Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
3063-ILPP2-1.4512.5.2017.1.UG
z 24 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 6 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 2 stycznia 2017 r. (data wpływu 5 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa Budynku, będącego przedmiotem zbycia i wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia tego Budynku - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za przedsiębiorstwo lub zorganizowaną część przedsiębiorstwa Budynku, będącego przedmiotem zbycia i wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT transakcji zbycia tego Budynku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest wykonawcą komercyjnych inwestycji budowlanych. Jako inwestor jest właścicielem budynku biurowo-usługowego (zwanego dalej: „Budynkiem”) posadowionego na gruncie należącym do Wnioskodawcy, będącym w części w użytkowaniu wieczystym oraz w części stanowiącym własność Wnioskodawcy. Powierzchnie biurowe w budynku są wynajmowane podmiotom trzecim.

Wnioskodawca zamierza dokonać sprzedaży Budynku (w znaczeniu „dostawy towarów” zgodnie z przepisami Ustawy VAT) wraz z gruntem i prawem wieczystego użytkowania.

W wyniku sprzedaży na nabywcę Budynku z mocy prawa stosownie do przepisu art. 678 § 1 Kodeksu cywilnego przejdą prawa z umów najmu powierzchni biurowych w Budynku, a także umowy z operatorami sieci telekomunikacyjnych dotyczące wykonania instalacji sieci telekomunikacyjnej, inwestycji w tę infrastrukturę, umowy utrzymania, eksploatacji i modernizacji sieci kablowej, świadczenia usług telekomunikacyjnych.

W wyniku sprzedaży Budynku nie dojdzie do przejścia zobowiązań, należności (w tym należności związanych z czynszami najmu powstałych przed planowaną transakcją), umów z firmami świadczącymi usługi zarządzania Budynkiem, rachunków bankowych, praw do znaku towarowego, nie dojdzie także do przejęcia zakładu pracy w rozumieniu art. 231 Kodeksu pracy. Księgi rachunkowe i rozliczenia podatkowe przedsiębiorstwa Wnioskodawcy nie zostaną przejęte przez nabywcę w ramach planowanej transakcji. Także zobowiązania z tytułu kredytu, z którego sfinansowana została budowa Budynku nie przejdą na nowego nabywcę. Wnioskodawca ani nabywca nie będą podejmowali próby uzyskania zgody wierzycieli na przeniesienie zobowiązań Wnioskodawcy związanych z Budynkiem na nabywcę Budynku.

Budynek nie stanowi dla Wnioskodawcy wyodrębnionej w regulaminie, uchwale lub innym akcie części przedsiębiorstwa. Dla budynku nie jest sporządzany odrębny bilans lub inna ewidencja zdarzeń gospodarczych umożliwiająca przypisanie określonych kosztów, przychodów oraz należności i zobowiązań. Celem sprzedaży będzie zbycie poszczególnych składników majątku Wnioskodawcy i to w taki sposób, że po ich sprzedaży Wnioskodawca nadal będzie mógł prowadzić działalność gospodarczą.

Na moment złożenia wniosku Wnioskodawca nie posiada informacji o tym, czy sprzedaż Budynku nastąpi przed dniem doręczenia interpretacji indywidualnej, czy po tym dniu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że zbycie Budynku nie będzie stanowiło sprzedaży przedsiębiorstwa albo zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 6 pkt 1, w związku z art. 2 pkt 27e Ustawy VAT i tym samym nie będzie podlegało wyłączeniu z opodatkowania podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, opisany w zdarzeniu przyszłym przedmiot transakcji nie będzie stanowił przedsiębiorstwa albo jego zorganizowanej części w rozumieniu przepisów Ustawy VAT.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa (dalej: również: zcp). Przepis ten stanowi wyjątek od ogólnej zasady powszechności opodatkowania i jego zastosowanie prowadzące do wyłączenia transakcji z opodatkowania powinno być interpretowane ściśle oceniając, czy przedmiot transakcji stanowić może przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część.

W myśl art. 2 pkt 27e ustawy VAT, przez pojęcie zorganizowanej części przedsiębiorstwa – rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Ustawodawca natomiast nie zdefiniował pojęcia przedsiębiorstwa, w związku z czym należy odwołać się do definicji zawartej w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (tekst jednolity: Dz. U. z 2016 r., poz. 380). Stosownie do art. 55¹, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej.

Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
   
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Słusznie podkreśla się w orzecznictwie, że cechą wspólną obydwu powyższych definicji i podstawowym wymogiem uznania zespołu składników materialnych i niematerialnych za przedsiębiorstwo lub jego zorganizowaną część jest ich zorganizowany charakter. Z powyższego wynika, że przedsiębiorstwem lub jego zorganizowaną częścią może być tylko zespół składników majątkowych i niemajątkowych, które tworzą zorganizowaną całość umożliwiającą prowadzenie działalności gospodarczej przez nabywcę. Innymi słowy przedsiębiorstwem nie będzie jakikolwiek zespół składników majątkowych, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu, a jedynie taki, który może samodzielnie realizować zadania gospodarcze.

Biorąc pod uwagę wykładnię pojęcia przedsiębiorstwa i zcp, jakiej w oparciu o brzmienie przepisu art. 2 pkt 27e ustawy VAT dokonują organy podatkowe, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zcp, przyjmuje się, że spełnione muszą być wszystkie poniższe warunki:

1. musi istnieć zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten powinien być organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki przedsiębiorstwa przeznaczone powinny być do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo realizujące zadania gospodarcze.
   
   

Ocena wydzielanego zespołu składników majątkowych pod kątem uznania go za zcp powinna być dokonywana przez pryzmat wydzielenia na trzech płaszczyznach: wydzielenia organizacyjnego, wydzielenia finansowego oraz wydzielenia funkcjonalnego. Pojęcia te nie są definiowane przez przepisy ustaw podatkowych.

Przez wyodrębnienie organizacyjne należy rozumieć takie wyodrębnienie, które ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika oraz znajduje swój wyraz w statucie, regulaminie lub innym akcie o podobnym charakterze. Wyodrębnienie powinno znaleźć swój wyraz w wyodrębnieniu jednostki organizacyjnej w strukturze przedsiębiorstwa zbywcy np. w formie działu, oddziału, zakładu itp. Ponadto, co istotne, nie jest wystarczające, by składniki majątku mogłyby potencjalnie być wyodrębnione w przedsiębiorstwie nabywcy. Niezbędne jest istnienie wyodrębnienia organizacyjnego w chwili zbywania składników majątku. Wprost na taki warunek wskazuje przykładowo WSA w Krakowie z wyroku z dnia 11 lutego 2015 r. sygn. akt I SA/Kr 1115/14 stwierdzając, iż: Zorganizowanie to sytuacja, która już zaistniała w strukturze organizacyjnej podatnika, a nie dopiero powstanie w przyszłości. Organizacyjne i finansowe wyodrębnienie musi istnieć już w ramach istniejącego przedsiębiorstwa, a nie dopiero kształtować się po „wyprowadzeniu” w jakikolwiek sposób zespołu składników materialnych i niematerialnych z tego przedsiębiorstwa.

W zakresie wydzielenia finansowego z kolei w literaturze przedmiotu dość powszechnie przyjmuje się, że minimalny poziom wydzielenia finansowego powinien polegać na wydzieleniu ewidencyjnym aktywów, pasywów oraz przychodów i kosztów związanych z zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa. Kluczowym elementem powinna być odpowiednia organizacja ewidencji księgowej przedsiębiorstwa, aby możliwa była identyfikacja przychodów i kosztów wydzielanego zcp w ramach wszystkich przychodów i kosztów całego przedsiębiorstwa. Analogiczne wydzielenie powinno dotyczyć aktywów i pasywów. Odpowiednia rejestracja operacji gospodarczych (organizacja księgowości) powinna umożliwiać sporządzenie odrębnych rachunków zysków i strat oraz bilansów dla poszczególnych zorganizowanych części przedsiębiorstw.

Ostatnim obszarem wydzielenia jest wydzielenie funkcjonalne, które winno bazować na weryfikacji, czy określona część przedsiębiorstwa jest zdolna do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym, przy ocenie stopnia niezależności danego obszaru od pozostałej części przedsiębiorstwa oraz jego samowystarczalności w realizowaniu zadań gospodarczych. Składniki majątkowe i niemajątkowe jako zespół powinny być zdolne do prowadzenia działalności gospodarczej u nabywcy bez konieczności ponoszenia dalszych nakładów.

