Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB3.4510.5.2017.1.JBB
z 24 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015r., poz. 613) oraz § 4 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015r., poz.643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30.12.2016r. (data wpływu 04.01.2017r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów w odniesieniu do:

• pytania pierwszego – jest prawidłowe,
  

• pytania drugiego – jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2017r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie kosztów uzyskania przychodów.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. (dalej: Wnioskodawca lub Bank) jest spółką akcyjną posiadającą siedzibę na terytorium Polski. Wnioskodawca jest bankiem w rozumieniu ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (Dz. U. z 2015 r. poz. 128, ze zm.). Głównym celem działalności Wnioskodawcy jest świadczenie usług finansowych poprzez udzielanie kredytów bądź pożyczek oraz przyjmowanie depozytów.

Obowiązująca do dnia 8 października 2016 r. ustawa z dnia 14 grudnia 1994 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz. U. z 2014 r. poz. 1866 ze zm.), dalej: Ustawa o BFG, nakładała na Banki, będące podmiotami objętymi systemem gwarantowania, obowiązek wnoszenia kwartalnych opłat: obowiązkowej oraz ostrożnościowej, na rzecz Bankowego Funduszu Gwarancyjnego (dalej: BFG).

Ustawa o BFG została uchylona z dniem 9 października 2016 i zastąpiona nowym aktem prawnym regulującym obowiązki banków, w tym Wnioskodawcy m.in. w zakresie ponoszenia opłat na rzecz BFG. Mocą ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji (Dz. U. 2016 r. poz. 996), (dalej:

Nowa Ustawa o BFG), Bank zobowiązany został do wnoszenia:

• kwartalnej składki na obowiązkowy system gwarantowania depozytów, która zasila fundusz gwarancyjny banków oraz
  

• składki na przymusową restrukturyzację banków, wnoszoną co najmniej raz w roku, która zasila fundusz przymusowej restrukturyzacji banków.
  
  
  

Zgodnie z normą art. 383 ust. 1 Nowej Ustawy o BFG, składki na obowiązkowy system gwarantowania depozytów oraz składki na przymusową restrukturyzację banków, są pobierane na rzecz BFG po raz pierwszy za rok 2017.

Przepisy Działu VIII (Zmiany w przepisach) Nowej Ustawy o BFG wprowadziły nową regulację do Ustawy o CIT, dotyczącą kwalifikacji podatkowej składek, które będą ponoszone począwszy od roku 2017 przez Banki. Zgodnie z art. 345 pkt 5 lit. c Nowej Ustawy o BFG, w art. 16 precyzującym katalog kosztów niestanowiących kosztów uzyskania przychodu, w ust. 1 pkt 70 Ustawy o CIT kropkę zastępuje się średnikiem i dodaje się pkt 71 w brzmieniu:

- składki na fundusz gwarancyjny banków i składki na fundusz gwarancyjny kas, o których mowa w art. 286 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 10 czerwca 2016 r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji, oraz składki na fundusz przymusowej restrukturyzacji banków i składki na fundusz przymusowej restrukturyzacji kas, o których mowa w art. 295 ust. 1 i 3 tej ustawy.

Jednocześnie, w skutek wejścia w życie 9 października 2016 r. przepisów Nowej ustawy o BFG, w konsekwencji zmian charakteru prawnego katalogu obowiązkowych świadczeń pieniężnych, nałożonych m. in. na Banki tj. zastąpienie dotychczasowych opłat (obowiązkowej i ostrożnościowej), przepisem art. 345 pkt 5 lit. b Nowej ustawy o BFG uchylono normę art. 16 ust. 1 pkt 38 ustawy o CIT, wyłączającą możliwość uznania za koszt uzyskania przychodów wydatków ponoszonych z tytułu opłaty ostrożnościowej.

