Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0461-ITPP3.4512.61.2017.1.APR
z 28 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko – przedstawione we wniosku z dnia 16 stycznia 2017 r. (data wpływu 19 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania metody odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia dostawy wraz z montażem ślusarki aluminiowej lub elementów fasad zewnętrznych oraz momentu powstania obowiązku podatkowego dla ww. świadczenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 stycznia 2017 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania metody odwrotnego obciążenia w przypadku świadczenia dostawy wraz z montażem ślusarki aluminiowej lub elementów fasad zewnętrznych oraz momentu powstania obowiązku podatkowego dla ww. świadczenia.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Głównym przedmiotem działalności Spółki jest produkcja ślusarki aluminiowej (drzwi, okna, ścianki działowe) - PKWiU 25.12.10.0 oraz aluminiowych elementów fasad zewnętrznych - PKWiU 25.11.23.0. Okna, drzwi i ścianki działowe posiadają wypełnienie za szkła lub paneli. Zamówienia są realizowane wg indywidualnego zamówienia klienta. W zależności od podpisanych warunków realizacji zamówienia, Spółka dokonuje dostawy ślusarki lub jeśli zamówienie obejmuje dostawę i montaż ślusarki – dostawy ślusarki razem z jej montażem. Montaż Spółka wykonuje samodzielnie lub korzysta z usług podwykonawców. W przypadku dostawy z montażem, całość zamówienia wykazywana jest na fakturze łącznie, w jednej pozycji, jako ślusarka aluminiowa z montażem. Cena zamówienia kalkulowana jest w jednej kwocie. Zamówienie uznaje się za wykonane po zakończeniu montażu ślusarki na miejscu jej przeznaczenia. Roboty instalacyjne stolarki budowlanej, o której mowa, mieszczą się w PKWiU 43.32.10.0., natomiast instalowanie przygotowanych aluminiowych fasad zewnętrznych w PKWiU 43.99.90. Spółka zawiera też umowy na roboty budowlane bądź remontowe, które polegają na wytworzeniu ślusarki aluminiowej (drzwi, okien, ścianek działowych), ewentualnym demontażu starych ścianek, drzwi, okien, zamontowaniu dostarczonej ślusarki oraz wykonaniu szeregu prac pomocniczych jak malowanie, uzupełnienie tynków lub posadzek. W takim przypadku także cała wartość umowy (produkt i roboty budowlane) wykazywana jest na fakturze w jednej pozycji i kalkulowana w jednej kwocie.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy dostawa wyrobu (ślusarki aluminiowej wykonanej przez producenta i/lub aluminiowych elementów fasad zewnętrznych) razem z jego montażem na miejscu przeznaczenia (jedna pozycja na fakturze) podlega mechanizmowi odwrotnego obciążenia w przypadku gdy łącznie spełnione są następujące warunki:
   
   
   
   1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9
      
   2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
      
   3. usługodawca świadczy usługi jako podwykonawca (art. 17 ust. 1h ustawy o VAT)?
      
      
      
2. Kiedy należy rozpoznać moment podatkowy dla dostawy wyrobu (ślusarki aluminiowej wykonanej przez producenta i/lub aluminiowych elementów fasad zewnętrznych wykonanych przez producenta) razem z jego montażem (jedna pozycja na fakturze), potwierdzonej prawidłowo wystawioną fakturą?
   

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1)

Mechanizm odwrotnego obciążenia dotyczy świadczenia niektórych usług budowlanych, w przypadku gdy łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.
3. usługodawca świadczy usługi jako podwykonawca (art. 17 ust. 1h ustawy o VAT)

W załączniku nr 14, w poz. 31 wyszczególnione są roboty instalacyjne stolarki budowlanej PKWiU 43.32.10.0 odpowiadające instalowaniu (montażu) na miejscu przeznaczenia okien, drzwi, futryn okiennych i drzwiowych, elementów aluminiowych ścianek działowych oraz roboty związane z wykonywaniem specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych PKWiU 43.99.90, odpowiadające instalowaniu na miejscu przeznaczenia, przygotowanych aluminiowych elementów fasad zewnętrznych.

