Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
1462-IPPB4.4511.1316.2016.1.JK2
z 20 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 oraz art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 5 pkt 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015r., poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 28 listopada 2016 r. (data wpływu 1 grudnia 2016 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłat dokonywanych sędziom sportowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 1 grudnia 2016 r. został złożony wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika z tytułu wypłat dokonywanych sędziom sportowym.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest organizacją działającą w oparciu o ustawę z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach (Dz. U. z 2015 r., poz. 1393), zarejestrowaną w Sądzie Rejonowym, posiadającą osobowość prawną, zatwierdzony przez sąd statut oraz zrzeszającą kluby i organizacje sportowe.

Wnioskodawca prowadzi działalności o charakterze zarobkowym, a wypracowane dochody przeznaczane są w całości na finansowanie kosztów prowadzonej działalności statutowej, w tym na stałe doskonalenie gry w piłkę nożną oraz jej promowanie, regulowanie i kontrolowanie na terytorium Polski.

W ramach swojej działalności statutowej Wnioskodawca organizuje rozgrywki piłki nożnej według obowiązującego regulaminu rozgrywek. Na każdych zawodach, zgodnie z regulaminem, musi być obecny sędzia sportowy, delegowany przez Wnioskodawcę. Delegacja dla sędziego określa m.in. imię i nazwisko sędziego, czynność oraz klasę, termin i miejsce zawodów. Za przeprowadzenie zawodów sędziom przysługuje wynagrodzenie w formie ekwiwalentu. Kwoty należności określone są w tabelach, zgodnie z uchwałą/regulaminem. Po odbytych zawodach sędziowie wypełniają „oświadczenie dla celów podatkowych" oraz rachunek. Sędziowie otrzymują wynagrodzenie na podstawie wystawionych rachunków.

Sędziowie nie są pracownikami Wnioskodawcy ani klubów sportowych, nie prowadzą też działalności gospodarczej polegającej na sędziowaniu, a osiągany przez nich przychód z tego tytułu kwalifikowany jest jako działalność wykonywana osobiście, zgodnie z art. 13 pkt 2 ustawy o PIT.

Od kwoty ekwiwalentu nieprzekraczającej 200 zł Wnioskodawca ma zamiar obliczać podatek dochodowy w wysokość 18% jako ryczałt, bez zastosowania kosztów uzyskania przychodu, w oparciu o art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o PIT. Tak obliczony i pobrany podatek Wnioskodawca, jako płatnik, przekaże do właściwego urzędu skarbowego do 20 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpi wypłata. Ryczałt w wysokości 18% pobierany będzie wyłącznie od ekwiwalentów nieprzekraczających kwoty 200 zł (od jednego płatnika za jedne zawody).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym powyżej zdarzeniu przyszłym Wnioskodawca będzie prawidłowo obliczał podatek dochodowy od osób fizycznych w formie ryczałtu w oparciu o art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o PIT?

Zdaniem Wnioskodawcy, zakwalifikowanie przedmiotowego ekwiwalentu do przychodów z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ustawy o PIT powoduje, że na Wnioskodawcy jako płatniku dokonującym wypłat z powyższych tytułów ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ustawy o PIT.

Z kolei, przepis art. 41 ust. 4 ustawy o PIT, obliguje płatników do pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) z ww. tytułu.

W myśl art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o PIT, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 i 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł — w wysokości 18% przychodu.

Z kolei, zgodnie z art. 30 ust. 3 ustawy o PIT, zryczałtowany podatek, o którym mowa powyżej, pobiera się bez pomniejszania przychodu o koszty jego uzyskania.

Zdaniem Wnioskodawcy, z treści art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o PIT wynika, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

• umowa zawarta jest z osobą niebędącą pracownikiem płatnika,
• kwota należności z tytułu tej umowy nie przekracza 200 zł,li>wysokość należności wynika z umowy.
  
  

Mając na uwadze powyższe, stwierdzić należy, że art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o PIT ma zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki wymienione w tym przepisie. Sędziowie nie są pracownikami Wnioskodawcy, sędziów nie wiąże z Wnioskodawcą żadna umowa o pracę ani umowa cywilnoprawna, wykonują oni swoją pracę na podstawie delegacji wystawionej przez Wnioskodawcę, a wartość wypłacanych im świadczeń nie jest wyższa niż 200 zł.

