Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
2461-IBPB-2-1.4515.64.2017.2.MPU
z 27 kwietnia 2017 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2017 r., poz. 201, ze zm.) w związku z art. 223 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2016 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowej Administracji Skarbowej (Dz.U., poz. 1948, ze zm.) – Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 31 stycznia 2017 r. (data wpływu – 10 lutego 2017 r.), uzupełnionym 24 kwietnia 2017 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny składnika majątkowego przez spółkę osobową na rzecz innej spółki osobowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 lutego 2017 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie skutków podatkowych darowizny składnika majątkowego przez spółkę osobową na rzecz innej spółki osobowej.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, w piśmie z 24 marca 2017 r. znak: 2461-IBPB-2-1.4515.64.2017.1.MPU wezwano Wnioskodawcę o jego uzupełnienie. Wniosek uzupełniono 24 kwietnia 2017 r.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych na terytorium Polski i podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu.

Wnioskodawca jest wspólnikiem w spółce osobowej (Spółka).

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmowania i dzierżawienia nieruchomości oraz dzierżawy własności intelektualnej i podobnych produktów. W skład majątku Spółki wchodzi m.in. prawo ochronne do znaku towarowego (Składnik Majątkowy), który to znak jest zarejestrowany w Urzędzie Patentowym RP. Podmiotem uprawnionym do tego znaku jest spółka osobowa, której wspólnikiem jest Wnioskodawca.

Spółka rozważa możliwość dokonania darowizny Składnika Majątkowego na rzecz innej spółki osobowej (Spółka 2), w której Wnioskodawca będzie miał takie samo prawo do udziału w zysku, jak w Spółce. Głównym powodem takiego zamierzenia jest oddzielenie różnych działalności gospodarczych, tj. związanej z wydzierżawianiem nieruchomości (materialne składniki majątkowe) oraz związanej ze znakiem towarowym (niematerialnego składnika majątkowego).

Spółka 2 będzie prowadzić działalność w zakresie zarządzania znakiem towarowym. Pozostałymi wspólnikami będą obecni wspólnicy Spółki (w Spółce 2 będzie tożsamy skład wspólników). Wspólnicy Wnioskodawcy będą posiadali takie samo prawo do udziału w zysku Spółki 2, które z kolei będzie takie samo jak prawa do udziału w zysku tych spółek, które przysługują Wnioskodawcy.

Przedmiotem darowizny będzie znak towarowy, który stanowić będzie środek trwały i prawnie podlegający amortyzacji. Wartość Składnika Majątkowego będącego przedmiotem darowizny zostanie określona na poziomie rynkowym na podstawie wyceny przeprowadzonej przez niezależnego rzeczoznawcę. Tym samym wartość przedmiotu darowizny zostanie określona w umowie darowizny w wysokości rynkowej, w wyniku której dojdzie do przeszacowania znaku towarowego do wartości rynkowej, która powinna z kolei stanowić podstawę amortyzacji dla wspólników.

W zamian za dokonanie darowizny ani Spółka, ani Wnioskodawca oraz pozostali wspólnicy w Spółce nie otrzymają od Spółki 2 żadnego świadczenia wzajemnego, w szczególności nie otrzymają zapłaty za Składnik Majątku ani nowych udziałów w Spółce 2. Ponadto, w związku z otrzymaniem darowizny nie powstanie zobowiązanie do dokonania jakichkolwiek świadczeń przez Spółkę 2 na rzecz Wnioskodawcy, pozostałych wspólników w Spółce lub Spółki teraz lub w przyszłości.

W piśmie z 18 kwietnia 2017 r. (wpływ – 24 kwietnia 2017 r.) stanowiącym uzupełnienie wniosku, Wnioskodawca wskazał, że darowizny składnika majątkowego w postaci znaku towarowego dokona (…) Spółka Jawna na rzecz spółki jawnej X ( która powstanie) o tożsamym składzie osobowym i udziałach w zyskach jak w Spółce dokonującej darowizny.

Działanie takie podyktowane jest koniecznością rozdzielenia działalności związanej ze znakiem towarowym (składnik majątku, który ma podlegać darowiźnie), a działalnością pierwotnej Spółki Jawnej związanej z wynajmem nieruchomościami. Oprócz rozdzielenia ryzyk związanych z dwoma różnymi rynkami działalności wspólnicy spółki pierwotnej przygotowują się do zmian pokoleniowych w prowadzonych podmiotach, których przeprowadzeniu ma posłużyć m.in. przedmiotowa darowizna.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, zgodnie z którym otrzymanie przez Spółkę 2 opisanej w stanie faktycznym darowizny nie spowoduje u Wnioskodawcy jako wspólnika Spółki 2 powstania obowiązku podatkowego od spadków i darowizn?

Zdaniem Wnioskodawcy, otrzymanie przez Spółkę 2 opisanej darowizny nie spowoduje u Wnioskodawcy jako wspólnika Spółki 2 powstania obowiązku podatkowego w podatku od spadku i darowizn.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy, podatkowi temu podlega m.in. nabycie przez osoby fizyczne w drodze darowizny własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium RP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 5 ustawy o podatku od spadków i darowizn, obowiązek podatkowy w takiej sytuacji ciąży na obdarowanym.

W realiach niniejszej sprawy, obdarowanym będzie nie osoba fizyczna, lecz spółka osobowa jako jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej. Tym samym przepisy ustawy nie znajdą w ogóle zastosowania. Bez znaczenia dla przedmiotowej sprawy pozostaje status darczyńcy (Spółki).