Dla całości zamówienia, w przypadku sprzedaży wyrobu (ślusarki aluminiowej wykonanej przez producenta i/lub aluminiowych elementów fasad zewnętrznych wykonanych przez producenta) łącznie z montażem i wykonywania usługi jako podwykonawca należy zastosować mechanizm odwrotnego obciążenia traktując dostawę produktów wykonanych przez producenta razem z montażem łącznie jako usługę wymienioną w załączniku nr 14.

Ad) 2.

Obowiązek podatkowy przy łącznej sprzedaży wyrobu z montażem powstanie zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a, 19a ust. 7 w powiązaniu z art. 106i ust. 3 - w dacie wystawienia faktury a gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 7.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 – stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z dniem 1 stycznia 2017 r. weszła w życie ustawa z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2016 r. poz. 2024), dalej „ustawa zmieniająca”, którą ustawodawca wprowadził szereg zmian w zakresie rozliczania podatku od towarów i usług. Zmiany te dotyczą m.in. sposobu rozliczania podatku w przypadku świadczenia usług budowlanych.

Według art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2017 r., podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
2. usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W myśl obowiązującego od 1 stycznia 2017 r. art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ustawy, w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Jednocześnie, stosownie do art. 5 wyżej wskazanej ustawy zmieniającej, przepisy art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do usług wymienionych w poz. 2–48 załącznika nr 14 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które zostały wykonane od dnia 1 stycznia 2017 r. W celu ustalenia momentu wykonania usług stosuje się przepisy art. 19a ust. 2 i 3 ustawy zmienianej w art. 1.

Jak wynika z powyższych przepisów, od 1 stycznia 2017 r. rozliczanie podatku z tytułu wykonywania usług budowlanych przez podwykonawców, zasadniczo objęte jest mechanizmem odwróconego obciążenia. Mechanizm ten ma jednakże zastosowanie jedynie do tych usług budowlanych, które wymienione są w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy. Przy czym trzeba zauważyć, że przy każdej z usług wymienionych w tych pozycjach, wymieniono również symbol klasyfikacji statystycznej PKWiU, co wskazuje, że tylko konkretne usługi sklasyfikowane pod danym symbolem, wymagają rozliczania podatku na zasadzie odwróconego obciążenia.

Co istotne, świadczenie ww. usług przez podatnika niebędącego podwykonawcą, nie wymaga stosowania przy ich rozliczaniu mechanizmu odwróconego obciążenia – rozliczanie podatku odbywa się na zasadach ogólnych.

Ustawa nie definiuje pojęcia „podwykonawca”, w związku z tym dla prawidłowego rozumienia tego terminu należy posiłkować się definicją słownikową.

Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słowniku języka polskiego, podwykonawca to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca;2503008).

Przy dalszych „podzleceniach” przyjąć należy podejście, zgodnie z którym podwykonawca zlecający jest – w stosunku do swojego podwykonawcy – głównym wykonawcą swojego zakresu prac.

Dla jednoznacznego wyjaśnienia jakie relacje łączą inwestora, wykonawcę i podwykonawcę (dalszych podwykonawców) trzeba odwołać się do przepisów prawa cywilnego.

I tak, według art. 647¹ § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2016 r., poz. 380, z późn. zm.) – dalej jako „K.c.” – w umowie o roboty budowlane, o której mowa w art. 647, zawartej między inwestorem a wykonawcą (generalnym wykonawcą), strony ustalają zakres robót, które wykonawca będzie wykonywał osobiście lub za pomocą podwykonawców.

