Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPB1-1.4511.87.2017.1.KF
z 24 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 5 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Gminy, przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2016 r. (data wpływu 3 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia płatnika z tytułu umów o pracę zawieranych przez JB/SZB Gminy – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie określenia płatnika z tytułu umów o pracę zawieranych przez JB/SZB Gminy oraz w zakresie określenia płatnika z tytułu zawieranych umów cywilnoprawnych.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej: „Wnioskodawca”) działa na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 446, dalej: ustawa o samorządzie gminnym). Gmina na mocy art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 24 lipca 1998 r. o wprowadzenie zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa (t.j. Dz. U. z 1998 r., nr 96, poz. 603, z późn. zm.) stanowi jednostkę samorządu terytorialnego.

Wnioskodawca, będący jednostką samorządu terytorialnego, uczestniczy w sprawowaniu władzy publicznej zgodnie z art. 16 ust. 2 Konstytucji oraz wykonuje zadania publiczne nie zastrzeżone dla innych organów władzy publicznej zgodnie z art. 163 Konstytucji. W swoich działaniach organy samorządu korzystają ze środków prawnych właściwych władzy państwowej.

Wnioskodawca realizuje zadania należące do właściwości samorządu gminnego. Zadania te zostały określone w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, gdzie mowa, że zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy:

1. ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej;
2. gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego;
3. wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz;

• 3a) działalności w zakresie telekomunikacji;
  

4. lokalnego transportu zbiorowego;
5. ochrony zdrowia;
6. pomocy społecznej, w tym ośrodków i zakładów opiekuńczych;
   

• 6a) wspierania rodziny i systemu pieczy zastępczej;
  

7. gminnego budownictwa mieszkaniowego;
8. edukacji publicznej;
9. kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami;
10. kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych;
11. targowisk i hal targowych;
12. zieleni gminnej i zadrzewień;
13. cmentarzy gminnych;
14. porządku publicznego i bezpieczeństwa obywateli oraz ochrony przeciwpożarowej i przeciwpowodziowej, w tym wyposażenia i utrzymania gminnego magazynu przeciwpowodziowego;
15. utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej oraz obiektów administracyjnych;
16. polityki prorodzinnej, w tym zapewnienia kobietom w ciąży opieki socjalnej, medycznej i prawnej;
17. wspierania i upowszechniania idei samorządowej, w tym tworzenia warunków do działania i rozwoju jednostek pomocniczych i wdrażania programów pobudzania aktywności obywatelskiej;
18. promocji gminy;
19. współpracy i działalności na rzecz organizacji pozarządowych oraz podmiotów wymienionych w art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalności pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. z 2014 r., poz. 1118, z późn. zm.);
20. współpracy ze społecznościami lokalnymi i regionalnymi innych państw.
    
    

W myśl art. 2 ust. 1 i ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, zadania publiczne wykonywane są przez Wnioskodawcę we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność, ponadto należy zaznaczyć, że każda gmina, w tym również Wnioskodawca posiada osobowość prawną.

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ww. ustawy, w celu wykonywania zadań Gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami. Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie samorządowego zakładu budżetowego lub jednostki budżetowej.

Gmina tworzy samorządowe zakłady budżetowe (dalej: SZB) funkcjonujące na podstawie art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 885, z późn. zm., dalej: ustawa o finansach publicznych). Zakłady są gminnymi jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej, które realizują zadania własne Gminy, wskazane w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Zasady działania SZB regulują przepisy art. 15 i art. 16 ustawy o finansach publicznych, zgodnie z którymi:

• SZB odpłatnie wykonuje zadania, pokrywając koszty swojej działalność z przychodów własnych, z zastrzeżeniem, iż może on otrzymać z budżetu jednostki samorządu terytorialnego dotacje przedmiotowe, celowe i podmiotowe,
• podstawą gospodarki finansowej SZB jest roczny plan finansowy obejmujący przychody, w tym dotacje z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, koszty i inne obciążenia, stan środków obrotowych, stan należności i zobowiązań na początek i koniec okresu oraz rozliczenia z budżetem jednostki samorządu terytorialnego,
• SZB wpłaca do budżetu jednostki samorządu terytorialnego nadwyżkę środków obrotowych, ustaloną na koniec okresu sprawozdawczego, chyba, że organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego postanowi inaczej,
• w planie finansowym SZB mogą być dokonywane zmiany w ciągu roku w przypadku realizowania wyższych od planowanych przychodów i kosztów, pod warunkiem, że nie spowoduje to zmniejszenia wpłat do budżetu jednostki samorządu terytorialnego, ani zwiększenia dotacji z budżetu jednostki samorządu terytorialnego. SZB jest tworzony, łączony, przekształcany w inną formę organizacyjno-prawną i likwidowany przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego.
  