Wymaga ponownego zaakcentowania, iż zgodnie z normą art. 383 ust. 1 Nowej Ustawy o BFG, składki na obowiązkowy system gwarantowania depozytów oraz składki na przymusową restrukturyzację banków, są pobierane na rzecz BFG po raz pierwszy za rok 2017. Przepis art. 383W ust. 2 Nowej Ustawy o BFG reguluje jednocześnie, że przepisy art. 13 ust. 1-5 (nakładający obowiązek ponoszenia kwartalnej opłaty obowiązkowej na rzecz BFG) oraz art. 14a (nakładający obowiązek ponoszenia kwartalnej opłaty ostrożności owej na rzecz BFG), uchylanej z dniem 9 października 2016 r. Ustawy o BFG stosuje się do dnia 31 grudnia 2016 r. Zgodnie z powyższym Wnioskodawca zobowiązany był obowiązkowo ponosić należne za cały rok 2016 opłaty obowiązkowe oraz opłaty ostrożnościowe.

Bank nadmienia, iż termin płatności zarówno opłaty obowiązkowej jak i opłaty ostrożnościowej na; rzecz BFG za IV kwartał 2016 roku upłynął 3 listopada 2016 r. (zgodnie z uchwałą nr 48/2016 Rady V Bankowego Funduszu Gwarancyjnego z dnia 20 września 2016 r. w sprawie określenia wysokości y stawki obowiązkowej opłaty na IV kwartał 2016 roku wnoszonej na rzecz Bankowego Funduszu Gwarancyjnego przez podmioty objęte obowiązkowym systemem gwarantowania oraz uchwałą 49/2016 Rady Bankowego Funduszu Gwarancyjnego z dnia 20 września 2016 r. w sprawie określenia wysokości stawki opłaty ostrożnościowej na IV kwartał 2016 roku wnoszonej na rzecz Bankowego Funduszu Gwarancyjnego oraz podmioty objęte obowiązkowym systemem gwarantowania).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego sprawy można uznać, iż opłata obowiązkowa za IV kwartał 2016 r., o której mowa w art. 13 Ustawy o BFG, wnoszona przez Wnioskodawcę na rzecz Bankowego Funduszu Gwarancyjnego po dniu 8 października 2016 r. może być uznana za koszt uzyskania przychodu?
2. Czy w świetle przedstawionego stanu faktycznego sprawy można uznać, iż opłata ostrożnościowa za IV kwartał 2016 r., o której mowa w art. 14 Ustawy o BFG, wnoszona przez Wnioskodawcę na rzecz Bankowego Funduszu Gwarancyjnego po dniu 8 października może być uznana za koszt uzyskania przychodu?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy ( w odniesieniu do pytania pierwszego), opłata obowiązkowa za IV kwartał 2016r., o której mowa w art. 13 Ustawy o BFG, wniesiona przez Wnioskodawcę na rzecz Bankowego Funduszu Gwarancyjnego po dniu 8 października 2016 r. może być uznana za koszt uzyskania przychodu.

Zdaniem Wnioskodawcy ( w odniesieniu do pytania drugiego) opłata ostrożnościowa za IV kwartał 2016 r., o której mowa w art. 14a Ustawy o BFG, wniesiona przez Wnioskodawcę na rzecz Bankowego Funduszu Gwarancyjnego po dniu 8 października 2016 r. może być uznana za koszt uzyskania przychodu.

Zgodnie z obowiązującymi do końca roku 2016 r. regulacjami Ustawy o BFG (w oparciu o przepis art. 383 ust. 2 Nowej Ustawy o BFG), Banki zobowiązane są nadal do ponoszenia za ten rok opłaty obowiązkowej oraz opłaty ostrożnościowej.

W opinii Banku, zarówno opłata obowiązkowa jak i opłata ostrożnościowa co do zasady spełniają definicję kosztu podatkowego regulowanego w art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT.

W świetle art. 15 ust. 1 UPDOP kosztami uzyskania przychodów są koszty, które spełniają następujące warunki:

• zostały poniesione przez podatnika,
  

• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przychodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów,
  

• nie zostały wyłączone z kategorii kosztów podatkowych wymienionych przez ustawodawcę w art. 16 ust 1 UPDOP.
  
  
  

Przepis artykułu 16 UPDOP zawiera więc negatywny katalog wydatków, które nie są uznawane za koszty uzyskania przychodów.

Natomiast, zgodnie z orzecznictwem kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów. Aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów podatkowych należy ocenić jego związek z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz obiektywną możliwość przyczynienia się do osiągnięcia przychodu z danego źródła.

Ponoszone opłaty na rzecz BFG odpowiadają definicji kosztu uzyskania przychodów, gdyż są to koszty związane z bieżącą i podstawową działalnością banków, poniesione w celu osiągnięcia przychodów.

