Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
1061-IPTPP3.4512.34.2017.2.JM
z 28 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2017 r. (data wpływu 19 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 marca 2017 r. (data wpływu 13 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy prawidłowe jest wliczenie kosztów tj. transportu, odbioru, dokumentów i opłaty aukcyjnej do wartości samochodu przy wyliczeniu VAT-marży – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy prawidłowe jest wliczenie kosztów tj. transportu, odbioru, dokumentów i opłaty aukcyjnej do wartości samochodu przy wyliczeniu VAT-marży.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 marca 2017 r. (data wpływu 13 marca 2017 r.) o wskazanie przedmiotu wniosku oraz doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (ostatecznie przedstawiony w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą m.in. w zakresie używanych samochodów osobowych. W 2016 r. Wnioskodawca sprowadził z Niemiec do Polski używany samochód osobowy. Wnioskodawca zakupu dokonał na internetowej platformie aukcyjnej „…”, czyli internetowo. Aukcję Wnioskodawca wygrał otrzymał dokument „Potwierdzenie zakupu” (załącznik nr 1) z Firmy „…”. Na podstawie tego dokumentu Wnioskodawca wpłacił jego wystawcy kwotę wskazaną na „Potwierdzeniu zakupu”. Następnie na tej samej platformie Wnioskodawca zamówił transport samochodu do Polski. Po kilku godzinach, mailowo Wnioskodawca otrzymał fakturę za ten transport (zał. nr 2), którą również opłacił.

W fakturze tej kwota do zapłaty pomniejszona była o kwotę za „odbiór netto”, którą Wnioskodawca opłacił wcześniej na podstawie „Potwierdzenia zakupu”. Po kilku dniach od wykonania wskazanych wyżej przelewów (opłat) Wnioskodawca otrzymał mailowo 2 faktury.

Pierwszą (zał. nr 3) z firmy „…” na zakup samochodu (poz. 1 na fakturze tj.: VAT marża) oraz za załatwienie dokumentów (poz. 2 na fakturze), a także za odbiór samochodu (poz. 3 na fakturze).

Wnioskodawca otrzymał również drugą fakturę (zał. nr 4) z firmy „….” za korzystanie z platformy aukcyjnej. W ciągu kilku dni przyjechał transport i Wnioskodawca odebrał zakupiony, używany samochód osobowy ….

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT.

W chwili zakupu samochodu Wnioskodawca zakładał jego zbycie.

Wnioskodawca dokonał sprzedaży samochodu.

Samochód spełniał definicję towaru używanego w rozumieniu ustawy z dnia 11.03.2004 o podatku od towarów i usług – art. 120 ust. 1 pkt 4.

Przedmiotowy samochód nadawał się do dalszego użytku bez napraw.

Samochód został nabyty od osoby prawnej będącej podatnikiem od wartości dodanej, a dostawa samochodu była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy. Wnioskodawca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie samochodów na tych zasadach.

Faktury od tego czynnego podatnika dotyczą: zakupu samochodu – na zasadzie VAT-marża, załatwienie dokumentów i odbiór.

Wnioskodawca posiada również dodatkową fakturę na transport od tego samego czynnego podatnika.

Dodatkowo została wystawiona (Wnioskodawca posiada ją) faktura na usługę – opłata aukcyjna – przez firmę niebędącą czynnym podatnikiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie postawione w uzupełnieniu wniosku).