Podkreślenia wymaga fakt, że ustawodawca w treści art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o PIT nie zawarł żadnego zastrzeżenia dotyczącego rodzaju i formy zawarcia umowy, na mocy której sędzia miałby wykonywać wspomnianą działalność. Zawarta w treści art. 73 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380) zasada ogólna stanowi, że jeżeli ustawa zastrzega dla czynności prawnej formę pisemną, czynność dokonana bez zachowania zastrzeżonej formy jest nieważna tylko wtedy, gdy ustawa przewiduje rygor nieważności. Umowa zlecenia dla swej ważności nie musi być sporządzona w określonej formie. Istotne jest jedynie to, aby strony doszły do porozumienia co do wszystkich istotnych przedmiotowo elementów umowy. A takim istotnym postanowieniem jest niewątpliwie wysokość wynagrodzenia za wykonanie czynności. W delegacji wystawianej przez Wnioskodawcę określone są dane sędziego (a więc jest ona kierowana do konkretnej osoby), czynność jakiej ma dokonać (sędzia główny, asystent, obserwator), klasę zawodów ich miejsce oraz termin, a także drużyny, między którymi mają się odbyć zawody. Wysokość wynagrodzenia za sędziowanie nie jest wskazana w delegacji, a wynika z tabeli, jednakże jest stronom znana. Powyższe oznacza, że wszystkie istotne przedmiotowo elementy, w tym wynagrodzenie, zostały przez strony ustalone. Zawierane w powszechnym obrocie umowy o świadczenie usług, do których na mocy art. 750 Kodeksu cywilnego stosuje się odpowiednio przepisy o zleceniu często nie przyjmują formy pisemnej. Zgodnie ze stanowiskiem powszechnie prezentowanym w doktrynie i orzecznictwie „przepisy nie wymagają dla zawarcia umowy (zlecenia) zachowania formy szczególnej, niezależnie od tego, jakiej czynności prawnej zobowiązał się dokonać przyjmujący zlecenie. W związku z tym może ona zostać zawarta w dowolnej formie, nawet w sposób dorozumiany.” (Komentarz. Kodeks cywilny. Tom III. Zobowiązania - część szczególna, lex 2010) oraz „przepisy dotyczące umowy zlecenia mają charakter względnie obowiązujący w związku z tym strony tego stosunku prawnego mogą odmiennie w umowie, zgodnie z zasadą swobody umów, określić swe prawa i obowiązki’ (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 21 sierpnia 2008 r., sygn. akt IV CSK 168/08).

Na potwierdzenie powyższego stanowiska Wnioskodawca pragnie przywołać wyroki sądów administracyjnych, które orzekając w podobnych stanach faktycznych uznały, że:

• „za bezpodstawne uznać należy twierdzenie organu interpretacyjnego, że sędziowie delegowani przez związek uzyskują dochód nie objęty dyspozycją art. 30 ust. 1 pkt 5 a ustawy o pdof, gdyż otrzymywana należność nie została określona w umowie zawartej pomiędzy skarżącym a sędzią. Teza organu, że skoro kwota należności nie jest wymieniona w delegacji, to nie jest "określona w umowie" nie znajduje oparcia w treści analizowanego przepisu, który - jak podkreślono już wyżej - nie określa żadnych wymogów co do formy owej umowy.” (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 17 lipca 2013 r., I SA/GL 281/13);
  

• „umowa zlecenia dla swej ważności nie musi być sporządzona w określonej formie. Istotne jest jedynie, aby strony doszły do porozumienia co do wszystkich istotnych przedmiotowo elementów umowy. Takim istotnym postanowieniem jest niewątpliwie wysokość wynagrodzenia za wykonanie czynności. W tym przypadku delegacja, wystawiana przez związek, określała personalia sędziego (a więc była kierowana do określonej osoby), czynność, jakiej ma dokonać (sędzia główny, asystent, obserwator), klasę zawodów, ich termin, miejsce, drużyny, między którymi miały się odbyć zawody. Wprawdzie w delegacji związek nie wskazywał wysokości wynagrodzenia za sędziowanie, kwota ta jednak była stronom znana. Tabela ekwiwalentów dla sędziów, obserwatorów i delegatów na terenie działania związku została opracowana na podstawie uchwał związku. Wysokość stawek z tabeli musiała być znana sędziom, współpracującym ze związkiem, skoro wypełniali ono samodzielnie rachunek, wpisując stawki z tabeli. Zaoferowanie sędziemu prowadzenia wykonywania czynności podczas zawodów określonej klasy, przy określeniu jego funkcji i znajomości przez obie strony (związek sędziego) tabeli stawek było zatem równoznaczne z ustaleniem wszystkich istotnych przedmiotowo elementów umowy, w tym również wynagrodzenia.” (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 29 stycznia 2016 r., I FSK 3268/13).
  
