Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-2-1.4515.516.2016.2.JKu
z 24 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U., poz. 1948, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 grudnia 2016 r. (data wpływu – 30 grudnia 2016 r.), uzupełnionym 15 lutego 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 grudnia 2016 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych zniesienia współwłasności.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 3 lutego 2017 r. znak: 2461-IBPB-2-1.4515.516.2016.1.JKu wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełniono 15 lutego 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Sprawa dotyczy zniesienia współwłasności po majątku prapradziadków Wnioskodawcy – Janie i Katarzynie G., tj. gruntu o pow. 0,8966 ha, którego wartość według średnio kształtujących się cen działek budowlano-rolnych na terenie Gminy S. (na której znajduje się przedmiotowa działka) wynosi obecnie 107.592 zł (cena 12 za 1m²).

Działka ta została podzielona w spadku na troje ich dzieci, tj. Antoniego G., Franciszka G. i Mariannę G. (po mężu P.) – w równej części po jednej trzeciej dla każdego. Każdy z wyżej wymienionych spadkobierców na swojej części miał wybudowane swoje gospodarstwo domowe.

Następnie w 1959 r. tę jedną trzecią majątku po zmarłej prababci Wnioskodawcy w spadku otrzymała babcia Wnioskodawcy Helena Ch. i wspólnie użytkowała go z dziadkiem Wnioskodawcy – Stanisławem Ch. Dziadkowie Wnioskodawcy objęci byli współwłasnością małżeńską. Na swojej części dziadkowie Wnioskodawcy, w miejsce zburzonego starego zabudowania, posadowili budynek mieszkalny, którego wartość po modernizacji przez rodziców Wnioskodawcy stanowi obecnie kwotę ok. 200.000 zł.

Ponadto na tej części działki dziadkowie Wnioskodawcy wspólnie z rodzicami Wnioskodawcy Wiesławą i Henrykiem B. wybudowali pozostałe obiekty, tj. oborę, stodołę i budynek inwentarski w kompleksie, którego wartość wynosi obecnie ok. 100.000 zł oraz szopę i kurnik, których wartość obecnie wynosi ok. 10.000 zł. Postanowieniem Sądu Rejonowego z 5 kwietnia 2002 r. spadek z tego majątku po zmarłym Stanisławie Ch. otrzymali rodzice Wnioskodawcy oraz postanowieniem Sądu Rejonowego ze 3 marca 2009 r. otrzymali spadek z tego majątku po zmarłej Helenie Ch. Następnie, aktem notarialnym ze stycznia 2013 r., Wnioskodawca otrzymał 1/3 przedmiotowej działki wraz z ww. nieruchomościami w formie aktu darowizny od rodziców. Zgodnie z prawem Wnioskodawca nabył więc pełne prawa i obowiązki do tych rzeczy.

Zniesienie współwłasności dotyczy nieruchomości, dla której współwłaścicielami byli: Antoni G., Franciszek G. i Marianna G.

Natomiast osoby objęte obecnie zniesieniem współwłasności to:

• Joachim G., który jest wnukiem Antoniego G. i otrzymuje spadek po Antonim G. i Franciszku G. – w 1/3;
• Elżbieta G. – żona Joachima G., która jako żona Joachima G. otrzymuje spadek po Antonim G. i Franciszku G. – w 1/3;
• Wnioskodawca, który jest prawnukiem Marianny G. – w 1/3.
  
  

Zniesienie współwłasności nastąpi sądownie, bez zawierania umów. Zniesienie współwłasności nastąpi także nieodpłatne, bez żadnych zobowiązań wobec siebie stron zniesienia współwłasności. W wyniku nieodpłatnego zniesienia współwłasności Wnioskodawca otrzyma 0,3005 ha działki, której wartość wg ceny 12 zł za m² wynosi 36.060 zł oraz zabudowania, o których mowa wyżej, posadowione na tej działce o pow. 0,3005 ha, których wartość wynosi obecnie ok. 310.000 zł.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że w związku ze zniesieniem współwłasności Wnioskodawca otrzyma wartość nieruchomości w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności gruntu wraz z zabudowaniami.

Wnioskodawca w wyniku darowizny od rodziców nabył udział w nieruchomości gruntowej wraz z posadowionymi budynkami na części gruntu w całości, który po zniesieniu współwłasności będzie przysługiwał Wnioskodawcy.