Do zawarcia przez wykonawcę umowy o roboty budowlane z podwykonawcą jest wymagana zgoda inwestora. Jeżeli inwestor, w terminie 14 dni od przedstawienia mu przez wykonawcę umowy z podwykonawcą lub jej projektu, wraz z częścią dokumentacji dotyczącą wykonania robót określonych w umowie lub projekcie, nie zgłosi na piśmie sprzeciwu lub zastrzeżeń, uważa się, że wyraził zgodę na zawarcie umowy (art. 647¹ § 2 K.c.).

Do zawarcia przez podwykonawcę umowy z dalszym podwykonawcą jest wymagana zgoda inwestora i wykonawcy. Przepis § 2 zdanie drugie stosuje się odpowiednio (art. 647¹ § 3 K.c.).

Podsumowując przywołane dotąd regulacje należy stwierdzić, że mechanizm odwróconego obciążenia ma zastosowanie przy rozliczaniu podatku z tytułu świadczenia usług budowlanych wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi w tym załączniku symbolami PKWiU, przez podwykonawcę. Podwykonawcą będzie każdy podmiot będący usługodawcą, który nie jest generalnym wykonawcą w ramach danej inwestycji budowlanej, przyjmującym zlecenie wykonania tej inwestycji bezpośrednio od inwestora.

A zatem, rozliczanie podatku na zasadzie mechanizmu odwróconego obciążenia ma zastosowanie jeśli spełnione są następujące warunki:

• usługodawca i usługobiorca są podatnikami VAT czynnymi,
• usługodawca jest podwykonawcą usługobiorcy, czyli usługodawca nie jest generalnym wykonawcą usług i jego sprzedaż nie jest zwolniona na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy,
• świadczenie dotyczy usług wymienionych w załączniku nr 14 do ustawy (poz. 2-48), objętych wskazanymi tam symbolami PKWiU.

W załączniku nr 14 do ustawy o VAT pod poz. 31 i 48 wymienione są odpowiednio:

• roboty instalacyjne stolarki budowlanej - PKWiU 43.32.10.0
• roboty związane z wykonywaniem pozostałych specjalistycznych robót budowlanych, gdzie indziej niesklasyfikowanych - PKWiU 43.99.90.

Należy podkreślić, że strony w umowach cywilnoprawnych określają jakie świadczenie jest przedmiotem sprzedaży. Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa remontowa, budowlana, budowlano-montażowa, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia itp.). Wyliczenie co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów świadczenia (dla celów podatkowych).

Świadczenie kompleksowe (złożone) to zgodnie z orzecznictwem TSUE szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone.

O tym, czy świadczenie jest dostawą towarów, czy usługą powinien przesądzić element, który w ramach całego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, natomiast pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Według art. 19a ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Z tytułu świadczenia usług budowlanych lub budowlano-montażowych – w myśl art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a ustawy – obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury w przypadkach, o których mowa w art. 106b ust. 1.

W przypadkach, o których mowa w ust. 5 pkt 3 i 4, gdy podatnik nie wystawił faktury lub wystawił ją z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą upływu terminów wystawienia faktury określonych w art. 106i ust. 3 i 4, a w przypadku gdy nie określono takiego terminu - z chwilą upływu terminu płatności (ust. 7 ww. artykułu).

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem,

Stosownie do art. 106i ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy, w przypadku, o którym mowa w art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a, fakturę wystawia się nie później niż 30. dnia od dnia wykonania usług.

