Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB5.4510.24.2017.1.AJ
z 14 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2017 r. (data wpływu 26 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu rozpoznania przychodu z tytułu udzielenia licencji przez Spółkę – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie określenia momentu rozpoznania przychodu z tytułu udzielenia licencji przez Spółkę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (dalej także „Spółka”) jest spółką kapitałową prawa polskiego. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawca będzie uzyskiwał przychody na podstawie umowy na wydanie gry wideo (ang. video games) (dalej: „Produkt”) z firmą G. (dalej: „Kontrahent”). Kontrahent jest jednym z większych podmiotów na światowym rynku produkcji I dystrybucji gier wideo. Wedle umowy Kontrahent uzyska licencję, na podstawie której będzie uprawniony w szczególności do korzystania z Produktu na określonych polach eksploatacji, w szczególności do zwielokrotniania oraz rozpowszechniania (dystrybucji). Kontrahent będzie pośrednikiem pomiędzy Wnioskodawcą a podmiotami, które posiadają odpowiednie kanały dystrybucji, jak Microsoft (konsola Xbox), Sony (konsola PS4), Valve (serwis z grami na komputery PC pn. Steam) oraz licznymi innymi podmiotami (w tym Game Stop, Wal-mart), które będą Produkt sprzedawały bezpośrednio końcowemu użytkownikowi zarówno cyfrowo, jak i na nośnikach (dalej: „Dystrybutorzy”).

Z tytułu udzielania licencji Wnioskodawca uzyskuje cyklicznie wynagrodzenie stanowiące określony w poszczególnych umowach procent od sprzedaży Produktów w danym okresie. W zależności od umowy procent liczony jest od przychodu albo od dochodu osiąganego ze sprzedaży Produktów. W każdym przypadku wysokość wynagrodzenia Spółki z tytułu udzielenia licencji zależy bezpośrednio od poziomu sprzedaży osiągniętego przez Dystrybutorów w danym okresie.

Wynagrodzenie obliczane jest na podstawie raportów wykazujących przychody czy dochody Kontrahenta ze sprzedaży Produktu. Kontrahent przygotowuje raporty na podstawie danych otrzymanych od Dystrybutorów. Raporty Kontrahenta przygotowywane są raz na kwartał, w ciągu 45 dni od ostatniego kwartału.

W związku z tym Spółka poziom wynagrodzenia związany ze sprzedażą Produktu w danym okresie czasu poznaje (może wyliczyć) najwcześniej na moment otrzymania od Kontrahenta raportu sprzedaży.

Jak wskazano, Dystrybutorzy to firmy z całego świata, w tym największe na rynku dystrybucji gier. Niektórzy z Dystrybutorów stosują jednolite umowy i nie przewidują możliwości zmiany sposobu raportowania ze względu na fakt, że posiadają umowy z setkami a nawet tysiącami wydawców i producentów z całego świata.

Okresy rozliczeniowe (i raportowania) mogą być różne u poszczególnych Dystrybutorów.

Spółka zakłada, że raporty będą przesyłane bezzwłocznie po ich sporządzeniu przez Kontrahenta. Raporty będą przesyłane za pośrednictwem środków komunikacji elektronicznej. Spółka nie ma możliwości wcześniejszego uzyskania raportu.

Do momentu otrzymania raportów, Spółka nie zna wielkości sprzedaży Produktu zrealizowanej przez Dystrybutorów. Gdy wynagrodzenie obliczane jest od dochodu, Spółka nie posiada także informacji o poziomie tych kosztów w danym okresie, zanim nie uzyska odpowiednich informacji od Kontrahenta.

W konsekwencji, Spółka nie posiada odpowiednich informacji ani narzędzi, aby samodzielnie określić podstawę do wyliczenia wynagrodzenia. Jest w tym zakresie całkowicie zależna od Kontrahenta i Dystrybutorów. Jedynym źródłem do ustalenia wynagrodzenia stanowią raporty Kontrahenta i Dystrybutorów.

Co więcej w chwili zawarcia umowy z Kontrahentem strony określają dopiero moment na jaki Produkt będzie gotowy do dystrybucji i jest to zwykle moment następujący wiele miesięcy po dacie zawarcia między stronami umowy

Wynagrodzenie płacone jest przez Kontrahenta na podstawie faktur wystawianych przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca będzie wystawiał faktury niezwłocznie po otrzymaniu raportu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w opisanym stanie faktycznym momentem powstania przychodu z tytułu otrzymanych wynagrodzenia z tytułu udzielenia licencji przez Spółkę (powstania obowiązku podatkowego) w podatku dochodowym od osób prawnych jest data wystawienia faktury ?

