Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy
0461-ITPB4.4511.833.2016.2.KW
z 22 lutego 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201) oraz § 5 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r., poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Rozwoju i Finansów stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2016 r. (data wpływu 29 listopada 2016 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 stycznia 2017 r. (data wpływu 25 stycznia 2017 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 listopada 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości. Wniosek uzupełniono w dniu 25 stycznia 2017 r.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Aktem notarialnym w dniu 30 października 2008 r. Wnioskodawczyni nabyła wraz z mężem (w ramach wspólności ustawowej małżeńskiej) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego (usługowego) w stanie niewykończonym, od którego przy zakupie zapłacili PCC od osób fizycznych. Pozwolenie na użytkowanie części usługowej - parter budynku (95,22 m2) Wnioskodawczyni i jej mąż otrzymali 18 maja 2009 r. Koszty związane z wykończeniem budynku zaliczane były do wartości początkowej tylko części usługowej - parteru budynku przekraczającej 30% wartości. Został wprowadzony do środków trwałych w działalności męża Wnioskodawczyni i w tej części przekazany do użytkowania od czerwca 2009 r., a także amortyzowany. Nie był odliczany VAT od ulepszenia. Od dnia 30 listopada 2016 r. część usługowa zostanie przekazana do majątku prywatnego. Pozwolenie na użytkowanie części mieszkalnej - I piętra budynku (101,00 m2) Wnioskodawczyni i jej mąż uzyskali dnia 28 listopada 2011 r. i wtedy też zaczęli ją użytkować. Aktem notarialnym z dnia 25 października 2012 r. zostało dokonane przeniesienie budynku wraz z gruntem ze spółdzielczego prawa własności na odrębną własność.

Lokal dwukondygnacyjny składający się z pomieszczenia usługowego na parterze budynku, pomieszczenia WC i zaplecza oraz dwóch WC i czterech pomieszczeń usługowych na piętrze budynku został później przekształcony na lokal usługowo-mieszkalny. Budynek usługowo-mieszkalny powstał na skutek przekształcenia pierwszego piętra budynku na lokal mieszkalny a parter pozostał lokalem usługowym bez powiększania bryły budynku. Dokonano na piętrze budynku nieznaczące prace remontowe, aby dostosować lokal do lokalu mieszkalnego, a parter budynku ulepszono i przekazano do użytkowania firmie męża Wnioskodawczyni. W czerwcu 2009 r. po uzyskaniu pozwolenia na użytkowanie części budynku (parteru) jako lokal usługowy, został wprowadzony do firmy męża Wnioskodawczyni jako środek trwały i użytkowany. Były również odliczane odsetki od kredytu inwestycyjnego. Na skutek podziału powstał lokal usługowy z częścią mieszkalną obejmujący część usługową powstałą na pierwszej kondygnacji budynku o łącznej powierzchni 95,22 m2 składającą się z lokalu usługowego, WC i pomieszczenia technicznego oraz część mieszkalną usytuowaną na drugiej kondygnacji budynku o powierzchni użytkowej 101,00 m2 składającą się z 2 WC, kuchni i 4 pokoi. Łączna powierzchnia budynku wynosi 196,22 m2, na co wydano decyzję pozwolenia na użytkowanie obiektu jako budynku usługowego z mieszkaniem dnia 28 listopada 2011 r., od którego to dnia Wnioskodawczyni i jej mąż zaczęli użytkować część mieszkalną na własne potrzeby. Po przekształceniu budynku w dniu 25 października 2012 r. została przeniesiona odrębna własność ze spółdzielczego prawa do lokalu już w nowo opisanym stanie z wydaną decyzją urzędu miasta pozwolenia na użytkowanie lokalu jako usługowo-mieszkalnego. Część mieszkalna i część usługowa nie są lokalami stanowiącymi odrębną nieruchomość. Wnioskodawczyni i jej mąż zakupili, jak wyżej, jedną bryłę budynku dwukondygnacyjnego, w której zmienili sposób użytkowania z lokalu usługowego na lokal usługowo-mieszkalny. Lokal usługowo-mieszkalny stanowi jedną nieruchomość i zbywany będzie jako jedna nieruchomość. Zbycie nieruchomości będzie miało charakter odpłatny.

