2017.04.24 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
3063-ILPP1-2.4512.39.2017.1.TK
z 24 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2017 r. (data wpływu 30 stycznia 2017 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie objęcia nabywanych przez Wnioskodawcę usług budowlanych mechanizmem odwrotnego obciążenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 stycznia 2017 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie objęcia nabywanych przez Wnioskodawcę usług budowlanych mechanizmem odwrotnego obciążenia.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca jest spółką świadczącą na rzecz sowich klientów różnorakiego rodzaju usługi: ochrony, dozoru, monitorowania, sprzątania, sekretarskie, zarządzania itd. Wnioskodawca jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i taki też status ma zdecydowana większość klientów Wnioskodawcy (usługi na rzecz osób fizycznych nie prowadzących działalności gospodarczej stanowią niewielki ułamek całkowitych przychodów Wnioskodawcy). Wnioskodawca w ramach swojej działalności świadczy m.in. usługi sklasyfikowane w PKWiU jako 80.20.Z, tj. działalność ochroniarska w zakresie obsługi systemów bezpieczeństwa. Zgodnie z klasyfikacją działalność ta obejmuje działalność ochroniarską w zakresie obsługi i monitorowania elektronicznych systemów bezpieczeństwa, takich jak: alarmy przeciwwłamaniowe czy przeciwpożarowe, włączając ich instalację i konserwację, instalację, naprawę, przebudowę oraz regulację mechanicznych lub elektronicznych urządzeń zamykających, sejfów i skarbców w powiązaniu z późniejszym monitoringiem. Jednostki prowadzące niniejszą działalność mogą prowadzić również sprzedaż ww. urządzeń, tj. elektronicznych systemów bezpieczeństwa, mechanicznych lub elektronicznych urządzeń zamykających, sejfów i skarbców.

W działalności Wnioskodawcy standardowo występują sytuacje kiedy świadczy on na rzecz klientów usługi w zakresie obsługi i monitorowania elektronicznych systemów bezpieczeństwa, takich jak: alarmy przeciwwłamaniowe czy przeciwpożarowe, włączając ich instalację i konserwację, instalację, naprawę, przebudowę oraz regulację mechanicznych lub elektronicznych urządzeń zamykających, sejfów i skarbców w powiązaniu z późniejszym monitoringiem.

Zasadą jest że faktycznej instalacji systemów monitoringu i dozoru dokonują specjalistyczne firmy na zlecenie Wnioskodawcy, który następnie wykorzystując te systemy prowadzi usługi ochroniarskie (monitoring, dozór elektroniczny itd.) na zlecenie klientów. Dostawy tych systemów służą więc świadczeniu usługi sklasyfikowanej jako 80.20.Z, tj. działalność ochroniarska w zakresie obsługi systemów bezpieczeństwa. W ramach tej usługi zgodnie z klasyfikacją PKWiU dokonywane są też montaże systemów monitorowania, co jednak nie zmienia klasyfikacji tej usługi (klasyfikacja wprost przewiduje taką sytuację) ponieważ montaże te dokonywane są w celu późniejszego monitoringu.

Tak więc z punktu widzenia Wnioskodawcy niezależnie od tego czy usługę monitoringu świadczy wraz z instalacją systemów monitoringu czy bez montażu tych systemów to usługa ta klasyfikowana jest jako 80.20.Z.

Stąd, jeśli nawet Wnioskodawca dokonuje montażu systemu monitoringu w celu dalszego monitorowania, to nie świadczy usług budowlanych sklasyfikowanych jako: 43.21.10.1 „Roboty związane z wykonywaniem instalacji elektrycznych służących bezpieczeństwu”, ale wciąż usługę sklasyfikowaną w PKWiU jako 80.20.Z, tj. działalność ochroniarska w zakresie obsługi systemów bezpieczeństwa.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca świadcząc usługę w zakresie obsługi systemów bezpieczeństwa i korzystając z usług innych podatników VAT jako dostawców usług w zakresie robót związanych z wykonywaniem instalacji elektrycznych służących bezpieczeństwu jest zobowiązany do zastosowania zasad opodatkowania VAT jako tzw. odwrotnego obciążenia z tytułu nabycia tych usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, przy świadczeniu przez niego usług w zakresie obsługi systemów bezpieczeństwa i korzystając przy ich realizacji z usług innych podatników VAT jako dostawców usług w zakresie robót związanych z wykonywaniem instalacji elektrycznych służących bezpieczeństwu, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do zastosowania zasad opodatkowania VAT jako tzw. odwrotnego obciążenia z tytułu nabycia tych usług, ponieważ podmioty wykonujące na rzecz Wnioskodawcy usługi w zakresie robót związanych z wykonywaniem instalacji elektrycznych służących bezpieczeństwu nie działają jako podwykonawcy robót budowlanych w rozumieniu przepisów VAT.