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym momentem powstania przychodu z tytułu otrzymanych wynagrodzenia z tytułu udzielenia licencji powstania obowiązku podatkowego) w podatku dochodowym od osób prawnych jest data wystawienia faktury.

W zakresie określenia momentu powstania przychodu z tytułu udzielania licencji należy w pierwszej kolejności zauważyć, iż zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 1888 z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”) przychodami, z zastrzeżeniem art. 12 ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe.

Zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o CIT, za przychody związane z działalnością gospodarczą i działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Za datę powstania przychodu związanego z działalnością gospodarczą wedle art. 12 ust. 3a ustawy o CIT uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, jednak nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Z powołanego przepisu wynika, że jeżeli nie nastąpiło jeszcze wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego lub przynajmniej częściowe wykonanie usługi, ale miało miejsce wystawienie faktury, względnie uregulowanie należności - to z tym dniem podatnik obowiązany jest wykazać przychód.

W art. 12 ust. 3c-3g ustawy o CIT ustawodawca przewidział wyjątki od powyższej zasady ogólnej. W ocenie Wnioskodawcy, mogą pojawić się wątpliwości w zakresie zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym art. 12 ust. 3c ustawy o CIT, zgodnie z którym, jeżeli strony ustalą, iż usługa jest rozliczana w okresach rozliczeniowych, za datę powstania przychodu uznaje się ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego w umowie lub na wystawionej fakturze, nie rzadziej niż raz w roku.

Analizując art. 12 ust. 3c ustawy o CIT należy zauważyć, że dotyczy on jedynie usług, które strony rozliczają cyklicznie. Zatem, w przypadku usług rozliczanych w okresach cyklicznych datą powstania przychodu jest zawsze koniec okresu rozliczeniowego, nie ma natomiast znaczenia, ani data wystawienia faktury, ani data otrzymania należności.

Jednakże, w opisanym stanie faktycznym wskazano, że w ramach swojej działalności Wnioskodawca udziela licencji, tj. dokonuje przekazania określonych majątkowych praw do Produktu (w szczególności praw do zwielokrotniania oraz rozpowszechniania) Kontrahentowi. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawcy przychody te stanowią przychody uzyskane w związku ze zbyciem praw majątkowych, a nie ze świadczeniem usług.

Aby ustalić moment powstania przychodu w związku z otrzymaniem tego typu płatności, należy bowiem dokonać kwalifikacji udzielenia licencji na gruncie podatku dochodowego od osób prawnych. W ocenie Wnioskodawcy, w przedmiotowym stanie faktycznym udzielenie licencji, w tym praw do rozpowszechniania (dystrybucji), stanowi na gruncie ustawy o CIT zbycie prawa o charakterze majątkowym.

Świadczy o tym przede wszystkim fakt, że w rezultacie udzielenia licencji Kontrahentowi dochodzi do przekazania na jego rzecz prawa do korzystania z Produktu na określonych polach eksploatacji (w szczególności prawa do zwielokrotniania oraz rozpowszechniania Produktu). Prawo to ma niewątpliwie charakter majątkowy, gdyż w rezultacie nabycia tego prawa, Kontrahent uzyskuje uprawnienie do korzystania oraz czerpania korzyści majątkowych z otrzymanego przez siebie prawa. Przekazanie tego prawa odbywa się za wynagrodzeniem w postaci części (procentu od) sprzedaży uiszczanego przez Kontrahenta. A zatem, w ocenie Wnioskodawcy, na gruncie ustawy o CIT udzielenie licencji należy traktować jako zbycie prawa majątkowego.

Organy w wydawanych interpretacjach konsekwentnie potwierdzają, że Ustawodawca dla celów ustawy o CIT traktuje obrót licencjami jak obrót określonymi prawami majątkowymi. Przykładowo, takie stanowisko zostało wyrażone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 21 lutego 2011 r., sygn. IPPB5/423-862/10-4/AJ, który stwierdził, że: „udzielenie przedmiotowej licencji oznacza zbycie prawa o charakterze majątkowym w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - prawa do korzystania i czerpania korzyści majątkowych z określonych praw w określonym czasie i w określony sposób (w określonych polach eksploatacji). „Majątkowy” charakter prawa w postaci licencji wynika z jego ekonomicznego charakteru (nabywca nabywa wartość niematerialną i prawną, która będzie stanowiła składnik majątkowy jego aktywów). Zgodnie bowiem ze Słownikiem Języka polskiego PWN (sjp.pwn.pl) pojęcie „majątek” oznacza m.in. „czyjś stan posiadania”.

