2017.05.05 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPP2.4512.60.2017.2.WN
z 5 maja 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2017 r., poz. 201, z późn. zm.) oraz art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1948, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 stycznia 2017 r. (data wpływu 25 stycznia 2017r.) uzupełnionym pismem z 28 lutego 2017r. (data wpływu 7 marca 2017r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności wycofania z ewidencji środków trwałych nieruchomości i przeznaczenia jej na wynajem w ramach tzw. „najmu prywatnego”, oraz braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego z tytułu ww. czynności - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 stycznia 2017r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania czynności wycofania z ewidencji środków trwałych nieruchomości i przeznaczenia jej na wynajem w ramach tzw. „najmu prywatnego”, oraz braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego z tytułu ww. czynności.

Wniosek został uzupełniony pismem z 28 lutego 2017r. (data wpływu 7 marca 2017r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 22 lutego 2017r. znak: 2461-IBPP2.4512.60.2017.1.WN.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest przedsiębiorcą prowadzącym jednoosobową działalność gospodarczą. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wnioskodawca jest właścicielem niezabudowanych oraz zabudowanych nieruchomości (dalej łącznie jako "nieruchomości"). Nieruchomości wchodzą w skład małżeńskiej wspólności majątkowej Wnioskodawcy oraz jego małżonki, przy czym działalność gospodarczą z wykorzystaniem wskazanych nieruchomości prowadzi wyłącznie Wnioskodawca. Nieruchomości są ujęte w ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa. W związku z nabyciem lub wybudowaniem nieruchomości, bądź ich ulepszaniem, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Wnioskodawca zamierza przedmiotowe nieruchomości wycofać z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej i przenieść je do majątku prywatnego, z przeznaczeniem do wynajmu. Małżonkowie złożą pisemne oświadczenie o opodatkowaniu całości przychodu z najmu przez jednego z nich, tj. Wnioskodawcę na podstawie art. 9 ust. 6 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne.

Z tytułu wynajmu nieruchomości Wnioskodawca naliczać będzie i odprowadzać podatek od towarów i usług.

Wnioskodawca dodatkowo uzupełnił opis sprawy wyjaśniając:

Ad. 1

Nieruchomości, które Wnioskodawca zamierza wycofać z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej to:

nieruchomość gruntowa wraz z budynkiem handlowo - usługowo - magazynowym, który obecnie jest wynajmowany innym podmiotom gospodarczym,
lokal użytkowy, który w 1/3 stanowi współwłasność z innym podmiotem gospodarczym i jest obecnie wynajmowany temu podmiotowi.

Ad. 2

Ww. nieruchomości mają charakter użytkowy, a ich wynajem jest opodatkowany stawką podatku VAT 23%.

Ad. 3

Ww. nieruchomości nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę ani w całości, jak i w części, do celów osobistych.

Ad. 4

Przed wycofaniem nieruchomości do majątku prywatnego Wnioskodawca ww. nieruchomości wykorzystywał wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT stawką 23%.

Ad. 5

Po wycofaniu nieruchomości do majątku prywatnego Wnioskodawcy, wszystkie nieruchomości będą w całości wynajmowane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy wycofanie nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku prywatnego będzie opodatkowana podatkiem VAT przy założeniu, iż po wycofaniu do majątku prywatnego nieruchomości nadal będą służyły do wykonywania przez Wnioskodawcę czynności opodatkowanych VAT?
Czy wycofanie nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku prywatnego będzie wiązało się koniecznością korekty podatku VAT odliczonego przy nabyciu nieruchomości?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Ad. 1 i 2

Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej "podatkiem", podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy VAT, przez dostawę towarów rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika.

Jednocześnie zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy VAT obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy VAT definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych (zawierane umowy najmu mają zazwyczaj długotrwały charakter, a uzyskiwane korzyści z tego tytułu są w zasadzie stałe), bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu podatnika. W konsekwencji najem nieruchomości stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy VAT i podlega opodatkowaniu tym podatkiem na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. Wnioskodawca oddając w najem składniki majątku po ich wykreśleniu z ewidencji środków trwałych nie utraci statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Przedmiotowe nieruchomości jako towary będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę w sposób ciągły do celów zarobkowych, o czym świadczy planowany dalszy najem nieruchomości po wycofaniu z ewidencji środków trwałych. Oddanie przedmiotowych nieruchomości w najem poza dotychczasową działalnością gospodarczą - na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług - skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy, oraz dokonywaniem czynności opodatkowanych, określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Tym samym Wnioskodawca będzie w dalszym ciągu występował w roli podatnika podatku od towarów i usług prowadzącego działalność gospodarczą.