Uzasadnienie:

Z dniem 1 stycznia 2017 r. nastąpiło objęcie mechanizmem odwrotnego obciążenia usług stanowiących roboty budowlane, które są świadczone przez podwykonawców. W przypadkach określonych przepisami art. 17 ust. 1 pkt 4-8 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (dalej: u.p.t.u.), podatnikami z tytułu dostaw towarów oraz świadczenia usług mogą być również nabywcy. Załącznik nr 14 do u.p.t.u. ma 48 pozycji, z czego 47 to roboty budowlane. W załączniku w tym wymienione są wszystkie roboty budowlane klasyfikowane na gruncie stosowanego do celów podatkowych PKWiU z 2008 r. w grupowaniach 41-43.

Podatnikami z tytułu świadczenia robót budowlanych są nabywcy, jeżeli łącznie są spełnione cztery warunki, tj.:

świadczona usługa należy do robót budowlanych wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do u.p.t. u.,
usługodawcą jest podatnik, który nie korzysta z tzw. zwolnienia podmiotowego,
usługobiorcą jest podatnik zarejestrowany jako podatnik VAT czynny;
usługodawca świadczy usługę jako podwykonawca.

W zakresie rozumienia zasad opodatkowania usług budowlanych podatkiem VAT od dnia 1 stycznia 2017 r. zgodnie z zasadą tzw. odwrotnego obciążenia Wnioskodawca nie ma wątpliwości co do warunków określonych w pkt 1-3 powyżej.

Wnioskodawca ma wątpliwości co do rozumienia i stosowania zasady określonej w pkt 4 powyżej, tj. rozumienia pojęcia „podwykonawcy”, które nie zostało zdefiniowane w przepisach o VAT, a jest kluczowe do rozpoznania obowiązku stosowania odwrotnego obciążenia w VAT, ponieważ dla jego zastosowania wszystkie zasady określone w pkt 1-4 powyżej muszą być spełnione łącznie. Pojęcie podwykonawcy nie jest zdefiniowane w przepisach prawa podatkowego, natomiast posiada legalne unormowanie w innych dziedzinach prawa, z których wymienić można Kodeks cywilny oraz prawo zamówień publicznych.

Ponieważ jednak nowo wprowadzone przepisy o podatku VAT odnoszą się do robót budowlanych, rozumienia definicji pojęcia „podwykonawcy” należy poszukiwać w przepisach normujących umowę o roboty budowlane, czyli w ustawie Kodeks cywilny.

Umowa o roboty budowlana jest tzw. umową nazwaną. Zasady obowiązujące przy jej stosowaniu zostały określone w art. 647-658 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny – dalej k.c.

Przepisy te ustanawiają m.in następujące normy:

artykuł 647 k.c. określa wzajemne zobowiązania wykonawcy i inwestora. Na tej podstawie przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia.

Przepis ten wprowadza pojęcie inwestora oraz wykonawcy robót budowlanych, pomiędzy którymi zawierana jest umowa o roboty budowlane.

artykuł 647¹ k.c. jest podstawą prawną do wykorzystania przy realizacji umowy o roboty budowlane podwykonawców. Przepis ten stanowi m.in., że do zawarcia przez wykonawcę umowy o roboty budowlane z podwykonawcą jest wymagana zgoda inwestora. Jeżeli inwestor, w terminie 14 dni od przedstawienia mu przez wykonawcę umowy z podwykonawcą lub jej projektu, wraz z częścią dokumentacji dotyczącą wykonania robót określonych w umowie lub projekcie, nie zgłosi na piśmie sprzeciwu lub zastrzeżeń, uważa się, że wyraził zgodę na zawarcie umowy. Zasady te stosuje się także do umowy między podwykonawcą umowy a dalszym podwykonawcą – w tym przypadku wymagana jest zgoda inwestora i wykonawcy.