W odniesieniu do opłaty obowiązkowej za IV kwartał 2016 r., regulacja art. 383 ust. 2 Nowej Ustawy o BFG utrzymała do 31 grudnia 2016 r. obowiązywanie art. 13 ust. 1 Ustawy o BFG, który nakłada obowiązek ponoszenia ciężaru opłaty obowiązkowej. Jednocześnie, należy zwrócić uwagę, iż do końca roku 2016 utrzymano także moc obowiązującą normy art. 13 ust. 4 Ustawy o BFG, która wskazuje, iż wniesiona opłata obowiązkowa na dany kwartał stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów Ustawy o CIT.

Mając na uwadze powyższe, w ocenie Banku uiszczona za IV kwartał opłata obowiązkowa, do dnia 3 listopada 2016 r., jednak po 8 października 2016 r., w oparciu o normę art. art. 13 ust. 4 Ustawy o BFG w związku z art. 15 ust. 1 Ustawy o CIT może stanowić koszt uzyskania przychodu.

W odniesieniu natomiast do opłaty ostrożnościowej, Ustawa o CIT zawierała przepis art. 16 ust. 1 pkt 68 Ustawy o CIT nakazujący wyłączenie z kosztów uzyskania przychodów wydatków ponoszonych przez Bank z tytułu opłaty ostrożnościowej, o której mowa w art. 14a ustawy o BFG. Należy jednak zauważyć, iż wskazany przepis został jednak uchylony przepisem art. 345 pkt 5 lit. b Nowej ustawy o BFG. Co istotne, uchylenie normy art. 16 ust. 1 pkt 68 Ustawy o CIT nastąpiło z dniem wejścia w życie Nowej ustawy o BFG tj. 9 października 2016 r., ponieważ ustawodawca nie wskazał dla art. 345 pkt 5 lit. b Nowej ustawy o BFG odmiennego momentu obowiązywania.

Zgodnie z art. 389 nowa ustawa o BFG weszła w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia, tj. 9 października 2016 r. (Nowa ustawa o BFG została opublikowana w Dz. U. poz. 996 z dnia 8 lipca 2016 r.).

Uchylony przepis Ustawy o CIT został co prawda zastąpiony nowym przepisem, tj. art. 16 ust. 1 pkt 71 Ustawy o CIT, zgodnie z którym nie stanowią kosztów uzyskania przychodów składki:

• na fundusz depozytów gwarancyjnych banków oraz kas oszczędnościowo-kredytowych (art. 286 ust. 2 i 3 Nowej ustawy o BFG) oraz
  

• na fundusz przymusowej restrukturyzacji banków oraz kas oszczędnościowo-kredytowych (art. 295 ust. 1 i 3 Nowej Ustawy o BFG.).
  
  
  

Niniejsza regulacja dotyczy wyłączenia z kosztów podatkowych jedynie składek, które zostały wprost wskazane w normie art. 16 ust. 1 pkt 71 Ustawy o CIT i nie może być interpretowana rozszerzająco, w tym na poniesioną przez Bank po 8 października opłatę ostrożnościową za IV kwartał 2016 r.

Z punktu widzenia kwalifikacji podatkowej poniesionej przez Bank opłaty ostrożnościowej za IV kwartał 2016 r. istotne jest, iż opłata ta, jak wskazano powyższej, bezspornie stanowi wydatek ponoszony przez Bank w celu osiągnięcia i zabezpieczenia źródła przychodu, a uchylony art. 16 ust 1 pkt 68 Ustawy o CIT stanowił jedyną podstawę do wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów opłaty ostrożnościowej wnoszonej na rzecz BFG.

Jak wskazano w stanie faktycznym sprawy, termin płatności opłaty ostrożnościowej za IV kwartał 2016 roku upłynął 3 listopada 2016 r. Prowadzi to do wniosku, iż w przypadku banków, które dokonały opłaty w wyznaczonym terminie (ale po 8 października 2016 r.), w dacie uiszczenia opłaty ostrożnościowej, przepis wyłączający tę opłatę z kosztów uzyskania przychodów nie istniał w porządku prawnym. Uzasadnione, w opinii Banku, jest więc stwierdzenie, iż na skutek powyższego, w praktyce nie istnieją możliwości kwestionowania zaliczenia opłaty ostrożnościowej za IV kwartał 2016 r. do kosztów uzyskania przychodów.