Z kolei w interpretacji indywidualnej Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 października 2014 r., sygn. IPPB5/423-859/14-4/AM stwierdził: „udzielanie przedmiotowych sublicencji oznacza zbycie prawa o charakterze majątkowym w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (przepisy ustawy Kodeks cywilny nie mają w tym przypadku zastosowania) - prawa do korzystania i czerpania korzyści majątkowych z określonych praw w określonym czasie i w określony sposób (w określonych polach eksploatacji)”.

Tożsame stanowisko Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie wyraził w interpretacji indywidualnej z dnia 3 listopada 2014 r. sygn. IPPB5/423-929/14-2/AM.

Jednolicie z prezentowanym tu stanowiskiem wypowiedział się także Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 29 października 2015 r., sygn. IPPB6/4510-280/15-2/AM.

W odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego trudno mówić o wykonywaniu jakichkolwiek usług przez Spółkę na rzecz Kontrahenta w trakcie realizacji umów. W wyniku umowy zawartej ze Spółką, Kontrahent uzyskuje przede wszystkim prawo do czerpania korzyści ekonomicznych w określonym czasie z określonych praw.

Należy wskazać, że w ustawie o CIT nie zostało zdefiniowane, co należy rozumieć pod pojęciem „usługa”, czy też „umowa o świadczenie usług”. Zgodnie zatem z językowym znaczeniem, zwrot „usługa” oznacza „pomoc okazana komuś” (www.sjp.pwn.pl), natomiast „umowa o świadczenie usług” to „umowa, w której jedna strona podejmuje się wykonania pewnej czynności faktycznej lub prawnej - z reguły odpłatnie (np. umowa o dzieło, umowa zlecenia, komisu, spedycji)”.

Warto przy tym zauważyć, iż zgodnie z komentarzem do art. 12 Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku OECD (Komentarz do Modelowej Konwencji w Sprawie Podatku od Dochodu i Majątku OECD Dom Wydawniczy ABC, wersja skrócona 15.07.2005 r., str. 187-189) umowa o świadczenie usług charakteryzuje się tym, iż jedna ze stron stosuje własne umiejętności zawodowe i doświadczenie, wykonując pracę dla drugiej strony. Tak też należy rozpatrywać pojęcie „usługi” jako kategorii przychodów w rozumieniu art. 12 ust. 3-3c ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odróżnieniu od przeniesienia praw, czy np. zbycia know-how. Za takim rozumieniem usługi jako wykonywanej pracy, czy też zespołu czynności na rzecz kontrahenta przemawia użyte w art. 12 ust. 3a ustawy o CIT sformułowanie „wykonania usługi”.

Kwalifikacja udzielenia licencji jako zbycia prawa a nie świadczenia usług jest zgodna ze stanowiskiem prezentowanym przez organy. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej z dnia 18 grudnia 2014 r, sygn. IPPB5/423-991/14-2/AM Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważył, że: „Umowy o świadczenie usług zostały przez ustawodawcę wymienione w art. 750 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Pojęcie usług jest bardzo pojemne i obejmuje wykonywanie czynności (faktycznych, jak i prawnych) dla innej osoby fizycznej, prawnej lub jednostki organizacyjnej niebędącej osobą prawną, której ustawa - Kodeks cywilny przyznaje zdolność prawną. Jednakże nawet tak szerokie rozumienie usługi nie uprawnia do twierdzenia, iż pod pojęciem usługi mieści się działalność polegająca na rozporządzaniu prawami autorskimi do treści i utworów w formie przenoszenia całości praw autorskich do audycji jak i poprzez udzielenie licencji (chyba, że dla potrzeb ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych Ustawodawca zdecydowałby się na analogiczne rozwiązanie jak w ustawie o podatku od towarów i usług, t.j. enumeratywne zaliczenie licencji do kategorii usług, czego jednak nie uczynił)”.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, metoda rozpoznawania przychodów podatkowych określona w art. 12 ust. 3c ustawy o CIT nie ma zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym. Wynika to przede wszystkim z faktu, iż w omawianym przepisie jest mowa o usługach, z którymi nie mamy do czynienia w przedstawionych we wniosku okolicznościach (niezależnie od kwalifikacji tych zdarzeń dla celów podatku od towarów i usług). Przedmiotem umów nie jest wykonywanie na rzecz Kontrahenta przez Spółkę żadnych usług, lecz przekazanie określonych uprawnień do Produktu, a w konsekwencji Kontrahent uzyskuje jedynie prawo do czerpania korzyści ekonomicznych w określonym czasie z określonych praw.