Przepis ten definiuje pojęcie podwykonawcy, który jest realizatorem części robót budowlanych w zakresie umowy o roboty budowlane zawartej pomiędzy inwestorem a wykonawcą. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że ustawodawca wprowadzając do przepisów o VAT pojęcie „podwykonawcy” w kontekście realizacji usług budowlanych, przez które to usługi należy rozumieć realizację umowy o roboty budowlane, unormowaną w przepisach Kodeksu cywilnego, bez wątpienia miał na myśli podwykonawcę w rozumieniu artykułu 647¹ § 1 k.c.

W przekonaniu Wnioskodawcy ma to taki skutek, że przepisy art. 17 ust. 1 pkt 4-8 oraz art. 17 ust. 1h ustawy o VAT mają zastosowanie do takich usług budowlanych, które są realizowane przez podwykonawcę w rozumieniu art. 647¹ § 1 k.c., tj. w wykonaniu części umowy o roboty budowlane o której mowa w art. 647 k.c., zawartej pomiędzy inwestorem a wykonawcą. Tylko w takim rozumieniu zastosowanie pojęcia podwykonawca do usług realizowanych jako wykonanie umowy o roboty budowlane ma właściwe umocowanie w systemie obowiązującego prawa A contrario: wykonywanie usługi budowlanej przez podmiot na rzecz zlecającego, w wykonaniu umowy zawartej przez zlecającego z inwestorem, ale innej niż o roboty budowlane, nie spełnia warunku uznania tej usługi świadczonej przez podmiot za podwykonawstwo roboty budowlanej, a zatem realizujący tę usługę podmiot nie jest podwykonawcą w relacji do zlecającego oraz inwestora. Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, aby uznać, że dany podmiot świadcząc usługę budowlaną na rzecz zlecającego, w wykonaniu umowy zawartej pomiędzy zlecającym a inwestorem, działa jako podwykonawca usługi budowlanej na rzecz zlecającego (wykonawcy), konieczne jest aby również zlecający (wykonawca) realizował usługę budowlaną na rzecz inwestora, a nie jakąkolwiek usługę. W tym rozumieniu zastosowanie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 4-6 oraz art. 17 ust. 1h ustawy o VAT jest ograniczone tylko do takich przypadków kiedy inwestor zleca wykonawcy wykonanie robót budowlanych a wykonawca tych robót zleca ich część podwykonawcy.

A contrario: kiedy inwestor zleca wykonawcy (zleceniobiorcy) wykonanie innej usługi niż budowlana, a wykonawca w ramach realizacji tego zlecenia zleca kolejnemu podmiotowi wykonanie części prac stanowiących element kompleksowego świadczenia dla inwestora, to nawet jeśli ten podmiot świadczy usługę budowlaną na rzecz zlecającego, to nie jest podwykonawcą w rozumieniu przywołanych przepisów o VAT, a skutkiem tego jest brak konieczności zastosowania mechanizmu „odwrotnego obciążenia w VAT”.

Sytuacja przedstawiona powyżej ma zastosowanie do działalności prowadzonej przez Wnioskodawcę. Wnioskodawca w ramach swojej działalności świadczy m.in. usługi sklasyfikowane w PKWiU jako 80.20.Z, tj. działalność ochroniarska w zakresie obsługi systemów bezpieczeństwa. Zgodnie z klasyfikacją działalność ta obejmuje działalność ochroniarską w zakresie obsługi i monitorowania elektronicznych systemów bezpieczeństwa, takich jak: alarmy przeciwwłamaniowe czy przeciwpożarowe, włączając ich instalację i konserwację, instalację, naprawę, przebudowę oraz regulację mechanicznych lub elektronicznych urządzeń zamykających, sejfów i skarbców w powiązaniu z późniejszym monitoringiem. Jednostki prowadzące niniejszą działalność mogą prowadzić również sprzedaż ww. urządzeń, tj. elektronicznych systemów bezpieczeństwa, mechanicznych lub elektronicznych urządzeń zamykających, sejfów i skarbców.