W ocenie Wnioskodawcy, wyżej wskazane przesłanki nie będą spełnione. Wnioskodawca w żaden sposób nie wyodrębnił segmentu związanego z wynajmem Budynku ze struktury organizacyjnej istniejącej w Spółce. Budynek stanowi jedynie składnik majątku Wnioskodawcy. W ramach obowiązujących statutów i regulaminów Budynek nie pojawia się jako wyodrębniony składnik majątku, a przede wszystkim nie jest dla Wnioskodawcy odrębną jednostką organizacyjną. Nie są mu przypisane określone składniki majątkowe ani pracownicy. Nie doszło również do wydzielenia finansowego, bowiem Wnioskodawca nie wyodrębnił kont księgowych, dedykowanych wyłączenie wydzielanemu obszarowi działalności związanego z wynajmem Budynku. Z przyjętego systemu rejestrowania operacji gospodarczych (organizacji księgowania) nie jest możliwe takie wydzielenie danych, by możliwe było sporządzenie odrębnych rachunków zysków i strat oraz bilansów dla poszczególnych zorganizowanych części przedsiębiorstw. Zdaniem Wnioskodawcy, nie ma również wyodrębnienia funkcjonalnego. Co prawda zbycie Budynku wiąże się z kontynuacją z mocy prawa umów najmu, jednak poza tymi umowami oraz umowami z operatorami sieci telekomunikacyjnych na zbywcę nie przejdą inne istotne elementy związane z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W ramach przedstawionej w opisie zdarzenia przyszłego transakcji nie dojdzie do przeniesienia m.in. środków pieniężnych, należności, ksiąg rachunkowych, umów dotyczących usług księgowych, umów o świadczenie usług doradczych i administracyjnych, rachunków bankowych ani zobowiązań Wnioskodawcy, w tym także z tytułu zaciągniętego kredytu przeznaczonego na wybudowanie Budynku. W wyniku odrębnych czynności nie zostanie także przeniesiony zakład pracy, nie dojdzie do przejścia zobowiązań, należności (w tym należności związanych z czynszami najmu powstałych przed planowaną transakcją), umów z firmami świadczącymi usługi zarządzania Budynkiem, rachunków bankowych, przeniesienia praw do znaku towarowego. Wszystkie wyżej wskazane składniki majątkowe wyłączone będą ze sprzedaży. Nabywca przejmie wraz z Budynkiem jedynie umowy najmu, które zasadniczo przechodzą na nabywcę z mocy prawa. W Kodeksie cywilnym istnieje regulacja prawna, która zapewnia kontynuowanie z mocy prawa zawartych umów najmu, w przypadku gdy dochodzi do zbycia przedmiotu najmu. Na podstawie z art. 678 § 1 Kodeksu cywilnego, w razie zbycia rzeczy najętej w czasie trwania najmu nabywca wstępuje w stosunek najmu na miejsce zbywcy; może jednak wypowiedzieć najem z zachowaniem ustawowych terminów wypowiedzenia. Wobec tego nabywca Budynku przejmie z mocy prawa uprawnienia i obowiązki zbywcy wynikające z zawartych umów najmu.

Dodatkowo Wnioskodawca w ramach odrębnej czynności prawnej zamierza na nabywcę przenieść umowy zawarte z gestorami sieci, tj. umowy dotyczące wykonania instalacji sieci telekomunikacyjnej, inwestycji w tę infrastrukturę, utrzymania, eksploatacji i modernizacji sieci kablowej, świadczenia usług telekomunikacyjnych. Przeniesienie tych umów wynika z woli kontynuowania współpracy przez gestorów sieci z nowym właścicielem i tylko z tego powodu (na wniosek gestorów) Wnioskodawca przeniesienie prawa i obowiązki z tych umów. Dokonanie tej czynności, ze względu na jej podstawy, w ocenie Wnioskodawcy, nie pozwala jednak na uznanie, że na własność nabywcy przejdzie zorganizowany zespół składników majątkowych zdolny do realizacji zadań gospodarczych.