Czy wszystkie kwoty wymienione na fakturach (suma) mogą stanowić cenę nabycia stosowaną przy obliczaniu różnicy między ceną sprzedaży przez Wnioskodawcę samochodu przy zastosowaniu procedury VAT-marża tzn. czy do ceny nabycia Wnioskodawca może również ująć wartość opłaty aukcyjnej zapłaconą firmie niebędącej podatnikiem czynnym VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku), prawidłowe jest ustalenie ceny nabycia samochodu, zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy, dla celów marży tj. obliczenia VAT-marża przy jego sprzedaży przez Wnioskodawcę jako sumy wszystkich zapłaconych przez Wnioskodawcę faktur tj. faktur wystawionych przez czynnego podatnika VAT, jak również faktury za opłatę aukcyjną – wystawionych przez spółkę niebędącą czynnym podatnikiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – jak stanowi ust. 2 powołanego artykułu – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że w 2016 r. Wnioskodawca sprowadził z Niemiec do Polski używany samochód osobowy. W chwili zakupu samochodu Wnioskodawca zakładał jego zbycie. Wnioskodawca dokonał sprzedaży samochodu. Samochód spełniał definicję towaru używanego w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług – art. 120 ust. 1 pkt 4. Przedmiotowy samochód nadawał się do dalszego użytku bez napraw. Samochód został nabyty od osoby prawnej będącej podatnikiem od wartości dodanej, a dostawa samochodu była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 120 ust. 4 i 5 ustawy.

Zgodnie z art. 120 ust. 4 ustawy – w przypadku podatnika dokonującego dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika w ramach prowadzonej działalności, w celu odprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między kwotą sprzedaży a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku.

Przez kwotę sprzedaży – w myśl art. 120 ust. 1 pkt 5 ustawy – rozumie się całkowitą kwotę, którą podatnik otrzymał lub ma otrzymać z tytułu dostawy towarów od nabywcy lub osoby trzeciej, wliczając w to otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty bezpośrednio związane z tą dostawą, podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze oraz koszty dodatkowe, takie jak prowizje, koszty opakowania, transportu i ubezpieczenia, którymi podatnik obciąża nabywcę, z wyłączeniem kwot, o których mowa w art. 29a ust. 7.

Natomiast przez kwotę nabycia rozumie się wszystkie składniki wynagrodzenia, o których mowa w pkt 5, które dostawca towarów otrzymał lub ma otrzymać od podatnika – art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy.

Dla potrzeb stosowania szczególnej procedury w zakresie dostawy towarów używanych ustawodawca w art. 120 ust. 1 pkt 4 ustawy określił, że przez towary używane rozumie się ruchome dobra materialne nadające się do dalszego użytku w ich aktualnym stanie lub po naprawie, inne niż określone w pkt 1-3 oraz inne niż metale szlachetne lub kamienie szlachetne (CN 7102, 7103, 7106, 7108, 7110, 7112), (PKWiU 24.41.10.0, 24.41.20.0, ex 24.41.30.0, ex 32.12.11.0, ex 32.12.12.0 i 38.11.58.0).

Towarami używanymi są zatem te dobra ruchome, które wcześniej zostały choć raz użyte, lecz nadają się do wielokrotnego wykorzystania (nie ulegają zużyciu po jednokrotnym użytku).

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług przewidują zatem stosowanie szczególnej procedury opodatkowania dostawy – między innymi – towarów używanych, polegającej na opodatkowaniu marży. Jest to wyjątek od ogólnej reguły opodatkowania obrotu, czyli kwoty stanowiącej zapłatę z tytułu sprzedaży, pomniejszonej o kwotę należnego podatku. Ta szczególna procedura dotyczy jednak tylko dostawy towarów używanych, które podatnik nabył od określonej kategorii podmiotów. Należy podkreślić, że do stosowania szczególnej procedury opodatkowania marżą uprawnieni są podatnicy, którzy dokonują dostawy towarów nabytych w okolicznościach wymienionych w art. 120 ust. 10 ustawy.

