Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-2-1.4515.35.2017.1.BB
z 7 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U., poz. 1948, ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 23 stycznia 2017 r. (data wpływu – 25 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny udziału w spółdzielczym własnościowym prawie do lokalu mieszkalnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Aktem notarialnym sporządzonym 29 kwietnia 2016 roku narzeczony Wnioskodawczyni kupił spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego w O. – za cenę 230.000,00 złotych, zaciągając na ten cel kredyt w wysokości 196.164,00 złotych. Wnioskodawczyni i jej narzeczony należą do III grupy podatkowej. Narzeczony Wnioskodawczyni chciałby podarować jej udział wynoszący 1/2 części w opisanym lokalu. Rynkową wartość lokalu oszacowano na kwotę 230.000,00 złotych, a rynkowa wartość udziału, który ma otrzymać Wnioskodawczyni wynosi 115.000,00 złotych. Zgodnie z otrzymanym przez kredytobiorcę (darczyńcę) zaświadczeniem z Banku udzielającego kredytu wysokość zadłużenia na dzień wydania zaświadczenia wynosi 199.548,41 złotych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest rozumowanie, że skoro zgodnie z art. 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn podstawę opodatkowania stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), to znaczy, że:

• od wartości rynkowej spółdzielczego własnościowe prawa do lokalu wynoszącej 230.000,00 złotych odejmujemy kwotę zadłużenia 199.548,41 złotych, co daje 30.451,59 złotych,
• ponieważ przedmiotem umowy darowizny ma być udział wynoszący 1/2 części – to czysta wartość darowizny wynosić będzie 15.225,80 złotych,
• obliczony podatek od spadków i darowizn wyniesie 1.241,00 złotych.
  
  

Zdaniem Wnioskodawczyni zgodnie z art. 7 ustawy o podatku od spadków i darowizn przedstawione powyżej rozumowanie i sposób obliczenia podatku jest jak najbardziej prawidłowy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2016 r., poz. 205, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy rzeczy i praw majątkowych.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 tejże ustawy w przypadku nabycia w drodze darowizny obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Podstawę opodatkowania, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn, stanowi wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych po potrąceniu długów i ciężarów (czysta wartość), ustalona według stanu rzeczy i praw majątkowych w dniu nabycia i cen rynkowych z dnia powstania obowiązku podatkowego. Jeżeli przed dokonaniem wymiaru podatku nastąpi ubytek rzeczy spowodowany siłą wyższą, do ustalenia wartości przyjmuje się stan rzeczy w dniu dokonania wymiaru, a odszkodowanie za ubytek należne z tytułu ubezpieczenia wlicza się do podstawy wymiaru.

Pojęcie „długów” w rozumieniu tego artykułu obejmuje wszelkie pieniężne roszczenia cywilnoprawne związane z przedmiotem nabycia. Równowartość tych roszczeń podlega potrąceniu od jej wartości. „Ciężarem” natomiast jest inne niż dług obciążenie nabytej rzeczy lub prawa, które w chwili nabycia zmniejsza jego wartość rynkową, np. ustanowienie służebności. Odliczenie długów i ciężarów jest wyrazem istoty (elementem konstrukcyjnym) podatku od spadków i darowizn, polegającej na opodatkowaniu przyrostu czystej wartości majątku podatnika.

W oparciu o art. 8 ust. 1 ww. ustawy, wartość nabytych rzeczy i praw majątkowych przyjmuje się w wysokości określonej przez nabywcę, jeżeli odpowiada ona wartości rynkowej tych rzeczy i praw (…). Wartość rynkową rzeczy lub praw majątkowych zgodnie z art. 8 ust. 3 wskazanej ustawy, określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia powstania obowiązku podatkowego.