  

Tworząc SZB, organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego określa:

• nazwę i siedzibę zakładu,
• przedmiot jego działalności,
• źródła przychodów własnych zakładu,
• stan wyposażenia zakładu w środki obrotowe oraz składniki majątkowe przekazane zakładowi w użytkowanie,
• terminy sposób ustalania zaliczkowych wpłat nadwyżki środków obrotowych dokonywanych przez zakład do budżetu jednostki samorządu terytorialnego oraz sposób i terminy rocznych rozliczeń i dokonywania wpłat do budżetu.
  
  

W kwestii jednostek budżetowych (dalej: JB) należy stwierdzić, że zasady ich funkcjonowania regulują przepisy art. 11 i art. 12 ustawy o finansach publicznych. W szczególności JB są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

JB działa na podstawie statutu określającego w szczególności jej nazwę, siedzibę i przedmiot działalności. Statut nadawany jest przez organ stanowiący jednostki samorządu terytorialnego w momencie jej utworzenia, organ ten określa również mienie przekazywane tej jednostce w zarząd. Podstawą gospodarki finansowo-budżetowej jest plan dochodów i wydatków.

JB i SZB Wnioskodawcy posiadają własne nr NIP. Wykorzystywane one są m.in.:

• przy rozliczaniu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych odprowadzanych od wynagrodzeń osób zatrudnionych w danej jednostce na podstawie umów o pracę (JB i SZB są bowiem na gruncie prawa pracy traktowane jako pracodawcy), a także
• przy rozliczaniu zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych odprowadzanych od wynagrodzeń osób, z którymi zawarte zostały przez kierowników tych jednostek organizacyjnych działających w imieniu i na rzecz Wnioskodawcy umowy cywilnoprawne, w szczególności umowy zlecenia albo o dzieło.
  
  

W tym miejscu należy podkreślić, że dotychczasowy sposób rozliczeń dokonywany przez jednostki organizacyjne Wnioskodawcy ułatwia tym jednostkom:

• realizację obowiązków z zakresu ubezpieczeń społecznych, tj. zapłatę i rozliczenie składek,
• realizację obowiązków płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych.
  
  

W przypadku umów o pracę stroną umowy każdorazowo jest Kierownik jednostki organizacyjnej, tj. jednostki budżetowej lub samorządowego zakładu budżetowego. W przypadku umów cywilnoprawnych stroną umowy każdorazowo musi być Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego. Niemniej powyższe umowy cywilnoprawne podpisuje Kierownik JB/SZB.

Do tej pory czynności obliczania i wypłacania wynagrodzenia leżały po stronie JB/SZB. Wypłaty wynagrodzeń dokonywane były z rachunku bankowego powyższych jednostek.

Rozliczenie i zapłata zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych również były dokonywane przez jednostkę organizacyjną i następowały pod NIP tej jednostki organizacyjnej. Jednostka wystawiała zarówno informację PIT-11, jak również roczną deklarację PIT-4R.

W związku z powyższym Wnioskodawca powziął wątpliwość w zakresie dalszej możliwości realizacji obowiązków płatnika zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych przez jednostki organizacyjne.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Wnioskodawca jest płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dokonywanych przez swoje JB/SZB wypłat świadczeń wynikających z umów o pracę na rzecz osób fizycznych będących pracownikami, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r., poz. 361, z późn. zm.; dalej: ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych) a zatem, czy to on jest zobowiązany do przekazania deklaracji rocznej o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy, tj. PIT-4R?
2. Czy Wnioskodawca jest płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dokonywanych przez swoje JB/SZB wypłat świadczeń wynikających z umów cywilnoprawnych na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i niebędących pracownikami tych jednostek, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych a zatem, czy to on jest zobowiązany do przekazania deklaracji rocznej o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy, tj. PIT-4R?
   
   

Tut. Organ informuje, że przedmiotem niniejszej interpretacji jest odpowiedź na pytanie oznaczone nr 1, dotyczące określenia płatnika z tytułu umów o pracę zawieranych przez JB/SZB Gminy. W zakresie pytania oznaczonego nr 2, dotyczącego określenia płatnika z tytułu zawieranych umów cywilnoprawnych w dniu 24 lutego 2017 r. została wydana interpretacja indywidualna nr 3063-ILPB1-1.4511.1.2017.1.KF.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1, nie jest on płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dokonywanych przez swoje JB/SZB wypłat świadczeń wynikających z umów o pracę na rzecz osób fizycznych będących pracownikami, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób, a zatem nie jest on zobowiązany do przekazania deklaracji rocznej o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy, tj. PIT-4R. Płatnikami zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, a co za tym idzie zobowiązanymi do przekazania deklaracji rocznej o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy, tj. PIT-4R są JB/SZB Wnioskodawcy.