Należy zwrócić również uwagę na fakt, iż działanie Wnioskodawcy ma de facto charakter jednorazowy i ogranicza się do udzielenia licencji Kontrahentowi w momencie zawarcia umowy. Umowy te mogą jednak obowiązywać wiele lat. Uznanie, iż na podstawie przedmiotowych umów Wnioskodawca świadczy usługę przez wiele lat, w sytuacji, gdy jego działanie ogranicza się do udzielenia licencji w momencie zawarcia umowy, zdaniem Wnioskodawcy jest niezgodne z charakterem transakcji.

W związku z powyższym, zastosowanie znajdzie ogólna zasada wyrażona w art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, zgodnie z którą za datę powstania przychodu uważa się dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, jednak nie później niż dzień wystawienia faktury albo uregulowania należności.

W przedmiotowym stanie faktycznym, pierwszym zdarzeniem, które może potencjalnie powodować powstanie przychodu jest zbycie prawa majątkowego (udzielenie licencji) następującego w chwili zawarcia umowy z Kontrahentem. Należy jednak zauważyć, iż w tym momencie prawo to nie ma przypisanej żadnej konkretnej wartości - wartość ta będzie dopiero określona w przyszłości i będzie zależna od wielkości sprzedaży licencjonowanej treści (a ta będzie znana dopiero w momencie otrzymania raportu sprzedaży od Kontrahenta). Co więcej w chwili zawarcia umowy z Kontrahentem strony określają dopiero moment na jaki Produkt będzie gotowy do dystrybucji i jest to zwykle moment następujący wiele miesięcy po dacie zawarcia między stronami umowy. Dlatego też, zdaniem Wnioskodawcy, w chwili zbycia prawa majątkowego po stronie Spółki nie powstaje przychód podlegający opodatkowaniu.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, momentem powstania przychodu z tytułu otrzymanych tantiem w podatku dochodowym od osób prawnych będzie data wystawienia przez Spółkę faktury (na podstawie raportu sprzedaży przygotowanego przez Kontrahenta).

Dodatkowo, Wnioskodawca zwraca uwagę, iż nawet gdyby jednak przyjąć, że udzielenie przedmiotowych licencji do gier stanowi usługę, to Spółka nie byłaby w stanie określić przychodu za dany okres rozliczeniowy w ostatnim dniu okresu rozliczeniowego. Jak wynika z opisu stanu faktycznego do momentu otrzymania lub udostępnienia raportu sprzedaży Spółka nie zna wielkości sprzedaży licencjonowanej treści, ani należnego jej z tego tytułu wynagrodzenia. Należy przy tym zauważyć, że brak możliwości ustalenia jednego z elementów stosunku prawnopodatkowego czyni niemożliwym powstanie obowiązku podatkowego, a w konsekwencji ustalenie zobowiązania podatkowego.

Zasada ta jest powszechnie stosowana w orzecznictwie sądów administracyjnych. Przykładowo, w wyroku z 16 września 2010 r. (sygn. akt II FSK 1989/08) Naczelny Sąd Administracyjny uznał: „Zastosowanie znajdzie zatem zasada impossibilum nulla obligatio est. Brak możliwości ustalenia jednego z elementów stosunku prawnopodatkowego czyni niemożliwym powstanie obowiązku podatkowego, a w konsekwencji ustalenie zobowiązania podatkowego”.

Identyczne wnioski zawierają również inne wyroki sądów administracyjnych - na przykład Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 stycznia 2015 r. (sygn. akt II FSK 127/13), wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 14 stycznia 2015 r. (sygn. akt Ili SA/Wa 3118/14) czy wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z 13 grudnia 2013 r. (sygn. akt I SA/Op 565/13). A zatem sytuacja, w której nie jest obiektywnie możliwe określenie na koniec okresu rozliczeniowego (ani na moment obliczenia wysokości zaliczki na podatek za poprzedni miesiąc) wysokości wynagrodzenia należnego Spółce oznacza, iż obowiązek podatkowy nie powstaje zgodnie z normą art. 12 ust. 3c ustawy o CIT.