Natomiast działalność ta nie obejmuje: instalacji systemów bezpieczeństwa, takich jak alarmy przeciwwłamaniowe i przeciwpożarowe bez późniejszego ich monitoringu, sklasyfikowanej w 43.21.Z, sprzedaży detalicznej w wyspecjalizowanych sklepach elektrycznych systemów bezpieczeństwa, mechanicznych lub elektronicznych urządzeń zamykających, sejfów i skarbców (z wyłączeniem ich monitoringu, instalacji i konserwacji), sklasyfikowanej w 47.59.Z, doradztwa w zakresie bezpieczeństwa, sklasyfikowanego w 74.90.Z, działalności w zakresie porządku i bezpieczeństwa publicznego, sklasyfikowanej w 84.24.Z, dorabiania kluczy, sklasyfikowanego w 96.09.Z. W działalności Wnioskodawcy standardowo występują sytuacje kiedy świadczy on na rzecz klientów usługi w zakresie obsługi i monitorowania elektronicznych systemów bezpieczeństwa, takich jak: alarmy przeciwwłamaniowe czy przeciwpożarowe, włączając ich instalację i konserwację, instalację, naprawę. przebudowę oraz regulację mechanicznych lub elektronicznych urządzeń zamykających, sejfów i skarbców w powiązaniu z późniejszym monitoringiem.

Zasadą jest, że faktycznej instalacji systemów monitoringu i dozoru dokonują specjalistyczne firmy na zlecenie Wnioskodawcy, który następnie wykorzystując te systemy prowadzi usługi ochroniarskie (monitoring, dozór elektroniczny itd.) na zlecenie klientów. Dostawy tych systemów służą więc świadczeniu usługi sklasyfikowanej jako 80.20.Z, tj. działalność ochroniarska w zakresie obsługi systemów bezpieczeństwa. W ramach tej usługi zgodnie z klasyfikacją PKWiU dokonywane są też montaże systemów monitorowania, co jednak nie zmienia klasyfikacji tej usługi (klasyfikacja wprost przewiduje taką sytuację), ponieważ montaże te dokonywane są w celu późniejszego monitoringu. Tak więc z punktu widzenia Wnioskodawcy niezależnie od tego czy usługę monitoringu świadczy wraz z instalacją systemów monitoringu czy bez montażu tych systemów to usługa ta klasyfikowana jest jako 80.20.Z.

Wnioskodawca nie świadcząc na rzecz kontrahenta usługi budowlanej, podzlecając wyspecjalizowanemu podmiotowi montaż systemu monitoringu, nie zleca temu podmiotowi podwykonawstwa robót budowlanych, ale wykonawstwo robót budowlanych. Wynika to stąd, że pomiędzy finalnym klientem a Wnioskodawcą nie jest zawierana umowa o roboty budowlane ale o świadczenie usług ochroniarskich. Dlatego pierwszą umową o roboty budowlane jest umowa pomiędzy Wnioskodawcą a firmą wykonującą montaż instalacji, to zaś skutkuje tym, że Wnioskodawca jest inwestorem a podmiot wykonawcą w rozumieniu kodeksu cywilnego. Gdyby zaś wykonawca chciał zlecić montaż tego systemu kolejnej firmie, wówczas ta kolejna firma byłaby podwykonawcą robót budowlanych i dopiero wówczas zastosowanie miałby mechanizm „odwrotnego obciążenia w VAT”. Inna sytuacja będzie mieć miejsce kiedy Wnioskodawca zawarłby z Inwestorem umowę na wykonanie instalacji monitoringu bez późniejszego monitoringu.

W tej sytuacji Wnioskodawca świadczyłby usługę budowlaną w zakresie wykonywania instalacji elektrycznych służących bezpieczeństwu i byłby wykonawcą w stosunku do inwestora. Konsekwentnie firma, która w ramach podzlecenia wykonywałaby roboty budowlane – instalacyjne systemu monitoringu dla wykonawcy byłaby podwykonawcą a Wnioskodawca byłby zobowiązany do stosowania mechanizmu „odwrotnego obciążenia VAT”.