Z wniosku wynika, że Spółka będąca producentem ślusarki aluminiowej (drzwi, okna, ścianki działowe) oraz aluminiowych elementów fasad zewnętrznych, wykonuje – w zależności od podpisanych warunków realizacji zamówienia, dostawy lub dostawy wraz montażem ślusarki. W przypadku dostawy z montażem, całość zamówienia wykazywana jest na fakturze łącznie, w jednej pozycji. Cena zamówienia kalkulowana jest w jednej kwocie. Zamówienie uznaje się za wykonane po zakończeniu montażu ślusarki na miejscu jej przeznaczenia. Roboty instalacyjne stolarki budowlanej mieszczą się w PKWiU 43.32.10.0., natomiast instalowanie przygotowanych aluminiowych fasad zewnętrznych w PKWiU 43.99.90. Spółka zawiera też umowy na roboty budowlane bądź remontowe, które polegają na wytworzeniu ślusarki aluminiowej, ewentualnym demontażu starych ścianek, drzwi, okien, zamontowaniu dostarczonej ślusarki oraz wykonaniu szeregu prac pomocniczych jak malowanie, uzupełnienie tynków lub posadzek. W takim przypadku także cała wartość umowy (produkt i roboty budowlane) wykazywana jest na fakturze w jednej pozycji i kalkulowana w jednej kwocie.

Mając na uwadze powyższy stan faktyczny oraz treść regulacji prawnych, należy w pierwszej kolejności stwierdzić, że w sytuacji gdy z zawartej pomiędzy Spółką a zleceniodawcą umowy wynika, że przedmiotem sprzedaży jest usługa (budowlana, instalacyjna, budowlano-montażowa), a zatem celem całości świadczenia jest wykonanie montażu/instalacji, a nie sprzedaż towaru, to świadczenie takie nie powinno być dzielone. W takim przypadku dostawę wraz z montażem wyprodukowanej przez Spółkę ślusarki aluminiowej lub elementów fasad zewnętrznych, należy traktować kompleksowo, kwalifikując charakter świadczenia jako wykonanie usługi.

Wobec powyższego, uwzględniając przyjęte przez Spółkę założenia, z których wynika, że:

• Spółka jest czynnym podatnikiem VAT (nie jest zwolniony podmiotowo),
• usługobiorca Spółki jest czynnym podatnikiem VAT (nie jest zwolniony podmiotowo),
• Spółka działa jako podwykonawca (tj. nie na rzecz inwestora),
• Spółka wykonuje roboty budowlane sklasyfikowane według PKWiU 43.32.10.0. i 43.99.90,

to należy stwierdzić, że po dniu 1 stycznia 2017 r. przy rozliczaniu podatku należnego będzie miał zastosowanie mechanizm tzw. odwróconego obciążenia. Oznacza to, że Spółka nie będzie zobowiązana do rozliczania podatku należnego z tytułu wykonanych usług i wykazywania kwoty podatku w wystawianych fakturach. W tym bowiem przypadku do rozliczenia podatku zobowiązany będzie zleceniodawca Spółki.

W sytuacji jednak, gdy ww. roboty budowlane będą przez Spółkę wykonywane bezpośrednio na rzecz inwestora, w tym właściciela obiektów budowlanych, (tzn. umowa na wykonanie robót będzie zawarta pomiędzy Spółką a inwestorem jako zleceniodawcą), do rozliczenia podatku i wykazania go w wystawianych fakturach zobowiązana będzie Spółka, na zasadach ogólnych.

Odnośnie momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia robót budowlanych, o których mowa we wniosku, należy potwierdzić stanowisko Spółki, że powstaje on z chwilą wystawienia faktury (art. 19a ust. 5 pkt 3 lit. a ustawy), a jeśli faktura nie zostanie wystawiona lub będzie wystawiona z opóźnieniem, obowiązek podatkowy powstaje 30. dnia od dnia wykonania usług (art. 19a ust. 7 w powiązaniu z art. 106i ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy).

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga prawidłowości klasyfikacji usług dokonanej przez Wnioskodawcę w świetle PKWiU. Wobec tego została ona wydana przy założeniu, że Wnioskodawca poprawnie zakwalifikował świadczone usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU. Tutejszy organ nie jest bowiem uprawniony, w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, do zajmowania stanowiska w zakresie prawidłowości formalnego przyporządkowania towaru lub usługi do grupowania statystycznego.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.