Ponieważ Wnioskodawca w dalszym ciągu będzie występował w roli podatnika podatku VAT, wycofanie nieruchomości z działalności gospodarczej podatnika i przekazanie ich do majątku prywatnego nie będzie stanowiło dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy VAT. Nieruchomości nadal będą wykorzystywane do prowadzenia przez podatnika działalności gospodarczej w rozumieniu przepisów ustawy VAT, zatem nie można powiedzieć by zostały przekazane lub zużyte na cele osobiste podatnika. W związku z tym wycofanie nieruchomości z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie będzie opodatkowane podatkiem od towarów i usług.

Reasumując, wycofanie z ewidencji środków trwałych nieruchomości, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT, ponieważ nie jest to czynność opodatkowana, przewidziana w art. 5 ust. 1 ustawy VAT.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego zostały określone w art. 91 ustawy VAT.

Stosownie do art. 91 ust. 7 ustawy VAT, przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się na zasadach określonych w ust. 2 zdanie pierwsze i drugie oraz ust. 3. Korekty tej dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty (art. 91 ust. 7a ustawy VAT).

W ocenie Wnioskodawcy powyższe przepisy nie nakładają na Wnioskodawcę obowiązku dokonania korekty gdyż:

wycofanie nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku prywatnego celem ich wynajmu nie stanowi odpłatnej dostawy;
po wycofaniu z działalności gospodarczej Wnioskodawcy nieruchomości nadal będą przez niego wykorzystywane do czynności opodatkowanych tj. wynajmu;
Wnioskodawca w dalszym ciągu będzie miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi, w związku z czym nie zachodzi przesłanka z art. 91 ust. 7.

Stanowisko Wnioskodawcy w obu kwestiach potwierdzają m.in. następujące indywidualne interpretacje podatkowe:

Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 23 stycznia 2015r., ITPP2/443-1470/14/RS: „W ocenie Wnioskodawcy, powyższe przepisy nie nakładają na niego obowiązku dokonania korekty albowiem: - wycofanie nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku prywatnego celem ich wynajmu nie stanowi odpłatnej dostawy; - nieruchomości nadal będą przez niego (lecz niejako przedsiębiorcę) wykorzystywane do czynności opodatkowanych tj. wynajmu. W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.”
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 25 lipca 2014 r., ITPP2/443-613/14/KT: „(...) skoro wykreślenie nieruchomości z ewidencji środków trwałych nie będzie się wiązało z przekazaniem jej na cele osobiste, ale w dalszym ciągu będzie ona wykorzystywana w działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, czynność ta nie będzie stanowiła dostawy towarów, ani świadczenia usług w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. A zatem czynność wycofania z ewidencji środków trwałych przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem. Tym samym, skoro nie dojdzie do zmiany przeznaczenia tej nieruchomości, nie będzie Pani zobowiązana do dokonania korekty podatku naliczonego związanego z jej wytworzeniem.”
Interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 26 lipca 2013 r. nr IPTPP4/443-284/13-4/UNR: „Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie nie nastąpi dostawa towaru w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy, bowiem nie nastąpi przekazanie budynku na cele osobiste. Przedmiotowy budynek jako towar będzie wykorzystywany przez Wnioskodawcę w sposób ciągły do celów zarobkowych, o czym świadczy planowany wynajem budynku w ramach tzw. najmu prywatnego. Zatem Zainteresowany będzie nadal prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT. W konsekwencji czynność polegająca na wycofaniu nieruchomości z ewidencji środków trwałych - w sytuacji gdy będzie ona w dalszym ciągu wykorzystywana do działalności gospodarczej - nie będzie rodziła obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego i zwrotu podatku VAT."