Przy obliczeniu podatku ma także zastosowanie zasada kumulacji nabytych od tej samej osoby wartości rzeczy i praw majątkowych w okresie 5 lat poprzedzających rok, w którym nastąpiło ostatnie nabycie, oraz odliczenia kwoty wolnej od podatku (art. 9 ustawy). Stosownie do art. 9 ust. 1 pkt 3 cytowanej ustawy opodatkowaniu podlega nabycie przez nabywcę, od jednej osoby, własności rzeczy i praw majątkowych o czystej wartości przekraczającej 4902 zł - jeżeli nabywcą jest osoba zaliczona do III grupy podatkowej.

Zgodnie z treścią art. 14 ust. 1 powołanej ustawy wysokość podatku ustala się w zależności od grupy podatkowej, do której zaliczony jest nabywca.

W myśl art. 14 ust. 2 ww. ustawy zaliczenie do grupy podatkowej następuje według osobistego stosunku nabywcy do osoby, od której lub po której zostały nabyte rzeczy i prawa majątkowe. Stosownie do art. 14 ust. 3 ww. ustawy do poszczególnych grup podatkowych zalicza się:

1. do grupy I – małżonka, zstępnych, wstępnych, pasierba, zięcia, synową, rodzeństwo, ojczyma, macochę i teściów;
2. do grupy II – zstępnych rodzeństwa, rodzeństwo rodziców, zstępnych i małżonków pasierbów, małżonków rodzeństwa i rodzeństwo małżonków, małżonków rodzeństwa małżonków, małżonków innych zstępnych;
3. do grupy III – innych nabywców.

Podatek oblicza się wg skali określonej w art. 15 ust. 1 ww. ustawy.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że 29 kwietnia 2016 roku narzeczony Wnioskodawczyni kupił spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego – za cenę 230.000,00 złotych, zaciągając na ten cel kredyt w wysokości 196.164,00 złotych. Wnioskodawczyni i jej narzeczony należą do III grupy podatkowej. Narzeczony Wnioskodawczyni chciałby podarować jej udział wynoszący 1/2 części w opisanym lokalu. Rynkową wartość lokalu oszacowano na kwotę 230.000,00 złotych, a rynkowa wartość udziału, który ma otrzymać Wnioskodawczyni wynosi 115.000,00 złotych. Zgodnie z otrzymanym przez kredytobiorcę (darczyńcę) zaświadczeniem z Banku udzielającego kredytu wysokość zadłużenia na dzień wydania zaświadczenia wynosi 199.548,41 złotych.

Jak wynika ze sformułowanego pytania oraz zajętego stanowiska wg Wnioskodawczyni kwota zadłużenia (wynikająca z zaciągniętego kredytu) winna mieć wpływ na ustalenie podstawy opodatkowania (czystej wartości darowizny), a tym samym na wysokość podatku.

Z takim stanowiskiem nie można się zgodzić.

W analizowanej sytuacji dla kwestii ustalenia podstawy opodatkowania nie ma znaczenia jaka kwota zobowiązania z tytułu kredytu zaciągniętego na zakup darowanego mieszkania pozostała do spłacenia, ponieważ nie stanowi ona długów i ciężarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od spadków i darowizn. Kredyt i wynikające z niego zobowiązania stanowią osobiste obciążenie kredytobiorcy, a nie przedmiotu darowizny. Nie może więc wpływać na ustalenie podstawy opodatkowania. Do ciężarów można by w tym przypadku zaliczyć wartość hipoteki, jeśli taka została ustanowiona na opisywanym przedmiocie darowizny. Oczywiście odliczeniu podlega wartość hipoteki jaka odpowiada otrzymanemu w drodze darowizny udziałowi w prawie.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo należy zaznaczyć, że Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej upoważniony jest wyłącznie do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego. Oznacza to, że Organ nie posiada kompetencji do obliczania wysokości należnego podatku, w związku z tym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie ustosunkował się do przedstawionych przez Wnioskodawczynię obliczeń. Jednocześnie należy podkreślić, że przy wydawaniu niniejszej interpretacji Organ dokonał wyłącznie analizy okoliczności podanych we wniosku.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78-79, 50-126 Wrocław, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.