Zgodnie z aktem notarialnym sporządzonym 8 stycznia 2013 r. Wnioskodawca nabył w 1/3 części przedmiotowe grunty o pow. 0,8966 ha wraz z przedmiotowymi zabudowaniami gospodarczymi (mieszkalnymi i rolnymi) posadowionymi na nabywanej części w formie darowizny od rodziców w zamian za zapewnienie im dożywotniego utrzymania, co zostało zwolnione od podatku od spadku i darowizn zgodnie z art. 4a cyt. ustawy.

Wnioskodawca podkreślił, że wchodzą one w skład gospodarstwa rolnego, jakie Wnioskodawca prowadzi na nabytej umową darowizny dodatkowo nieruchomości o pow. 6,39 ha.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku ze zniesieniem współwłasności Wnioskodawca będzie zobowiązany zapłacić podatek od spadków i darowizn z tytułu nieodpłatnego zniesienia współwłasności?

Zdaniem Wnioskodawcy, przedmiotem nieodpłatnego współwłasności jest działka o powierzchni 0,8966 ha o wartości 107.592 zł. W wyniku ww. czynności Wnioskodawca otrzyma działkę o powierzchni 0,3005 ha o wartości 36 060 zł, na której posadowione są zabudowania o wartości około 310.000 zł, których koszty budowy i utrzymania w całości ponieśli dziadkowie Wnioskodawcy. W spadku otrzymali je rodzice Wnioskodawcy, którzy z kolei w formie darowizny przekazali te zabudowania Wnioskodawcy. Wnioskodawca nabył więc w stosunku do nich pełne prawa i obowiązki.

Nieodpłatne zniesienie współwłasności podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w ustawie o podatku od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 7 ust. 6 wyżej wymienionej ustawy, przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy.

Natomiast stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość) ustalona wg stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Czystą wartość rzeczy i praw majątkowych ustala się przez odliczenie długów i ciężarów od wartości przedmiotowego nabycia.

Biorąc powyższe pod uwagę, zgodnie z przepisami całość długów i ciężarów na budowę i utrzymanie przedmiotowych zabudowań, o wartości około 310.000 zł, które Wnioskodawca otrzymał ostatecznie w formie darowizny od rodziców, a które wcześniej rodzice Wnioskodawcy otrzymali w spadku po dziadkach Wnioskodawcy, ponieśli dziadkowie i rodzice Wnioskodawcy. Także Wnioskodawca nabywając pełne prawa i obowiązki do tych nieruchomości zgodnie z prawem poniósł całą wartość długów i ciężarów. Dlatego też kwota ta nie będzie wliczona do podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn z tytułu nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

W związku z nieodpłatnym zniesieniem współwłasności Wnioskodawca otrzymując działkę o pow. 0,3005 ha o wartości 36.060 zł, otrzyma wartość wyższą o kwotę 196,00 zł od przysługującej mu kwoty 35.864 zł (107.592 zł : 3) przed zniesieniem współwłasności. Zgodnie z art. 9 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę od jednej osoby własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4.902 zł. Dlatego też biorąc wszystko powyższe pod uwagę – z tytułu nieodpłatnego zniesienia współwłasności Wnioskodawca nie będzie zobowiązany do zapłaty podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2016 r., poz. 205, ze zm.), podatkowi od spadków i darowizn podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Stosownie do art. 1a pkt 1 ww. ustawy przepisy ustawy o nieodpłatnym zniesieniu współwłasności stosuje się odpowiednio do nieodpłatnego nabycia własności rzeczy wspólnej (wspólnego prawa majątkowego) albo jej części przez niektórych dotychczasowych współwłaścicieli na dalszą współwłasność.

Z uwagi na fakt, że ustawa o podatku od spadków i darowizn nie zawiera definicji współwłasności, należy w tej kwestii odnieść się do przepisów uregulowanych w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459) Zgodnie z art. 195 ustawy Kodeks cywilny, własność tej samej rzeczy może przysługiwać niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).

W myśl art. 210 ww. ustawy, każdy ze współwłaścicieli może żądać zniesienia współwłasności. W świetle przepisów art. 211 i 212 ustawy Kodeks cywilny zniesienie współwłasności może nastąpić przez:

1. podział rzeczy wspólnej, czyli np. podzielenie jednej nieruchomości na kilka mniejszych (tzw. podział fizyczny),
2. przyznanie rzeczy jednemu lub niektórym ze współwłaścicieli,
3. sprzedaż rzeczy wspólnej (tzw. podział cywilny).