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2016 r. poz. 710 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary – na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy – rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w świetle art. 8 ust. 1 ustawy – każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W powyższym przepisie przyjęto generalną zasadę, że usługami są wszelkie odpłatne świadczenia, niebędące dostawą towarów. Stąd też stwierdzić należy, że definicja „świadczenia usług” ma charakter dopełniający definicję „dostawy towarów” i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług, transakcji wykonywanych przez podatników w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług, co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT jedynie wówczas, gdy czynności te są wykonywane odpłatnie (za wynagrodzeniem). Jednocześnie ustawodawca zrównał niektóre dostawy towarów i świadczenia usług wykonywane nieodpłatne z odpłatną dostawą towarów i odpłatnym świadczeniem usług, a więc z czynnościami, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
wszelkie inne darowizny

-jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Z przytoczonego przepisu wynika zatem, że opodatkowaniu VAT podlega generalnie każde nieodpłatne przekazanie towaru należącego do przedsiębiorstwa, z którym wiąże się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, o ile podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów, ich imporcie lub wytworzeniu tych towarów lub ich części składowych. Natomiast zużycie towarów podlega opodatkowaniu tylko wówczas, gdy dokonywane jest na rzecz podmiotów i na cele wymienione w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy, pod warunkiem, że przysługiwało prawo do odliczania podatku naliczonego.

Jeżeli natomiast podatnik nie miał prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego, to wszelkie przekazanie lub zużycie towarów bez wynagrodzenia (nieodpłatne przekazania), pozostaje neutralne podatkowo (podatnik nie musi dokonać ich opodatkowania).

Nie każda jednak czynność w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, iż definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, jest znacznie szersza niż definicja działalności gospodarczej uregulowana w ustawie z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. z 2016 r., poz. 1829, z późn. zm.), czy też w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2016 r., poz. 2032, z późn. zm.). W konsekwencji ocena określonych stanów na gruncie powołanych aktów prawnych może być odmienna.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 459) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Tak więc najem jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wynajmującego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie najemcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Zatem, biorąc pod uwagę powyższe przepisy należy stwierdzić, że najem wypełnia określoną w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług definicję działalności gospodarczej, jeżeli wykonywany jest w sposób ciągły dla celów zarobkowych, bez względu na to, czy najem będzie prowadzony w ramach działalności gospodarczej, czy jako odrębne źródło przychodu w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W konsekwencji najem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ww. ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i ust. 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynność stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, na mocy art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe.

Wobec powyższego, usługi w zakresie najmu nieruchomości o charakterze niemieszkalnym opodatkowane są stawką podatku w wysokości 23%.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem niezabudowanych oraz zabudowanych nieruchomości. Nieruchomości wchodzą w skład małżeńskiej wspólności majątkowej Wnioskodawcy oraz jego małżonki, przy czym działalność gospodarczą z wykorzystaniem wskazanych nieruchomości prowadzi wyłącznie Wnioskodawca. Nieruchomości są ujęte w ewidencji środków trwałych przedsiębiorstwa. W związku z nabyciem lub wybudowaniem nieruchomości, bądź ich ulepszaniem, Wnioskodawcy przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Z tytułu wynajmu nieruchomości Wnioskodawca naliczać będzie i odprowadzać podatek od towarów i usług.

Nieruchomości, które Wnioskodawca zamierza wycofać z ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej to:

nieruchomość gruntowa wraz z budynkiem handlowo - usługowo - magazynowym, który obecnie jest wynajmowany innym podmiotom gospodarczym,
lokal użytkowy, który w 1/3 stanowi współwłasność z innym podmiotem gospodarczym i jest obecnie wynajmowany temu podmiotowi.

Ww. nieruchomości mają charakter użytkowy, a ich wynajem jest opodatkowany stawką podatku VAT 23%. Ww. nieruchomości nie będą wykorzystywane przez Wnioskodawcę ani w całości, jak i w części, do celów osobistych. Przed wycofaniem nieruchomości do majątku prywatnego Wnioskodawca ww. nieruchomości wykorzystywał wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem VAT stawką 23%. Po wycofaniu nieruchomości do majątku prywatnego Wnioskodawcy, wszystkie nieruchomości będą w całości wynajmowane.

Mając na względzie powołane przepisy prawa wskazać należy, iż w rozpoznawanej sprawie w odniesieniu do wycofanej z przedsiębiorstwa Wnioskodawcy nieruchomości tj. działki zabudowanej budynkiem handlowo - usługowo - magazynowym oraz lokalu użytkowego, które Wnioskodawca jako osoba fizyczna ma zamiar wynajmować w formie tzw. najmu prywatnego, nie będzie miał zastosowania art. 7 ust. 2 ustawy. Przedmiotowe nieruchomości – jak wynika z opisu sprawy - nie będą przekazane do majątku osobistego Wnioskodawcy i nie będą wykorzystane na cele prywatne, bowiem będą wynajmowane (Wnioskodawca wskazał, że w tym zakresie pozostanie czynnym podatnikiem VAT i nie będzie korzystał ze zwolnienia od VAT), a więc będą nadal wykorzystywane przez Wnioskodawcę do wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu.