W opinii Banku i zgodnie z racjonalnymi intencjami ustawodawcy, skoro opłata ostrożnościową spełnia definicję kosztu podatkowego uregulowanego w art. 15 ust. 1 UPDOP i jednocześnie nie została wskazana w art. 16 ust. 1 UPDOP, który zawiera negatywny katalog wydatków nieuznawanych za koszty podatkowe, to powinna stanowić koszt uzyskania przychodów.

Za przyjęciem takiego stanowiska przemawia wykładnia językowa. Inna wykładnia, w tym np. celowościowa, nie będzie miała zastosowania, gdyż nie istnieją wątpliwości co do ustalenia znaczenia przepisów prawa w drodze wykładni językowej.

Przenosząc powyższe rozważania na stan faktyczny prezentowany w niniejszym zapytaniu, należy stwierdzić, iż w związku z uchyleniem art. 16 ust. 1 pkt 68 UPDOP, który stanowił jedyną podstawę do wyłączenia z kosztów uzyskania przychodów opłaty ostrożnościowej wnoszonej na rzecz BFG, możliwe jest zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów opłaty ostrożnościowej za IV kwartał, o ile zapłata tej opłaty nastąpiła po wejściu w życie Nowej ustawy o BFG, tj. po 8 października 2016r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, w zakresie pytania pierwszego uznaje się za prawidłowe, w zakresie pytania drugiego za nieprawidłowe.

Na mocy art. 14a ustawy z dnia 14 grudnia 1994r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym (Dz.U. z 2014r. poz.1866 z późn. zm., dalej: „poprzednia ustawa o BFG”) podmioty objęte systemem gwarantowania, wnosiły na rzecz Bankowego Funduszu Gwarancyjnego (dalej: „BFG”) tzw. opłatę ostrożnościową. Z wpłat z tego tytułu tworzony był fundusz stabilizacyjny, będący funduszem własnym BFG (art. 18a poprzedniej ustawy o BFG).

Zgodnie z art. 16 ust.1 pkt 68 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2014 r., poz. 851, dalej: „updop”) opłata ta nie mogła stanowić kosztów uzyskania przychodów.

Na podstawie art. 345 pkt 5 lit.b) i lit.c) ustawy z dnia 10 czerwca 2016r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji (Dz.U. z 2016r., poz.99, dalej: „nowa ustawa o BFG”) dokonano zmiany w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, poprzez:

• uchylenie przepisu art. 16 ust.1 pkt 68,
  

• dodanie do art. 16 ust.1 pkt 71, zgodnie z którym nie uważa się za koszty uzyskania przychodów składki na fundusz gwarancyjny kas, o których mowa w art. 286 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 10 czerwca 2016r. o Bankowym Funduszu Gwarancyjnym, systemie gwarantowania depozytów oraz przymusowej restrukturyzacji, oraz składki na fundusz przymusowej restrukturyzacji banków i składki na fundusz przymusowej restrukturyzacji kas, o których mowa w art. 295 ust. 1 i 3 tej ustawy.
  
  
  

Zmiany te weszły w życie po 3 miesiącach od ogłoszenia nowej ustawy o BFG, czyli z dniem 9 października 2016 r.

Nowa ustawa o BFG wprowadziła zmiany w systemie funkcjonowania BFG, określając m.in. obowiązek uiszczania przez banki składek na fundusz gwarancyjny banków oraz składek na fundusz przymusowej restrukturyzacji banków, likwidując natomiast instytucję opłaty ostrożnościowej.

Konsekwencją tych zmian było wskazane wyżej dostosowanie przepisów updop, polegające na uchyleniu art. 16 ust. 1 pkt 68 oraz wprowadzeniu nowej jednostki redakcyjnej – art. 16 ust. 1 pkt 71 updop – wyłączającej z kosztów uzyskania przychodów wskazane składki (tj. składki na fundusz gwarancyjny banków oraz na fundusz przymusowej restrukturyzacji banków), uiszczane przez banki zgodnie z nową ustawą o BFG.

Jednocześnie nowa ustawa o BFG zawiera szereg przepisów przejściowych i dostosowawczych, których celem było m.in. zapewnienie ciągłości we wnoszeniu przez banki określonych środków finansowych na rzecz BFG. Stosownie do tego – w myśl art. 383 ust. 1 i 2 nowej ustawy o BFG – przepisy poprzedniej ustawy o BFG w zakresie opłaty ostrożnościowej stosuje się do końca 2016r., a składki na fundusz gwarancyjny i fundusz przymusowej restrukturyzacji pobierane są na rzecz BFG od 2017 r.

Jednakże – w myśl art. 383 ust. 6 nowej ustawy o BFG – „opłaty ostrożnościowe wnoszone na rok 2016 przez banki i oddziały banków zagranicznych zasilają fundusz przymusowej restrukturyzacji banków”. Tak więc wnoszona przez banki opłata ostrożnościowa za IV kwartał 2016r. ustalana jest technicznie na mocy powołanego przepisu przejściowego art. 383 ust. 2 nowej ustawy o BFG, zgodnie z przepisami poprzedniej ustawy o BFG, stosowanymi do końca roku 2016r. Jednocześnie ustawodawca wprost określił, iż w swojej istocie wnoszona jest ona jako zasilenie funduszu przymusowej restrukturyzacji banków.

Zatem od dnia 9 października 2016r. możliwość zaliczenia takiej wpłaty do kosztów uzyskania przychodów wyłączona jest przedmiotowo, ze względu na wyraźne określenie w art. 16 ust. 1 pkt 71 updop, iż wartości przekazywane przez banki na fundusz gwarancyjny i fundusz restrukturyzacji nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów.

Należy przy tym pamiętać, że zmiany w zakresie brzmienia art. 16 ust. l pkt 68 i 71 updop miały wyłącznie charakter dostosowawczy w sensie odzwierciedlenia koncepcji ustawodawcy, iż ani opłata ostrożnościowa, ani wchodzące w jej miejsce składki na nowe fundusze tworzone w BFG nie są kwalifikowane w bankach jako koszy uzyskania przychodów.

Dodatkowo podkreślenia wymaga, iż opłaty ostrożnościowe zasilały w BFG fundusz stabilizacyjny (art. 18a poprzedniej ustawy o BFG), a zgodnie z art. 388 nowej ustawy o BFG poprzednia ustawa o BFG utraciła moc z dniem 9 października 2016 r., a jej art. 18a nie znalazł się w katalogu przepisów poprzedniej ustawy o BFG, które na mocy przepisów przejściowych znajdują zastosowanie do dnia 31 grudnia 2016r. (vide wspomniany art. 383 ust. 2 nowej ustawy o BFG).

Reasumując, przekazanie przez Bank środków do BFG stanowiących naliczoną za IV kw. 2016r. opłatę ostrożnościową, stanowi na mocy przepisu przejściowego art. 383 ust. 6 nowej ustawy o BFG przekazanie środków na fundusz przymusowej restrukturyzacji, wyłączonych z katalogu wydatków stanowiących koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 71 updop, obowiązującego od dnia 9 października 2016r.

Odnosząc się do kwestii opłaty obowiązkowej wnoszonej za IV kwartał, należy zauważyć że:

Zgodnie z art. 13 ust.1 poprzedniej ustawy o BFG, podmioty objęte systemem gwarantowania wnoszą na rzecz Funduszu obowiązkowe opłaty rocznej w wysokości iloczynu stawki nieprzekraczającej 0,3 % podstawy naliczania opłaty rocznej, o której mowa w ust. 1a. W ust. 4 art. 13 wskazano, że wniesiona opłata roczna, o której mowa w ust. 1, stanowi koszt uzyskania przychodu w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Jak już wskazano powyżej, zgodnie z art. 388 nowej ustawy o BFG poprzednia ustawa o BFG utraciła moc z dniem 9 października 2016r. Jednakże, zgodnie z art. 383 nowej ustawy o BFG, przepisy art. 13 ust. 1-5, odnoszące się do obowiązkowej opłaty rocznej, stosuje się do dnia 31 grudnia 2016r.

A zatem opłata obowiązkowa za IV kwartał przekazana przez Bank do BFG, będzie stanowiła koszt uzyskania przychodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270, z późń. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.