Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-2-2.4511.5.2017.2.MK
z 4 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r. poz. 201 ze zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U. z 2016 r. poz. 1948 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 grudnia 2016 r. (data wpływu 4 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej w rozliczeniu za 2015 r. – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie możliwości skorzystania z ulgi prorodzinnej w rozliczeniu za 2015 r.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca w zeznaniu podatkowym PIT-37 za 2015 r. wykazał ulgę prorodzinną za dwoje dzieci, w tym za okres 7 miesięcy na córkę A. urodzoną w 1991 r. Córka w tym okresie była studentką V roku na Uniwersytecie w systemie studiów stacjonarnych, dziennych na Wydziale Polonistyki. Córka Wnioskodawcy była na wyłącznym utrzymaniu rodziców. W sierpniu 2015 r. córka Wnioskodawcy wyszła za mąż, tworząc z mężem własną rodzinę, przestając być na utrzymaniu rodziców. Od września 2015 r. córka Wnioskodawcy podjęła pracę w szkole jako nauczyciel – stażysta, a jej dochód za 2015 r. wyniósł 9 748 zł (za okres od września do grudnia 2015 r.). Wnioskodawca uważał, że z uwagi na to, że od sierpnia córka mając własną rodzinę prowadziła własne gospodarstwo domowe, jej dochód uzyskany w tym okresie nie wpływa na uzyskanie ulgi za te miesiące, w których była na utrzymaniu rodziców będąc jeszcze studentką niezamężną, tj. za okres styczeń-lipiec 2015 r. Pismem z 5 grudnia 2016 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego uznał za błędne odliczenie przedmiotowej ulgi z uwagi na uzyskany przez córkę A. przychód w roku podatkowym. Wnioskodawca 14 grudnia 2016 r. kwotę odliczonej ulgi wpłacił na konto Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy zasadne było odliczenie ulgi prorodzinnej na pełnoletnią córkę A. za miesiące styczeń-lipiec 2015 r., tj. za okres, kiedy córka, studentka była na wyłącznym utrzymaniu rodziców i nie posiadała jeszcze własnej rodziny?
2. Czy przychód uzyskany już w okresie, kiedy faktycznie nie była „członkiem” rodziny Wnioskodawcy – posiadała już własną – mógł wpłynąć na odliczenie ulgi za wcześniejsze miesiące?
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, miał On prawo odliczyć przedmiotową ulgę za okres, w którym ponosił wszystkie koszty związane ze studiami i utrzymaniem córki. Przychód uzyskany przez córkę po wyjściu za mąż i podjęciu pracy po studiach nie powinien mieć żadnego wpływu na wcześniejszy zupełnie inny status córki. Wnioskodawca ma nadzieję, że jego postępowanie jest zgodne z prawem i że poprawnie odliczył przedmiotową ulgę za okres, w którym córka była pełnoprawnym członkiem rodziny Wnioskodawcy i była na utrzymaniu rodziców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 27f ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

1. wykonywał władzę rodzicielską;
2. pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
3. sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.
   
   

Zgodnie z art. 27f ust. 2 pkt 1 i 2 ww. ustawy – odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

1. jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
   
   1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112.000 zł,
      
   2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56.000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a.
   
   
2. dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko.

Stosownie do art. 27f ust. 2a ww. ustawy – za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka (art. 27f ust. 2b ww. ustawy).

Zgodnie z art. 27f ust. 2c ww. ustawy – odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

1. na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
2. wstąpiło w związek małżeński.

Przepis art. 27f ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych stanowi, że – odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

W myśl art. 27f ust. 5 ww. ustawy – odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych lub organów kontroli skarbowej, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

1. odpis aktu urodzenia dziecka;
2. zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
3. odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
4. zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.
   
   

Stosownie do art. 27f ust. 6 ww. ustawy – przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Treść art. 27f ust. 6 w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3 wskazuje, że odliczenie kwoty określonej w ust. 2 przysługuje również podatnikowi, który utrzymywał dzieci pełnoletnie:

1. bez względu na ich wiek, które zgodnie z odrębnymi przepisami otrzymywały zasiłek (dodatek) pielęgnacyjny lub rentę socjalną,
2. do ukończenia 25 roku życia uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty, przepisach o szkolnictwie wyższym lub w przepisach regulujących system oświatowy lub szkolnictwo wyższe obowiązujących w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie, jeżeli w roku podatkowym nie uzyskały dochodów podlegających opodatkowaniu na zasadach określonych w art. 27 lub art. 30b w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej,

-w związku z wykonywaniem obowiązku alimentacyjnego lub sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Zgodnie z art. 27f ust. 7 przywołanej ustawy – przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6.

Podkreślenia wymaga, że korzystanie z każdej preferencji podatkowej, w tym ulgi przewidzianej w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, uzależnione jest od spełnienia wszystkich ustawowych przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w zeznaniu podatkowym PIT-37 za 2015 r. wykazał ulgę prorodzinną na dwoje dzieci, w tym na córkę A., za okres od stycznia do lipca 2015 r., która w tym czasie była studentką V roku studiów stacjonarnych, dziennych i była na wyłącznym utrzymaniu rodziców. W sierpniu 2015 r. córka Wnioskodawcy wyszła za mąż i przestała być na utrzymaniu rodziców. Od września córka Wnioskodawcy podjęła pracę i za 2015 r., tj. za okres od września do grudnia 2015 r. uzyskała dochód w wysokości 9 748 zł. Wnioskodawca uznał, że dochód uzyskany przez córkę w okresie (od sierpnia), kiedy córka miała własną rodzinę nie wpływa na skorzystanie z ulgi prorodzinnej za okres od stycznia do lipca 2015 r., a więc za okres, kiedy córka była studentką, osobą niezamężną, pozostającą na utrzymaniu rodziców i w związku z powyższym Wnioskodawca odliczył ulgę prorodzinną na pełnoletnie uczące się dziecko.

Jak wynika z powyższych uregulowań prawnych, aby móc skorzystać z ulgi, o której mowa w art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych na pełnoletnie dzieci, należy m.in. utrzymywać w roku podatkowym pełnoletnie dziecko do ukończenia 25 roku życia, uczące się w szkołach ściśle przez ustawę określonych, które w roku podatkowym nie uzyskało dochodów, do których stosuje się zasady opodatkowania, określone w art. 27 lub art. 30b, w łącznej wysokości przekraczającej kwotę stanowiącą iloraz kwoty zmniejszającej podatek oraz stawki podatku, określonych w pierwszym przedziale skali podatkowej, o której mowa w art. 27 ust. 1, z wyjątkiem renty rodzinnej. Przy czym sformułowanie „rok podatkowy” ma tutaj kluczowe znacznie, bowiem odnosi się ono łącznie do wszystkich dochodów osiągniętych przez pełnoletnią osobę w danym roku podatkowym. Ustawodawca wyraźnie wskazał, że limit osiągniętego dochodu dotyczy całego roku podatkowego, a nie jego części czy poszczególnych miesięcy.

W przywołanych wyżej przepisach ustawodawca w żaden sposób nie dzieli roku podatkowego na czas gdy pełnoletni uczeń uczęszcza do szkoły i na okres gdy podejmuje pracę. Limit dochodu dotyczy całego roku podatkowego. Nieważne jest więc czy limit dochodów zostanie przekroczony w pierwszej, czy drugiej połowie roku.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 11 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2017 r., poz. 201 ze zm.) – rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy, chyba że ustawa podatkowa stanowi inaczej. Dla celów obliczenia podatku dochodowego od osób fizycznych ustawodawca nie ustanowił innego sposobu ustalania roku podatkowego, zatem rok podatkowy jest rokiem kalendarzowym.

W 2015 r. wysokość limitu ww. dochodu wynosiła 3 089 zł, co wynika z wyliczenia ilorazu kwoty zmniejszającej podatek, tj. kwoty 556 zł 02 gr oraz stawki podatku, określonej w pierwszym przedziale skali podatkowej, tj. 18%.

Zatem, osiągnięcie przez pełnoletnie uczące się dziecko dochodu, który w całym roku podatkowym przekroczy kwotę wolną, tj. 3 089 zł uniemożliwia skorzystanie z ww. ulgi.

Reasumując, stwierdzić należy, że pełnoletnia córka Wnioskodawcy w 2015 r., mimo że uczęszczała do szkoły to osiągnęła dochód w kwocie 9 748 zł, a więc przekroczył kwotę, o której mowa w art. 27f w powiązaniu z art. 6 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W związku z tym nie została spełniona jedna z przesłanek warunkujących możliwość skorzystania z omawianej ulgi. Skoro Wnioskodawca nie spełnił jednej z przesłanek określonych w art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, tj. dochód uzyskany przez córkę w roku podatkowym 2015 przekroczył kwotę 3 089 zł, to nie może On skorzystać z ulgi prorodzinnej na pełnoletnią córkę za miesiące od stycznia do lipca 2015 r.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 718 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.