Powyższe stanowisko Wnioskodawcy co do rozumienia pojęcia podwykonawcy robót budowlanych znajduje oparcie w orzecznictwie sądowym, jak np. w wyroku z dnia 3 lipca 2014 r., sygn. akt I ACa 242/14, gdzie Sąd Apelacyjny w Szczecinie wyjaśnił, że dla przyjęcia, iż mamy do czynienia z umową o podwykonawstwo robót budowlanych, istotne znaczenie mogą mieć także takie elementy, jak: związek powierzanych robót z rozwiązaniami technicznymi ujętymi w projekcie budowlanym obiektu budowlanego i pozwoleniu na budowę czy zinstytucjonalizowany nadzór nad jego wykonaniem. Jak zaznaczono, z tego względu w orzecznictwie sądowym wyrażono pogląd, że dyspozycją art. 647¹ K.c. nie są np. umowy zawierane przez wykonawcę z dostawcą maszyn i urządzeń potrzebnych do wykonania robót budowlanych, jak też umowy zawierane przez wykonawcę z dostawcą materiałów budowlanych Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca stoi na stanowisku, iż przedstawiona przez niego argumentacja jest prawidłowa.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Według art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych – art. 15 ust. 2 ustawy.

Wyjaśnić należy, że stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające usługi wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9,
usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1h ustawy, w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy przepis ust. 1 pkt 8 stosuje się, jeżeli usługodawca świadczy te usługi jako podwykonawca.

Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 1 grudnia 2016 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. 2016 r., poz. 2024), przepisy art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, stosuje się do usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą, które zostały wykonane od dnia 1 stycznia 2017 r. W celu ustalenia momentu wykonania usług stosuje się przepisy art. 19a ust. 2 i 3 ustawy zmienianej w art. 1.

Mechanizm odwrotnego obciążenia w stosunku do transakcji, których przedmiotem będą usługi budowlane wymienione w załączniku nr 14 do ustawy, będzie miał zatem zastosowanie wyłącznie wówczas, gdy obie strony transakcji będą czynnymi podatnikami VAT. Jednak w przypadku usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy, odwrócone obciążenie, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 8 ustawy stosowane będzie jeżeli usługodawca świadczyć będzie te usługi jako podwykonawca.

Ustawa o VAT nie definiuje pojęcia „podwykonawcy”, zatem dla prawidłowego rozumienia tego terminu należy posłużyć się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej. Zgodnie z definicją zawartą w internetowym wydaniu Słownika Języka Polskiego: „podwykonawca – to firma lub osoba wykonująca pracę na zlecenie głównego wykonawcy” (http://sjp.pwn.pl/sjp/podwykonawca; 2503008).

Pojęcie to wprowadza zatem na grunt analizowanych przepisów dwa odrębne podmioty: wykonujący pracę (zleceniobiorca) oraz podmiot, który – na potrzeby niniejszej interpretacji – określić można mianem głównego wykonawcy (podmiot dający podwykonawcy określone zlecenie).

Powyższe założenia prowadzą do następujących uogólnień:

nie są usługami świadczonymi przez podwykonawców usługi budowlane świadczone bezpośrednio na rzecz ww. inwestorów, gdyż są one świadczone bezpośrednio na rzecz zleceniodawcy usług (a nie wykonawcy);
podobnie jest z usługami budowlanymi świadczonymi na rzecz deweloperów budujących nieruchomości na sprzedaż, gdzie deweloper zleca wykonanie przedmiotowych usług np. generalnemu wykonawcy (który nie jest podwykonawcą, lecz wykonawcą).

Natomiast każde dalsze podzlecenie usługi przez generalnego wykonawcę kolejnym usługodawcom jest już podzleceniem i usługi te będą już rozliczone zgodnie z mechanizmem odwróconego obciążenia.

Odnosząc powyższe do opisu sprawy należy wskazać, że w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania mechanizm odwróconego obciążenia, gdyż Wnioskodawca jako inwestor zleci wykonanie prac (usług wymienionych w poz. 2-48 załącznika nr 14 do ustawy), głównym wykonawcom, którzy nie są podwykonawcami, lecz wykonawcami.

Reasumując, Wnioskodawca korzystając z usług innych podatników VAT, jako dostawców usług w zakresie robót związanych z wykonywaniem instalacji elektrycznych służących bezpieczeństwu, nie będzie zobowiązany do zastosowania mechanizmu odwróconego obciążenia z tytułu nabycia tych usług.

Jednocześnie należy wskazać, że kwestii uznania danego podmiotu za podwykonawcę, o którym mowa w art. 17 ust. 1h ustawy, nie można wywodzić na podstawie Kodeksu cywilnego. Jak wskazano w niniejszej interpretacji, dla prawidłowego rozumienia pojęcia „podwykonawca” wystarczające jest posłużenie się powszechnym jego znaczeniem wynikającym z wykładni językowej.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin