Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063-ILPP2-1.4512.33.2017.2.UG
z 30 marca 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2017 r. (data wpływu 30 stycznia 2017 r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 marca 2017 r. (data wpływu 24 marca 2017 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu realizacji inwestycji – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z tytułu realizacji inwestycji. Wniosek uzupełniono w dniu 24 marca 2017 r. poprzez doprecyzowanie opisu sprawy i wskazanie adresu EPUAP.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina jako JST jest czynnym podatnikiem VAT. Realizuje zadania własne określone w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym (t.j. Dz. U. z 2016 r., poz. 446, ze zm.), w tym buduje nowe punkty oświetlenia ulicznego. Za wybudowaną infrastrukturę jako wkład niepieniężny (aport) są obejmowane udziały w Spółce Oświetlenie Uliczne i Drogowe. W sierpniu 2015 r. pomiędzy Spółką Oświetlenie Uliczne i Drogowe, a Gminą została zawarta umowa przedwstępna dotycząca pokrycia przez Gminę wkładem niepieniężnym w postaci urządzeń elektroenergetycznych służących oświetleniu ulicznemu i drogowemu stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności, udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym ww. Spółki. Po wybudowaniu w 2016 r. ww. infrastruktury i zapłaceniu wykonawcy (czyli poniesieniu wydatków) i podpisaniu w grudniu 2016 r. aktu notarialnego o objęciu udziałów Gmina wystawiła w związku z tym fakturę (też w grudniu) na rzecz Spółki Oświetlenie Uliczne i Drogowe ze stawką VAT 23%. Podatek należny został wykazany w deklaracji VAT-7 Gminy za miesiąc grudzień 2016.

W piśmie z dnia 24 marca 2017 r., stanowiącym uzupełnienie do wniosku, Wnioskodawca wskazał, że:

1. Gmina przystąpiła do budowy wymienionej we wniosku infrastruktury oświetleniowej z zamiarem wniesienia jej aportem do Spółki Oświetlenie Uliczne i Drogowe. Inwestycja ta służy wypełnianiu zadań publicznoprawnych, ale Gmina buduje urządzenia elektroenergetyczne służące oświetleniu ulicznemu i drogowemu, które stanowią wkład niepieniężny pokrywający udziały w podwyższonym kapitale zakładowym spółki Oświetlenie Uliczne i Drogowe. To nie pierwsza taka inwestycja i w taki sposób rozwiązana. Taki sposób praktykowany jest od kilku lat.
2. Na potwierdzenie założenia, że infrastruktura oświetleniowa od początku realizacji inwestycji miała zostać wniesiona aportem do Spółki Gmina posiada umowę przedwstępną zawartą w tej sprawie w dniu 12 sierpnia 2015 r. Wykonanie dokumentacji i samej inwestycji odbyło się w 2016 r.
3. Wybudowana infrastruktura po jej oddaniu do użytkowania, aż do momentu wniesienia jej aportem do Spółki służyła oświetleniu ulicznemu Gminy. Oddanie do użytkowania nastąpiło w czerwcu 2016 r., a w grudniu podpisano akt notarialny o objęciu przez Gminę udziałów.
4. Spółka Oświetlenie Uliczne i Drogowe nie jest ani jednostką, ani zakładem budżetowym Gminy .
5. Ww. Spółka posiada odrębną podmiotowość prawną i jest odrębnym od Gminy podatnikiem VAT.
   
   

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Gmina miałaby prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego przy realizacji tej inwestycji?

Zdaniem Wnioskodawcy, ma On prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych inwestycji, ale nie skorzystał z niego. Zainteresowany dokona korekty deklaracji VAT-7 po uzyskaniu odpowiedzi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy – przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy – przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii.

Przepis art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Należy wskazać, że aport to wkład na utworzenie lub powiększenie majątku spółki, który daje prawo do udziału w jej zyskach. Przedmiotem aportu mogą być pieniądze (aporty pieniężne), rzeczy lub prawa (aporty rzeczowe) oraz umiejętności, kompetencje techniczne czy zawodowe.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego – w zależności od tego, co jest jego przedmiotem – spełnia definicję odpłatnej dostawy towarów lub odpłatnego świadczenia usług, a tym samym w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy, uznawane jest za sprzedaż.

W sytuacji zatem, gdy przedmiotem aportu są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z odpłatną dostawą w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Podstawowe uprawnienia podatnika dotyczące obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarte zostały w art. 86 ust. 1 ustawy, który stanowi, że w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

W myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu, albo jest zwolniona od podatku.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody.

Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L, Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże, w świetle unormowań prawa wspólnotowego, w przypadku, gdy organy władzy publicznej bądź urzędy obsługujące te organy podejmują takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań, lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Realizuje zadania własne określone w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w tym buduje nowe punkty oświetlenia ulicznego. Za wybudowaną infrastrukturę jako wkład niepieniężny (aport) są obejmowane udziały w Spółce. W sierpniu 2015 r. pomiędzy Spółką a Gminą została zawarta umowa przedwstępna dotycząca pokrycia przez Gminę wkładem niepieniężnym w postaci urządzeń elektroenergetycznych służących oświetleniu ulicznemu i drogowemu stanowiących odrębny od gruntu przedmiot własności, udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym ww. Spółki. W grudniu 2016 r. podpisano akt notarialny o objęciu udziałów, Gmina wystawiła w związku z tym fakturę na rzecz Spółki. Podatek należny został wykazany w deklaracji VAT-7 Wnioskodawcy za miesiąc grudzień 2016.

Gmina przystąpiła do budowy wymienionej we wniosku infrastruktury oświetleniowej z zamiarem wniesienia jej aportem do Spółki. Inwestycja ta służy wypełnianiu zadań publicznoprawnych, ale Gmina buduje urządzenia elektroenergetyczne służące oświetleniu ulicznemu i drogowemu, które stanowią wkład niepieniężny pokrywający udziały w podwyższonym kapitale zakładowym Spółki. Na potwierdzenia założenia, że infrastruktura oświetleniowa od początku realizacji inwestycji miała zostać wniesiona aportem do Spółki, Gmina posiada umowę przedwstępną zawartą w tej sprawie w dniu 12 sierpnia 2015 r. Wykonanie dokumentacji i samej inwestycji odbyło się w 2016 r. Wybudowana infrastruktura po jej oddaniu do użytkowania, aż do momentu wniesienie jej aportem do Spółki służyła oświetleniu ulicznemu Gminy. Oddanie do użytkowania nastąpiło w czerwcu 2016 r., a w grudniu podpisano akt notarialny o objęciu przez Gminę udziałów. Spółka nie jest ani jednostką, ani zakładem budżetowym Zainteresowanego. Spółka posiada odrębną podmiotowość prawną i jest odrębnym od Gminy podatnikiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z wytworzeniem infrastruktury oświetleniowej.

Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT, jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny. Należy podkreślić, że ustawa o podatku od towarów i usług ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać, aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych, wówczas, po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych.

Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Tym samym, podatnik dokonując zakupu towarów czy usług, dokonuje ich natychmiastowej alokacji do czynności dających prawo do odliczenia lub niedających takiego prawa. Decyzja taka musi być podjęta od razu.

Z ogólnie przyjętej definicji „zamiaru” wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Istotą zamiaru są intencje, jakie przyświecają dokonywanym czynnościom, jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując tych czynności.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowo-prawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca przystąpił do budowy infrastruktury oświetleniowej z zamiarem wniesienia jej aportem do Spółki (wynika to z umowy przedwstępnej zawartej w dniu 12 sierpnia 2015 r.) a wykonanie dokumentacji i samej inwestycji odbyło się w roku 2016 r. to Wnioskodawca ma prawo do skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją ww. inwestycji.

Reasumując, Wnioskodawca ma prawo dokonać odliczenia podatku VAT naliczonego przy realizacji inwestycji polegającej na budowie infrastruktury oświetleniowej, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.

Tut. Organ zauważa, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że odpowiedzi na pytanie zawarte we wniosku udzielono w oparciu o opis zaistniałego stanu faktycznego. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.