Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1462-IPPB5.4510.5.2017.1.PW
z 14 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2016 r. (data wpływu 4 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków płatnika związanych z zakupem biletów lotniczych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 grudnia 2016 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie obowiązków płatnika związanych z zakupem biletów lotniczych.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W wyniku postępowania o udzielenie zamówienia, przeprowadzonego zgodnie z Prawem zamówień publicznych w trybie przetargu nieograniczonego, na potrzeby realizowanych zadań oraz prowadzonej działalności, Wnioskodawca zawarł w 2015 r. z T. Sp. z o.o. („Wykonawca”) umowę w przedmiocie kompleksowej obsługi Wnioskodawcy w zakresie zapewnienia rezerwacji, nabywania i dostarczania do miejsca i w terminie wskazanym przez Wnioskodawcę („Umowa”):

1. biletów lotniczych na loty zagraniczne (europejskie i pozaeuropejskie) i krajowe, w tym linii lotniczych, które są członkami Międzynarodowego Zrzeszenia Przewoźników Powietrznych (ang. International Air Transport Association, „ IATA”),
2. biletów kolejowych na przejazdy zagraniczne i krajowe,
3. miejsc noclegowych w hotelach za granicą i w kraju,
4. polis ubezpieczeniowych na czas wyjazdów zagranicznych.
   
   

Jednocześnie, zważywszy że spełnienie przez Wykonawcę wymogów obowiązujących akredytowanych agentów IATA, warunkujące możliwość działania przez Wykonawcę przy realizacji Umowy w charakterze agenta IATA, wymagało zmiany niektórych jej postanowień, Wnioskodawca i Wykonawca zawarli w grudniu 2016 r., z dniem obowiązywania od 2 listopada 2016 r., aneks do Umowy. Zgodnie z tym aneksem, w przypadku, gdy przy świadczeniu usług w zakresie zapewniania rezerwacji, nabywania i dostarczania do miejsca i w terminie wskazanym przez Wnioskodawcę biletów lotniczych na loty zagraniczne i krajowe, Wykonawca działa w charakterze agenta IATA, Wykonawca: nie jest obowiązany do regulowania należności za bilety lotnicze ze środków własnych oraz będzie wystawiał Wnioskodawca dwie faktury: pierwszą, obejmującą należność za sprzedaż biletu za pośrednictwem Wykonawcy przez przedsiębiorstwo żeglugi powietrznej (zawierającą adnotację, iż Wykonawca działa w imieniu i na rzecz zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej) oraz drugą, obejmującą opłatę transakcyjną Wykonawcy.

Wnioskodawca dokonuje zapłaty za zakup biletów lotniczych zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej na rachunek bankowy Wykonawcy, prowadzony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Innymi słowy, Wnioskodawca nie dokonuje bezpośredniej wypłaty wynagrodzenia na rzecz zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej, tylko kupuje bilety lotnicze od polskiego pośrednika-Wykonawcy, któremu przelewa środki za bilety lotnicze dostarczane Wnioskodawcy przez Wykonawcę. Poza sferą relacji kontraktowej wiążącej Wnioskodawcę z Wykonawcą na podstawie Umowy pozostają rozliczenia Wykonawcy z zagranicznymi przedsiębiorstwami żeglugi powietrznej za bilety dostarczane Wnioskodawcy przez Wykonawcę. Wnioskodawca nie zna faktycznych dat zapłaty za te bilety przez Wykonawcę zagranicznym przedsiębiorstwom żeglugi powietrznej.