Wnioskodawczyni nadmienia, że na dostosowanie lokalu usługowego zaciągnięto w banku kredyt inwestycyjny na firmę jej męża, z którego odsetki są kosztem firmy męża. Tak więc nieruchomość jest obciążona w kwocie około 120.000 zł kredytem inwestycyjnym. Fakt przeniesienia nieruchomości do majątku prywatnego wynika z faktu niewykorzystywania obecnie lokalu na potrzeby działalności, jednak działalność męża jest prowadzona nadal w innych lokalach. Od dnia przekazania lokalu użytkowego z firmy męża Wnioskodawczyni na potrzeby prywatne do dnia zbycia nieruchomości nie upłynie sześć lat. Nieruchomość nie jest amortyzowana od grudnia 2016 r. Zbycie nieruchomości nie nastąpi na skutek wykonywanej działalności.

Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowana jako czynny podatnik VAT, natomiast jej mąż jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT. Część mieszkalna była używana w celu zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Budynek będzie oferowany na sprzedaż za pośrednictwem biura nieruchomości.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy zbycie budynku usługowo-mieszkalnego wraz z gruntem będzie podlegało podatkowi dochodowemu od osób fizycznych?
2. Czy transakcja ta będzie podlegała podatkowi VAT?

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska Wnioskodawczyni w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych. W zakresie podatku od towarów i usług zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zdaniem Wnioskodawczyni, zbycie budynku usługowo-mieszkalnego wraz z gruntem będzie korzystało ze zwolnienia z podatku dochodowego ponieważ upłynęło 5 lat od nabycia (art. 10 pkt 1 ust. 8) i więcej niż połowa budynku jest częścią mieszkalną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 10 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy źródłem przychodów jest pozarolnicza działalność gospodarcza.

W myśl natomiast art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy źródłem przychodów jest odpłatne zbycie, z zastrzeżeniem ust. 2:

1. nieruchomości lub ich części oraz udziału w nieruchomości,
2. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
3. prawa wieczystego użytkowania gruntów,
4. innych rzeczy,

• jeżeli odpłatne zbycie nie następuje w wykonaniu działalności gospodarczej i zostało dokonane w przypadku odpłatnego zbycia nieruchomości i praw majątkowych określonych w lit. a-c - przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym nastąpiło nabycie lub wybudowanie, a innych rzeczy - przed upływem pół roku, licząc od końca miesiąca, w którym nastąpiło nabycie; w przypadku zamiany okresy te odnoszą się do każdej z osób dokonującej zamiany.

Przepisu art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy nie stosuje do odpłatnego zbycia składników majątku, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, z zastrzeżeniem ust. 3, nawet jeżeli przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat (art. 10 ust. 2 pkt 3 ww. ustawy).

W myśl art. 10 ust. 3 ww. ustawy przepisy ust. 1 pkt 8 mają zastosowanie do odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie.

Jak stanowi art. 14 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za przychód z działalności, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3, uważa się kwoty należne, choćby nie zostały faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont. U podatników dokonujących sprzedaży towarów i usług opodatkowanych podatkiem od towarów i usług za przychód z tej sprzedaży uważa się przychód pomniejszony o należny podatek od towarów i usług.