Zniesienie współwłasności bez spłat i dopłat podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 7 cyt. ustawy, przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności obowiązek podatkowy powstaje z chwilą zawarcia umowy albo ugody lub uprawomocnienia się orzeczenia sądu, jeżeli ich skutkiem jest nieodpłatne zniesienie współwłasności.

Podstawa opodatkowania w przypadku nieodpłatnego zniesienia współwłasności określona została w art. 7 ust. 6 ww. ustawy. Zgodnie z jego treścią, przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności stanowi ją wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy.

Z powołanego powyżej przepisu wynika zatem, że nie każde zniesienie współwłasności podlega opodatkowaniu podatkiem od spadków i darowizn. Opodatkowane jest jedynie takie zniesienie współwłasności, w następstwie którego podatnik nabywa rzeczy lub prawa w części przekraczającej wartość udziału, który pierwotnie (przed zniesieniem współwłasności nieruchomości) mu przysługiwał.

Przy obliczaniu podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn należy mieć na względzie przepis art. 7 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy, w myśl którego podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Ustalenie podstawy opodatkowania składa się więc z dwóch etapów. W pierwszym należy określić wartość rzeczy lub praw majątkowych, których dotyczy zniesienie współwłasności, według zasady generalnej wyrażonej w art. 7 ust. 1 ustawy (czysta wartość, ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego). W drugim etapie ustala się udział, jaki przysługiwał dotychczas współwłaścicielowi (współwłaścicielom) i jego wartość. Podatkowi podlega bowiem nadwyżka wartości (nie wielkości) udziału.

Pojęcie „długów” w rozumieniu tego artykułu obejmuje wszelkie pieniężne roszczenia cywilnoprawne związane z przedmiotem nabycia, do których poniesienia zobowiązany jest nabywca. Równowartość tych roszczeń podlega potrąceniu od jej wartości. „Ciężarem” natomiast jest inne niż dług obciążenie nabytej rzeczy lub prawa, które w chwili nabycia zmniejsza jego wartość rynkową, np. ustanowienie służebności, prawa użytkowania czy drogi koniecznej. Należy podkreślić, że odliczenie długów i ciężarów od wartości nabytej rzeczy lub prawa majątkowego nie może być traktowane jako ulga lub zwolnienie podatkowe. Odliczenie długów i ciężarów jest wyrazem istoty (elementem konstrukcyjnym) podatku od spadków i darowizn, polegającej na opodatkowaniu przyrostu czystej wartości majątku podatnika.

Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw. Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych zgodnie z art. 8 ust. 3 wskazanej ustawy, określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Zatem wartość nieruchomości przy zniesieniu współwłasności przyjmuje się z dnia powstania obowiązku podatkowego, tzn. z chwili zawarcia umowy albo ugody lub uprawomocnienia się orzeczenia sądu, jeżeli ich skutkiem jest nieodpłatne zniesienie współwłasności.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ww. ustawy, opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej:

1. 9.637 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do I grupy podatkowej;
2. 7.276 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do II grupy podatkowej;
3. 4.902 zł – jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.
   
   

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza dokonać – sądownie – zniesienia współwłasności. Zniesienie współwłasności nastąpi nieodpłatne, bez żadnych zobowiązań wobec stron zniesienia współwłasności.

Zniesienie współwłasności dotyczy gruntu prapradziadków Wnioskodawcy o pow. 0,8966 ha. Działka ta została podzielona w spadku na troje ich dzieci, w równej części po 1/3 dla każdego. Każdy z wyżej wymienionych spadkobierców na swojej części miał wybudowane swoje gospodarstwo domowe. Następnie w 1959 r. tę jedną trzecią majątku po zmarłej prababci Wnioskodawcy w spadku otrzymała babcia Wnioskodawcy i wspólnie użytkowała go z dziadkiem Wnioskodawcy. Na swojej części dziadkowie Wnioskodawcy, w miejsce zburzonego starego zabudowania, posadowili budynek mieszkalny, którego wartość po modernizacji przez rodziców Wnioskodawcy stanowi obecnie kwotę ok. 200.000 zł. Ponadto na tej części działki dziadkowie Wnioskodawcy wspólnie z rodzicami Wnioskodawcy wybudowali pozostałe obiekty, tj. oborę, stodołę i budynek inwentarski w kompleksie, których wartość wynosi obecnie ok. 100.000 zł oraz szopę i kurnik, których wartość obecnie wynosi ok. 10.000 zł. Ww. udział w wysokości 1/3 części działki (grunt wraz z zabudowaniami) Wnioskodawca otrzymał od rodziców, w styczniu 2013 roku, w drodze darowizny.