  
  

Ponadto, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 30 czerwca 2016 r. (IBPB-2-1/4511-270/16/BJ) uznał, że: „w powołanym przepisie ustawodawca nie zawarł żadnego zastrzeżenia dotyczącego rodzaju i formy zawarcia umowy, na mocy której sędzia miałby wykonywać wspomnianą działalność. Z wniosku wynika, że związek w pisemnej delegacji wydawanej konkretnym osobom o statusie sędziego głównego, asystenta lub obserwatora zleca im sędziowanie zawodów o określonej klasie, odbywających się w oznaczonym terminie pomiędzy konkretnymi drużynami.

Delegacja, wystawiana przez związek, określała personalia sędziego (a więc była kierowana do określonej osoby), czynność, jakiej ma dokonać (sędzia główny, asystent, obserwator), klasę zawodów, ich termin i miejsce, drużyny, między którymi miały się odbyć zawody. Wprawdzie w delegacji związek nie wskazywał wysokości wynagrodzenia za sędziowanie, kwota ta jednak była stronom znana. Zaoferowanie sędziemu prowadzenia wykonywania czynności podczas zawodów określonej klasy, przy określeniu jego funkcji i znajomości przez obie strony (związek i sędziego) tabeli stawek było równoznaczne z ustaleniem wszystkich istotnych przedmiotowo elementów umowy, w tym również wynagrodzenia. W analizowanej sprawie sędzia nie jest pracownikiem związku (płatnika) i wartość wypłacanych sędziemu przez związek świadczeń nie jest wyższa niż 200 zł.".

Podkreślenia wymaga fakt, że stan faktyczny przedstawiony w niniejszym wniosku jest analogiczny do przedstawionych stanów faktycznych, które były przedmiotem przywołanych rozstrzygnięć sądów administracyjnych, a także których prawidłowość została potwierdzona m.in. Przez Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach działającego w imieniu Ministra Finansów.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że Wnioskodawca prawidłowo naliczać będzie podatek od osób fizycznych w formie ryczałtu w oparciu o art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, gdyż zostały spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem.

W związku z powyższym i w kontekście przedstawionego powyżej stanu faktycznego, w ocenie Wnioskodawcy, spełnione są przesłanki do zastosowania ryczałtu w oparciu o art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o PIT, bowiem:

• świadczone przez sędziów usługi zawarte są w katalogu usług wymienionych w art. 13 ust. 2 ustawy o PIT, w związku z czym wypłacony ekwiwalent należy zakwalifikować jako przychód z działalności wykonywanej osobiście,
  

• usługi są świadczone przez osoby niebędące pracownikami Wnioskodawcy,
  

• kwota ekwiwalentu wynika z umowy,
  

• wartość wypłacanych ekwiwalentów nie przekracza jednorazowo kwoty 200 zł,
  

• sędziowie są delegowani przez Wnioskodawcę do przeprowadzenia zawodów sportowych, co oznacza, że sędziom zostaje zlecone wykonanie określonych czynności,
  

• suma należności za świadczoną usługę jest określona kwotowo - delegacja określa klasę zawodów na tej podstawie, zgodnie z tabelą, określona jest kwota ekwiwalentu.
  
  
  

Zatem, mając na uwadze powyższe, w ocenie Wnioskodawcy należy stwierdzić, że przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o PIT znajdzie zastosowanie w przedstawionym zdarzeniu przyszłym.

W świetle powyższego, Wnioskodawca zwraca się z prośbą o potwierdzenie prawidłowości stanowiska przedstawionego we wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie
oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy Ordynacja podatkowa zaniechano podatku.

Stosownie do treści art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, źródłem przychodów jest m.in. działalność wykonywana osobiście.

W myśl art. 13 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się m.in. przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Zakwalifikowanie przychodów do działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 13 pkt 2 ww. ustawy powoduje, że na osobach fizycznych prowadzących działalność gospodarczą, osobach prawnych i ich jednostkach organizacyjnych oraz jednostkach organizacyjnych niemających osobowości prawnej, jako płatnikach dokonujących wypłat z powyższego tytułu ciąży obowiązek określony w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W myśl tegoż przepisu, osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1. Zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie, zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Przepis art. 42 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych obliguje płatników, o których mowa w art. 41, do przekazywania kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Zgodnie z art. 42 ust. 1a ww. ustawy, w terminie do końca stycznia roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w art. 41, są obowiązani przesłać do urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby, roczne deklaracje, według ustalonego wzoru (PIT-4R).

Natomiast stosownie do art. 42 ust. 2 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w terminie do końca lutego roku następującego po roku podatkowym płatnicy, o których mowa w ust. 1, są obowiązani przesłać podatnikom, o których mowa w art. 3 ust. 1, oraz urzędom skarbowym, którymi kierują naczelnicy urzędów skarbowych właściwi według miejsca zamieszkania podatnika - imienne informacje o wysokości dochodu, o którym mowa w art. 41 ust. 1, sporządzone według ustalonego wzoru (PIT-11).