Wykonawca ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, nie jest przedsiębiorstwem żeglugi powietrznej i posiada status akredytowanego agenta IATA. Ponadto, w rozumieniu Konwencji Modelowej OECD i Komentarza do Konwencji Modelowej OECD, jest przedstawicielem niezależnym przedsiębiorstw żeglugi powietrznej, których bilety lotnicze dostarcza Wnioskodawca, gdyż Wykonawca:

• nie jest podporządkowany, pod względem gospodarczym i prawnym, żadnemu z zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej zrzeszonych w IATA, czy samemu IATA,
  

• sprzedaje bilety wielu zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej (zarówno będących, jak i niebędących członkami IATA, zagranicznych, jak i polskich),
  

• wykonuje Umowę w ramach swojej zwykłej działalności - zgodnie z KRS, przedmiotem działalności Wykonawcy jest m.in. transport lotniczy pasażerski oraz pozostała działalność usługowa w zakresie rezerwacji i działalności z nią związane,
  

• prowadzi działalność w znacznie szerszym zakresie niż zakres przedmiotu działalności zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej, których bilety lotnicze Wykonawca sprzedaje Wnioskodawcy - zgodnie z KRS, przedmiotem działalności Wykonawcy jest również, poza zakresem działalności wymienionym w poprzednim ppkt: działalność agentów turystycznych, transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski, pozostały transport lądowy pasażerski, transport morski i przybrzeżny pasażerski, transport wodny śródlądowy pasażerski, działalność usługowa wspomagająca transport lądowy, hotele i podobne obiekty zakwaterowania, działalność związana z organizacją targów, wystaw i kongresów,
  

• na podstawie akredytacji IATA reprezentuje wszystkie zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej zrzeszone w IATA (na dzień złożenia niniejszego wniosku ok. 265 przedsiębiorstw żeglugi powietrznej),
  

• jest stroną Umowy, tj. zawarł ją z Wnioskodawcą we własnym imieniu, w trybie określonym przepisami prawa zamówień publicznych, a nie w imieniu zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej, czy IATA. Składając ofertę na realizację Umowy Wykonawca oświadczył, iż przedmiot umowy wykona samodzielnie. Jednocześnie Wykonawca nie wskazał, iż przy realizacji przedmiotu Umowy będzie polegać na wiedzy i doświadczeniu, potencjale technicznym, osobach zdolnych do wykonania zamówienia, zdolnościach finansowych lub ekonomicznych innych podmiotów, niezależnie od charakteru prawnego łączących go z nimi stosunków. Wykonawca ponosi także ryzyko gospodarcze związane z realizacją Umowy, gdyż zgodnie z jej postanowieniami: złożył zabezpieczenia należytego wykonania Umowy, został obowiązany do posiadania polisy ubezpieczenia z tytułu odpowiedzialności cywilnej w zakresie prowadzonej działalności związanej z przedmiotem Umowy oraz odpowiada samodzielnie za ewentualne kary umowne z tytułu nienależycie wykonanego lub niewykonanego przedmiotu Umowy.
  
  
  

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Wnioskodawca prosi o potwierdzenie, czy w opisanym stanie faktycznym ciążą na nim obowiązki płatnika CIT na podstawie art. 26, w związku z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT?

Zdaniem Wnioskodawcy.

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym stanie faktycznym na Wnioskodawcy nie ciążą obowiązki płatnika CIT na podstawie art. 26, w związku z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, co szczegółowo uzasadnia poniżej.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, „Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej” (tzw. ograniczony obowiązek podatkowy).

Z kolei art. 21 ust. 1 ustawy o CIT wprowadza zryczałtowany CIT od określonych tytułów przychodów uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, w tym, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, od przychodów „uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej”. W tym zakresie zryczałtowany CIT ustalono w wysokości 10% wskazanych przychodów.

Jednocześnie, stosownie do art. 26 ustawy o CIT, „Osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, 2b i 2d, w dniu dokonania wypłaty zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat, z uwzględnieniem odliczeń przewidzianych w art. 22 ust. 1a-1e. Zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji. Przy czym, jak wskazuje art. 26 ust. 7 ustawy o CIT, „Wypłata, o której mowa w ust. 1, lc, 1d i 2c oznacza wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie, w tym poprzez zapłatę, potrącenie lub kapitalizację odsetek.”