Odnosząc się do kwestii sporządzania wspólnej deklaracji rocznej o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy PIT-4R w przypadku osób zatrudnionych na umowę o pracę, Wnioskodawca zauważa, iż zgodnie z art. 31 updof osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczyć i pobrać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki z ubezpieczenia społecznego wypłacone przez zakłady pracy.

Stosownie do art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2015 r., poz. 613 ze zm.; dalej: Ordynacja podatkowa), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Zgodnie z art. 3 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r., poz. 1502 ze zm.; dalej: Kodeks pracy), pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników. Reasumując, pracodawcą mogą być osoby fizyczne i prawne oraz jednostki organizacyjne, które zatrudniają pracowników.

Dla pracowników zatem, zatrudnionych w jednostce organizacyjnej, w związku ze sposobem nawiązania z nimi stosunku pracy na podstawie umowy o pracę, pracodawcą – a tym samym płatnikiem – jest jednostka organizacyjna – z nią są bowiem zawarte umowy o pracę.

W doktrynie prawniczej (m.in. Jaśkowski Kazimierz, Komentarz aktualizowany do Kodeksu pracy, LEX/el.2016) ukształtowane jest stanowisko, że jednostki, aby być pracodawcą muszą mieć ukształtowaną strukturę organizacyjną oraz posiadać źródła finansowania niezbędne dla prowadzenia działalności i umożliwiające wywiązywanie się ze zobowiązań wynikających ze stosunku pracy, w tym samodzielnego zatrudniania pracowników. Cechy takie posiada z pewnością JB/SZB, które posiadają ukształtowaną strukturę organizacyjną oraz źródła finansowania. Zakład lub jednostka budżetowa jest jednostką pomocniczą gminy.

Jak wynika z art. 2 ustawy o samorządzie gminnym, gmina wykonuje zadania publiczne we własnym imieniu i na własną odpowiedzialność. Jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu. Niemniej jednak, w ocenie Wnioskodawcy, gmina jako wspólnota samorządowa nie może być traktowana jako zakład pracy w rozumieniu art. 3 Kodeksu pracy, dla pracowników zatrudnionych w jednostkach organizacyjnych.

Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie można uznać, że Gmina jest pracodawcą dla pracowników innych samodzielnych i wyodrębnionych jednostek organizacyjnych, które same zatrudniają pracowników. Na potwierdzenie powyższego Wnioskodawca przytacza wyrok SN z 20 października 1998 r. (I PKN 390/98 OSNP 1999/23/744), stwierdzając, że „(...)gminny ośrodek pomocy społecznej, jako jednostka organizacyjna zatrudniająca pracowników, jest pracodawcą w rozumieniu art. 3 k.p., również wobec kierownika ośrodka, choćby kompetencje do jego zatrudnienia i zwolnienia należały do zarządu gminy, a kompetencje do wydawania poleceń dotyczących pracy przysługiwały burmistrzowi (wójtowi)”.

Stanowisko, zgodnie z którym pracodawcą pracownika samorządowego jest zatrudniająca go samorządowa jednostka organizacyjna, np. urząd gminy, starostwo powiatowe, gminna jednostka budżetowa (np. szkoła oświatowa, żłobek), samorządowy zakład budżetowy (np. zakłady wodociągów, gospodarki mieszkaniowej, lokalnego transportu zbiorowego) znajduje potwierdzenie również w uchwale SN z 22 stycznia 2008 r. (II PZP 62/00) i w wyroku SN z 21 grudnia 1992 r. (I PRN 52/92) – zgodnie z wyrokiem „(...) zakładem pracy dla pracowników samorządowych zatrudnionych w urzędzie gminy jest ten urząd, a nie burmistrz czy wójt będący kierownikiem tego urzędu. Oznacza to, że w razie np. rozwiązania umowy o pracę pracownicy powinni pozywać urząd gminy lub miasta, a nie prezydenta, wójta czy burmistrza lub samą gminę”.

Zatem w stosunku do dochodów uzyskiwanych przez zatrudnionych pracowników – w stanie faktycznym wskazanych we wniosku – płatnikiem podatku dochodowego od osób fizycznych jest zakład budżetowy bądź jednostka budżetowa, która pobrane zaliczki winna odprowadzić na rachunek urzędu skarbowego, ustalając właściwość ze względu na swoją siedzibę i sporządzić stosowne informacje PIT-4R.