Stosownie do art. 22 ust. 9 pkt 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania niektórych przychodów z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 ustala się w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Zgodnie z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł – w wysokości 18% przychodu.

Zryczałtowany podatek od przychodów wymienionych powyżej pobierany jest bez pomniejszania tych przychodów o koszty ich uzyskania (art. 30 ust. 3 ustawy). Dodatkowo, przychody te - stosownie do art. 30 ust. 8 ustawy - nie łączą się z dochodami podlegającymi opodatkowaniu według skali podatkowej. Natomiast przepis art. 41 ust. 4 cyt. ustawy obliguje płatnika do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od dokonywanych wypłat (świadczeń) lub stawianych do dyspozycji podatnika pieniędzy lub wartości pieniężnych z ww. tytułu.

Analiza normy prawnej wyrażonej w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazuje, że opodatkowanie zryczałtowanym podatkiem dochodowym ma miejsce, gdy:

• umowa zawarta jest z osobą niebędącą pracownikiem płatnika,
  

• kwota należności z tytułu tej umowy nie przekracza 200 zł oraz
  

• wysokość należności wynika z umowy.
  
  
  

Stwierdzić zatem należy, że uregulowania zawarte w art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych mają zastosowanie wyłącznie w sytuacji, gdy zostaną spełnione łącznie wszystkie przesłanki przewidziane tym przepisem.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jest organizacją działającą w oparciu o ustawę z dnia 7 kwietnia 1989 r. Prawo o stowarzyszeniach, zarejestrowaną w Sądzie Rejonowym, posiadającą osobowość prawną, zatwierdzony przez sąd statut oraz zrzeszającą kluby i organizacje sportowe. W ramach swojej działalności statutowej Wnioskodawca organizuje rozgrywki piłki nożnej według obowiązującego regulaminu rozgrywek. Na każdych zawodach, zgodnie z regulaminem, musi być obecny sędzia sportowy, delegowany przez Wnioskodawcę. Delegacja dla sędziego określa m.in. imię i nazwisko sędziego, czynność oraz klasę, termin i miejsce zawodów. Za przeprowadzenie zawodów sędziom przysługuje wynagrodzenie w formie ekwiwalentu. Kwoty należności określone są w tabelach, zgodnie z uchwałą/regulaminem. Po odbytych zawodach sędziowie wypełniają „oświadczenie dla celów podatkowych" oraz rachunek. Sędziowie otrzymują wynagrodzenie na podstawie wystawionych rachunków. Sędziowie nie są pracownikami Wnioskodawcy ani klubów sportowych, nie prowadzą też działalności gospodarczej polegającej na sędziowaniu.

W kontekście przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego oraz dokonanej powyżej analizy przepisów prawa podatkowego wskazać należy, że w stosunku do wynagrodzeń sędziów za sędziowanie, nie zostaną spełnione przesłanki wynikające z art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ kwota należności − wysokość ekwiwalentów sędziowskich wynika z tabeli, a nie z umów, o których mowa w ww. przepisie. W związku z tym, pomimo że kwota wynagrodzenia określonego na rachunku nie przekroczy 200 zł, nie ma możliwości zastosowania do wypłacanych wynagrodzeń regulacji zawartych w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy, gdyż wysokość wypłacanego wynagrodzenia nie wynika z zawartej umowy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w przedmiotowej sprawie, podatek pobierany przez Wnioskodawcę (płatnika) od wynagrodzeń sędziów sportowych należy obliczyć zgodnie z art. 41 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. według skali podatkowej, uwzględniając koszty uzyskania przychodów. W konsekwencji należy stwierdzić, że do Wnioskodawcy nie znajdzie zastosowania naliczanie podatku dochodowego od wynagrodzeń sędziów w formie ryczałtu sędziowskiego w oparciu o art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Odnosząc się do powołanych we wniosku wyroków, wskazać należy, że przywołane przez wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników osądzonych w określonym stanie faktycznym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe mimo, że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego. Podkreślenia wymaga fakt, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji podatkowych ujęta w art. 14b-14d ustawy Ordynacja podatkowa jest procedurą uproszczoną. Nie prowadzi się w niej polemiki z Wnioskodawcą i nie dokonuje oceny prawnej powołanych rozstrzygnięć innych organów podatkowych czy sądów.

Natomiast powołana interpretacja z dnia 30 czerwca 2016 r. Nr IBPB-2-1/4511-270/16/BJ została wydana z uwzględnienie wyroku z dnia 17 lipca 2013 r., sygn. Akt I SA/Gl 281/13 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 stycznia 2016 r., sygn. akt II FSK 3268/13.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie oraz Zainteresowanym niebędącym Stroną przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.