Ponadto, w kontekście niniejszej sprawy istotne jest brzmienie art. 4a pkt 11 ustawy o CIT, zgodnie z którym, przez zagraniczny zakład, na potrzeby stosowania ustawy o CIT, należy rozumieć: ,,a) stałą placówkę, poprzez którą podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa wykonuje całkowicie lub częściowo działalność na terytorium innego państwa, a w szczególności oddział, przedstawicielstwo, biuro, fabrykę, warsztat albo miejsce wydobywania bogactw naturalnych, b) plac budowy, budowę, montaż lub instalację, prowadzone na terytorium jednego państwa przez podmiot mający siedzibę lub zarząd na terytorium innego państwa, c) osobę, która w imieniu i na rzecz podmiotu mającego siedzibę lub zarząd na terytorium jednego państwa działa na terytorium innego państwa, jeżeli osoba ta ma pełnomocnictwo do zawierania w jego imieniu umów i pełnomocnictwo to faktycznie wykonuje - chyba że umowa o unikaniu podwójnego opodatkowania, której stroną jest Rzeczpospolita Polska, stanowi inaczej;”.

W świetle powyższego, w celu powstania obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku CIT oraz zastosowania instytucji płatnika tego podatku, zdaniem Wnioskodawcy, niezbędne jest kumulatywne zaistnienie następujących okoliczności:

1. należności są wypłacane na rzecz zagranicznych (nieposiadających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej) przedsiębiorstw żeglugi powietrznej, nieposiadających na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej zakładu, z którego działalnością związane są te należności,
2. powyższe należności są wypłacane przez osoby prawne, jednostki organizacyjne lub osoby fizyczne będące przedsiębiorcami,
3. powyższy przychód zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej został przez nie uzyskany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Ad. 1)

Zdaniem Wnioskodawcy, literalne brzmienie art. 26 ustawy o CIT wskazuje, iż zakres podmiotowy tego przepisu dotyczy jedynie tych z określonych kategorii podmiotów (osób prawnych, jednostek organizacyjnych, które nie mając osobowości prawnej oraz osób fizycznych będących przedsiębiorcami), które wypłacają należności z tytułów wymienionych m.in. w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT na rzecz podmiotów objętych ograniczonym obowiązkiem podatkowym (zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej). Ustawodawca nie kładzie zatem nacisku na kwestię ponoszenia wydatku w sensie ciężaru ekonomicznego określonego świadczenia, ani też na kwestię stosunku prawnego pomiędzy oferującym usługę przewozu zagranicznym przedsiębiorstwem żeglugi powietrznej, a jego klientem, ale odwołuje się w sposób wyraźny do czynności technicznej, jaką jest dokonywanie wypłaty należności z określonych w treści ustawy tytułów, z uwzględnieniem brzmienia art. 26 ust. 7 ustawy o CIT, który wskazuję, iż przez zapłatę należy rozumieć wykonanie zobowiązania w jakiejkolwiek formie.

Tym samym, zasadnicze znaczenie dla wskazania płatnika CIT w powyższym zakresie ma kwestia określenia podmiotu dokonującego wypłaty środków z tytułu określonego w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT. Zatem, skoro Wnioskodawca nie dokonuje wypłaty, w rozumieniu art. 26 ust. 1 i 7 ustawy o CIT, wynagrodzenia na rzecz zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej, ale kupuje bilety lotnicze od polskiego pośrednika-Wykonawcy, płacąc należności za dostarczane bilety lotnicze na jego rachunek bankowy, oznacza to, w świetle literalnej wykładni art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, iż na Wnioskodawcy nie będą w tym zakresie ciążyły obowiązki płatnika CIT.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy znajduje potwierdzenie w prawomocnym orzeczeniu WSA w Rzeszowie z 28 stycznia 2016 r., sygn. I SA/Rz 1162/15, który został wydany w analogicznym, do zaistniałego w przypadku Wnioskodawcy, stanie faktycznym. W orzeczeniu tym WSA w Rzeszowie stwierdził, że: „(...) nie sposób uznać, iż wnioskodawca uiszczając równowartość ekonomiczną ceny biletu lotniczego, powiększoną o należną pośrednikowi prowizję, spełnia desygnaty normy prawnej z art. 26 ust. 1 pdop., która uzależnia obowiązek pobrania podatku u źródła tj. funkcję płatnika, od faktu dokonywania wypłaty, czyli przekazania środków na rzecz zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, która to transakcja powoduje uzyskanie ewentualnych przychodów na terytorium RP. Wnioskodawca ponosi bowiem ekonomiczny ciężar świadczenia, jednakże nie dokonuje wypłaty środków z tytułu określonego w treści art. 21 ust. 1 pkt 4 pdop., a jedynie w związku z nim - bezpośrednich wypłat z tytułów o których mowa, dokonuje pośrednik.”