Podsumowując, w świetle przytoczonych przepisów ustawy VAT, w momencie planowanej sprzedaży Budynku, zdaniem Wnioskodawcy, nie dojdzie do zbycia przedsiębiorstwa ani zorganizowanej części przedsiębiorstwa. Przedmiotem planowanej transakcji będą jedynie składniki majątkowe przedsiębiorstwa Wnioskodawcy, które w momencie zbycia nie będą spełniały przesłanek do uznania, że dochodzi do zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Opisana w zdarzeniu przyszłym transakcja stanowić będzie dostawę towarów na gruncie przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT.

Podobne stanowisko znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 9 października 2014 r. sygn. IPPP2/443-695/14-2/KBr, z dnia 8 października 2015 r. sygn. IPPP2/4512-675/15-3/MT oraz z dnia 24 czerwca 2015 r. sygn. IPPP3/4512-377/15-2/KP oraz w orzecznictwie sądowym np. w wyroku NSA z dnia 25 czerwca 2015 r. sygn. akt I FSK 572/14.

Wobec powyższego Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie, że zbycie Budynku nie będzie stanowiło sprzedaży przedsiębiorstwa albo zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 6 pkt 1 w związku z art. 2 pkt 27e ustawy VAT i tym samym nie będzie podlegało wyłączeniu z opodatkowania podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, (…).

Przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu stosowania przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów, czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Pojęcie „transakcji zbycia” należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu „dostawy towarów” w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. „zbycie” obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji „przedsiębiorstwa”. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustawy należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.). Zgodnie z tym przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa),
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości,
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych,
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia,
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej,
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne,
8. tajemnice przedsiębiorstwa,
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy zbywany majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. W tym miejscu należy zaznaczyć, że zgodnie z art. 55² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Według art. 2 pkt 27e ustawy, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zatem, zbywany majątek można uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa tylko wówczas, gdy stanowi on zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Wyodrębnienie finansowe najpełniej realizowane jest w przypadku zakładu lub oddziału osoby prawnej. Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której poprzez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

Zatem, aby w rozumieniu przepisów podatkowych, określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach takich, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Reasumując, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług mamy więc do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są wszystkie następujące przesłanki:

1. istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań,
2. zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
3. składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
4. zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.
   
   

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest wykonawcą komercyjnych inwestycji budowlanych. Jako inwestor jest właścicielem budynku biurowo-usługowego posadowionego na gruncie należącym do Zainteresowanego, będącym w części w użytkowaniu wieczystym oraz w części stanowiącym własność Wnioskodawcy. Powierzchnie biurowe w budynku są wynajmowane podmiotom trzecim. Zainteresowany zamierza dokonać sprzedaży Budynku wraz z gruntem i prawem wieczystego użytkowania. W wyniku sprzedaży na nabywcę Budynku z mocy prawa przejdą prawa z umów najmu powierzchni biurowych w Budynku, a także umowy z operatorami sieci telekomunikacyjnych dotyczące wykonania instalacji sieci telekomunikacyjnej, inwestycji w tę infrastrukturę, umowy utrzymania, eksploatacji i modernizacji sieci kablowej, świadczenia usług telekomunikacyjnych. W wyniku sprzedaży Budynku nie dojdzie do przejścia zobowiązań, należności (w tym należności związanych z czynszami najmu powstałych przed planowaną transakcją), umów z firmami świadczącymi usługi zarządzania Budynkiem, rachunków bankowych, praw do znaku towarowego, nie dojdzie także do przejęcia zakładu pracy. Księgi rachunkowe i rozliczenia podatkowe przedsiębiorstwa Wnioskodawcy nie zostaną przejęte przez nabywcę w ramach planowanej transakcji. Także zobowiązania z tytułu kredytu, z którego sfinansowana została budowa Budynku nie przejdą na nowego nabywcę. Zainteresowany ani nabywca nie będą podejmowali próby uzyskania zgody wierzycieli na przeniesienie zobowiązań Wnioskodawcy związanych z Budynkiem na nabywcę Budynku. Budynek nie stanowi dla Zainteresowanego wyodrębnionej w regulaminie, uchwale lub innym akcie części przedsiębiorstwa. Dla budynku nie jest sporządzany odrębny bilans lub inna ewidencja zdarzeń gospodarczych umożliwiająca przypisanie określonych kosztów, przychodów oraz należności i zobowiązań. Celem sprzedaży będzie zbycie poszczególnych składników majątku Wnioskodawcy i to w taki sposób, że po ich sprzedaży Zainteresowany nadal będzie mógł prowadzić działalność gospodarczą.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy zbycie Budynku nie będzie stanowiło sprzedaży przedsiębiorstwa albo zorganizowanej części przedsiębiorstwa w rozumieniu przepisu art. 6 pkt 1, w związku z art. 2 pkt 27e ustawy i tym samym nie będzie podlegało wyłączeniu z opodatkowania podatkiem VAT.

