Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL3-2.4011.29.2017.1.AK
z 12 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 13 marca 2017 r. (data wpływu 15 marca 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odsetek – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 marca 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odsetek.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W wyniku podziału majątku wspólnego po rozwodzie Sąd Rejonowy postanowieniem z dnia 28 marca 2014 r. zasądził na wyłączną własność Wnioskodawczyni ruchomości oraz spłatę tytułem wyrównania dorobków od byłego męża Wnioskodawczyni w łącznej kwocie 1 164 166,62 zł płatną w dwóch ratach, pierwsza w kwocie 582 083,31 płatna do dnia 31 grudnia 2014 r. oraz druga rata w kwocie 582 083,31 zł płatna do dnia 31 grudnia 2015 r. Były mąż Wnioskodawczyni nie wywiązuje się terminowo z obowiązku zapłaty i Wnioskodawczyni skierowała sprawę do egzekucji komorniczej. Komornik Sądowy w 2016 r. wyegzekwował i przekazał Wnioskodawczyni należność główną w kwocie 72 094,97 zł oraz odsetki w kwocie 76 208,69 zł. Na dzień 1 stycznia 2017 r. pozostała do zapłaty należność główna w kwocie 1 092 071,65 zł wraz z odsetkami ustawowymi.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy odsetki ustawowe z tytułu nieterminowej zapłaty należnej spłaty związanej z podziałem majątku wspólnego wynikającej z postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 28 marca 2014 r. otrzymane przez Wnioskodawczynię podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych?

Zdaniem Wnioskodawczyni, zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych z dnia 26 lipca 1991 r. (tj. Dz.U. 2016 r. poz. 2032) przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej oraz przychodów z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich.

Zdaniem Wnioskodawczyni odsetki należy przypisać do tego samego źródła przychodów co należność główną - a co za tym idzie, nie podlegają one przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych tak jak należność główna, od której naliczane są odsetki. Odsetki stanowią integralny element spłaty z tytułu podziału majątku wspólnego stron, ponieważ mają charakter akcesoryjny, a ich byt prawny zależy od należności, z którą są związane. Stanowisko Wnioskodawczyni znajduje potwierdzenie w orzecznictwie, np. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 stycznia 2014 r. sygn. akt II FSK 290/12, wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 października 2011 r. sygn. akt III SA/Wa 746/11.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016, poz. 2032, z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 11 ust. 1 ww. ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19, art. 25b i art. 30f, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w związku z podziałem majątku wspólnego dokonanego na skutek rozwodu sąd zasądził na wyłączną własność Wnioskodawczyni ruchomości oraz spłatę w kwocie 1 164 166,62 zł, płatną w dwóch ratach. Z uwagi na fakt, że były mąż nie dokonywał spłat w ustalonych terminach Zainteresowana skierowała sprawę do komornika sądowego o przymusowe ściągnięcie ww. należności. Komornik w 2016 r. wyegzekwował od dłużnika i przekazał Zainteresowanej kwotę 72 094,97 zł stanowiącą należność główną oraz odsetki w kwocie 76 208,69 zł.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, iż stosunki majątkowe miedzy małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. 2017, poz. 682). W szczególności, zgodnie z art. 31 § 1 Kodeksu, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, iż niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa) oraz żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego. Dopiero z chwilą ustania małżeństwa wspólność ta ulega przekształceniu. Z chwilą ustania wspólności ustawowej małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym stanowiącym ich dorobek (art. 50¹ Kodeksu). Następnie małżonkowie mogą zdecydować o sposobie podziału majątku wspólnego.

Wracając na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wskazać należy, że stosownie do postanowień art. 2 ust. 1 pkt 5 tej ustawy, jej przepisów nie stosuje się do przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej oraz przychodów z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich.

Z literalnego brzmienia powołanego przepisy wynika zatem, iż wyłączeniu spod działania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają wyłącznie przychody z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania małżeńskiej wspólności majątkowej, tj. należność główna bez odsetek.

Natomiast wypłacone Wnioskodawczyni przez komornika, wraz z należnością główną, odsetki, nie są związane z podziałem majątku wspólnego małżonków, ponieważ wynikają z faktu, iż małżonek Wnioskodawczyni nie wypełnił w terminie postanowień sądu.

W konsekwencji odsetki te nie mieszczą się w dyspozycji powołanego przepisu ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych i podlegają opodatkowaniu, jako przychód z tzw. innych źródeł, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 20 ust. 1 ustawy za przychody z innych źródeł, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 9, uważa się w szczególności: kwoty wypłacone po śmierci członka otwartego funduszu emerytalnego wskazanej przez niego osobie lub członkowi jego najbliższej rodziny, w rozumieniu przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych, kwoty uzyskane z tytułu zwrotu z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego oraz wypłaty z indywidualnego konta zabezpieczenia emerytalnego, w tym także dokonane na rzecz osoby uprawnionej na wypadek śmierci oszczędzającego, zasiłki pieniężne z ubezpieczenia społecznego, alimenty, stypendia, dotacje (subwencje) inne niż wymienione w art. 14, dopłaty, nagrody i inne nieodpłatne świadczenia nienależące do przychodów określonych w art. 12-14 i art. 17 oraz przychody nieznajdujące pokrycia w ujawnionych źródłach.

Sformułowanie „w szczególności” dowodzi, że definicja przychodów z innych źródeł ma charakter otwarty i nie ma przeszkód, aby do tej kategorii zaliczyć również przychody inne niż wprost wymienione w zacytowanym wyżej przepisie. O przychodzie podatkowym można bowiem mówić w każdym przypadku, gdy u podatnika występują realne korzyści majątkowe.

W związku z powyższym, otrzymaną kwotę odsetek, jako przychód z innych źródeł Wnioskodawczyni powinna wykazać w zeznaniu podatkowym PIT-36 składanym za rok podatkowy, w którym nastąpiła ich wypłata łącznie z innymi dochodami osiągniętymi
w tym samym roku i opodatkować według skali podatkowej określonej w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Końcowo Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej informuje, że powołane we wniosku wyroki dotyczą konkretnych spraw podatników, osądzonych w określonych stanach faktycznych i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego, Podkreślenia wymaga fakt, że procedura wydawania indywidualnych interpretacji podatkowych ujęta w art. 14b-14d ustawy Ordynacja podatkowa jest procedurą uproszczoną. Nie prowadzi się w niej polemiki ze Stroną i nie dokonuje oceny prawnej powołanych rozstrzygnięć sądów.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.