W ocenie Wnioskodawcy wcześniejszemu powstaniu obowiązku podatkowego, tj. na koniec okresu rozliczeniowego, sprzeciwia się nie tylko zasada impossibilium nulla obtigatio est, ale również zasada racjonalności ustawodawcy. Trudno przyjąć, że racjonalny ustawodawca ustanowiłby normę, zgodnie z którą przychód z tytułu usług świadczonych cyklicznie powstawałby zawsze na koniec okresu rozliczeniowego, uwzględniając również sytuacje, w których wielkość przychodu nie jest znana podatnikowi. W stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę wysokość przychodu jest uzależniona od wielu czynników i jest znana dopiero po zakończeniu okresu rozliczeniowego. Z kolei warunki umów, których stroną jest Wnioskodawca, odnoszące się do sposobu rozliczania wynagrodzenia należnego Spółce są nienegocjowalne, tj. Spółka podpisując umowę z ogólnoświatowym dystrybutorem mediów (w tym przypadku gier) przystępuje do pewnego modelu dystrybucji (w tym sposobu określenia wynagrodzenia), na którego kształt Spółka nie ma wpływu.

Z tego względu, obowiązek podatkowy związany z zakończeniem okresu rozliczeniowego wskazanego na fakturze powinien zostać określony z uwzględnieniem czasu potrzebnego na udokumentowanie zdarzeń niezbędnych dla ustalenia podstawy opodatkowania za dany okres rozliczeniowy. Stąd, w opinii Spółki, nawet gdyby przyjąć, iż wynagrodzenie należne Spółce jest wynagrodzeniem za świadczone usługi, to obowiązek podatkowy powstawałby dopiero w momencie wystawienia przez Spółkę faktury (na podstawie raportu należnych tantiem od zrealizowanej sprzedaży przedstawionego Spółce przez kontrahenta).

Stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w stanowisku prezentowanym przez organy, które dotyczyły stanów faktycznych zbliżonych do przedstawionego przez Wnioskodawcę. Na przykład w interpretacji indywidualnej Dyrektora izby Skarbowej w Warszawie z dnia 24 października 2014 r., sygn. IPPB5/423-859/14-4/AM zauważono, że: „do momentu, otrzymania lub udostępnienia raportu sprzedaży Spółka nie zna wielkości „sprzedaży” licencjonowanej treści, którą może dysponować ani należnego jej z tego tytułu wynagrodzenia. Nie jest zatem w stanie samodzielnie oszacować czy wyświadczyła jakiekolwiek usługi na rzecz Dystrybutora i jaki był ich zakres. W tym stanie rzeczy, stwierdzić należy, że przychód z tytułu udzielania sublicencji dystrybutorom na korzystanie z nagrań audio i wideo powstanie zgodnie z art. 12 ust. 3a pkt 1), tj. w dniu wystawienia faktury”.

Podobny pogląd został wyrażony w interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 18 grudnia 2014 r., sygn. IPPB5/423-991/14-2/AM stwierdzono, że „bazę do ustalenia należnego Spółce wynagrodzenia za dany miesiąc stanowią, dostarczane pod koniec kolejnego miesiąca, raporty o faktycznym ruchu sms i liczbie użytkowników. Z uwagi na powyższe w opisanym stanie faktycznym przychód Spółki powstaje zgodnie z art. 12 ust. 3a pkt 1), tj. w dniu wystawienia faktury”.

Z kolei w interpretacji indywidualnej z dnia 29 października 2012 r. sygn. IBPBI/2/423- 893/12/AP, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach stwierdził: „momentem powstania przychodu będzie data wystawienia tejże faktury, skoro w myśl art. 12 ust. 3a ustawy o pdop okoliczność ta zaistniała jako pierwsza. Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, iż Spółka nie będzie zobowiązana do rozpoznawania przychodu za dany okres przed otrzymaniem od wydawcy raportu”.

Zatem w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym rozpoznanie przychodu winno następować zgodnie z art. 12 ust. 3a ustawy o CIT, tj. w dniu wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, jednak nie później niż w dniu wystawienia faktury albo uregulowania należności.

Podsumowując, zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym, prawidłowym momentem rozpoznania przychodu (powstania obowiązku podatkowego) zgodnie z art. 12 ust. 3a pkt 1 ustawy o CIT jest moment wystawienia faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie określenia momentu rozpoznania przychodu z tytułu udzielenia licencji przez Spółkę – jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.