I tak, stosownie do art. 120 ust. 10 ustawy – przepisy ust. 4 i 5 dotyczą dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków, które podatnik nabył od:

1. osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej podatnikiem, o którym mowa w art. 15, lub niebędącej podatnikiem podatku od wartości dodanej;
2. podatników, o których mowa w art. 15, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
3. podatników, jeśli dostawa tych towarów była opodatkowana zgodnie z ust. 4 i 5;
4. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była zwolniona od podatku na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w art. 43 ust. 1 pkt 2 lub art. 113;
5. podatników podatku od wartości dodanej, jeżeli dostawa tych towarów była opodatkowana podatkiem od wartości dodanej na zasadach odpowiadających regulacjom zawartym w ust. 4 i 5, a nabywca posiada dokumenty jednoznacznie potwierdzające nabycie towarów na tych zasadach.
   
   

Powyższe regulacje wskazują, że dla potrzeb zastosowania procedury marży, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru używanego otrzymał od podatnika (nabywcy).

Należy zauważyć, iż formułując w art. 120 ustawy szczególne procedury w zakresie dostawy towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich i antyków, ustawodawca, określając w ust. 4 tego artykułu podstawę opodatkowania, posłużył się sformułowaniem „kwota nabycia”.

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe jest ustalenie ceny nabycia samochodu jako sumy wszystkich zapłaconych przez Wnioskodawcę faktur tj. faktur wystawionych przez czynnego podatnika VAT, jak również faktury za opłatę aukcyjną – wystawionych przez spółkę niebędącą czynnym podatnikiem VAT.

Z opisu sprawy wynika, że faktury od „…” dotyczą: zakupu samochodu – na zasadzie VAT-marża, załatwienia dokumentów i odbioru. Wnioskodawca posiada również dodatkową fakturę na transport od tego samego podatnika. Dodatkowo została wystawiona faktura na usługę – opłata aukcyjna – przez „...”.

Jak wskazano powyżej, przez kwotę nabycia należy rozumieć wszystko, co stanowi wynagrodzenie, które pierwotny sprzedawca towaru otrzymał od podatnika (nabywcy). Tak rozumiana cena towaru (kwota nabycia) obejmuje wszystkie koszty związane z transakcją, jeżeli nabywca towaru (kupujący) ponosi ciężar tych opłat płacąc za nie dostawcy. Do kwoty nabycia, o której mowa wyżej, nie mogą zostać zaliczone koszty, które nie zostały zapłacone i nie są należne dostawcy towaru.

Jak wynika z opisu sprawy faktura na usługę – opłata aukcyjna – została wystawiona przez „…”, a zatem podmiot inny niż „…”, który wystawił faktury dotyczące: zakupu samochodu, załatwienia dokumentów, odbioru i transportu.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że określając podstawę opodatkowania (marżę) w związku ze stosowaniem procedury „VAT-marża” do dostaw towarów używanych (w tym konkretnym przypadku samochodu) Wnioskodawca winien uwzględnić kwotę nabycia ustaloną zgodnie z przepisem art. 120 ust. 1 pkt 6 ustawy, tzn. obejmującą składniki wynagrodzenia, które dostawca towaru (samochodu) otrzymał od Wnioskodawcy, tj. kwotę jaką Wnioskodawca zapłacił dostawcy („…”) za nabycie przedmiotowego pojazdu wraz z transportem, odbiorem, i dokumentami, udokumentowanymi fakturami, wystawionymi dla Wnioskodawcy przez „…”.

Natomiast do kwoty nabycia przedmiotowego samochodu nie można zaliczyć opłaty aukcyjnej (mimo, że Wnioskodawca poniósł jej koszt), gdyż Wnioskodawca otrzymał fakturę VAT za opłatę aukcyjną od „….”, co wskazuje, że kwota ta była należna „….” a nie pierwotnemu sprzedawcy – „…”.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego podanego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Dodatkowo tut. Organ zauważa, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Końcowo należy wskazać, że analiza załączników dołączonych do wniosku o wydanie interpretacji w indywidualnej sprawie nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem tut. Organ nie jest uprawniony do oceny prawnej załączników dołączonych przez Wnioskodawcę do wniosku, a niniejszą interpretację wydano jedynie na podstawie przedstawionego we wniosku stanu faktycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.