Reasumując, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż nie jest on płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu dokonywanych przez swoje JB/SZB wypłat świadczeń wynikających z umów o pracę na rzecz osób fizycznych będących pracownikami, w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem nie jest on zobowiązany do przekazania deklaracji rocznej o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy, tj. PIT-4R. Płatnikami zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, a co za tym idzie zobowiązani do przekazania deklaracji rocznej o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy, tj. PIT-4R są JB/SZB Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie określenia płatnika z tytułu umów o pracę zawieranych przez JB/SZB Gminy jest prawidłowe.

Podstawową zasadą obowiązującą w przepisach ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest zasada powszechności opodatkowania. W myśl tej zasady, wyrażonej w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 tej ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 10 ust. 1 pkt 1 cytowanej ustawy, źródłem przychodów jest stosunek służbowy, stosunek pracy, w tym spółdzielczy stosunek pracy, członkostwo w rolniczej spółdzielni produkcyjnej lub innej spółdzielni zajmującej się produkcją rolną, praca nakładcza, emerytura lub renta.

Zgodnie z treścią art. 12 ust. 1 powołanej ustawy, za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Za pracownika – zgodnie z art. 12 ust. 4 ww. ustawy – uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy.

W myśl art. 31 cytowanej ustawy, osoby fizyczne, osoby prawne oraz jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, zwane dalej „zakładami pracy”, są obowiązane jako płatnicy obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują od tych zakładów przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej lub spółdzielczego stosunku pracy, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego wypłacane przez zakłady pracy, a w spółdzielniach pracy – wypłaty z tytułu udziału w nadwyżce bilansowej.

Zgodnie z art. 38 ust. 1 ww. ustawy płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, przekazują, z zastrzeżeniem ust. 2 i 2a, kwoty pobranych zaliczek na podatek w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki, na rachunek urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby. Jeżeli między kwotą potrąconego podatku a kwotą wpłaconego podatku występuje różnica, należy ją wyjaśnić w deklaracji, o której mowa w ust. 1a.

W terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 31 i 33-35, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, przy pomocy którego naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika wykonuje swoje zadania, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczną deklarację, według ustalonego wzoru – PIT-4R (art. 38 ust. 1a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Natomiast stosownie do art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201), płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.

Z uwagi na powyższe na płatniku ciążą trzy podstawowe obowiązki podatkowe, tj.:

1. obliczenie,
2. pobranie,
3. wpłacenie

– podatku, zaliczki lub raty.

Z przedstawionego w treści wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest jednostką samorządu terytorialnego. Wnioskodawca realizuje zadania ustawowe przy pomocy jednostek organizacyjnych: samorządowych zakładów budżetowych (SZB) oraz jednostek budżetowych (JB). W przypadku umów o pracę stroną umowy każdorazowo jest Kierownik jednostki organizacyjnej. Do tej pory czynności obliczania i wypłacania wynagrodzenia leżały po stronie JB/SZB. Wypłaty wynagrodzeń dokonywane były z rachunku bankowego powyższych jednostek. Rozliczenie i zapłata zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych również były dokonywane przez jednostkę organizacyjną i następowały pod NIP tej jednostki organizacyjnej. Jednostka wystawiała zarówno informację PIT-11, jak również roczną deklarację PIT-4R.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi kwestia, kto będzie płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych, w przypadku gdy jednostka organizacyjna będzie dokonywała wypłaty świadczeń wynikających z umów o pracę na rzecz osób fizycznych będących pracownikami.

Zdaniem Wnioskodawcy to jednostka organizacyjna będzie płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych odprowadzanych za pracowników tej jednostki.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca nie będzie płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy z tytułu dokonywanych przez swoje JB/SZB wypłat świadczeń wynikających z umów o pracę na rzecz osób fizycznych będących pracownikami tych jednostek. W konsekwencji Wnioskodawca nie będzie również zobowiązany do przekazania deklaracji rocznej o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy, tj. PIT-4R.

Skoro stroną umowy o pracę (pracodawcą) każdorazowo będzie Kierownik jednostki organizacyjnej, to dokonując wypłaty świadczeń wynikających z umów o pracę na rzecz osób fizycznych będących pracownikami, płatnikiem zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych z tego tytułu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych będą JB/SZB Wnioskodawcy, a zatem to one będą zobowiązane do przekazania deklaracji rocznej o pobranych zaliczkach na podatek dochodowy, tj. PIT-4R.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie określenia płatnika z tytułu umów o pracę zawieranych przez JB/SZB Gminy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.