Zgodnie z art. 14 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy przychodem z działalności gospodarczej są również przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących:

1. środkami trwałymi albo wartościami niematerialnymi i prawnymi, podlegającymi ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych,
   
2. składnikami majątku, o których mowa w art. 22d ust. 1, z wyłączeniem składników, których wartość początkowa ustalona zgodnie z art. 22g nie przekracza 1500 zł,
   
3. składnikami majątku, które ze względu na przewidywany okres używania równy lub krótszy niż rok nie zostały zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
   
4. składnikami majątku stanowiącymi spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego lub udział w takim prawie, które zgodnie z art. 22n ust. 3 nie podlegają ujęciu w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych

- wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą lub przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej, z zastrzeżeniem ust. 2c; przy określaniu wysokości przychodów przepisy ust. 1 i art. 19 stosuje się odpowiednio.

Do przychodów, o których mowa w ust. 2 pkt 1, nie zalicza się przychodów z odpłatnego zbycia wykorzystywanych na potrzeby związane z działalnością gospodarczą oraz przy prowadzeniu działów specjalnych produkcji rolnej: budynku mieszkalnego, jego części lub udziału w takim budynku, lokalu mieszkalnego stanowiącego odrębną nieruchomość lub udziału w takim lokalu, gruntu lub udziału w gruncie albo prawa użytkowania wieczystego gruntu lub udziału w takim prawie, związanych z tym budynkiem lub lokalem, spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego lub udziału w takim prawie oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub udziału w takim prawie. Przepis art. 30e stosuje się odpowiednio (art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

W świetle cytowanych powyżej przepisów zauważyć należy, że przychody z odpłatnego zbycia składników majątku będących środkami trwałymi w prowadzonej działalności gospodarczej (z wyjątkiem nieruchomości mieszkalnych wymienionych w art. 14 ust. 2c ww. ustawy) stanowią przychód z działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Dotyczy to również sytuacji, w której składniki te przed zbyciem zostały wycofane z działalności gospodarczej, a między pierwszym dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym składniki majątku zostały wycofane z działalności i dniem ich odpłatnego zbycia, nie upłynęło 6 lat. Natomiast przychody ze sprzedaży nieruchomości mieszkalnych nie stanowią przychodu z działalności gospodarczej także w sytuacji, gdy podlegały one wprowadzeniu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych prowadzonej działalności gospodarczej.

W niniejszej sprawie istotnym jest zatem, czy zbywany będzie lokal mieszkalny, czy też niemieszkalny.

Jak wynika z pkt 2 objaśnień wstępnych Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.) budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

O zaliczeniu budynku (lokalu) do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje jego przeznaczenie oraz związana z tym konstrukcja i wyposażenie, a nie sposób użytkowania, który w praktyce bywa czasem niezgodny z przeznaczeniem. O zmianie pierwotnego przeznaczenia na stałe, decyduje każdorazowo wykonanie odpowiednich robót budowlano-adaptacyjnych. W przypadku budynków (lokali) o różnym przeznaczeniu o zaliczeniu obiektu do właściwej podgrupy i rodzaju decyduje główne jego przeznaczenie.

Zgodnie z art. 71 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane (Dz. U. z 2016 r., poz. 290 z późn. zm.) przez zmianę sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części rozumie się w szczególności podjęcie bądź zaniechanie w obiekcie budowlanym lub jego części działalności zmieniającej warunki: bezpieczeństwa pożarowego, powodziowego, pracy, zdrowotne, higieniczno-sanitarne, ochrony środowiska bądź wielkość lub układ obciążeń. Zmiana sposobu użytkowania obiektu budowlanego lub jego części, stosownie do art. 71 ust. 2 ww. ustawy, wymaga zgłoszenia właściwemu organowi. W zgłoszeniu należy określić dotychczasowy i zamierzony sposób użytkowania obiektu budowlanego lub jego części.

