 2016 kwoty 20.000 zł, to Wnioskodawca w zakresie usług medycznych będzie mógł korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej do momentu przekroczenia limitu obrotów w kwocie 20.000 zł - maksymalnie do dnia 31 grudnia 2017 r.

Po przekroczeniu tego limitu Wnioskodawca stosownie do § 5 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2016 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących będzie zobowiązany do rozpoczęcia prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w terminie dwóch miesięcy następujących po miesiącu w którym Wnioskodawca przekroczy obrót z tytułu świadczonych usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Stanowisko Wnioskodawcy w tej sprawie uważa się za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skarga powinna czynić zadość wymaganiom pisma w postępowaniu sądowym, a ponadto zawierać: wskazanie zaskarżonej decyzji, postanowienia, innego aktu lub czynności; oznaczenie organu, którego działania, bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania skarga dotyczy; określenie naruszenia prawa lub interesu prawnego; w przypadkach, o których mowa w art. 52 § 3 i 4, dowód, że skarżący wezwał właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa (art. 57 § 1 pkt 1 - 4 ww. ustawy). Skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydana w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izby Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.