Jak wyjaśniono wyżej, podstawowym wymogiem do uznania dostawy majątku za zorganizowaną część przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań), podlegający wydzieleniu w istniejącym przedsiębiorstwie na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych). Istotnym jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalnie niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie.

Przy czym przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, finansowo i funkcjonalnie.

Odnosząc się do przedstawionego opisu sprawy i obowiązujących w tym zakresie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, że w analizowanym przypadku nie znajdzie zastosowania art. 6 pkt 1 ustawy – natomiast do planowanej transakcji zbycia Budynku wraz z gruntem i prawem wieczystego użytkowania mają/będą miały zastosowanie ogólne zasady dotyczące opodatkowania tej transakcji podatkiem od towarów i usług. W wyniku sprzedaży Budynku nie dojdzie bowiem do przejęcia zobowiązań, należności (w tym należności związanych z czynszami najmu powstałych przed planowaną transakcją), umów z firmami świadczącymi usługi zarządzania Budynkiem, rachunków bankowych, praw do znaku towarowego, a także nie dojdzie do przejęcia zakładu pracy. Księgi rachunkowe i rozliczenia podatkowe przedsiębiorstwa Wnioskodawcy nie zostaną przejęte przez nabywcę w ramach planowanej transakcji. Także zobowiązania z tytułu kredytu, z którego sfinansowana została budowa Budynku nie przejdą na nowego nabywcę. Budynek nie stanowi dla Zainteresowanego wyodrębnionej w regulaminie, uchwale lub innym akcie części przedsiębiorstwa. Ponadto, dla budynku nie jest sporządzany odrębny bilans lub inna ewidencja zdarzeń gospodarczych umożliwiająca przypisanie określonych kosztów, przychodów oraz należności i zobowiązań. Celem sprzedaży będzie zbycie poszczególnych składników majątku Wnioskodawcy i to w taki sposób, że po ich sprzedaży Zainteresowany nadal będzie mógł prowadzić działalność gospodarczą. W konsekwencji, opisana transakcja nie obejmuje istotnych składników majątkowych służących do prowadzenia działalności gospodarczej, o których mowa w art. 551 Kodeksu cywilnego. Przedmiot transakcji nie spełnia także ustawowych przesłanek zawartych w definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa, tj. nie stanowi masy majątkowej (zespołu składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań) wydzielonej, organizacyjnie i funkcjonalnie. Zatem, zbywane składniki nie mogą/nie będą mogły zostać uznane ani za przedsiębiorstwo w rozmienieniu art. 551 Kodeksu cywilnego ani za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Nie dojdzie więc do zastosowania wyłączenia spod przedmiotowego zakresu opodatkowania VAT przewidzianego w art. 6 pkt 1 ustawy.

Podsumowując, mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że zbycie Budynku nie stanowi/nie będzie stanowiło sprzedaży przedsiębiorstwa albo zorganizowanej części przedsiębiorstwa i w konsekwencji nie podlega/nie będzie podlegać wyłączeniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy.

Zaznacza się, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany z przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Ponadto, tut. Organ informuje, że zgodnie z art. 14na pkt 2 ustawy Ordynacja podatkowa, przepisów art. 14k-14n dotyczących ochrony prawnej wynikającej z zastosowania się Wnioskodawcy do otrzymanej interpretacji nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku stanowią element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. czynności dokonanych w ramach transakcji, które pomimo spełnienia warunków formalnych ustanowionych w przepisach ustawy, miały zasadniczo na celu osiągnięcie korzyści podatkowych, których przyznanie byłoby sprzeczne z celem, któremu służą te przepisy.

Interpretacja dotyczy:

• zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
• zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
  
  

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Administracji Skarbowej w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.