Poprawność stanowiska Wnioskodawcy potwierdza także prawomocne orzeczenie WSA w Poznaniu z 23 lutego 2011 r., sygn. I SA/Po 821/10, zgodnie z którym w przypadku nabycia biletów lotniczych poprzez pośrednika obowiązek pobrania zryczałtowanego CIT ciąży na podmiocie bezpośrednio dokonującym płatności na rzecz zagranicznego przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej, tj. na pośredniku/agencji.

Wobec powyższego, uiszczając Wykonawcy należności za dostarczane bilety lotnicze zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej, Wnioskodawca nie dokonuje - w rozumieniu art. 26 ust. 1 i 7 ustawy o CIT - wypłaty należności z tytułu wymienionego w art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, a zatem nie ciążą nań obowiązki płatnika CIT, na podstawie art. 26 ust. 1, w zw. z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Prawidłowość powyższego stanowiska pozostaje aktualna także przy rozpatrywaniu niniejszej sprawy z uwzględnieniem statusu Wykonawcy w kontekście ewentualnego prowadzenia przez zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej działalności gospodarczej poprzez zagraniczny zakład, w rozumieniu art. 4a pkt 11 ustawy o CIT, Konwencji Modelowej OECD i Komentarza do Konwencji Modelowej OECD. Wnioskodawca wskazuje bowiem, iż nawet wówczas na Wnioskodawcy nie będą spoczywały obowiązki płatnika, gdyż Wykonawca:

• nie jest podporządkowany, pod względem gospodarczym i prawnym, żadnemu z zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej zrzeszonych w IATA, czy samemu IATA,
• sprzedaje bilety wielu zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej (zarówno będących, jak i niebędących członkami IATA, krajowych, jak i zagranicznych),
• wykonuje Umowę w ramach swojej zwykłej działalności - zgodnie z KRS, przedmiotem działalności Wykonawcy jest m.in. transport lotniczy pasażerski oraz pozostała działalność usługowa w zakresie rezerwacji i działalności z nią związane,
  
• prowadzi działalność w znacznie szerszym zakresie niż zakres przedmiotu działalności zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej, których bilety lotnicze Wykonawca sprzedaje Wnioskodawcy - zgodnie z KRS, przedmiotem działalności Wykonawcy jest również, poza zakresem działalności wymienionym w poprzednim ppkt: działalność agentów turystycznych, transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski, pozostały transport lądowy pasażerski, transport morski i przybrzeżny pasażerski, transport wodny śródlądowy pasażerski, działalność usługowa wspomagająca transport lądowy, hotele i podobne obiekty zakwaterowania, działalność związana z organizacją targów, wystaw i kongresów,
• na podstawie akredytacji IATA reprezentuje wszystkie zagraniczne przedsiębiorstwa żeglugi powietrznej zrzeszone w IATA (na dzień złożenia niniejszego wniosku ok. 265 przedsiębiorstw żeglugi powietrznej),
• jest stroną Umowy, tj. zawarł ją z Wnioskodawcą we własnym imieniu, w trybie określonym przepisami prawa zamówień publicznych, a nie w imieniu zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej, czy IATA. Składając ofertę na realizację Umowy Wykonawca oświadczył, iż przedmiot umowy wykona samodzielnie. Jednocześnie Wykonawca nie wskazał, iż przy realizacji przedmiotu Umowy będzie polegać na wiedzy i doświadczeniu, potencjale technicznym, osobach zdolnych do wykonania zamówienia, zdolnościach finansowych lub ekonomicznych innych podmiotów, niezależnie od charakteru prawnego łączących go z nimi stosunków. Wykonawca ponosi także ryzyko gospodarcze związane z realizacją Umowy, gdyż zgodnie z jej postanowieniami: złożył zabezpieczenia należytego wykonania Umowy, został obowiązany do posiadania polisy ubezpieczenia z tytułu odpowiedzialności cywilnej w zakresie prowadzonej działalności związanej z przedmiotem Umowy oraz odpowiada samodzielnie za ewentualne kary umowne z tytułu nienależycie wykonanego lub niewykonanego przedmiotu Umowy.
  
  

Biorąc powyższe pod uwagę, w świetle ustawy o CIT, Konwencji Modelowej OECD i Komentarza do Konwencji Modelowej OECD, Wykonawcę należy uznać za tzw. przedstawiciela niezależnego, co oznacza brak ukonstytuowania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, poprzez działalności Wykonawcy, polskiego zakładu zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej. Stanowisko to potwierdzają:

• pkt 36-38.8 Komentarza do art. 5 Konwencji Modelowej OECD, w świetle których podmiot nie stanowi zagranicznego zakładu przedsiębiorstwa (jest tzw. przedstawicielem/agentem niezależnym) m.in. gdy jest od niego niezależny ekonomicznie oraz prawnie oraz gdy działając na jego imieniu wykonuje czynności w tym zakresie w ramach swojej zwykłej działalności; innymi przesłankami wskazującymi na posiadanie statusu przedstawiciela niezależnego są: okoliczność ponoszenia przez podmiot reprezentujący przedsiębiorstwo ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną w tym zakresie działalnością oraz liczba reprezentowanych podmiotów (działalność prawie wyłącznie na rzecz jednego podmiotu przez długi okres może przemawiać przeciwko uznaniu takiego podmiotu za agenta niezależnego i raczej uzasadniać uznanie go za przedstawiciela zależnego, a w konsekwencji za zakład zagranicznego przedsiębiorstwa),
  
• następujące interpretacje indywidualne, wydane w analogicznym stanie faktycznym do zaistniałego w przypadku Wnioskodawcy,:
  • interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 25 października 2016 r., sygn. IPPB5/4510-761/16-4/PW, zgodnie z którą „Uregulowanie zobowiązania względem polskiego pośrednika prowadzącego działalność we własnym imieniu, ale na rzecz zagranicznego przewoźnika, nie posiadającego na terenie Rzeczypospolitej Polskiej zakładu, nie niesie ze sobą konsekwencji powstania obowiązku z tytułu podatku u źródła po stronie ostatecznego nabywcy biletu lotniczego, tj. Spółki (...) transakcja nabycia od ww. pośrednika, jest transakcją krajową, a tym samym nie rodzi ona obowiązku podatku u źródła.(...)”,
  • interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 6 września 2016 r., sygn. ILPB4/4510-1-158/16-5/DS, zgodnie z którą: „(...) do płatności z tytułu zakupu biletów na przewóz lotniczy przez zagranicznych przewoźników dokonywane na rzecz Pośredników - nie ma zastosowania przepis art. 21 ust 1 ustawy; gdyż Pośrednicy są - jak wskazała Spółka - niezależnymi przedstawicielami będącymi polskimi rezydentami. Reasumując - Spółka nie będzie zobowiązana do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od wynagrodzenia (zapłaty za bilet) wypłacanego na rzecz pośredników - firm mających siedzibę na terytorium RP – w związku z zakupem biletów lotniczych zagranicznych przewoźników.”,
  • interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 22 lipca 2016 r., sygn. IPPB5/4510-513/16-2/PW, zgodnie z którą: „(...) jeżeli płatność z tytułu zakupu biletów lotniczych została dokonana na rzecz niezależnego przedstawiciela mającego siedzibę w Polsce, pośredniczącego w wykonaniu usługi przez przewoźnika zagranicznego, czyli w w sytuacji, w której biuro podróży jest przedstawicielem niezależnym, to w takim przypadku, nie będzie miał zastosowania art. 21 ust. 1 updop. Jednocześnie Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od wypłacanych należności”,
  • interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 28 czerwca 2016 r., sygn. IPPB5/4510-443/16-4/MK, zgodnie z którą: „(...) należy uznać za prawidłowe stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, zgodnie z którym Spółka nie jest zobowiązana do poboru i odprowadzenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od kwoty wynagrodzenia wypłacanego w związku z zakupem biletów lotniczych, na rzecz pośredników - spółek bądź biur podróży, mających siedzibę na terytorium RP, jednakże w przypadku gdy wypłaty te będą dokonywane na rzecz niezależnego przedstawiciela (agenta) z siedzibą w Polsce.”.
  