Zmiana przeznaczenia budynku (lokalu) użytkowego na budynek (lokal) mieszkalny powoduje, że zmienia się kwalifikacja przychodów z jego odpłatnego zbycia. Jak już wskazano, przychody z odpłatnego zbycia wykorzystywanego na potrzeby związane z działalnością gospodarczą budynku mieszkalnego, zgodnie z art. 14 ust. 2c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, nie stanowią przychodów z działalności gospodarczej. Przy czym nie ma znaczenia przeznaczenie budynku przed zmianą.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że co najmniej połowa całkowitej powierzchni budynku jest wykorzystywana do celów mieszkalnych, a zatem budynek ten należy uznać za budynek mieszkalny.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy stwierdzić należy, że przychód uzyskany ze sprzedaży budynku mieszkalnego nie stanowi przychodu z pozarolniczej działalności gospodarczej. Skutki podatkowe tej sprzedaży należy ocenić w kontekście przesłanek z art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji, w przypadku sprzedaży nieruchomości o charakterze mieszkalnym przychód ze źródła wskazanego w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. a) ww. ustawy powstaje wtedy, gdy jej odpłatne zbycie następuje przed upływem pięciu lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym ją nabyto lub wybudowano. Tym samym dla ustalenia skutków podatkowych odpłatnego zbycia budynku wskazanego we wniosku istotne znaczenie ma data jego nabycia.

Wskazać należy, że moment przeniesienia prawa własności w prawie podatkowym określany jest zgodnie z normami prawa cywilnego.

Zgodnie z art. 244 § 1 i 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380 z późn. zm.) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu jest ograniczonym prawem rzeczowym, które regulowane jest przez odrębne przepisy. Stosownie do art. 172 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2013 r., poz. 1222 z późn. zm.) spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu jest prawem zbywalnym, przechodzi na spadkobierców i podlega egzekucji. Prawo to umożliwia korzystanie z lokalu oraz rozporządzanie tym prawem, z pewnymi ograniczeniami, na zasadach zbliżonych do prawa własności. Świadczy o tym chociażby umiejscowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu w Księdze Drugiej Kodeksu cywilnego zatytułowanej „Własność i inne prawa rzeczowe”. Natomiast ustanowienie prawa odrębnej własności lokalu powoduje, że osoba, której przysługuje to prawo, uzyskuje pełnię uprawnień właścicielskich do lokalu oraz prawo do udziału w związanej z tym lokalem nieruchomości gruntowej. Wskazać również należy, że jak wynika z art. 245 § 1 Kodeksu cywilnego, z zastrzeżeniem wyjątków w ustawie przewidzianych, do ustanowienia ograniczonego prawa rzeczowego stosuje się odpowiednio przepisy o przeniesieniu własności. Do ochrony praw rzeczowych ograniczonych stosuje się odpowiednio przepisy o ochronie własności (art. 251 Kodeksu cywilnego).

Mając na względzie powyższe uregulowania prawne należy stwierdzić, że ustanowienie odrębnej własności lokalu jest tylko zmianą formy własności, a nie nowym nabyciem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Jest to zmiana formy prawnej faktycznego prawa do dysponowania lokalem. Tak więc na gruncie art. 10 ust. 1 pkt 8 ww. ustawy nabycie lokalu wraz z przynależnym do tego lokalu gruntem należy utożsamiać z chwilą pierwotnego nabycia prawa do tego lokalu, tj. z chwilą nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu.

Zatem w sytuacji, w której Wnioskodawczyni (w ramach wspólności majątkowej ustawowej) nabyła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a następnie miało miejsce ustanowienie na jej rzecz prawa odrębnej własności tego lokalu za datę nabycia lokalu, od której liczy się 5-letni termin określony w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy uznać datę nabycia spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, tj. 30 października 2008 r.

Wskazać również należy, że przekształcenie lokalu użytkowego na budynek o charakterze mieszkalnym oznacza zmianę sposobu użytkowania, nie wiąże się jednak z jego nabyciem. W przedmiotowej sprawie, w odniesieniu do budynku mieszkalnego powstałego na skutek zmiany sposobu użytkowania lokalu użytkowego za datę nabycia należy przyjąć datę nabycia lokalu użytkowego.

Biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że nabycie wskazanego we wniosku budynku nastąpiło w 2008 r., kiedy Wnioskodawczyni (w ramach wspólności majątkowej ustawowej) nabyła spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu użytkowego. Natomiast ustanowienie w 2012 r. odrębnej własności tego lokalu nie wywołuje skutku w postaci nabycia przez Wnioskodawczynię w tej dacie nieruchomości (prawa), stanowi jedynie zmianę formy własności. To samo dotyczy udziału w gruncie związanego z tym lokalem. Na datę nabycia lokalu nie wpływa również zmiana sposobu jego użytkowania. W konsekwencji termin, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w niniejszej sprawie powinien być liczony od końca 2008 r. i upłynął z końcem 2013 r.

Reasumując, w przedmiotowej sprawie, w związku z tym, że lokal (budynek) użytkowy został nabyty w 2008 r. jego odpłatne zbycie (wraz z udziałem w gruncie), już jako budynku mieszkalnego powstałego w wyniku zmiany sposobu użytkowania, dokonane po 31 grudnia 2013 r. nie stanowi źródła przychodu w rozumieniu art. 10 ust. 1 pkt 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i tym samym nie będzie skutkowało powstaniem przychodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Przy wydawaniu niniejszej interpretacji, mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego, a w szczególności wskazaną w nim informację, że co najmniej połowa całkowitej powierzchni budynku jest wykorzystywana do celów mieszkalnych, przyjęto założenie, że zbywany budynek jest budynkiem mieszkalnym. Przy czym, mając na uwadze rolę postępowania w sprawie wydania indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, która przejawia się brakiem kompetencji do ustalania, czy sprzedawany budynek (lokal) wypełnia znamiona uznania go za budynek (lokal) mieszkalny, wskazać należy, że w przypadku wszczęcia ewentualnego postępowania podatkowego (którego domenę stanowi poczynienie ww. ustaleń) to na podatniku ciąży obowiązek udowodnienia w toku tego postępowania okoliczności faktycznych, z których wywodzi on dla siebie korzystne skutki prawne. Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawczyni zamierza zbyć budynek (lokal) mieszkalny.

Jeżeli opis przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego nie jest zgodny ze stanem rzeczywistym wydana interpretacja nie chroni Wnioskodawczyni w zakresie dotyczącym rzeczywiście zaistniałego stanu faktycznego.

Wskazać przy tym należy, że zakres żądania wnioskodawcy wyznacza:

1. stan faktyczny (zdarzenie przyszłe) przedstawiony we wniosku o indywidualną interpretację prawa podatkowego,
2. stan prawny (przepisy prawa) wskazany przez wnioskodawcę oraz
3. zagadnienie prawne, które ma być przedmiotem interpretacji, a które wskazuje pytanie (pytania) wnioskodawcy w kontekście jego wątpliwości interpretacyjnych w odniesieniu do przepisów prawa podatkowego oraz własne stanowisko wnioskodawcy.

Ze względu zatem na zakres żądania Wnioskodawczyni - dotyczący skutków podatkowych odpłatnego zbycia nieruchomości po wycofaniu jej z działalności gospodarczej - ocenie interpretacyjnej organu dokonanej w niniejszej interpretacji nie zostały poddane działania podejmowane w odniesieniu do tej nieruchomości w czasie, gdy była ona wykorzystywana na potrzeby związane z działalnością gospodarczą, w szczególności w zakresie amortyzacji.

Jednocześnie wskazać należy, że zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego. Oznacza to, że niniejsza interpretacja indywidualna skierowana jest wyłącznie do Wnioskodawczyni i nie wywołuje skutków prawnych w stosunku do Jej męża. Mąż Wnioskodawczyni, chcąc uzyskać interpretację indywidualną, powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem i uiścić stosowną opłatę.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016, poz. 718 z późn. zm.).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Administracji Skarbowej w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.