Obecnie wszyscy współwłaściciele zamierzają dokonać zniesienia współwłasności, w ten sposób, że każdy z nich otrzyma 1/3 nieruchomości. W związku ze zniesieniem współwłasności Wnioskodawca otrzyma wartość nieruchomości w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności gruntu wraz z zabudowaniami.

Ma rację Wnioskodawca, że przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy. Podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość) ustalona wg stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Czystą wartość rzeczy i praw majątkowych ustala się przez odliczenie długów i ciężarów od wartości przedmiotowego nabycia.

Jednakże nie można zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że skoro całość długów i ciężarów na budowę i utrzymanie przedmiotowych zabudowań, ponieśli dziadkowie i rodzice Wnioskodawcy, a Wnioskodawca nabywa pełne prawa i obowiązki do tych nieruchomości, to zgodnie z prawem poniósł on całą wartość długów i ciężarów i tym samym kwota ta nie będzie wliczona do podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn z tytułu nieodpłatnego zniesienia współwłasności.

Do długów i ciężarów obniżających podstawę opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn, nie można bowiem zaliczyć wydatków poniesionych przez dziadków oraz rodziców Wnioskodawcy na wybudowanie obiektów znajdujących się na nieruchomości, będącej przedmiotem umowy zniesienia współwłasności. Pojęcia poniesionych nakładów (poniesionych również przez poprzednich właścicieli – wstępnych Wnioskodawcy) nie można bowiem utożsamiać z pojęciem „długów i ciężarów” obniżających podstawę opodatkowania. Potwierdzeniem tego jest zapis zawarty w art. 7 ust. 4 ustawy. Z jego treści jasno wynika, iż jedynie przy nabyciu w drodze zasiedzenia wartość dokonanych nakładów podlega wyłączeniu z podstawy opodatkowania. Gdyby ustawodawca chciał taką zasadę zastosować również przy nabyciu innym tytułem, np. tytułem zniesienia współwłasności, niewątpliwie uczyniłby taki zapis. Gdyby natomiast wolą ustawodawcy było, aby nakłady poniesione na nabywany udział w nieruchomości były wyłączane z podstawy opodatkowania jako ciężar lub dług (na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn) w przypadku nabycia na mocy wszystkich tytułów określonych w ustawie, to bezzasadnym byłoby zawieranie specjalnej regulacji w art. 7 ust. 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

Należy zwrócić uwagę, że w powołanym wyżej art. 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn, podstawę opodatkowania przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności stanowi wartość rzeczy (lub praw majątkowych), w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy.

Zatem skoro – jak wskazał Wnioskodawca – wartość udziału w nieruchomości nabytej przez Wnioskodawcę w drodze zniesienia współwłasności przekroczy udział posiadany przed zniesieniem współwłasności, to wartość nakładów na budowę obiektów poniesionych przez wstępnych Wnioskodawcy nie obniży podstawy opodatkowania podatkiem od spadków i darowizn.

Cytowane przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie dają bowiem takiej możliwości.

Bez znaczenia dla powstania obowiązku podatkowego z tytułu analizowanego przepisu oraz powstania ewentualnego zobowiązania jest fakt, że nabyty (po zniesieniu współwłasności) udział wejdzie w skład gospodarstwa rolnego.

Zgodnie z treścią art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, zwalnia się nabycie własności gruntów, stanowiących gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym, wraz z będącymi ich częścią składową drzewami i innymi roślinami, pod warunkiem że w wyniku nabycia zostanie utworzone lub powiększone gospodarstwo rolne, a powierzchnia gospodarstwa rolnego utworzonego lub powstałego w wyniku powiększenia będzie nie mniejsza niż 11 ha i nie większa niż 300 ha oraz gospodarstwo to będzie prowadzone przez nabywcę przez okres co najmniej 5 lat od dnia nabycia.

Jak wynika z treści wniosku warunki określone tym zwolnieniem nie będą w analizowanej sprawie spełnione. Przedmiotem nabycia – jak wynika z opisu zdarzenia przyszłego – nie będzie bowiem gospodarstwo rolne.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi, ul. Piotrkowska 135, 90-434 Łódź, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.