W konsekwencji, na gruncie podatku od spadku i darowizn dokonanie darowizny przez Spółkę na rzecz Spółki 2, w których skład osobowy jest tożsamy, nie będzie skutkowało powstaniem obowiązku podatkowego dla Wnioskodawcy ani dla wspólników Spółki 2.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przywołał interpretacje indywidualne organów podatkowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz.U. z 2016 r., poz. 205, ze zm.) podatkowi od spadków i darowizn, zwanemu dalej „podatkiem”, podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem m.in. darowizny.

Jako, że przepisy tej ustawy nie definiują pojęcia „darowizna” należy odwołać się do odpowiednich przepisów Kodeksu cywilnego.

Na podstawie art. 888 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2017 r., poz. 459) przez umowę darowizny darczyńca zobowiązuje się do bezpłatnego świadczenia na rzecz obdarowanego kosztem swojego majątku.

W myśl art. 6 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od spadków i darowizn obowiązek podatkowy powstaje – przy nabyciu w drodze darowizny – z chwilą złożenia przez darczyńcę oświadczenia w formie aktu notarialnego, a w razie zawarcia umowy bez zachowania przewidzianej formy – z chwilą spełnienia przyrzeczonego świadczenia; jeżeli ze względu na przedmiot darowizny przepisy wymagają szczególnej formy dla oświadczeń obu stron, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą złożenia takich oświadczeń.

Darowizna należy do czynności, których celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego bez ekwiwalentu i polega najczęściej na przesunięciu jakiegoś dobra majątkowego z majątku darczyńcy do majątku obdarowanego. Świadczenie ma charakter nieodpłatny, gdy druga strona umowy nie zobowiązuje się do jakiegokolwiek świadczenia w zamian za uczynioną darowiznę.

Darowizna jest więc czynnością, której celem jest dokonanie aktu przysporzenia majątkowego (świadczenie musi wzbogacić obdarowanego), a zobowiązanie darczyńcy musi być zamierzone jako nieodpłatne.

Stosownie do art. 5 ww. ustawy obowiązek podatkowy ciąży na nabywcy własności rzeczy i praw majątkowych.

W myśl przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn, określając przedmiot opodatkowania ustawodawca wprowadził tylko jedno ograniczenie, co do zakresu podmiotowego ustawy, a mianowicie objął podatkiem tylko te przypadki, w których nabycie następuje przez osobę fizyczną. W konsekwencji, w przypadku nabycia tytułem darmym, opodatkowaniu podlegają wszystkie dopuszczalne w świetle prawa umowy darowizny, pod warunkiem, że obdarowanym będzie osoba fizyczna.

Zgodnie z art. 1 § 2 w zw. z art. 4 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz.U. z 2016 r., poz. 1578, ze zm.) spółka jawna jest spółką osobową prawa handlowego.

Z treści wniosku wynika, że Wnioskodawca jest wspólnikiem w spółce osobowej (Spółka). W skład majątku spółki wchodzi m.in. prawo ochronne do znaku towarowego (składnik majątkowy), który to znak jest zarejestrowany w Urzędzie Patentowym RP. Spółka rozważa możliwość dokonania darowizny ww. składnika majątkowego na rzecz innej spółki osobowej (Spółka 2), w której Wnioskodawca będzie miał takie samo prawo do udziału w zysku, jak w Spółce. W zamian za dokonanie darowizny ani Spółka, ani Wnioskodawca oraz pozostali wspólnicy w Spółce nie otrzymają od Spółki 2 żadnego świadczenia wzajemnego, w szczególności nie otrzymają zapłaty za składnik majątku ani nowych udziałów w Spółce 2. W uzupełnieniu wniosku wskazano, że darowizny składnika majątkowego w postaci znaku towarowego dokona Spółka Jawna A na rzecz spółki jawnej X (która powstanie) o tożsamym składzie osobowym i udziałach w zyskach jak w Spółce dokonującej darowizny.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz powołane wyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że opisana darowizna na rzecz spółki osobowej (tutaj spółki jawnej) nie podlega regulacjom ustawy o podatku od spadków i darowizn, ponieważ zgodnie z art. 1 ust. 1 tej ustawy, powyższy podatek obciąża jedynie darowizny dokonane na rzecz osób fizycznych. Przepisy cyt. ustawy nie przewidują opodatkowania innych podmiotów, w tym spółek osobowych. Żaden przepis wyżej wymienionej ustawy ani jakikolwiek inny przepis prawa nie przewidują również, aby w przypadku dokonania darowizny na rzecz spółki osobowej, której wspólnikami są osoby fizyczne, powstał obowiązek podatkowy w zakresie podatku od spadków i darowizn po stronie osób fizycznych będących wspólnikami spółki osobowej, która przyjęła darowiznę.

Rację ma więc Wnioskodawca, że dokonanie darowizny przez Spółkę (jawną), której Wnioskodawca jest wspólnikiem, na rzecz Spółki 2 (jawnej), której Wnioskodawca również jest wspólnikiem, nie będzie skutkowało powstaniem dla niego obowiązku podatkowego. Skoro bowiem, to nie Wnioskodawca jest obdarowanym, to na gruncie przepisów ustawy o podatku od spadków i darowizn nie powstaną dla niego skutki podatkowe.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Organ wskazuje, że interpretacje prawa podatkowego wydawane są w indywidualnej sprawie zainteresowanego, co wynika z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa a więc niniejsza interpretacja dotyczy tylko Wnioskodawcy, jako występującego z wnioskiem i nie ma zastosowania do pozostałych wspólników Spółki 2.

Zgodnie z art. 14na Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k–14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
   
   

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację – w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2016 r., poz. 718, ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.