  
  
  
  

Ad. 2)

Nie ulega wątpliwości, iż z uwagi na fakt, że Wnioskodawca posiada osobowość prawną, w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego spełniona jest część hipotezy normy wynikającej z art. 26 ust. 1 ustawy o CIT, dotycząca statusu podmiotów dokonujących wypłat (osoby prawne, jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące przedsiębiorcami), niemniej jednak, przez wzgląd na argumenty wskazane w Ad. 1), zdaniem Wnioskodawcy nie ciążą na nim obowiązki płatnika CIT na podstawie art. 26, w związku z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Ad. 3)

Zgodnie z art. 3 ust. 2 ustawy o CIT, „Podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.” (ograniczony obowiązek podatkowy).

Jednocześnie ustawa o CIT nie definiuje, jak należy rozumieć pojęcie dochodów osiąganych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. W praktyce, w dotychczas obowiązującym stanie prawnym, w odniesieniu do tego zagadnienia wykształciły się następujące linie interpretacyjne: (i) przychód jest osiągany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli jest wypłacany przez podmiot polski - łącznik siedziby płatnika (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 13 stycznia 2014 r., sygn. IBPBI/2/423-1331/13/JD, interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 19 czerwca 2013 r., sygn. ITPB4/423-39/13/AM, (ii) przychód jest osiągany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli związane z nimi świadczenie zostało zrealizowane na terytorium Rzeczypospolitej - łącznik miejsca świadczenia (np. orzeczenie NSA z 23 kwietnia 2010 r., sygn. II FSK 2144/08, orzeczenie NSA z 2 czerwca 2011 r., sygn. II FSK 138/10), (iii) przychód jest osiągany na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli efekty związanego z nim świadczenia będą wykorzystywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - łącznik miejsca efektu świadczenia (np. orzeczenie WSA w Krakowie z 17 lipca 2014 r., sygn. I SA/Kr 865/14, orzeczenie NSA z 4 lipca 2013 r., sygn. II FSK 2200/11).

Jednocześnie, z dniem 1 stycznia 2017 r., mocą art. 2 pkt 1, w zw. z art. 9 ustawy z dnia 5 września 2016 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2016 r., poz. 1550), w art. 3 ustawy o CIT dodany zostanie m.in. ust. 3 pkt 5 w brzmieniu: „Za dochody (przychody) osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w ust. 2, uważa się w szczególności dochody (przychody) z (...) tytułu należności regulowanych, w tym stawianych do dyspozycji, wypłacanych lub potrącanych, przez osoby fizyczne, osoby prawne albo jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, mające miejsce zamieszkania, siedzibę lub zarząd na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, niezależnie od miejsca zawarcia umowy i wykonania świadczenia.”.

W związku z powyższym, w ocenie Wnioskodawcy, przychody zagranicznych (tj. nieposiadających siedziby lub zarządu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej) przedsiębiorstw żeglugi powietrznej, są osiągane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jeżeli są wypłacane przez polski podmiot (łącznik siedziby płatnika), co od dnia 1 stycznia 2017 r. będzie wynikało wprost z ustawy o CIT, w związku z ww. nowelizacją.

Niezależnie od kwestii określania zakresu osiągniętych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przychodów zagranicznych przedsiębiorstw żeglugi powietrznej, przez wzgląd na argumenty wskazane w Ad. 1), zdaniem Wnioskodawcy nie ciążą na nim obowiązki płatnika CIT na podstawie art. 26, w związku z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

Mając powyższe na uwadze, Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż w opisanym stanie faktycznym nie ciążą na nim obowiązki płatnika CIT na podstawie art. 26, w związku z art. 21 ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia przedstawionego w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.