Wnioskodawca oddając w najem ww. nieruchomości - po wycofaniu z prowadzonej działalności gospodarczej (wykreśleniu z ewidencji środków trwałych) nie utraci statusu podatnika podatku VAT w tym zakresie. Oddanie bowiem przedmiotowych nieruchomości w najem poza dotychczasową działalnością gospodarczą – na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług – de facto skutkować będzie wykonywaniem działalności gospodarczej (polegającej na wynajmie nieruchomości), zdefiniowanej w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT oraz dokonywaniem czynności opodatkowanych określonych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy. Jak wskazano wyżej świadczenie usług najmu stanowi działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zatem Wnioskodawca będzie nadal prowadził działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji czynność polegająca na przekazaniu wskazanych składników majątkowych do majątku prywatnego Wnioskodawcy jak to określił Wnioskodawca - w sytuacji gdy te składniki są i będą w dalszym ciągu wykorzystywane do działalności gospodarczej - nie będzie skutkowała opodatkowaniem podatkiem VAT przedmiotowej czynności, gdyż w istocie nie będzie to przekazanie na cele prywatne w rozumieniu ustawy o VAT.

Tak więc stanowisko Wnioskodawcy, że wycofanie nieruchomości z ewidencji środków trwałych oraz przeniesienie jej do majątku prywatnego na gruncie ustawy o podatku VAT, nie będzie stanowić przekazania tych składników na cele osobiste Wnioskodawcy, gdyż składniki te będą nadal wykorzystywane do czynności opodatkowanych polegających na świadczeniu usług najmu, należało uznać za prawidłowe.

Odnosząc się w konsekwencji do kwestii korekty podatku naliczonego oraz zwrotu odliczonego podatku wskazać należy, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zasady dotyczące sposobu i terminu dokonywania korekt podatku naliczonego oraz podmiotu zobowiązanego do ich dokonania zostały określone w art. 91 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 91 ust. 1 ustawy VAT, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2−10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2−6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

W myśl art. 91 ust. 2 ustawy, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1 podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Zgodnie z art. 91 ust. 3 ustawy o VAT korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy.

W przypadku, gdy w okresie korekty, o której mowa w ust. 2, nastąpi sprzedaż towarów lub usług, o których mowa w ust. 2, lub towary te zostaną opodatkowane zgodnie z art. 14, uważa się, że te towary lub usługi są nadal wykorzystywane na potrzeby czynności podlegających opodatkowaniu u tego podatnika, aż do końca okresu korekty (art. 91 ust. 4). Natomiast zgodnie z art. 91 ust. 5 ustawy VAT, w przypadku, o którym mowa w ust. 4, korekta powinna być dokonana jednorazowo w odniesieniu do całego pozostałego okresu korekty. Korekty dokonuje się w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym nastąpiła sprzedaż, a w przypadku opodatkowania towarów zgodnie z art. 14 - w deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym w stosunku do tych towarów powstał obowiązek podatkowy.

W świetle art. 91 ust. 6 ustawy o VAT, w przypadku gdy towary lub usługi, o których mowa w ust. 4, zostaną:

opodatkowane - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane z czynnościami opodatkowanymi,
zwolnione od podatku lub nie podlegały opodatkowaniu - w celu dokonania korekty przyjmuje się, że dalsze wykorzystanie tego towaru lub usługi jest związane wyłącznie z czynnościami zwolnionymi od podatku lub niepodlegającymi opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 91 ust. 7 ustawy przepisy ust. 1-6 stosuje się odpowiednio w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia, albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

Zatem mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawione zdarzenie przyszłe należy zauważyć, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, odliczonego przy nabyciu nieruchomości, którą nadal będzie wynajmować na cele użytkowe, gdyż:

przekazanie nieruchomości z działalności gospodarczej do majątku prywatnego Wnioskodawcy celem ich wynajmu nie będzie stanowiło zmiany w sposobie jej wykorzystania w szczególności nie będzie stanowiło czynności zwolnionej od podatku;
nieruchomość nadal będzie przez Wnioskodawcę wykorzystywana do działalności gospodarczej, do czynności opodatkowanych tj. wynajmu.

Nie nastąpi więc w tym przypadku zmiana przeznaczenia nieruchomości.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w odniesieniu do nieruchomości mającej być przedmiotem planowanego przeniesienia i dalszego najmu, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zmiana któregokolwiek elementu opisu zdarzenia przyszłego przedstawionego we wniosku lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2016 r., poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin